Tom, Rozdzial
1 I,1 | substancja nic nie stanowi, jeno krew i poczciwość, a to poczciwi
2 I,1 | waćpanna, bo się we mnie krew burzy!~- Panie Andrzeju,
3 I,2 | Rekuć - Leliwa, na którym krew nie ciężyła, chyba nieprzyjacielska.
4 I,3 | zaściankach szlachcianki jako krew z mlekiem i podobno zgoła
5 I,3 | jak mawiał, że cnotliwa krew w tych laudańskich. Ale
6 I,4 | Wtem w pannie poczęła się krew burzyć przeciw tym towarzyszom,
7 I,4 | bronić się im. Rycerska krew krążyła w tej dziewczynie.
8 I,4 | mnie, w którym senatorska krew płynie! - dodał Ranicki.~-
9 I,5 | prócz Rekucia, na którym krew niewinna nie ciężyła, jeszcze
10 I,5 | ale i w niej się rozigrała krew billewiczowska.~- Rzucaj
11 I,5 | którym ciężą łzy ludzkie i krew ludzka, którego palcami
12 I,5 | Kmicic wyciągając ręce.~- Krew na waćpana ręku jako na
13 I,6 | Przybywaj, za trupy, pożogę, krew i łzy ludzkie oddaję ci
14 I,7 | obrachunki za rozbój i za krew niewinnie przelaną, i za
15 I,7 | potańczyć. Niechże będzie krew za krew! Potem mi i żołnierzy
16 I,7 | Niechże będzie krew za krew! Potem mi i żołnierzy wysieczono.
17 I,10 | spadnie.~- Po to i ma szlachta krew, aby ją przelewała.~- Tak
18 I,10 | odwykłych od wojny, płynęła krew rycerska.~Kto wie, czy drugi
19 I,10 | obróci!~Młodemu magnatowi krew biła do twarzy, ale udawał,
20 I,10 | dla matki! życie dajmy, krew wylejmy! Nie chciejmy być
21 I,11 | wyrośniesz, bo dobra w tobie krew żołnierska. Daj ci Boże,
22 I,11 | Przestań waćpan, bo mnie krew zaleje!... Jakże?... I waćpan
23 I,12 | ziemię zapaść. Nie taka to krew, nie taki to ród!~- Jeśli
24 I,12 | taki to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam
25 I,13 | chyba oszaleję!... Życie, krew moja do waszej książęcej
26 I,13 | Billewiczów, jakoby własna moja krew w nich płynęła.~- Szczególnie -
27 I,13 | Zbaraża, a słuchaczom aż krew biła na twarze, a w sercach
28 I,13 | stał się wielki i burzył krew w wojownikach, więc poczęły
29 I,13 | zdrajca!...~Wszystka krew napłynęła do głowy dumnemu
30 I,14 | za jego nogami. I widział krew ich ściekającą z katowskich
31 I,14 | ten mnie opuszcza, własna krew mnie się wypiera za to,
32 I,14 | krucyfiksie zaprzysięgli... Przez krew i rany Chrystusa! Zali ty
33 I,16 | Wszystko to wzburzyło dumną krew radziwiłłowską. Postanowił
34 I,16 | szlachcica, a ja ci wszystką krew moją daruję, choćby jutro,
35 I,17 | Alboś Korab?~- Korab.~- Moja krew, jak mi Bóg miły! - zawołał
36 I,17 | odwieźć do Birż, to odwiozę... Krew krwią, a służba służbą.~-
37 I,17 | ale w wuju płynie ta sama krew, co w matce. Nie jestem
38 I,17 | pod szyją, jeszcze by cię krew zalała. Co bym był za krewniak,
39 I,17 | ciebie. Wylewaliśmy nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie
40 I,18 | A jakżeś to mógł własną krew Szwedom odwozić?~- Bom miał
41 I,20 | bo inaczej nie pojedziem!~Krew uderzyła do twarzy Kmicica;
42 I,20 | oczyma. a w miarę jak czytał, krew mu napływała do twarzy i
43 I,21 | ja kat, czy myślisz, że krew rozlewam dlatego jeno, by
44 I,22 | Jan Kazimierz, bo to nasza krew!~Radziwiłł łowił chciwym
45 I,25 | ostatnie tchnienie i ostatnią krew wylać.~Książę Bogusław począł
46 I,25 | a w duszy myślał:~"Jakaś krew się tu poleje... Nie może
