Tom, Rozdzial
1 I,1 | wrzeciona, migotały druty w ręku panny Kulwiecówny, a kudłaty
2 I,1 | Kulwiecówna ze świecą w ręku.~- Strasznieście długo siedzieli! -
3 I,5 | czapki, z gołą szablą w ręku. W ciszy nocnej rozlegały
4 I,5 | ona zaś stojąc ze świecą w ręku zamykała sobą drogę do dalszych
5 I,5 | ręce.~- Krew na waćpana ręku jako na Kainowym! - krzyknęła
6 I,8 | udoju, każda ze skopkiem w ręku. Ujrzawszy pana Wołodyjowskiego
7 I,10 | tak sprawne jak miecz w ręku szermierza; najeżone rurami
8 I,10 | z zielonymi gałęziami w ręku.~Jechali ku domowi, w którym
9 I,10 | Krzysztof Opaliński trzymał w ręku zwój pargaminowy ze zwieszającymi
10 I,12 | Jan Skrzetuski. - W jego ręku teraz zbawienie ojczyzny,
11 I,12 | nieruchomie z gołymi rapierami w ręku, oficer zaś przejeżdżając
12 I,13 | niechętni, ale obydwóch miał w ręku i pod wartą, a co do wojewody
13 I,13 | Jowisz z piorunami w ręku! - zakrzyknął stary Stankiewicz. -
14 I,13 | olbrzyma, z kielichem w ręku. Lecz cóż za widok uderzył
15 I,13 | milczące, z muszkietami w ręku. Od głównych drzwi wiódł
16 I,14 | będzie miał losy kraju w ręku. Zresztą każdy z tych oficerów
17 I,14 | rozpoznać. Buławę trzyma w ręku; z liczby buńczuków można
18 I,14 | wrócił ze świecznikiem w ręku.~- Wasza książęca mość! -
19 I,15 | siecze! Banderia w Kmicicowym ręku!... Koniec, koniec!~To rzekłszy
20 I,16 | się z węgierską banderią w ręku przed Radziwiłłem, który
21 I,17 | wszedł oficer z latarnią w ręku i rzekł:~- Zbierajcie się,
22 I,17 | jakiś potężny mąż z buławą w ręku. Ledwie go pan Wołodyjowski
23 I,17 | połę i poła została mu w ręku; po czym jęli się wodzić
24 I,17 | Szwedów, że całą Litwę ma w ręku i że wszyscy chętnie opuszczą
25 I,19 | miasteczka i wsie były w ręku Radziwiłła; nieco za Kiejdanami
26 I,19 | zależy, gdyż kto ma ich w ręku, ten ma całą Laudańską okolicę,
27 I,20 | Kmicic - myślałem, żeś waść w ręku księcia.~- Właśniem z tych
28 I,20 | czoło.~Nagle zmiął list w ręku i rzucił na ziemię.~- Bądźcie
29 I,22 | Niechże Litwę i władzę ma w ręku.~- Godzien on i jednej,
30 I,23 | kompanią.~- Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.~-
31 I,23 | zaglądał, jakie kozery mam w ręku. Zresztą i personaliter
32 I,25 | począł obracać czapkę w ręku.~- Prawda, że to mamy teraz
33 I,25 | blaszanych sit, które trzymali w ręku. Kmicic oznajmił się oficerowi
34 I,25 | Gdy je raz będzie miał w ręku, gdy do miast swoje załogi
35 I,25 | Kazimierza, a w rzeczy mając w ręku siłę, targowałbym się ze
36 I,25 | fortuna musi zostawać w ręku Radziwiłłów.~Kmicic spoglądał
37 I,25 | się i nam tyle zostać w ręku, aby na płaszcz wystarczyło;
38 I,26 | Andrzej. - Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów
39 I,26 | książę Bogusław - masz mnie w ręku i możesz mnie zabić, ale
40 II,1 | Jeden mąż, który był już w ręku Kmicica, porwany, bezbronny,
41 II,1 | progu chaty z muszkietem w ręku, żołnierze zaś siedli koło
42 II,1 | strony, Bogusław w jego ręku był zakładnikiem bezpieczeństwa
43 II,1 | przez nie księcia Janusza w ręku, boć owe listy mogły podkopać
44 II,1 | bezbronny, którego miał w ręku.~Z każdą chwilą rosło w
45 II,2 | nie opublikował. Mam go w ręku... chytrość na chytrość!
46 II,2 | jako ślepy miecz w twoim ręku, do rozlewania krwi bratniej
