Tom, Rozdzial
1 I,3 | siebie samego Kmicic.~Po czym zwrócił się do towarzysza:~- Moja
2 I,4 | staruszek.~A Józwa znów zwrócił się do starego Butryma:~-
3 I,5 | postąpił ku drzwiom, nagle zwrócił się i poskoczywszy ku niej,
4 I,5 | niepokoju szybką jazdą, zwrócił się więc do żołnierzy i
5 I,7 | Jedziem z pomocą!~To rzekłszy zwrócił się do posłańca:~- Ruszaj
6 I,7 | tęgo dostał...~Następnie zwrócił się do Oleńki:~- Daj panienka
7 I,10 | odpowiedzią, wówczas Ostrożka zwrócił się z najbezczelniejszą
8 I,10 | jakby dać drapaka. ~Po czym zwrócił się do szlachty i naśladując
9 I,10 | na swą trzodę; następnie zwrócił się do otyłego człowieka
10 I,10 | wszystkich wojewoda poznański zwrócił się do Radziejowskiego i
11 I,11 | nożem skrobała.~Po czym zwrócił się do chłopaków:~- Odczepcie
12 I,11 | nikt o niczym nie wie.~Tu zwrócił się do pana Zagłoby:~- A
13 I,12 | przedmiotem rozmowy, że nie zwrócił zrazu uwagi na przybyłych.~
14 I,12 | śpiesznie, a hetman wielki zwrócił się do przybyłych.~- Wybaczcie,
15 I,13 | zdarzy się obfity.~Tu Zagłoba zwrócił się do pana Stankiewicza:~-
16 I,13 | jakoś mdło na sercu, więc zwrócił rozmowę.~- A waścina chorągiew
17 I,13 | nie przywiodła.~Tu książę zwrócił się do pana miecznika i
18 I,13 | wolna na twarz; następnie zwrócił się do pana Komorowskiego
19 I,13 | krzyknął książę.~Po czym zwrócił się do pułkowników:~- Kto
20 I,13 | z zsiniałymi usty.~Nagle zwrócił się do Billewiczówny i wyciągnął
21 I,17 | Wołodyjowskiego.~Po czym zwrócił się do oficera:~- Jakże
22 I,17 | jaki przyjść do głowy.~Tu zwrócił się do starych pułkowników.~-
23 I,17 | mam sprawę.~To rzekłszy zwrócił się do Kowalskiego.~- A
24 I,17 | rzekł Stankiewicz.~Kowalski zwrócił się ku więźniom z wściekłością.~-
25 I,17 | właśni ludzie opuścili go, zwrócił konia ku atakującym szeregom.~-
26 I,19 | pan Wołodyjowski, po czym zwrócił się do wezwanych na radę
27 I,20 | niego przez chwilę, po czym zwrócił się znów do mieczniká i
28 I,20 | Plemborga.~Wówczas Kmicic zwrócił się ku nim, ale już bardzo
29 I,20 | odjeżdżał, zaś pan Wołodyjowski zwrócił się do miecznika:~- A co
30 I,20 | zemdleje, lecz nikt nie zwrócił na nią uwagi, bo wszystkie
31 I,20 | bylibyśmy cię turbowali.~Tu zwrócił się do żołnierzy:~- Odstąpić
32 I,22 | tu na szable weźmie...~Tu zwrócił się do biesiadników:~- Wstań,
33 I,24 | życiu jeszcze obaczym.~Nagle zwrócił się do pachołka:~- Czego
34 I,25 | różem i bielidłem, że nie zwrócił uwagi na wchodzącego. Dwóch
35 I,25 | Żołnierze stanęli, on zaś zwrócił się ku nim.~- Gotowiście
36 I,25 | książę.~Szereg stanął i zwrócił się głowami końskimi ku
37 I,25 | drugą staję, nagle Kmicic zwrócił się, a widząc za sobą jeno
38 I,26 | goniący.~Wówczas wachmistrz zwrócił się do kowala i jego pomocników,
39 II,2 | spodziewali, żeby my wiedzieli!~Tu zwrócił się do synów:~- Ruszże się
40 II,3 | najęci. Ruszaj!~A gdy stary zwrócił się ku drzwiom, pan Andrzej
41 II,4 | widocznie i młody pan nie zwrócił na to uwagí, bo począł tylko
42 II,4 | czym, gdy żołnierz wyszedł, zwrócił się do pana Rzędziana z
43 II,4 | popatrzył długą chwilę, po czym zwrócił się do Rzędziana i rzekł:~-
44 II,4 | ku nim się przebrać?~Tu zwrócił się ku Kmicicowi:~- A waćpan
45 II,4 | bywaj! Trzymaj!~Po czym zwrócił się do pana Andrzeja:~-
46 II,4 | wozów zakładać, Kmicic zaś zwrócił się znów do pana starosty:~-
