Tom, Rozdzial

  1  I,1  |         niewiast czy w ogień śmiało iść. Musisz, królowo, do tego
  2  I,1  |           mogłem i żeniaty na wojnę iść, a tu mnie delicje czekały.
  3  I,2  |      zerwawszy się z miejsc poczęli iść do. niego z kielichami.
  4  I,4  |          durny, zamiast za zwierzem iść, to ci koło nóg, padło,
  5  I,4  |      postanowili bowiem kawalerowie iść w pomoc panu Kmicicowi do
  6  I,5  |            strzemię rotmistrzowi.~- Iść spać! - rzekł Kmicic. -
  7  I,7  |            Po pierwsze, mógł lasami iść, a po drugie, małoż to panów
  8  I,8  |             sam na ostatnią wyprawę iść nie mógł, ale okrutnie był
  9  I,9  |           ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się
 10  I,9  |            win. Teraz wojna, możesz iść, możesz posługi znaczne
 11  I,10 |   wielkopolscy nie szli i nie mogli iść za przykładem owych "królewiąt"
 12  I,10 |            ziemie, po których teraz iść będziem, to fortuny Opalińskich,
 13  I,10 |          panowie, dosyć! Nie możemy iść wszyscy!~Po czym obaj ze
 14  I,11 |             że trzeba radzić, gdzie iść. Na Ukrainę do hetmanów
 15  I,11 |       nabrałem wstrętu, że wolę sam iść niżeli z tłumem ludzi wojny
 16  I,11 |           gdym jej rzekł, że trzeba iść, zaraz mi powiedziała: "
 17  I,12 |          chcemy jej zdrowiem naszym iść w pomoc pod wodzą tak wsławionego
 18  I,12 |             nie powiedział, że mamy iść popioły wileńskie pomścić?...
 19  I,13 |      rekwizyta wojenne, które miały iść za wojskiem.~Rozeszły się
 20  I,13 |        wszyscy młodzi gotowi wszędy iść za tobą. Dla Boga, powinieneś
 21  I,13 |           ku drzwiom.~Kmicic począł iść za nim i jak nieprzytomny,
 22  I,14 |            którzy ośmielili się nie iść jak pies za jego nogami.
 23  I,17 |      Zbierajcie się, waszmościowie, iść ze mną.~- Dokąd? - pytał
 24  I,17 |             podnoś, bo jutro możesz iść pod komendę każdego z nas.~
 25  I,17 |        żeśmy z hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć.
 26  I,17 |               zdrajcą zostać, czyli iść z nami, którzy ostatni dech
 27  I,17 |             fortelów, nikt nie może iść z nim w paragon.~Kowalski
 28  I,17 |         Achilles, ale woli Ulissesa iść śladem.~- Nie chciałbym
 29  I,17 |    Czarnieckim kochają, iż nie chcą iść tam, gdzie jego nie ma.~-
 30  I,17 |        wyruszy, chybaby nie chcieli iść, czego się po nich nie spodziewam,
 31  I,17 |           dobra rada, żeby do niego iść, i lepszej teraz nikt nie
 32  I,20 |          zbrojny mu stawią, zamiast iść z nim razem na nieprzyjaciela.
 33  I,22 |            nieprzyjaciela pod Wilno iść, teraz włości moje na Podlasiu
 34  I,23 |        miarkować, w którą mu stronę iść należy... Rozumiesz?~- Tak
 35  I,24 |     zabijaków orszańskich, gotowych iść za nim choćby na kraj świata.
 36  I,24 |             przestał rozmyślać: czy iść, czy nie iść, przestał rozumować
 37  I,24 |         rozmyślać: czy iść, czy nie iść, przestał rozumować i biegł,
 38 II,1  |        komorze. Soroka kazał chłopu iść naprzód, sam zaś szedł za
 39 II,1  |             nie posłużyć drugi raz. Iść śladem kopyt na nic, boć
 40 II,1  |           zapewnił... "Jakże mi tam iść? - pomyślał sobie - toż
 41 II,2  |       abyście jedni drugim na pomoc iść mogli. Hetman mało ma jazdy,
 42 II,2  |         znów mu przyszło do głowy:~"Iść do konfederatów..."~Lecz
 43 II,4  |             pan Wołodyjowski musiał iść mniej więcej tą samą drogą,
 44 II,5  |            króla szwedzkiego na was iść. Bo gdyby go Septentrionowie
 45 II,6  |         Wiem to, że niejeden by rad iść, jeno się za jakim pismem
 46 II,6  |      Wielkiego Księstwa Litewskiego iść mu nakazał. Ale gdy w zmiennej
