Tom, Rozdzial
1 I,1 | tak od komina odwracasz, żem dotąd i w oczy spojrzeć
2 I,1 | uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz prostak i w obozie
3 I,1 | Teraz dopiero poznaję, żem był głupi, bo mogłem i żeniaty
4 I,1 | wielki musiał ustąpić?~- Żem się ważył? Jam na wszystko
5 I,3 | bom ja tyle jeno winien, żem wam obywatelów rabować dozwolił.
6 I,3 | rzekła - ale to wiem, żem niegodna tych hołdów, które
7 I,3 | dmuchać, choć nie neguję, żem się do takiej persony mówić
8 I,3 | mamy, co wojna łupem da. A żem tej pani wiernie służył,
9 I,4 | jeno w izbie tak ciemno, żem nie mógł rozeznać.~- Ciekaw
10 I,5 | Jużem się tak stęsknił, żem całą Upitę chciał spalić,
11 I,7 | pieśni wyuczyć.~- Pewnie, żem się wyuczył. Ale już dziś
12 I,7 | śpiewania, muszę przyznać, żem i w Warszawie tak wybornych
13 I,7 | waszmościów biorę na świadki, żem pana Kmicica, chorążego
14 I,7 | dochodzę...~Prawda jest, żem szlachtę w Wołmontowiczach
15 I,7 | rany boskie zaprzysięgnę, żem tu bez złych chęci w te
16 I,8 | dalej.~- Waćpanna wiesz, żem ja po jej dziadku laudańskimi
17 I,8 | innych. Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny niezupełnie
18 I,8 | byś waćpanna wiedziała, żem nie łuszczybochenek żaden,
19 I,8 | nie po nią przyjechał, a żem ręki prosił, to nie za zapłatę,
20 I,8 | może właśnie o to gniewna, żem między was szablę włożył.
21 I,9 | gracz pierwszej wody. Ledwie żem się wylizał!~- A jakże zdrowie
22 I,9 | waszmościne?~- Waćpanu dziw pewno, żem spod jego ręki żyw wyszedł?
23 I,9 | nowo zabolała.~- Przyznaję, żem się pomylił - odrzekł pan
24 I,11 | wybierzemy. Szczęściem, żem waszmościów w domu zastał!~-
25 I,12 | ten afront wziął do serca, żem się tam więcej nie pokazał.
26 I,12 | mnie nie zna, temu powiem, żem jest stary zbarażczyk, który
27 I,14 | mnie się wypiera za to, żem chciał dom nasz nie znanym
28 I,14 | zabójstwa... dziś wydaje mi się, żem wonczas był niewinny jak
29 I,14 | mnie żywot już nie cięży, żem niegłodny wiekuistego snu
30 I,15 | Bóg da. Nikt nie pomyśli, żem to z dobrej woli albo szczerze
31 I,16 | niego... Tym ci gorzej, żem się zawiódł. Gdyby diabeł
32 I,17 | krymski okrutnie miłuje za to, żem spisek na jego szyję odkrył,
33 I,17 | i głową... Ale to wiem, żem słuchać powinien, i kwita.~-
34 I,17 | kazali do Birż jechać... Jeno żem zgłupiał przez tego szlachcica,
35 I,17 | nogi hetmanowi rzuciłem, żem do oporu i buntu był przyczyną,
36 I,17 | Upity, i możecie mi wierzyć, żem szkapy nie żałował, a dobra
37 I,17 | to hetman.~- Co? Pewnie, żem nie gorzej wyglądał! Skądem
38 I,18 | dowód, iż się dziwujesz, żem cię na hak przywiódł, ja,
39 I,19 | zamykają.~- Diabeł mnie skusił, żem do Radziwiłła Skrzetuskich
40 I,20 | masz waszmość w tym dowód, żem dragonów we wsi zostawił,
41 I,20 | ucieszyłbym się tak, jak z tego, żem go od śmierci wybawił.~-
42 I,21 | Kiejdanach, to nie dlatego, żem cię chciał zwodzić, jeno
43 I,21 | ciężko!... Kto by uwierzył, żem jest ten sam, który byłem
44 I,23 | i ty puszczaj po drodze, żem go zmusił do podpisania
45 I,23 | dwojga z pewnością: albo żem słaby, albo żem niepewny.
