1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-4700
Tom, Rozdzial
1001 I,19 | przywieźć, a to wytłumaczyć, że nie ja kazałem bić Szwedów
1002 I,19 | Jakoż od chwili układu ze Szwedami nie zaznał chwili
1003 I,19 | jeszcze trochę nadziei, że książę namyśli się i jego
1004 I,19 | poprowadzę.~Ganchof spojrzał nań ze zdziwieniem.~- Ekspedycja? -
1005 I,20 | rosieńskiego i Oleńkę, zwłaszcza że i rozkaz książęcy brzmiał
1006 I,20 | straconą strażę jechał. Czuł, że tam nie będzie wdzięcznie
1007 I,20 | przyjęty, a drżał przed myślą, że szlachcic może się zechce
1008 I,20 | opierać nawet i zbrojną ręką i że w takim razie trzeba będzie
1009 I,20 | kroku i począł rozmawiać sam ze sobą; widocznie układał
1010 I,20 | na ścianach pociemniały ze starości tak, iż szyby w
1011 I,20 | sczerniała już tak z biegiem lat, że nie różniła się niczym od
1012 I,20 | przykro, i tym przykrzej, że poprzednio ów pogodny zachód
1013 I,20 | Miał oto jakoby złudzenie, że zajeżdża do narzeczonej,
1014 I,20 | Ejragoły. Kmicic zauważył, że ledwie usłyszeli jego nazwisko,
1015 I,20 | postanowił sobie udawać, że ich nie widzi.~Nastało kłopotliwe
1016 I,20 | waszmości musi być wiadomo, że dziś Wilna w Wilnie trzeba
1017 I,20 | siedemnaście dni paliło. Powiadają, że wśród gruzów jeno jamy piwnic
1018 I,20 | pan miecznik.~- Pewnie, że nieszczęście, któremu jeśli
1019 I,20 | Nie dziwić się przeto, że zdrowie księcia szwankuje,
1020 I,20 | księcia, gdy mówił: "Wiem, że i zacni źle mnie sądzą,
1021 I,20 | szacunek, a podejrzywa, że do jego nieprzyjaciół się
1022 I,20 | czuprynę, wreszcie widząc, że rozmowa bierze niepożądany
1023 I,20 | drzwiach.~- A to nie widzisz, że się mroczy?... Światła! -
1024 I,20 | Bóg widzi - mówił Kmicic - że miałem i sam intencję powinne
1025 I,20 | gdyż zwyczajna to rzecz, że się sąsiedzi odwiedzają,
1026 I,20 | mnie przed Billewiczem, że sam do niego nie mogę, ale
1027 I,20 | drzwiach widziałem, jeno że znikła zaraz jako tuman
1028 I,20 | mogę... Widzisz waszmość, że mam gości... Zechciej mnie
1029 I,20 | odrzekł Kmicic udając, że bierze za dobrą monetę burkliwe
1030 I,20 | słowa szlachty - wiedziałem, że polityczni to kawalerowie.
1031 I,20 | póki nie stracę nadziei, że prośbą coś wskóram, póty
1032 I,20 | to waszmości przysięgam, że włos ci tam z głowy nie
1033 I,20 | odmawiać, bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę.
1034 I,20 | wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak sąsiad
1035 I,20 | przyjaciel. Zrozum i to, że gdyby miało być inaczej,
1036 I,20 | jęczą?~Kmicic odetchnął, bo ze słów i głosu poznał, że
1037 I,20 | ze słów i głosu poznał, że pan miecznik poczyna się
1038 I,20 | przymus? A tu wiedz waszmość, że choćby mi przyszło cię związać
1039 I,20 | zbliżają, a waść mniemasz, że w tym ukropie uchronisz
1040 I,20 | uchronisz się od przygody, że cię dziś lub jutro jedni
1041 I,20 | dosięgnie; ale niech wiedzą, że wolimy śmierć niż hańbę.~
1042 I,20 | zdawało się przez chwilę, że wybuchnie straszliwym gniewem,
1043 I,20 | panno! - odrzekł stłumionym ze wzruszenia głosem - nie
1044 I,20 | oczach łaski, skoro chcesz ze mnie uczynić zbója, zdrajcę
1045 I,20 | no który jeszcze słowo, że nie pojedziesz!~Istotnie,
1046 I,20 | jeźdźców. Ujrzeli wszyscy, że nie ma rady, a Kmicic rzekł:~-
1047 I,20 | wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie tędy droga...