 47 II,6  |   Wołodyjowski - i rzeczy zaczynają iść lepszym porządkiem.~- Byle
 48 II,6  |     Wołodyjowskiemu na taką wyprawę iść, to to samo, co zjeść miskę
 49 II,6  |          już wojska tkwiły, poczęli iść w podłuż; ale twarz Zagłoby
 50 II,10 |      posłuszeństwo i do Szweda chcą iść. Hetman podobno zdrowia
 51 II,11 |           uczciwą i ciernistą drogą iść każe. Karol Gustaw przyjmował
 52 II,13 |         chcecie!~- Chcemy na załogę iść do klasztoru, Bogarodzicielki
 53 II,13 |         pytając się siebie, którędy iść; gdzież te czasy, w których
 54 II,15 |            nie zgani, i sam gotowym iść!~Ksiądz Kordecki, który
 55 II,15 |           więc się nawet nie starał iść zbyt cicho. Minął kilka
 56 II,15 |       Krzysztof Żegocki, który chce iść na pomoc Częstochowie.~-
 57 II,16 |             szwedzkiemu żołnierzowi iść między stado wilków jak
 58 II,16 |            gęsto; jakoby zamierzali iść do szturmu.~Wtem pan Kmicic,
 59 II,16 |             mu na ratunek?~- Kto ma iść? Sam król w Prusach, bo
 60 II,17 |              Jakże to? Zaraz chcesz iść? - pytał pan Czarniecki.~-
 61 II,17 |             tak nawet nie stara się iść cicho. Słyszysz wasza wielebność
 62 II,18 |           zamierza czynić, i począł iść jak wilk na nocne pastwisko.
 63 II,18 |        weszło do stodoły.~- Możecie iść spać - rzekł ów, który Kuklinowskiemu
 64 II,20 |             jak nam poczynać? gdzie iść?" Tak oni narzekali, a po
 65 II,20 |          kroku, aż wreszcie poczęły iść stępa. Jednostajny ruch
 66 II,23 |   zniecierpliwił się, z ócz poczęły iść mu błyskawice, nagle wydobył
 67 II,24 |           mogli strzelać, nie mogli iść na ratunek przodowym, którzy
 68 II,24 |           psiajuchów, chcieliśmy im iść w pomoc, ale baliśmy się
 69 II,25 |            gotowych w każdej chwili iść z nim choćby na Kraków i
 70 II,26 |        konfederatów, nie mogłem już iść, bo laudańscy na szablach
 71 II,26 |       odpokutować. Ale jakże miałem iść? Kto by Kmicica przyjął?
 72 II,26 |            tak: będą teraz na gwałt iść zaciągi; skoro, jak mówisz,
 73 II,27 |               banniti i proscripti, iść na tę wojnę powinni." Rycerstwo
 74 II,27 |   nieprzyjacielowi Rzeczypospolitej iść powinni. Gdyż jako wszyscy,
 75 II,27 |             że lepiej by mu od razu iść do piekła. Kto tam wreszcie
 76 II,28 |            sobie postąpił nie chcąc iść wbrew jej sentymentom, raczej
 77 II,28 |         wola ze mną pod Częstochowę iść, nie tu sobie łokcie i kolana
 78 II,28 |       dzieci wodzi...~- Co by miała iść! Zielona to jeszcze była
 79 II,28 |             bo pewnie bym wam samym iść nie dał... Ale cóż! gdy
 80 II,29 |     wojewodzie wileńskiemu, w pomoc iść zamierzam, tedy im W. W.
 81 II,34 |             tak pilno? Dokąd chcesz iść?~- Na Szweda, miłościwy
 82 II,34 |             i nie zechcą tak daleko iść za tobą?~- Ano! ano! niech
 83 II,34 |  zawiązywanie troków i zbierali się iść na spoczynek, gdy nagle
 84 II,34 |            w ludzi i na Podlasie mu iść dozwolono.~- To się spotkamy,
 85 II,36 |                Akbahu-Ułanie. Macie iść naprzód do Krasnegostawu,
 86 II,39 |             jeszcze w Drohiczynie i iść dalej komunikiem. Stąd niewygody
 87 II,39 |           tylko pozostaje, to jest: iść jak najprędzej.~Bogusław
 88 II,39 |           diabeł! - rzekł - zamiast iść za księciem, to on przed
 89 II,39 |            wie, co ma począć, gdzie iść i jako się obrócić - dlatego
 90 II,41 |        śmiała ani wracać nazad, ani iść dalej, z obawy jakowej zasadzki
 91 II,42 |         Tatarzy i wolentarze umieli iść tak cicho jak wilcy.~Od
 92 III,1 |         niszczono zapasy, że musiał iść jak w pustynię, nie mając
 93 III,1 |        grunt. Tym spieszniej musimy iść naprzód, aby polskiego Dariusza