47 II,4 | dojść do żadnej konkluzji, zwrócił się ze złości ku synom:~-
48 II,5 | dokąd? - do Szwedów?~Tu zwrócił się do Rzędziana:~- Wszakże
49 II,6 | próbujmy się!... Wychodź!~Tu zwrócił się znów do wojska i krzyczał
50 II,6 | młynarzy dobierzesz.~Po czym zwrócił się do wszystkich obecnych:~-
51 II,6 | tę funkcję powierzam.~Tu zwrócił się do innych pułkowników:~-
52 II,7 | stroju, ale książę Janusz nie zwrócił na to uwagi.~- Zastanowiłem
53 II,8 | zawołał Korf.~Bogusław zwrócił się nagle do Janusza.~-
54 II,9 | Furto niebieska!~Lecz Kmicic zwrócił się ku niemu i patrząc nań
55 II,10 | Starosta, zamiast odpowiedzieć, zwrócił się ku drzwiom przyległej
56 II,10 | elekcie nieszczęsnym.~Po czym zwrócił się do córki:~- Waćpanna
57 II,10 | począł kiwać głową, wreszcie zwrócił się do Kmicica:~- Patrz! -
58 II,11 | przeszkodzić... Jam pierwszy zwrócił na to uwagę i dlatego jego
59 II,11 | rozmowy zaprosić. To rzekłszy zwrócił się do Lisoli:~- Jest tu
60 II,12 | salwie-gwardii królewskiej.~Tu zwrócił się do Kmicica:~- Cóż tedy
61 II,12 | ku któremu szczególnie zwrócił się gniew jego.~- Przez
62 II,13 | skałę i począł wrzeszczeć, zwrócił się pan Andrzej do Czarnieckiego:~-
63 II,15 | coraz silniej; na koniec zwrócił się do obecnych i zakrzyknął:~-
64 II,15 | rzekł pan Czarniecki.~Tu zwrócił się i zawołał z cicha:~-
65 II,15 | zupełnie z oczu.~Miller zwrócił się ku oficerom, a w oczach
66 II,15 | trupów i zagwożdżonych dział; zwrócił się więc ku niemu i odpowiedział
67 II,16 | że też go przeniosło!~Tu zwrócił się do Zamoyskiego:~- Panie
68 II,16 | w uniesieniu, następnie zwrócił się ku zakonnikom i szlachcie:~-
69 II,16 | waćpan chciał rzec?~Następnie zwrócił się do Wrzeszczowicza.~-
70 II,18 | reszta oficerów. Miller zwrócił się do nich i rzekł:~- Za
71 II,18 | do niej Kmicica, sam zaś zwrócił się do jednego z żołnierzy.~-
72 II,18 | rzekł Kuklinowski.~Po czym zwrócił się do Kmicica:~- Było ci
73 II,18 | rana wypatrujem!~Tu stary zwrócił się do synów:~- Nuże, szelmy;
74 II,18 | zmarzniesz, znaleźli.~Tu zwrócił się do Kosmy i Damiana.~-
75 II,19 | mordowanie!...~Wrzeszczowicz zwrócił się wprost do Millera:~-
76 II,19 | wskrzesisz Kuklinowskiego!~Tu zwrócił się do oficerów:~- Komu
77 II,19 | ażeby nie wybuchły...~Tu zwrócił się do zgromadzonych i tak
78 II,19 | dostojność o tym myśli?~Miller zwrócił się do Wrzeszczowicza:~-
79 II,22 | do siebie urazy. (Tu król zwrócił się do Tyzenhauza.) Ty chcesz,
80 II,23 | poznał, nikt na orszak nie zwrócił zbytniej uwagi, bo wszyscy
81 II,23 | Ten zaś, zniecierpliwiony, zwrócił się do Tyzenhauza i rzekł:~-
82 II,24 | dotarł do Żywca i prawie nie zwrócił uwagi w miasteczku, przerażonym
83 II,24 | nad majestatem.~Następnie zwrócił się do górali i rzekł:~-
84 II,25 | odparł młody magnat.~Król zwrócił się do Wojniłłowicza:~-
85 II,27 | szczętu go znieśli.~Król zwrócił się do senatorów:~- Patrzcie,
86 II,27 | swoich uczynków zdaje...~Tu zwrócił się do biskupów i senatorów:~-
87 II,28 | razu. Wówczas Wołodyjowski zwrócił się do pana Zagłoby.~- A
88 II,29 | zlazł: lżej mi...~Potem zwrócił nieco głowę, począł patrzeć
89 II,29 | nic do niego nie mają!~Tu zwrócił się do Charłampa:~- Lecz
90 II,30 | koniec podniósł się, oczy zwrócił ku niebu i wyciągnął obie
91 II,31 | koniec podniósł się, oczy zwrócił ku niebu i wyciągnął obie