1048 I,20 | wykuta. I stała nieruchomie, ze spuszczonymi powiekami,
1049 I,20 | muszkietów nie przelękła, jako że niewiasty bywają czułe i
1050 I,20 | dowód - wtrącił Oskierko - że ta panna, której był narzeczonym,
1051 I,20 | Pozwólcie waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam
1052 I,20 | zbiegła się też służba ze światłem, i ujrzano pana
1053 I,20 | Waszmościowie moglibyście zabrać ze sobą tego nieszczęśnika
1054 I,20 | zaprzężona, bo Kmicic ją ze sobą przyprowadził - rzekł
1055 I,20 | pannie, jak się rzecz ma i że nie można ucieczki zwłóczyć,
1056 I,20 | jak kreda; zdawało się, że znów zemdleje, lecz nikt
1057 I,20 | Niech odsapnę... Oto temu, że gdyby nie ów Kmicic, że
1058 I,20 | że gdyby nie ów Kmicic, że gdyby nie ów zacny kawaler,
1059 I,20 | wymawiał gorzko Kmicicowi, że na jego natarczywe instancje
1060 I,20 | żaden cień wątpliwości, że gdyby nie Kmicic, obaj Skrzetuscy,
1061 I,20 | bo z góry zapowiadam, że nie gdzie indziej, jeno
1062 I,20 | was nie nazwę, bo wiem, że intencje wasze zacne, ale,
1063 I,20 | szedł na śmierć, myślałbym, że strach zmysły ci pomieszał.
1064 I,20 | straciłeś!~- Wiedziałem, że na nic się nie przyda was
1065 I,20 | Radziwiłł przyrzekł ci, że nas oszczędzi, gdyś go o
1066 I,20 | Sam myślałem jako i wy, że mu dla korzyści albo dla
1067 I,20 | drogę, to powiem szczerze, że mi to nie na rękę zaraz
1068 I,21 | Kiejdan i rad był w duszy, że się na tym burza skończyła.
1069 I,21 | ale wstrzymywała go myśl, że niech tylko nogą z granic
1070 I,21 | odpowiedzi; mówiono natomiast, że się licytuje, sprzedaje,
1071 I,21 | ale czas przekonał go, że tak było w istocie, bo Sapieha
1072 I,21 | tymczasem okazało się wprędce, że jednej Żmudzi objąć nie
1073 I,21 | Kmicicowi miał był nadzieję, że jeszcze może Wołodyjowskiego
1074 I,21 | chmurny. Dziwiło go to także, że Kmicica w drodze do Billewicz
1075 I,21 | zdybał, co stało się dlatego, że pan Andrzej, którego dragonów
1076 I,21 | Kmicica. Odpowiedziano mu, że wrócił, ale bez żołnierzy.
1077 I,21 | książęca mość mogłeś tak ze mną postąpić? Szlachcicowi
1078 I,21 | stłuczeń otrzymanych w bitwie ze zbuntowanymi Węgrami Oskierki.~-
1079 I,21 | nadzieja w Wołodyjowskim, że starych towarzyszów będzie
1080 I,21 | zniżył), kontent jestem, że się wymknął.~- To już mu
1081 I,21 | odwraca i wszyscy mówią, że wolą prawdziwego nieprzyjaciela,
1082 I,21 | się skarżyć, chyba na to, że warta pode drzwiami chodzi.
1083 I,21 | księciem zmęczyły go tak, że zaledwie na nogach mógł
1084 I,21 | tej chwili, tkwił w tym, że ona nie wymówiła tego słowa.
1085 I,21 | sumieniu powiedzieć mogę, że nie dla promocyj, nie dla
1086 I,21 | dla chlebów mu służę, jeno że korzyść dla ojczyzny w tym
1087 I,21 | które dźwigam, i to wiedz, że co tobie przebaczyłem, innemu
1088 I,21 | tom ja kat, czy myślisz, że krew rozlewam dlatego jeno,
1089 I,21 | pożyjesz dłużej, poznasz, że gdy ktoś chce czegoś na
1090 I,21 | rozpoczęta, dobra przyjaźń ze Szwedami zachwiana, zły
1091 I,21 | bo wiem to z praktyki, że kto w pędzie chociaż o mały
1092 I,21 | więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną dyfidencje
1093 I,21 | Rzecz się już wyjaśniła, że to byli nie moi ludzie,
1094 I,21 | mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana Wołodyjowskiego
1095 I,21 | się... nie tylko dlatego, że astma mnie dusi... Niemoc
