Tom, Rozdzial

  1  I,9  |             przeciwnika. Potem był jeszcze i Skrzetuski, przyjaciel mój serdeczny
  2  I,10 |          rotmistrzowską buławę pan Stanisław Skrzetuski, z rodu dzielnych wojowników,
  3  I,10 |                     Jacy ludzie? - rzekł pan Skrzetuski.~- A pospolite ruszenie
  4  I,10 |                    się tu jako palec ostanę.~Skrzetuski znów się uśmiechnął.~- Wasza
  5  I,10 |                     Nie damy - rzekł chłodno Skrzetuski. - Jaśnie wielmożny wojewodo,
  6  I,10 |                 głową i pożegnał rotmistrza.~Skrzetuski jednakże do połowy tylko
  7  I,10 |                      i ciszej. Pan Stanisław Skrzetuski, rotmistrz kaliski, a stryjeczny
  8  I,10 |                     odpowiadał pan Stanisław Skrzetuski. - Sam nieprzyjaciel powściągnie
  9  I,10 |                      nadjechał pan Stanisław Skrzetuski z wieścią, że Szwedzi przyciągnęli
 10  I,10 |         nieprzyjaciela, jak przepowiadał pan Skrzetuski, podniosła ducha. Pierwsza
 11  I,10 |                    Vivat Skoraszewski! Vivat Skrzetuski!~Gęste tłumy otoczyły wnet
 12  I,10 |            Wyprowadził jeszcze pan Stanisław Skrzetuski dwie chorągwie kaliszanów,
 13  I,10 |                 chwili czasu. Skoraszewski i Skrzetuski zaklinali, by to uczyniono,
 14  I,10 |                     kto cnotliwy! - krzyczał Skrzetuski.~- Na Szweda! na śmierć! -
 15  I,11 |                     Skrzetuskim, chociaż pan Skrzetuski przedarł się w swoim czasie
 16  I,11 |                  Jeden z nich był to pan Jan Skrzetuski, słynny zbarażczyk, który
 17  I,11 |                       zaraz bym powiedział: "Skrzetuski!" Hej, co za gość w domu!~-
 18  I,11 |            nieprzyjaciela - odparł Stanisław Skrzetuski.~- Dla Boga!... Co waćpan
 19  I,12 |                      ROZDZIAŁ 12~Gdy pan Jan Skrzetuski ze stryjecznym Stanisławem
 20  I,12 |               człowiek - rzekł pan Stanisław Skrzetuski.~Wołodyjowski począł go
 21  I,12 |                      jeszcze odmieni - rzekł Skrzetuski.~- Mówią, że Szwedzi dobrzy
 22  I,12 |                      mi tylko to - rzekł Jan Skrzetuski - że pisze o wierności dla
 23  I,12 |                   pole wyzywa.~Pan Stanisław Skrzetuski rozbudził się z zamyślenia
 24  I,12 |       Borzobohata-Krasieńska - rzekł pan Jan Skrzetuski. - Wszyscyśmy się w niej
 25  I,12 |                   Mniejsza z tym - rzekł Jan Skrzetuski. - W jego ręku teraz zbawienie
 26  I,12 |                     miasto - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bardzo zacne - odpowiedział
 27  I,12 |                     Dobrzy żołnierze - rzekł Skrzetuski patrząc okiem znawcy na
 28  I,12 |                    odparł posępnie Stanisław Skrzetuski. - Albo to Krzysztof Opaliński
 29  I,12 |                   zwyczaje - rzekł Stanisław Skrzetuski - i dyktatorem w czasie
 30  I,12 |                      została powierzona.~Jan Skrzetuski zamyślił się i rzekł po
 31  I,12 |                      spytał poważnie pan Jan Skrzetuski.~Na to umilkli wszyscy i
 32  I,12 |                   aby spamiętać. To jest pan Skrzetuski, ów zbarażczyk, i jego stryjeczny,
 33  I,12 |                     waszmościów jest pan Jan Skrzetuski?~- Jam jest, do usług waszej