47 II,2 | potężniejsi - zguba wasza w moim ręku, bo podpisom i pieczęciom
48 II,4 | bo i pierścień zacny na ręku widziałem, którego by się
49 II,4 | walczących z wiadrem wody w ręku i chlusnął na ogień. W izbie
50 II,5 | koniuchów, i pierścień zacny na ręku widziałem... Ten właśnie.~
51 II,6 | paktami, ale z mieczami w ręku! Czeka cię tu wojsko cnotliwe
52 II,6 | buńczukiem, z pozłocistą buławą w ręku i czaplim piórem przy czapce.
53 II,6 | nie są w nieprzyjacielskim ręku, aby jako na pospolite ruszenie
54 II,7 | tymczasem mam teraz dowód w ręku, że się wylizał.~- Nic to!
55 II,7 | tylko tym sposobem ma mnie w ręku, ale też i ja nie mogę zemsty
56 II,7 | została zawsze w naszym ręku... Czy nie lepiej, że ją
57 II,9 | gdy już cały kraj był w ręku szwedzkim. Przychodziło
58 II,9 | szlachcic - z czym?... W ich ręku zamki, fortece, armaty,
59 II,9 | gdy wszystko w szwedzkim ręku? Gdzie Szwed nie trafi,
60 II,10 | ten kraj zawsze był w ich ręku.~Pan Andrzej nie spotykał
61 II,10 | drukowanymi świstkami w ręku i stanąwszy w owym świetle
62 II,10 | który czas kary mojej w ręku swoim położy. Jeżeli chyżo
63 II,10 | pancerzu i z muszkietem w ręku.~- Pan Szczebrzycki? - pytał
64 II,11 | że losy ojczyzny trzyma w ręku. Lecz wobec szczęścia szwedzkiego
65 II,11 | odrzekł nic. Wsparł głowę na ręku i zamyślił się. Zdawałoby
66 II,11 | iż chłop czapkę trzymał w ręku i patrząc w owo światło
67 II,13 | dwóch świec podobne, a w ręku dzierżył łuk wyborny, który
68 II,13 | nimi oficer z rapierem w ręku. Długo celował ksiądz Dobrosz,
69 II,15 | teraz koło niego z szablą w ręku, szeptał:~- Szaniec pewnie
70 II,16 | który właśnie trzymał w ręku.~- Mówił jak płatny zdrajca.~-
71 II,16 | dalibóg, nie mogłem lontu w ręku utrzymać. Sam mi opadł.
72 II,16 | Zostawić ojców w barbarzyńskim ręku niepodobna; posłać drugich,
73 II,16 | drugiej strony, obrócił w ręku jak frygę i kopnąwszy z
74 II,18 | Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku i Kuklinowski mu boczków
75 II,19 | wierzycie, to macie mnie w ręku.~Lecz nie uczyniono jej
76 II,20 | chłopom pochwyconym z bronią w ręku. Po miasteczkach pobudowano
77 II,23 | całego w zbroi, z mieczem w ręku i koroną na głowie. Różne
78 II,24 | trzeba było zsiadać i w ręku je prowadzić, a i to nieraz
79 II,25 | obronił, Lanckorona w naszym ręku, a na Podlasiu pan Sapieha
80 II,25 | liczniejszy, z gołymi szablami w ręku i łukami na plecach; potem
81 II,29 | wzywał i jej konterfekt w ręku dzierży!~Słowa te wielkie
82 II,30 | oficerowie z trzcinami w ręku. Pomiędzy dwoma szpalerami
83 II,30 | szyjach i ze świecami w ręku, a prowadził go burmistrz,
84 II,31 | oficerowie z trzcinami w ręku. Pomiędzy dwoma szpalerami
85 II,31 | szyjach i ze świecami w ręku, a prowadził go burmistrz,
86 II,33 | Bogusława dostać, a mając go w ręku, wszystko otrzymasz.~- Gdzie
87 II,37 | niemal zupełnie, było w ręku polskim, to jest konfederacji
88 II,37 | Wiedzcie, że dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to
89 II,38 | niemal zupełnie, było w ręku polskim, to jest konfederacji
90 II,38 | Wiedzcie, że dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to
91 II,40 | zaczepny, w Bogusławowym ręku miękł jak wosk. Obyczaje
92 II,40 | dał wiadomość... W takim ręku była...~- Uspokój się -
93 II,40 | żołnierz, stary sługa... Na ręku mnie nosił. Siła razy życie