1096 I,21 | Rozumiesz?...~- Myślałem i ja, że pójdzie inaczej!... - rzekł
1097 I,21 | erygował figurę i mówi, że złe są koniunktury, ale
1098 I,21 | złe są koniunktury, ale że to przejdzie. Tymczasem
1099 I,21 | nagły czyni... To znaczy, że śmierć koło mnie przechodzi...
1100 I,21 | odstępstwa gotowy, bo wiem, że są tacy, którzy się chwieją...~-
1101 I,21 | Nie zwódź, sam to widzisz, że reszta polskich ludzi poczyna
1102 I,21 | mnie słyszał... Dobrze, że ten atak choroby dziś na
1103 I,22 | Musiał tedy błagać prawie ze łzami uporną a śmiałą dziewczynę
1104 I,22 | śmiałą dziewczynę i zaklinać, że tu o jego głowę chodzi,
1105 I,22 | tu o jego głowę chodzi, że wszyscy, nie tylko wojskowi,
1106 I,22 | ducha ożywić, ale okazać, że ogół obywateli po jego stronie
1107 I,22 | swawolnicy opierają się unii ze Szwecją; pragnął okazać,
1108 I,22 | Szwecją; pragnął okazać, że kraj cieszy się z nim razem,
1109 I,22 | chce się powadzić o nas ze Szwedami.~- Dajże Boże,
1110 I,22 | pochlebstwo, i nie zważał, że wychodziły one z ust ludzi
1111 I,22 | utkwiwszy w niego oczy.~- Że serce waszej książęcej mości
1112 I,22 | marszałek z doniesieniem, że wieczerza gotowa. Tłumy
1113 I,22 | w której niedawno unia ze Szwecją została ogłoszona.
1114 I,22 | imienia i urzędu. Ale widać, że rozkazy książęce były i
1115 I,22 | przyszło im zapewne na myśl, że opierać się byłoby to samo,
1116 I,22 | Wkrótce jednak zrozumiał, że ani on nie potrafi być tak
1117 I,22 | Owszem, oboje to zmiarkowali, że w tym tłumie osób i najrozmaitszych
1118 I,22 | Kmicicowi tak było źle, że prawie mękę cierpiał, a
1119 I,22 | jej sukni, baczył, udając, że nie baczy, na każdy jej
1120 I,22 | rozkosz.~Po chwili poznał, że i ona równie jest czujna,
1121 I,22 | dla niego pociągającego, że aż serce w biednym kawalerze
1122 I,22 | bierze!"~I nagle poczuł, że gdyby ów jakiś "inny" spróbował
1123 I,22 | gdy sobie przypomniał, że to przecie on sam, nie kto
1124 I,22 | inny przy niej siedzi, .i że nikt, przynajmniej w tej
1125 I,22 | toczyła również walkę z sobą. Ze wszystkiego, co zaszło,
1126 I,22 | Kmicica w Billewiczach, ze słów Zagłoby i Skrzetuskiego,
1127 I,22 | Skrzetuskiego, poznała, że Kmicic błądził, ale nie
1128 I,22 | jakiejś wspaniałej dumy, że wpadłszy w ich ręce, mając
1129 I,22 | wypędzić.~Zrozumiała i to, że jeśli Kmicic Radziwiłłowi
1130 I,22 | wnet jej przyszło na myśl, że ów kawaler pewnie już o
1131 I,22 | Wszakże sumienie mówiło dalej, że czy pokrzywdzony o krzywdę
1132 I,22 | przez zaślepienie, dość, że ze zdrajcami trzyma, z nieprzyjaciółmi
1133 I,22 | przez zaślepienie, dość, że ze zdrajcami trzyma, z nieprzyjaciółmi
1134 I,22 | zmęczenie wielkie; dojrzała, że ta twarz była tak wybladła
1135 I,22 | pan chce mówić! - wołano ze wszystkich stron.~- Pierwszy
1136 I,22 | dziewosłębią, ale zmiarkowawszy, że zgromadzeni milczą głucho
1137 I,22 | głucho i poglądają na niego ze zdumieniem, rzekł:~- W waszej
1138 I,22 | bezczelnej złośliwości, że wszystkich ogarnął mimowolny
1139 I,22 | pokrywał złość, bo czuł, że dzięki toastom pana Szczanieckiego
1140 I,22 | oczach zebranej szlachty i że umyślnie lub niechcący szlachcic
1141 I,22 | Radziwiłł zadrżał na myśl, że w tym umyśle lada chwila
1142 I,22 | resztki polskich chorągwi ze sprawą radziwiłłowską, potarga
1143 I,22 | Chwilami wydawało mu się, że kocha tę dziewczynę obok
