Tom, Rozdzial
1 I,1 | nadzwyczajnego, ale że dobra wola nie zawsze z obowiązkiem chodzi w parze,
2 I,1 | Szczęśliwa panna!~- Bogatym zawsze lepiej na świecie. Ej, ej!
3 I,1 | tego przywyknąć, bo tak zawsze będzie.~- Musisz waćpan
4 I,1 | napędzał, żeby to jechać, a ja zawsze jedno: Mam czas! żeniaczka
5 I,1 | uczyniłem, choć się dusza zawsze we mnie na takich szlachetków
6 I,1 | sławna. Dziaduś nieboszczyk zawsze się w nich kochał i na wojnę
7 I,1 | dla waćpanny wybrał!~- Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie -
8 I,3 | dziewczęta były jeszcze gorsze. Zawsze diabeł Zenda podnieci, a
9 I,4 | Gasztowt, który z całym światem zawsze chciał być w zgodzie~kiwnął
10 I,5 | pochodzący, Ranicki - tam zawsze można było pytać: obrońcyli
11 I,5 | Andrzej, hoży i wesoły jak zawsze, wpadł do izby i zaraz z
12 I,5 | staremu, kto ma szablę, ten ma zawsze lepszą rację. Powiadają
13 I,6 | lekceważono aż dotąd i z którymi zawsze rozprawiano się zwycięsko.
14 I,7 | wasza mość, na Terkę, ona zawsze taka! - rzekła Marysia.~-
15 I,7 | kochamy!... A koronę zali zawsze ma na głowie?~- Zaś by tam
16 I,7 | Pacunelach!... Waćpanny zawsze się tego Kmicica boicie?~-
17 I,8 | z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć, z kim się ma do
18 I,8 | pewno... W wielkich tam zawsze jesteś faworach!... Słyszałem
19 I,8 | Pan podskarbi Gosiewski zawsze z naszym księciem w emulacji,
20 I,9 | przed spotkaniem waćpana zawsze myślał: jeżelim nie pierwszy
21 I,9 | jak szablę począłem nosić, zawsze byłem zakochany... Prawda,
22 I,9 | paru dniami mogłeś pannę na zawsze utracić.~- Jakim sposobem? -
23 I,10 | rzecz, że pospolite ruszenie zawsze marudzi. Ale ze szlachtą
24 I,10 | kochających, on pozostał zawsze tym samym fanatykiem i mordował
25 I,11 | wojownik szedł za moją radą i zawsze na tym wygrywał.~- Mówcie
26 I,12 | rzekł Zagłoba - bo oni zawsze wszystko najpierwsi wiedzą
27 I,12 | pensa za niego odrabiałem. Zawsze się kochał w wojnie i dlatego
28 I,12 | komputowym wytrzymać. Biliśmy ich zawsze - to już wypróbowana rzecz -
29 I,12 | różnych zamorskich krajach i zawsze mu za świadków do pojedynków
30 I,12 | tego waszego kurfirsta, zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle
31 I,12 | zjazd w Kiejdanach. Pełno tu zawsze szlachty i panów, a czasem
32 I,12 | panna Aleksandra, piękna jak zawsze, spokojna i poważna.~Pan
33 I,13 | rozgardiasz towarzyszący zawsze pierwszym chwilom wojennych
34 I,13 | dawniejsze i wiem, że bronili się zawsze w zamkach, w warownych obozach,
35 I,13 | imię, z którym do niedawna zawsze zwycięstwo szło w parze.
36 I,13 | dalej:~- Jeno czasu, czasu zawsze nie staje!... Ale jak krewniaczkę,
37 I,13 | ale miłość żyła, gotowa zawsze wierzyć i przebaczać bez
38 I,13 | końcach niepokój księcia. ~- Zawsze on taki przed każdą wojną,
39 I,13 | ojciec, o białogłowach zawsze rozmawiał, a ja rad snu
40 I,17 | podoba - rzekł Zagłoba - bo zawsze lubię wiedzieć, z kim mam
41 I,17 | nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie ją wylejem; ale
42 I,17 | poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli. Mężny on w
43 I,18 | cofali się z wolna, ale zawsze w dobrym porządku. Trudno
44 I,18 | Rochu, wiedz o tym raz na zawsze i w dysputy się nie wdawaj,