47 I,26 | uspokoić i odzyskać zimną krew, aż gdy tego dokazał, wówczas
48 I,26 | nie będą, to się mylisz. Krew radziwiłłowska musi zostać
49 I,26 | nie dawał znaku życia i krew wydobywała mu się z twarzy
50 II,1 | wspomniał, że ciąży na nim krew konfederacka, wspomniał,
51 II,2 | Orszańskiem, a w Ranickim płynęła krew senatorska.~W partii mówiono,
52 II,2 | jako to jest moja własna krew, którą piszę. Listy W. X.
53 II,4 | że gotów byłby wszystką krew wytoczyć, byle do nóg tej
54 II,6 | nasz pan kochany, nasza krew jagiellońska, która tułać
55 II,6 | Nie łzy wylewać, ale krew naszą!... Gdy zatem stujęzyczna
56 II,8 | uczuć rozpromienił się cały, krew poczęła w nim grać jak we
57 II,8 | nie zapomnę i chętnie bym krew moją oddał, by go przynajmniej
58 II,10 | lecz nie bez skazy, którego krew była przyczyną utrapienia
59 II,11 | chciał wołać Sorokę, by mu krew puszczał. Lecz tymczasem
60 II,12 | słyszałeś o tym, który braterską krew jak Kain rozlewał?... Nie
61 II,15 | tobie, jak wilkowi po nocy, krew na myśli?~- Na Boga żywego
62 II,15 | strasznym zamachem kosy. Krew oblała lawetę i utworzyła
63 II,16 | marudzić, bo przez to się krew ludzka oszczędza.~Kmicic
64 II,16 | diabła i okrutnika żłopiącego krew ludzką. Mówił dużo i chełpliwie,
65 II,19 | Nie gub niewinnych!.... Krew ich spadnie na ciebie!...~
66 II,19 | Miller począł tracić zimną krew.~- I ten klasztor stoi tam
67 II,21 | kraju, dla którego gotów był krew i życie poświęcić, wszystko
68 II,21 | gotów za niego poświęcić krew, życie, znieść torturę i
69 II,21 | nagroda dla mnie za majestat krew przelać...~- Mów śmiele,
70 II,21 | wojska, wśród tych, którzy krew za nas winni byli przelać,
71 II,21 | żołnierzowi nie miał ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.~-
72 II,21 | do twego majestatu... już krew przelać, życie oddać, fortuny
73 II,22 | jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo.
74 II,24 | zaś szalał, siekł, bódł. Krew zbroczyła mu twarz, z oczu
75 II,24 | dotknęły się ciała Kmicica i krew jęła z niego uchodzić. Oczy
76 II,24 | poczytano, który pierwszy krew za nas wylał!~- Zawiniłem,
77 II,25 | z nim choćby na Kraków i krew przelać za swego pana. Pod
78 II,25 | Lubomirski - fortunę moję, życie, krew, wszystko składam u nóg
79 II,25 | nieprzyjaciół mieliśmy rację uważać, krew w przygodzie za nas przelać
80 II,26 | zedrę owe bandaże, niech się krew moja wyleje, której reszty
81 II,26 | czyniłem to ze swawoli, bo się krew burzyła we mnie... Kompanionów
82 II,26 | szkody ojczyźnie nagrodzić, krew za nią wylać, samemu do
83 II,26 | czynisz? - zawołał król. - Krew cię ujdzie! Jędrek!... Bywaj
84 II,27 | zaskorupiałych ran rozrywać, by krew swą od zatrutych soków uwolnić.~
85 II,33 | wiarę, ojczyznę i majestat krew przelewał.~Tu, gdy zdziwienie
86 II,34 | tak anieli mi pomogą, i krew jego obaczę, chyba że przedtem
87 II,35 | odejścia.~Księżnej tymczasem krew napłynęła do twarzy. Dumna
88 II,36 | całego narodu gotowem zawsze krew przelać... Ale że mam tam
89 III,1 | ukazał, płynęła potokiem krew szlachecka i chłopska. Po
90 III,6 | podchodzić. Ciecze i tak krew ze szwedzkiego garnka, a
91 III,6 | Szandarowskim, kawalerze ognistym, krew poczęła kipieć jak ukrop,