1144 I,22 | niej odczuwał nienawiść, że zadałby jej śmierć, gdyby
1145 I,22 | Życie tak mu się powikłało, że stało się dla tej prostej
1146 I,22 | chwilą. Obecnym wydawało się, że ucztują pod dachem z ołowiu,
1147 I,22 | stołem. Ichmościowie wybaczą, że czytania nie odłożę, choć
1148 I,22 | książę Bogusław donosi m i, że ci, co woleli się konfederować
1149 I,22 | idą za nim. Pisze mi brat, że i Kraków musi upaść.~- Cieszmy
1150 I,22 | nabrały blasku; drżącymi ze szczęścia rękoma rozerwał
1151 I,22 | Tu dopiero spostrzegł, że wrażenie, jakie owe wiadomości
1152 I,22 | radości książęcej na wieść, że Warszawa wzięta, że Kraków
1153 I,22 | wieść, że Warszawa wzięta, że Kraków upaść musi i że województwa
1154 I,22 | że Kraków upaść musi i że województwa jedno po drugim
1155 I,22 | klęskach. Książę zmiarkował, że trzeba złagodzić wrażenie.~-
1156 I,22 | chwili :~- Wróg mój, kto ze mną wszystkich toastów do
1157 I,23 | księciem, ale odpowiedziano mu, że książę zajęty jest tajemną
1158 I,23 | gdzie chce. Słyszałem, że pułki mają na Zołtareńkę
1159 I,23 | wiadomo dlaczego! Dlatego że mi nie ufa. Ale także ci
1160 I,23 | Prawdę mówiąc, myślałem, że inaczej wszystko pójdzie...
1161 I,23 | wszystko pójdzie...Myślałem, że będziem się bili, że żyć
1162 I,23 | Myślałem, że będziem się bili, że żyć będziemy w ogniu i w
1163 I,23 | do roboty, a bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo
1164 I,23 | Puść wasza książęca mość ze mną moją chorągiew, to i
1165 I,23 | watahę pojedziesz, to wiedz, że tym samym przestaniesz mi
1166 I,23 | z tym ! Powiedziałem ci, że jeśli chcesz stąd jechać,
1167 I,23 | samo przez się świadczyło, że nie wszyscy mnie opuścili
1168 I,23 | wszyscy mnie opuścili i że są jeszcze możni obywatele,
1169 I,23 | możni obywatele, którzy ze mną trzymają... Tyś mi wraz
1170 I,23 | Tyś mi wraz do tego, ile że i fantazję masz dobrą, i
1171 I,23 | żeby nie chciał, po wtóre, że sam nie ma. Co jest grosza
1172 I,23 | Prawdą było również i to, że intraty z niezmierzonych
1173 I,23 | wydzierała do odjazdu. I czuł, że ta podróż, pełna spodziewanych
1174 I,23 | nie da. Owóż wiedz o tym, że wczorajsze wieści były dobre,
1175 I,23 | polityki. Wiedz tedy naprzód, że w Wiedniu nie będą chętnym
1176 I,23 | jakby radość wielką na myśl, że szczęście może się od Szwedów
1177 I,23 | a szlachta oświadczyła, że będzie stać w szyku, ale
1178 I,23 | Wszelako to się pokazało, że w polu nie więcej Szwedzi
1179 I,23 | Liczyliśmy obaj z Bogusławem, że zaraz ze Szwedami i z nami
1180 I,23 | obaj z Bogusławem, że zaraz ze Szwedami i z nami w ligę
1181 I,23 | Kazimierzu stoją. Myślę, że w tym będzie jakowaś zdrada,
1182 I,23 | przytrafić? - pytał Kmicic.~- Że noga szwedzka z Rzeczypospolitej
1183 I,23 | książęca mość mówił niedawno, że Rzeczpospolita przepadła
1184 I,23 | Rzeczpospolita przepadła i że tylko w spółce ze Szwedami
1185 I,23 | przepadła i że tylko w spółce ze Szwedami przez osobę i przyszłe
1186 I,23 | mówisz, to dlaczego trzymamy ze Szwedami, zamiast ich bić?...
1187 I,23 | rzekł książę - i przydam, że miarę w zuchwałości przebierasz.
1188 I,23 | Szwedach się opowiedział. Że zaś na Podlasiu musi wkrótce
1189 I,23 | Wasza książęca mość mówiłeś, że grunt dobro ojczyzny...~-
1190 I,23 | słowo, gdym ci z góry rzekł, że to wszystko jedno, i słuchaj