 34  I,12 |                     żywo i trochę dumnie pan Skrzetuski - nie po nagrody i fortuny
 35  I,12 |                    ludzi kaptuje - rzekł Jan Skrzetuski - i że chyba jakieś zamiary
 36  I,13 |                      nie szkodzi - rzekł Jan Skrzetuski - co w sercu, to w gębie.~-
 37  I,13 |                      część jutro - rzekł Jan Skrzetuski.~- W każdym razie ja tu
 38  I,13 |                   papieru! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bo za kalwińskim stołem
 39  I,13 |                   ociec, Michała - rzekł Jan Skrzetuski.~Pan Michał siedział niedaleko,
 40  I,13 |                      podniesionym głosem pan Skrzetuski - ale testament po nim został
 41  I,13 |                     słowa przerwał Stanisław Skrzetuski, który porwawszy się obu
 42  I,15 |                    nie widziała! - rzekł Jan Skrzetuski.~- Żebyśmy aby dożyli -
 43  I,15 |              przechodząca! - mówił Stanisław Skrzetuski. - Gdzie się coś podobnego
 44  I,15 |                    ma słuszność! - rzekł Jan Skrzetuski.~- Ty jeden nie ogłupiałeś
 45  I,15 |                    na nas! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Bo to się stało z prędkości,
 46  I,15 |                      okna? - rzekł nagle Jan Skrzetuski.~Zagłoba z panem Stanisławem
 47  I,15 |                  rozeznam, co to jest...~Jan Skrzetuski wziął go pod boki i podnósł
 48  I,15 |                       A co, Michale? - pytał Skrzetuski.~- Szkoci idą do ataku.~-
 49  I,17 |                   głosy.~- Wołodyjowski, Jan Skrzetuski, Stanisław Skrzetuski, Zagłoba! -
 50  I,17 |                    Jan Skrzetuski, Stanisław Skrzetuski, Zagłoba! -odpowiedzieli
 51  I,17 |                     się jedzie? - spytał Jan Skrzetuski.~- Tak jest. Ale w Upicie
 52  I,17 |                    Zagłoba - rzekł Stanisław Skrzetuski - śpi smaczno i chrapie,
 53  I,17 |                   nie chce - mówił Stanisław Skrzetuski.~Wtem żołnierze spostrzegli,
 54  I,17 |                    słowa waćpana - rzekł Jan Skrzetuski. - I nam, ludziom spod chorągwi
 55  I,17 |                 zacny pan? - pytał Stanisław Skrzetuski.~- Tak jest! - odparł Mirski. -
 56  I,17 |              powtarzała.~- Powiadają - mówił Skrzetuski - że Tatarowie, którzy pana
 57  I,17 |                        Ba! - rzekł Stanisław Skrzetuski - a my tymczasem w Birżach
 58  I,17 |                     czyha! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Miałem nadzieję, pókim
 59  I,17 |                    łakoma rzecz! - mówił Jan Skrzetuski.~- Niechże i tak będzie.~
 60  I,17 |                  buńczuka wziął? - pytał Jan Skrzetuski. - Myśleliśmy z daleka,
 61  I,17 |                       że jeden pan Stanisław Skrzetuski trochę po niemiecku umiał,
 62  I,17 |                     człek! - dodał Stanisław Skrzetuski.~- Owóż takiemu lepiej w
 63  I,18 |                właśnie on był. Pan Stanisław Skrzetuski i posępny Józwa Butrym zwany
 64  I,18 |               frontem stawić czoło.~Lecz Jan Skrzetuski, który nad ogólnym przebiegiem
 65  I,18 |                   skrzydło, na które uderzył Skrzetuski, nie zdążyło się sformować
 66  I,18 |                  ojciec radzisz? - pytał Jan Skrzetuski.~- Jużem i o tym pomyślał -