94 III,1 | rzeki były już w polskim ręku. Nie tylko człowiek, nie
95 III,1 | chłopów wziętych z bronią w ręku i kilku pacholików wojskowych,
96 III,3 | drugiego, z muszkietami w ręku i oczyma zwróconymi ku polom.
97 III,3 | pozłocistym buzdyganem w ręku, i co chwila pytał:~- A
98 III,3 | pieczęciami, który trzymał w ręku, a na który nikt dotąd nie
99 III,4 | zostającego jeszcze w szwedzkim ręku. Po ukończeniu nowej roboty,
100 III,4 | i nas wszystkich masz w ręku - rzekł mu na odjezdnym
101 III,4 | otwartym polu z szablą w ręku stawić czoło polskiej jeździe.~
102 III,4 | z gotowymi muszkietami w ręku, mając wsparte kolby na
103 III,4 | zachwiała mu się jakoś dziwnie w ręku, jak gdyby mu nagle ramię
104 III,4 | rapier targnął się Szwedowi w ręku, ostrze uderzyło w pustą
105 III,4 | pozłocistym buzdyganem w ręku.~Widać go było doskonale,
106 III,5 | i fortece były jeszcze w ręku Szwedów, w nich czekał wypoczynek,
107 III,6 | której dokonano z szablą w ręku. Nikt prawie nie pozostał,
108 III,6 | spotkania wypadł z pistoletami w ręku i szpadą w zębach przeze
109 III,7 | Sandomierz w szwedzkim ręku mógł ciągle przychodzić
110 III,7 | niemniej Sandomierz został w ręku polskim i nie mógł już zaopatrywać
111 III,7 | puszczy niż w Bogusławowym ręku.~- Nic to! - zakrzyknął
112 III,7 | znamienitsze miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby
113 III,9 | chłopem, ginął z kosą w ręku. I lała się krew szwedzka
114 III,11| było w nieprzyjacielskim ręku. Jest tu deputacja od szlachty
115 III,11| to ci psiajuchowie mają w ręku!~- I łupią okrutnie! - dodał
116 III,12| już żołnierze muszkietów w ręku utrzymać nie mogą, a przecie
117 III,12| Sapieha trzymając buławę w ręku wyszedł piechotą na ów pusty
118 III,12| ale ów forcik pozostał w ręku polskim. Próżno Szwedzi
119 III,12| Póki ten szaniec był w ich ręku, póty nie mogłem nic wskórać
120 III,13| już żołnierze muszkietów w ręku utrzymać nie mogą, a przecie
121 III,13| Sapieha trzymając buławę w ręku wyszedł piechotą na ów pusty
122 III,13| ale ów forcik pozostał w ręku polskim. Próżno Szwedzi
123 III,13| Póki ten szaniec był w ich ręku, póty nie mogłem nic wskórać
124 III,15| Kazimierz miał już miasto w ręku, lecz dobry pan pragną wstrzymać
125 III,15| jenerałami i z bronią w ręku miała prawo wyjść z miasta
126 III,15| buława feldmarszałkowska w ręku zdradzały jego wysoką hetmańską
127 III,15| chcąc umrzeć z bronią w ręku, jak na rycerzy przystało,
128 III,16| Szkot stał z kapeluszem w ręku, ze spuszczonymi oczyma
129 III,16| jednych krajów pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem,
130 III,16| udać? Wsie i miasta były w ręku szwedzkim, klasztory poburzone,
131 III,17| trzciną, którą trzymał w ręku, począł uderzać się po butach.~-
132 III,20| Podlasie (pisał) jest już w ręku księcia, który nie czekając
133 III,21| Odtąd poczęło nam wszystko w ręku topnieć, nie mieliśmy spokoju
134 III,22| chciałbym cię widzieć w ręku Kmicica, twojego miłego
135 III,27| zatoczył koło i z rapierem w ręku rzucił się ku niemu.~Pan
136 III,27| mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!~-
137 III,27| prostu strasznie, z nożami w ręku i ubroczonymi po łokcie
138 III,28| pomniejsze miasteczka były w ręku polskim, a za to wszystkie
|