1191 I,23 | słuchaj dalej. Wiem to dobrze, że książę Bogusław, chociaż
1192 I,23 | chociaż i podpisał akt unii ze Szwecją tutaj w Kiejdanach,
1193 I,23 | bo nieraz przytrafia się, że i rodzeni bracia do różnych
1194 I,23 | nie przestaje suponować, że byle się Szwedom noga pośliznęła,
1195 I,23 | Możesz mu się przyznać, że tych ludzi na śmierć skazałem,
1196 I,23 | ludzie myślą, powiedz mu, że żałują, iż graf Magnus nie
1197 I,23 | jego dla Szwedów przyjaźń; że sam książę (to jest ja)
1198 I,23 | pytał dalej, czy prawda, że mnie wszystkie wojska komputowe
1199 I,23 | komputowe opuściły, powiesz, że nieprawda, i za dowód przytoczysz
1200 I,23 | pułkownikiem, bo nim jesteś... Mów, że to partyzanci pana Gosiewskiego
1201 I,23 | pobuntowali wojsko, ale dodaj, że między nami nieprzyjaźń
1202 I,23 | nieprzyjaźń śmiertelna. Mów, że gdyby graf Magnus przysłał
1203 I,23 | zgniótł owych konfederatów... że to jest ogólna opinia. Zresztą
1204 I,23 | szwedzkiemu tego nie ukrywaj, że ode mnie do niego jedziesz,
1205 I,23 | wszelako spodziewam się, że moje listy wagę przechylą,
1206 I,23 | marszałek powziął nadzieję, że i koronę wielkoksiążęcą
1207 I,23 | za wcześnie... Ale mów, że tu wszystka szlachta na
1208 I,23 | mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym
1209 I,23 | dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz raz litewską
1210 I,23 | jak pochodnia, ale wtem ze wzruszenia znowu mu powietrza
1211 I,23 | Bądź pewien. Ale to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze miłujesz?~-
1212 I,23 | wyjadę...~- Rozumiem to, że póki z czasem afekt nie
1213 I,23 | chce, przecie parzy myśl, że inny weźmie. Ale bądź o
1214 I,23 | Wiłkomierza który przywiózł wieść, że pan Sapieha na waszą książęcą
1215 I,24 | lubo Kmicic więcej udawał, że pije, niż pił w rzeczywistości.
1216 I,24 | bodli i powiadali o nich, że co który człeka przebódł,
1217 I,24 | Kalinowskiego też na rękę wyzwał, że mu tam coś przymówił, aż
1218 I,24 | temu albo dwa powiedział, że Szwedzi tu przyjdą, to byśmy
1219 I,24 | to byśmy wszyscy myśleli, że będziem ich bić, a tymczasem
1220 I,24 | szorstko Kmicic.~- Pewnie, że nic, bom już i za stary.
1221 I,24 | mówię waściom, myślałem, że uschnę... Ni mi było do
1222 I,24 | godzina odjazdu biła, czuł, że tamto życie będzie obce,
1223 I,24 | ludzi bezsilnym... Pomyślał, że tu mu było źle i tam będzie
1224 I,24 | czapkę na głowę wyszedł ze stancji na korytarz. Chciał
1225 I,24 | jej, przemówienia do niej, że przestał rozmyślać: czy
1226 I,24 | jest.~- Ruszaj powiedzieć, że pan Kmicic wyjeżdża w długą
1227 I,24 | nic do roboty, jeno się ze zgryzotą w bary brać, jeno
1228 I,24 | zdziwienie, i widocznym było, że walkę ze sobą toczy, aby
1229 I,24 | widocznym było, że walkę ze sobą toczy, aby przyjść
1230 I,24 | też waćpannie wiedzieć, że uraza i gniew to co innego,
1231 I,24 | wymyślę, ale tak mi się zdaje, że lżej będzie i mnie, i waćpannie,
1232 I,24 | godzinę... Toż mnie znałaś, że dawniej do swawoli byłem
1233 I,24 | tobą!... Wiedzże o tym, że zbawienie w księciu Radziwille
1234 I,25 | wedle słów hetmana - ze Szwedami, ale natomiast
1235 I,25 | gdyby sam Radziwiłł w spółce ze Szwedami na niego ruszył,
1236 I,25 | Wilii był spokojny, ale że przez rzekę spoglądały na
1237 I,25 | dzieci; za nimi ciągnęły wozy ze służbą, dostatkami, zapasami