 67  I,19 |                    też zbiegowie - rzekł Jan Skrzetuski - że słyszeli, jakoby król
 68  I,20 |                    odpocznienie! - rzekł Jan Skrzetuski. - Gdyby nie dobrowolna
 69  I,20 |                  spotkało! - rzekł Stanisław Skrzetuski - ale wolałbym, żeby na
 70  I,20 |               wprędce przyjdzie? - rzekł Jan Skrzetuski.~- Kolaska wygodna jest
 71  I,20 |                 Wołodyjowski.~- Aj ! - rzekł Skrzetuski biorąc się oburącz za głowę -
 72  I,20 |                    mieszka - rzekł Stanisław Skrzetuski. - Gdyby tacy nie chcieli...~
 73  I,20 |                    rzekł po chwili milczenia Skrzetuski - trudna z tym człowiekiem
 74  I,20 |                   dobrym zdrowiu - rzekł Jan Skrzetuski.~- A wspomnij czasem żołnierza,
 75  I,25 |                  koło Łukowa jakiś szlachcic Skrzetuski ma żonę cudnej urody. Daleko
 76 II,4  |                    Zali jeden z nich nie pan Skrzetuski z Burca?~- Tego nie wiem
 77 II,4  |                    jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski zbarażczyk.~- Rety! to mój
 78 II,5  |                 Rzędzianach? - pytał pan Jan Skrzetuski.~- W Rzędzianach rodziciele
 79 II,5  |                      także narzekał? - pytał Skrzetuski.~- Jak na diabłów, choć
 80 II,5  |                     w pochodzie? - pytał Jan Skrzetuski.~- Mówił jeno, że tylko
 81 II,5  |                 nadejdzie? - pytał Stanisław Skrzetuski - to kto mu się wówczas
 82 II,5  |                ziarnem, to pewna - rzekł Jan Skrzetuski - ale żeby w tej radzie,
 83 II,5  |                  masz odpowiedź! - rzekł Jan Skrzetuski.~- Prawda jest... Dobre
 84 II,5  |                  Ojciec ma rację - rzekł Jan Skrzetuski - on tu nie mógł przyjechać.~-
 85 II,5  |                   namyślać - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Trzeba co prędzej zawiadomić
 86 II,5  |                 drugiego Kmicica - mówił Jan Skrzetuski. - Wyślij do nich, Michale,
 87 II,5  |                   Sapiehę? - pytał Stanisław Skrzetuski.~- Czy znam? Znałem go pachołkiem,
 88 II,6  |                    Kmicic, pan Oskierko, pan Skrzetuski, pan Wołodyjowski, tak wielcy
 89 II,6  |                 myślisz robić? - zapytał Jan Skrzetuski.~- Przede wszystkim porządek
 90 II,6  |              wniebogłosy krzyczeć - zauważył Skrzetuski - jeżeli się im plon i dobytek
 91 II,6  |                     ojcu kancelaria? - pytał Skrzetuski. - A po co król ma swego
 92 II,6  |                      z ławy, a pan Stanisław Skrzetuski mruknął:~- Honores mutant
 93 II,6  |              moglibyśmy to robić - rzekł Jan Skrzetuski - wojsko nie zależałoby
 94 II,6  |                    opowie? - rzekł Stanisław Skrzetuski.~- Za Szwedami się opowie?
 95 II,6  |                 nadszedł - wtrącił Stanisław Skrzetuski - bo to wódz, jak drugiego
 96 II,6  |                  ojciec pokój - odpowiedział Skrzetuski. - Wołodyjowskiemu na taką
 97 II,6  |                        Co się stało? - pytał Skrzetuski.~- Radziwiłł idzie! Na twoją
 98 II,6  |                   może być Radziwiłł - rzekł Skrzetuski. - Skądże wojsko nadciąga?~-
 99 II,6  |           niespokojnie.~- Na wiwaty - odparł Skrzetuski.~Po strzałach rozległy się