46 I,23 | pewnością: albo żem słaby, albo żem niepewny. Trzeba temu zapobiec.
47 I,24 | czas jechać. Wiedz tylko, żem nie zdrajca, nie przedawczyk.
48 I,24 | siebie.~- Co waćpan mówisz, żem cię niesłusznie posądzała,
49 I,24 | intencje osądzi. Lepiej, żem tu przyszedł, żem nie wyjechał
50 I,24 | Lepiej, żem tu przyszedł, żem nie wyjechał bez pożegnania.
51 I,25 | rzekł uprzejmie - bo widzę, żem się co do szarży osoby omylił.
52 I,25 | Powiem ci, mój kawalerze, żem się nudził jak diabeł na
53 I,25 | Takeś mnie nagle opuścił, żem myślał, iż skrupuły w tobie
54 I,25 | wyznaj mu niby poufnie, żem w duszy taki sam jego stronnik
55 I,25 | wolne. Nieraz tak było, żem w jednej miał szablę, w
56 I,26 | żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć
57 I,26 | naprzód na to mnie wyciągnął, żem mu na krucyfiksie zaprzysiągł,
58 I,26 | dzieje! On też wiedział, żem na wszystko gotów - znał
59 I,26 | młodzika! - rzekł Bogusław.~- Żem mu do nóg padł - zakrzyknął
60 I,26 | ojczyzny w nim widziałem, żem mu się oddał jako diabłu,
61 I,26 | diabłu, z duszą, z kadłubem, żem był gotów za niego, za jego
62 I,26 | żołnierzów?... Bóg dał, żem nie wybuchnął, choć mi głowa
63 I,26 | głowa jako granat gorzała, żem się opamiętał, żem miał
64 I,26 | gorzała, żem się opamiętał, żem miał tę moc powiedzieć sobie:
65 I,26 | Tak jest! i Bóg mi pomógł, żem ja, prostak, statystę w
66 II,2 | nie chcę dłużej służyć. A żem przysiągł na krucyfiksie,
67 II,2 | Mość wywiodłeś mnie w pole, żem był jako ślepy miecz w twoim
68 II,2 | Jakże nie oznajmić jej, żem z Radziwiłłami zerwał i
69 II,4 | Wołodyjowskiemu i powiedz mu ode mnie, żem mu nie wróg, a może i lepszy
70 II,5 | za zasługę poczytuję. A żem tu i ówdzie jakiego hultaja
71 II,5 | samym się przez to dostało. Żem z duszą i łubami uszedł,
72 II,7 | Sądziłem owóż z początku, żem tego twego Kmicica zabił,
73 II,7 | nami niełatwo. Przyznaj, żem się po radziwiłłowsku z
74 II,8 | miłościwego afektów, myślał, żem mu wrogiem jako inni. Owóż
75 II,8 | narzeczony waćpanny, to boleję, żem tę nowinę powiedział, ale
76 II,9 | ciekawi, to wam powiem, żem jest z Prus Książęcych i
77 II,15 | Wyznaję waszmościom - rzekł - żem podobnego fenomenu w życiu
78 II,17 | podgarnął czuba i mówił dalej:~- Żem nie jest szelmą, to się
79 II,17 | miał, niełatwo odkryją, żem nie z ich obozu. Ale tak
80 II,18 | zaś, korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył na
81 II,19 | począł:~- Wiadomo panom, żem na ostatniej naradzie wyzwał
82 II,21 | odparł szlachcic.~- Pewnie, żem z daleka przyjechał, i dlatego
83 II,22 | towarzyszów na świadki biorę, żem z duszy odradzał!~Zaledwie
84 II,23 | Rzeczypospolitej? Być to może, żem ciężej zawinił od innych,
85 II,23 | Najświętsza Panna, Królowa nasza, żem tego nie zmyślił, iż ostatnią
86 II,23 | miłościwy panie, uwierzysz, żem nie zdrajca, ale jeden z
87 II,25 | bo mi się samemu zdaje, żem się przesłyszał albo że
88 II,26 | się złupiło, i nie tylko żem zagarniętą przez inkursję
89 II,26 | tak mi do serca przywarła, żem o świecie bożym zapomniał.