 94 III,3 |        odbieżał, aby mu jeszcze raz iść na ratunek, któren na pokonaniu
 95 III,4 |            ziemi, woląc umierać niż iść dalej.~Lecz szwedzki Aleksander
 96 III,4 |        swoich. Nie do Lwowa mu było iść, lecz o własnym ratunku
 97 III,5 |           Lubomirski nie tylko chce iść razem, ale pod mendę się
 98 III,6 |          rajtarskie, którym wypadło iść tylną strażą w odwodzie,
 99 III,6 |            Gustaw postanowił zawsze iść z tylną strażą, by ducha
100 III,7 |           po staremu z tylną strażą iść, bo był nie tylko znamienitym
101 III,7 |         klęskę swoich, nie mogąc im iść w pomoc.~Zamek wpadł w ręce
102 III,7 | waszmościami się zadał i śladem ich iść pragnę.~- Bogdaj ci tak
103 III,7 |      rezolutem można by i do piekła iść! To tylko bieda, że nie
104 III,9 |             ni wozów, bo komunikiem iść mieli.~Wszystkie razem stanęły
105 III,9 |         stary towarzysz, lecz wolał iść z Wołodyjowskim niż przy
106 III,10|       żołnierze, że król do Prus ma iść, by z elektorskimi nazad
107 III,12|          czy nie wierzy, musiał tam iść z dwóch powodów: raz, żeby
108 III,12|            by ochotnikom do szturmu iść pozwolono. Długo musiał
109 III,12|           roboty. Wojsko, nie mogąc iść do szturmu, wzięło w nich
110 III,13|          czy nie wierzy, musiał tam iść z dwóch powodów: raz, żeby
111 III,13|            by ochotnikom do szturmu iść pozwolono. Długo musiał
112 III,13|           roboty. Wojsko, nie mogąc iść do szturmu, wzięło w nich
113 III,14|          łoża na wyprawę ową musiał iść pod Tykocin, w której klęska
114 III,15|           był wprawdzie pan Zagłoba iść z nią w odwodzie i kontentować
115 III,16|        zostać w Taurogach niż bratu iść na ratunek. O wszystkim
116 III,16|        Książę dotychczas nie chciał iść za radą Sakowicza - dodał
117 III,17|             Sprawy jego nie musiały iść zbyt pomyślnie, bo wrócił
118 III,17|            sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do...
119 III,19|             kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód jako piorun i cały
120 III,19|          zakłuł, aby na wyprawę nie iść.~- Trzeba tu będzie ze sto
121 III,21|        Waćpanna masz większą ochotę iść pod tę komendę...~Długo
122 III,21|           tak że w końcu komunikiem iść przyszło. Mieszkaniec okoliczny
123 III,23| zaciągniętymi wojskami, które miały iść pod Malborg lub pod Gdańsk.
124 III,23|           lecz co czynić tymczasem? Iść do Prus?~Pan Sakowicz nie
125 III,24|        Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz uderzać,
126 III,24|       dobrze nie wiedział, czyli ma iść dalej tym leśnym szlakiem,
127 III,24|            i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się
128 III,24|      Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze powstanie
129 III,25|        Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz uderzać,
130 III,25|       dobrze nie wiedział, czyli ma iść dalej tym leśnym szlakiem,
131 III,25|            i największymi gąszczami iść umie. Nie spodziewam się
132 III,25|      Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze powstanie
133 III,26|             ale jednak nie mógł już iść tak szybko jako wprzódy.
134 III,26|     wiedzieć, dokąd pan hetman chce iść; wie tylko, że pan hetman
135 III,26|       przerażenia, bo nie czas było iść na ratunek, gdy Bogusław
136 III,29|             do puszczy zaraz po nią iść, postanowił nieprzyjaciela
137 III,29|             pistolety lub strzelby, iść na posiłek piechocie.~Nieprzyjaciel
138 III,30|           że nie miały sił ni chęci iść nawet do pobliskich Troupiów,
139 III,31|       wiedząc, że na chwałę bożą ma iść jego praca, pracował gorliwie.