92 II,33 | nie znaleźli.~Tu Charłamp zwrócił się do Kmicica:~- Chcesz
93 II,36 | męstwu poleca. Nic więcej.~Tu zwrócił się do woźnicy i rajtarów:~-
94 II,36 | trzykrotnym okrzykiem, sam zaś zwrócił się do przerażonego oficera
95 II,36 | że już w miesiąc później zwrócił pan starosta serce gdzie
96 II,39 | wyjdziem mu naprzeciw.~Tu zwrócił się do pułkowników:~- Wedle
97 II,40 | Sakowicz, zamiast odpowiedzieć, zwrócił się do pana Kmicica:~- To
98 II,40 | ręką mu kiwnął, po czym zwrócił się zaraz do pana Andrzeja:~-
99 II,41 | czynić tajemnicy.~Po czym zwrócił się w ciemności do pana
100 II,41 | księcia pod ramiona; on zaś zwrócił się do Kmicica i szczękając
101 II,41 | świadkach! przy ludziach!~I zwrócił się ku drzwiom:~- Bywaj!~
102 II,42 | dzisiejsze błota użytku.~Po czym zwrócił się do Akbah-Ułana.~- Schudłeś! -
103 III,1 | Wikilsona i Waldemara, on zwrócił się do swych frasobliwych
104 III,4 | także zatrzymał konia i zwrócił go frontem do Szwedów, jakby
105 III,4 | muszą być ukryci drudzy.~Tu zwrócił się do Kanneberga:~- Wasza
106 III,4 | krańcu ogromne półkole i zwrócił się cwałem ku Szwedom, stanąwszy
107 III,4 | nie śmiał!"~To rzekłszy zwrócił konia i skoczył ku żółtemu
108 III,5 | znamienitszy, tym lepiej...~Zagłoba zwrócił się do Wołodyjowskiego i
109 III,5 | brzękliwym głosem.~Nagle zwrócił się teraz do Zagłoby:~-
110 III,6 | przewiercił go wzrokiem, za czym zwrócił się do Skrzetuskiego, jakby
111 III,6 | żelazo, póki gorące.~Po czym zwrócił się do pułkowników:~- Waściowie
112 III,8 | mruknął Zagłoba.~Oficer zwrócił się do pana Andrzeja.~-
113 III,8 | rycerz.~Tymczasem Sadowski zwrócił się do Kmicica i począł
114 III,8 | ślubu swego wyrzecze.~Tu zwrócił się do stojącego przed gankiem
115 III,9 | indagował!~To rzekłszy kasztelan zwrócił z miejsca, a odchodząc rzekł:~-
116 III,9 | zmienił się jej cały szyk i zwrócił się bokiem do poprzedniej
117 III,9 | na niego spłynęła, więc zwrócił się do jadącego obok marszałka
118 III,10| we dwóch temperować!~Tu zwrócił się do Charłampa:~- Mów
119 III,11| hetmański.~Wołodyjowski zwrócił natychmiast chorągwie, Kmicic
120 III,12| chlipać raz po razu, nagle zwrócił się do Rocha:~- Cicho bądź!
121 III,13| chlipać raz po razu, nagle zwrócił się do Rocha:~- Cicho bądź!
122 III,17| cała Żmudź pójdzie!... Tu zwrócił się do panny:~- Ciebie osadzim
123 III,17| korzyścią dla cię było.~Tu zwrócił się książę do Oleńki:~-
124 III,20| widzisz, sił mi brakuje!~Tu zwrócił się do Oleńki:~- Pani, ty
125 III,21| frontem przed Anusią, po czym zwrócił się do pana Biesa i rzekł:~-
126 III,22| To rzekłszy skłonił się i zwrócił ku drzwiom, lecz Oleńka
127 III,24| sprawiedliwych! Waćpan (tu zwrócił się do Kmicica) zdrajcę
128 III,25| sprawiedliwych! Waćpan (tu zwrócił się do Kmicica) zdrajcę
129 III,27| to ja odnajdę.~Po czym zwrócił się do Rössela:~- Waść jesteś
130 III,27| powierzył mu jeńca, po czym zwrócił się szybkim krokiem do pana
131 III,27| jak prędko cały czambuł zwrócił konie do ucieczki.~Niedobitki
132 III,27| wojsko w pień wycięte...~Tu zwrócił się do Kmicica:~- Panie
133 III,31| zgłosił, prawo za nami.~Tu zwrócił się do Oleńki:~- Co myślisz,
134 III,31| wieziecie?~Jeden z jeźdźców zwrócił się ku nim:~- Pana Kmicica
135 III,32| wzruszony i gdy pierwszy raz zwrócił się do ludu mówiąc: Dominus
136 III,32| się setki głosów.~Ksiądz zwrócił się ku ławce i przeżegnał
|