45 I,19 | swoich stron, a już tam zawsze między swoimi raźniej.~-
46 I,20 | do cię szczęścia, rad ci zawsze nieba przychylić! - dodał
47 I,22 | innych pań twarzy.~Było zawsze w tej twarzy coś tak dla
48 I,24 | szpadzie między nimi jeździł, zawsze uśmiechnięty, choćby w największym
49 I,24 | przynosili, żeby to był zawsze strojny, jakoby na ucztę,
50 I,25 | pięć. Kmicic znał go, ale zawsze spoglądał nań z ciekawością,
51 I,25 | gdy raz ktoś ujrzał, na zawsze musiał zapamiętać. Książę
52 II,4 | ręką, nie chciał potem na zawsze ich zagarnąć, albo żeby
53 II,4 | im do smaku przypadnie.~- Zawsze zostawiłeś wasza mość ziemię
54 II,4 | siebie Rzędzian. - Kupy zawsze się lepiej trzymać. Ale
55 II,5 | rzekł:~- Ale ty, Rzędzian, zawsze u fortuny za pazuchą siedzisz
56 II,6 | oblężenie - myślał - a to zawsze długo trwa. Można też będzie
57 II,7 | jaką skruszył ową potęgę, zawsze dotąd w walce ze Szwedami
58 II,7 | słowa, które prywatnie daję, zawsze dotrzymuję. W polityce co
59 II,7 | comme otage dziewka została zawsze w naszym ręku... Czy nie
60 II,8 | miecznik rosieński.~- Tak ja to zawsze rozumiałem - mówił dalej
61 II,8 | pismo do ręki i przeżegnał. Zawsze tak czynił, by od złych
62 II,9 | bo jako w mieście, jest zawsze jakowyś rząd i jakowyś starszy
63 II,9 | wrócić pozwolono, co nie zawsze się zdarzało, albowiem po
64 II,9 | Niewielka to była pociecha, ale zawsze pociecha.~W Pułtusku stały
65 II,10 | szwedzkie, jakby ten kraj zawsze był w ich ręku.~Pan Andrzej
66 II,11 | tym, co się przytrafiło, i zawsze dochodził do wniosku, że
67 II,11 | bo cesarzowi, panu memu, zawsze chcę wiernie służyć. Mogę
68 II,12 | klasztor i kościół mają być na zawsze od zajęcia i postoju wolne.~-
69 II,13 | przychylnym i z jakim sercem byłem zawsze dla tego świętego miejsca
70 II,13 | a Kmicic, jak to wprzód zawsze czynił, niż pomyślał, skoczył
71 II,16 | podobni jak para butów... i to zawsze powtarzam: dwóch jest (z
72 II,17 | nietknięty, wspaniały jak zawsze, wyniosły, z wieżami bodącymi
73 II,17 | strzelali doń oblężeni, zawsze bez skutku. Kmicicowi, gdy
74 II,19 | posłów powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com od rana
75 II,21 | tym, co mówił Kmicic.~- Zawsze - rzekł król - gotowiśmy
76 II,22 | panu i ojczyźnie wypłynie, zawsze majestat znaczne korzyści
77 II,23 | zechce zapolować, to sokół zawsze gotów.~- Powiadaj, jakżeś
78 II,23 | Zwyczajnie, gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi w tyle
79 II,25 | podrażnionej pychy, popsuć był zawsze gotów, nic w zamian zbudować,
80 II,25 | i utrzymać!~- Tak u nas zawsze - odrzekł kiwając głową
81 II,28 | razu i powtarzać to, co zawsze powtarzał, gdy ktoś o Anusi
82 II,32 | czasów?~- Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym
83 II,33 | przy tym szablę, co nie zawsze w wielkich czambułach bywało,
84 II,34 | oczy moje zamkną się na zawsze na światło dzienne.~- Bóg
85 II,35 | szczęście ów zabijaka, że zawsze podwładni tyle właśnie czuli
86 II,35 | dość upały natury hamował. Zawsze jednak lubił płeć białą,
87 II,36 | chwale całego narodu gotowem zawsze krew przelać... Ale że mam
88 II,36 | Tatarów, bo w większej kupie zawsze bezpieczniej.~- Szkoda,
89 II,39 | hiperborejczykami wojnę zniszczone, lecz zawsze stał jeszcze na czele sił