100 II,28 |                      głowę - odrzekł pan Jan Skrzetuski - i jeśli tyle chorągwi
101 II,28 |              jegomości i królowej! - wzniósł Skrzetuski.~- I tych, którzy wiernie
102 II,28 |                      ojciec! - rzekł pan Jan Skrzetuski.~- Szelmą jestem! mówię
103 II,28 | Borzobohata-Krasieńska! - zakrzyknął pan Jan Skrzetuski. - Toćże to dawny afekt
104 II,28 |                      wycieczki - odrzekł pan Skrzetuski. - Musimy mieć pilne oko
105 II,33 |                      komilitona! - rzekł Jan Skrzetuski.~Charłamp aż się za głowę
106 II,33 |                   nic straconego - rzekł Jan Skrzetuski - jeno roztropności trzeba
107 II,33 |                   Bogusławowi wydał! - rzekł Skrzetuski.~- Ja nie statysta - odrzekł
108 II,33 |                     ja sam mniemam - wtrącił Skrzetuski - to naprzód ci Bogusława
109 II,33 |                padniesz.~- I ja! - rzekł Jan Skrzetuski.~- To chodźmy wszyscy! -
110 II,33 |                  zaprezentować - odrzekł Jan Skrzetuski - ale przecie niektóre czambuły
111 II,33 |                  ciężki sojusz - odrzekł Jan Skrzetuski. -Znamy ich już!~- Słyszałem
112 III,2 |                     nasz książę żył! - mówił Skrzetuski - inne by były Rzeczypospolitej
113 III,2 |                 gotowano się więc do obrony. Skrzetuski i Wołodyjowski dostali funkcje
114 III,2 |                       mości panowie! - rzekł Skrzetuski.~- Idźcie, a ja zdrzemnę,
115 III,5 |                podejmuję się - rzekł pan Jan Skrzetuski.~- Dobrze - odparł wódz -
116 III,5 |                     waszmościów ze sobą.~Jan Skrzetuski i Zagłoba poszli za nim,
117 III,5 |                 zabij!" Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też nie lada,
118 III,5 |                      Dalibóg! - odpowiedział Skrzetuski - żebym na własne oczy nie
119 III,6 |                      był nieco podpiły; lecz Skrzetuski potwierdził jego słowa,
120 III,7 |                      Bóg łaskaw! - mówił Jan Skrzetuski.~- Obacz, abyś nie bluźnił! -
121 III,7 |                 idzie już do nas! - przerwał Skrzetuski.~On zaś istotnie, dostrzegłszy
122 III,7 |                     chytry człek - rzekł Jan Skrzetuski - i niech tylko ujrzy, że
123 III,7 |                 powiada.~- Słuchamy! - rzekł Skrzetuski.~Kmicic pomilczawszy chwilę
124 III,7 |                   czasie, jako tu obecny pan Skrzetuski, gdy mu Bohun umiłowaną
125 III,7 |                       odparł śmiejąc się Jan Skrzetuski. - Jeszcze Carolus w Polsce,
126 III,9 |                 Rzeczypospolitej - rzekł Jan Skrzetuski.~- Nie ja bluźnię; jeno
127 III,11|                      podlaskim połączyć. Jan Skrzetuski objął nad ową chasą komendę,
128 III,11|                    ma i gadania! - rzekł Jan Skrzetuski. - Czy wam to niedziwno,
129 III,21|             Jeremiego, panowie Wołodyjowski, Skrzetuski i Zagłoba.~- Znam ich -
130 III,21|                     pan Wołodyjowski (bo pan Skrzetuski żonaty), to by mnie tu nie
131 III,27|                       co bym uczynił?... Ale Skrzetuski, który ma duszę rzymską,
132 III,27|                      jestem Katonem jako pan Skrzetuski... dobrze! Ale nie poświęcę!
133 III,30|                      nawet Wołodyjowski, ani Skrzetuski? Kto przy tym Częstochowę