92 III,6 | Spod wiru ludzi i koni krew strumieniami poczęła spływać
93 III,6 | bojowej, wściekłości... Krew chlupotała w rozmiękłej
94 III,6 | potrafiłby mu go odjąć! Moja krew, jak mi Bóg miły, moja krew!~
95 III,6 | krew, jak mi Bóg miły, moja krew!~Pan Zagłoba z biegiem czasu
96 III,7 | Chrystusa nadzieja, że jeszcze krew z niego wytoczę. Ale teraz
97 III,7 | mnie pierwszemu, bo że jego krew wytoczę, to jako amen w
98 III,7 | samo wspomnienie tej chwili krew go zalewała.~Pan Michał
99 III,8 | uciechy.~- Poznaję Rocha! Moja krew! - zawołał Zagłoba. - Damy
100 III,8 | którzy chodząc po ziemi, krew z niej wyciskają. Była w
101 III,8 | przez wasze to wiarołomstwo krew się leje. Lecz mówię wam:
102 III,9 | kosą w ręku. I lała się krew szwedzka po całe Wielkopolsce,
103 III,9 | miłość! - krzyknął Witowski - krew się próżno leje; nie zdobędziemy
104 III,9 | co mój własny pot, a co krew szwedzka... Jeślim ja się
105 III,11| wyrozumieć, ale ja co maja krew jeszcze muszę puszczać.~-
106 III,11| wszystkie, przestał pluć krwią, krew grała w nim po dawnemu i
107 III,11| Zacięto mnie w spotkaniu, krew mi idzie i zesłabłem...~
108 III,15| zdobyciu jednego domostwa, nim krew przyschła im na rękach i
109 III,15| i wyrzucali przez okna. Krew płynęła strugami po schodach.
110 III,15| wściekłe razy szturmujących. Krew zalewała im twarze, oczy
111 III,15| uderzył, a ten zaraz padł, krew ustami oddawszy. Inni cofnęli
112 III,15| pięćdziesiąt lat przelewały krew nieprzyjacielską przy wszystkich
113 III,15| wolno i wróci wkrótce łzy i krew wyciskać, dobijać, których
114 III,16| dzięki książęcej ręce, krew mi się rzuca ustami, dzieje
115 III,16| którzy w mojej ojczyźnie krew z ojca mego wytoczyli, fortunę
116 III,17| Tu miecznik, czerwony jak krew i ze zjeżoną czupryną, począł
117 III,17| wymierzym!~I tak grała stara krew coraz gwałtowniej, że aż
118 III,18| Kulwiecównie płynęła również krew rycerska więc ledwie usłyszała
119 III,19| obuszkiem leżał dni kilkanaście, krew od czasu do czasu ustami
120 III,21| ognie na niego z ochoty na krew biły. Siła ja godnych kawalerów
121 III,23| że się tam najszczersza krew polska rzeką pro patria
122 III,26| nie wyrzucało, bo była to krew niepolska i w dodatku heretycka,
123 III,26| grywający, Rekuć, na którym krew ludzka nie ciężyła, i Zend,
124 III,26| jednej oddałbym wszystką krew moją, ale gorze mi, jeśli
125 III,27| chwilę zdawało się, że albo krew go zaleje, albo śmiechem
126 III,27| się nade mną, pozwól mi tę krew heretycką rozlać, a na chwałę
127 III,27| drapieżnych ptaków, które krew zwietrzyły w oddaleniu.~
128 III,27| panowie! to mój brat, to moja krew, a jam ni zdrowia, ni mienia
129 III,27| Bóg nie pozwoliłby, aby krew niewinna dlatego została
130 III,28| bynajmniej, bo przecie rycerska krew płynęła w jej żyłach. Mniej
131 III,28| nawet modlić:.. Tu wszędy krew ludzka... zgliszcza! Żeby
132 III,29| zamykania oczu; lecz następnie krew rycerska grać w niej poczęła,
133 III,29| szmer pochwalny:~- O, to krew! to żona dla żołnierza,
134 III,31| nieprzyjaciołom się już oponował i krew rozlał. Późna to poprawa,
135 III,31| a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako
136 III,32| było piersi nadstawiać, krew rozlewać, nieprzyjaciół
|