90 II,40 | dziesiątki i setki zasadzek. Zawsze na próżno! Babinicz umiał
91 II,40 | i przytomności wychodził zawsze cało. Opowiadano o nim,
92 III,1 | elektora, któren z mocniejszym zawsze trzymać był gotów. Król
93 III,1 | ale umykał jak wilk, gotów zawsze się zwrócić. Czasem też
94 III,1 | wojska i jenerałów okazywał zawsze pewność siebie i wiarę,
95 III,2 | pić: oleum, jako lżejsze, zawsze będzie na wierzchu, wino
96 III,3 | choćby ulec w końcu przyszło, zawsze zatrzyma na sobie potęgę
97 III,3 | przyjechał. Znajdzie się zawsze u mnie miejsce przy stole,
98 III,3 | poruszyć by mogły, słyszał zawsze jedną odpowiedź:~- A ja
99 III,4 | się za siebie, widziały zawsze jeźdźców, czasem daleko
100 III,5 | i niespokojny, zaczynał zawsze mówić ostrym i brzękliwym
101 III,5 | Rzeczpospolita jest i zostanie zawsze panią swej woli, bo na tym
102 III,6 | Karol Gustaw postanowił zawsze iść z tylną strażą, by ducha
103 III,7 | To tylko bieda, że nie zawsze będziem mogli razem chodzić,
104 III,7 | rzekł Zagłoba.~- Wuj zawsze jedno, a ja, jakom żyw,
105 III,10| i szeplenić zacznie, co zawsze czyni, gdy go cholera chwyci.~
106 III,11| u nas obyczaj, aby winę zawsze na wodza składać. Nie ja
107 III,11| nazwiska nie godzi mówić, gdyż zawsze brzydziłem się chełpliwością...
108 III,11| coż dopiero mnie, którym zawsze igraszki miłował.~Jeszcze
109 III,11| ustępuję przed przynuką, bo zawsze to obserwowałem, żeby gospodarzowi
110 III,11| bo pan hetman szukający zawsze okazji rozgłosił, iż to
111 III,11| z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowania
112 III,11| alarmu i wystrzałów, bo była zawsze w gotowości. Wiódł ją teraz
113 III,15| Tyzenhauz, że król, jak zawsze dobry i miłościw, życzył
114 III,16| swego czasu stary pułkownik zawsze się w złych terminach uciekał,
115 III,17| tego pozory nie uwiodą i zawsze prawdziwe intencje waszej
116 III,20| krwi w twarzy, ale pełen zawsze czci, uwielbienia i pokory.~
117 III,21| usiekł... O, nie! pan Michał zawsze sobie da rady.~Miecznik
118 III,21| szturmów odeprze, to się zawsze zdarza i zwykle nie przywiązuje
119 III,22| byłaby już daleko, raz na zawsze od Bogusława wolna.~- Panie
120 III,22| jaką ludzie próżni żywią zawsze dla tych, którzy ich uwielbiają.~
121 III,26| niepotrzebne.~- Modlitwy zawsze potrzebne, bo na rejestr
122 III,27| twoją desperację... ale zawsze... tyś, widzisz, zdrajcę
123 III,28| niego (bo tak nazywała go zawsze, gdy chciała coś na nim
124 III,28| przeważną siłą w lasy uchylić, zawsze będzie dobrze, żeby Babinicz
125 III,28| złego, a życzyłam i życzę zawsze z całego serca. Ale i nie
126 III,29| nad opatrunkiem. Przytomna zawsze, pełna energii i siły, nie
127 III,30| Rzeczywiście Kmicic raz na zawsze wydał rozkazy, aby wszystkie
128 III,31| Późna to poprawa, aleć zawsze poprawa!~- A przecie i książę
129 III,31| rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo powiedzieć,
130 III,31| dowód, że tacy ludzie gotowi zawsze mocniejszemu służyć? Bóg
131 III,31| miecznik. - Ciężka prawda, ale zawsze prawda! Wszyscy dawniejsi
132 III,32| pochew na znak, że Lauda zawsze gotowa wiary bronić, a w
133 III,32| każdej ważniejszej sprawie zawsze rady jej zasięga.~ ~ ~KONIEC~ ~
|