90 II,26 | waszej królewskiej mości, żem się go chwycił obu rękoma
91 II,26 | moja nie minęła! Nie tylko, żem mu się z niczym nie ofiarował,
92 II,28 | wybił?~- Był taki czas, żem ją sobie całkiem z głowy
93 II,28 | obecny, musiałby przyznać, żem po kawalersku sobie postąpił
94 II,28 | Katu mnie oddać za to, żem takiego wypróbowanego przyjaciela
95 II,29 | pana Charłampa zadrgał - żem go miłował...~To rzekłszy
96 II,33 | natchnął w Billewiczach, żem go nie dopuścił rozstrzelać...
97 II,33 | przy tym? - pytał.~- Prawie żem się z Kiejdan nie ruszał -
98 II,34 | ta dziewka dotąd myśli, żem ja się temu potępieńcowi,
99 II,34 | kogożeście się tam dowiedzieli, żem żyw?~- Od ludzi Kuklinowskiego.
100 II,34 | Gdzieżeś to się dowiedział, żem z królem do Lwowa przybył?~-
101 II,34 | powiesz jej i zaprzysięgniesz, żem króla przez góry przeprowadził
102 II,36 | potrzebie pakułami obwinę, żem zaś parol dał, to chyba
103 II,36 | był obwiesić kazał. Czego żem nie uczynił, o przebaczenie
104 II,39 | nie przysyłał, to dlatego, żem w przodku, nie po zadzie
105 II,41 | odpiszę panu hetmanowi, żem dobrowolnie został.~- A
106 II,41 | oszczepem, nie dlatego, żem musiał, ale z ochoty. Lubię,
107 II,42 | Toś mi brat! - rzekł - a żem stary, przyjm moje błogosławieństwo...~
108 III,2 | poszła - mówił - żeby nie to, żem właśnie poprzedzającego
109 III,5 | tak, Janie... Czy myślisz, żem go naprawdę w rękę pocałował?
110 III,5 | Mniejsza wreszcie z tym; grunt, żem Lubomirskiego na hak ułowił,
111 III,8 | waść nie wiesz?~- Wiem, żem mu odpłacił tym samym, czym
112 III,11| pójść mogły. Powiadają, żem dla podkurków nieprzyjaciela
113 III,11| niemu nie powiem, jeno to, żem za stary na taką służbę,
114 III,14| co dzień?~- Bo wiedziała, żem był jej życzliwy i usług
115 III,16| gdy mi przyszło do głowy, żem, nieszczęsna żądze wzbudzić
116 III,17| Kazimierza!... Powiedz mi, żem kiep! Słyszysz? rozkazujęć
117 III,17| rozkazujęć powiedzieć mi, żem kiep!~- A ja nie usłucham,
118 III,18| culpa... i tym większa, żem ten afront uczynił człowiekowi
119 III,18| przeprosin nieskorzy; wszelako, żem to wiekowi i powadze uchybił,
120 III,18| Billewiczówny? Oto dlatego, żem odgadł, iż uciec po prostu
121 III,18| tego natura ciągnie, ale żem widział, iż nie w tym ratunek,
122 III,18| wielkich statystów ćwiczył, żem to elektora krewny i u Szwedów,
123 III,19| książę - i ja także głupi, żem cię usłuchał...~- Wiedziałem,
124 III,19| ukręcił jako szpakowi, ile żem myślał; że to ona sama pchnęła
125 III,19| nie popłaca. Szczęście, żem to i książęciem Rzeszy,
126 III,20| zaraz na to:~- Moja wina, żem płakała... Radźmy jak najprędzej!~
127 III,21| że strach. Tu powiem ci, żem mu w te siwe oczy jeno patrzała,
128 III,22| dymisji podał, gdyby nie to, żem mniemał, iż pozostając tu,
129 III,23| na mnie tam zawziętość, żem był od amnestii wyłączon.
130 III,30| rzekł. - Rad jestem, żem waści odszukał.~- Z kim
131 III,30| będzie policzone za to, żem księcia Bogusława oszczędził,
132 III,32| dowiedzą. Nie mówiłżeś nikomu, żem tutaj jako Babinicz wojował?~-
|