1238 I,25 | przestrachu i żałości, że na tułaczkę idzie.~Pan Andrzej
1239 I,25 | nieszczęśliwych mówiąc im, że rychło już Szwedzi rzekę
1240 I,25 | księciu wojewodzie za to, że polityczny naród na naszą
1241 I,25 | podawano sobie wiadomości, że lada chwila przejdzie Wilię
1242 I,25 | nie zalał, bo raz: czuł, że to na nic, po wtóre: nie
1243 I,25 | nawrócił, nie mówiłaby mi, że błądzę jako owi heretycy,
1244 I,25 | ona się przekona, pozna, że jej to rozum szwankował...
1245 I,25 | ale zarazem przekonanie, że po prawdziwej, nie błędnej
1246 I,25 | Charłamp miał słuszność, że nie masz jak droga na duszne
1247 I,25 | Ale może właśnie dlatego, że się od niej oddalał coraz
1248 I,25 | dostanie ;teraz Kmicic czuł, że chce płynąć z nim razem
1249 I,25 | szlachta na własną rękę ze swymi dworskimi ludźmi i
1250 I,25 | opowiedzieli mu jednak, że nie dawniej jak parę dni
1251 I,25 | chorągiew. Myśleliśmy zrazu, że nowy nieprzyjaciel, a to
1252 I,25 | mostem ich położyli, ile że i z naszej strony pomoc
1253 I,25 | podstarości powiedział, że po takiej nauce nieprędko
1254 I,25 | Andrzejowi przyszło na myśl, że przyspieszając podróż łatwo
1255 I,25 | drugi dzień przekonał się, że uczynił nie tylko roztropnie,
1256 I,25 | Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór
1257 I,25 | służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.~-
1258 I,25 | czapkę w ręku.~- Prawda, że to mamy teraz dwóch królów,
1259 I,25 | Andrzej aż w ręce klasnął ze zdziwienia.~- O, to się
1260 I,25 | Karczmarz zrozumiawszy, że jego gość jest znajomym
1261 I,25 | jednak piękny i tak okazały, że każdego szeregowca za oficera
1262 I,25 | powleczoną różem i bielidłem, że nie zwrócił uwagi na wchodzącego.
1263 I,25 | świetnego młodzieńca poznał, że nie ze zwykłym sługą ma
1264 I,25 | młodzieńca poznał, że nie ze zwykłym sługą ma do czynienia.~-
1265 I,25 | pana brata... Donosi mi, że elektor w margrabstwie i
1266 I,25 | elektor w margrabstwie i że się do Prus przez Szwedów
1267 I,25 | włosy na głowie powstają, że się z nim de succursu ani
1268 I,25 | Doszły mnie posłuchy, że koło Łukowa jakiś szlachcic
1269 I,25 | sławnego zbarażczyka, któren ze Zbaraża przez wszystką potęgę
1270 I,25 | Kto by się spodziewał, że gdy cała Rzeczpospolita
1271 I,25 | wszystka szlachta łączy się ze Szwedem, gdy województwa
1272 I,25 | Zaczynając tę robotę myśleliśmy, że będzie inaczej, że właśnie
1273 I,25 | myśleliśmy, że będzie inaczej, że właśnie przede wszystkim
1274 I,25 | ani rusz! Całe szczęście, że książę elektor ma tam na
1275 I,25 | Gdańszczanie mu nie ufają i mówią, że sami mają dość sił...~-
1276 I,25 | Wasza książęca mość pozwoli, że zaneguję - rzekł porywczo
1277 I,25 | gotów nazajutrz zgodzić się ze Szwedami, ba, nawet z Turczynem
1278 I,25 | dodali, gotów im pomagać ze wszystkich sił do zabrania
1279 I,25 | reszty. W tym tylko bieda, że i Szwedzi ostrzą zęby na
1280 I,25 | pomiędzy nimi i elektorem.~- Ze zdumieniem słucham słów
1281 I,25 | odpowiedział książę - że musiałem tyle czasu bezczynnie
1282 I,25 | mną a księciem wojewodą, że póki w Prusach rzeczy się
1283 I,25 | Kazimierza oznajmiając, że gotówem zwołać pospolite
1284 I,25 | ręku siłę, targowałbym się ze Szwedami. Ale ta baba wie,
1285 I,25 | Bogusław - wiecznie spóźnia się ze swymi radami; pisze mi w
1286 I,25 | buntownikami, jak i oni ze mną politykowali, podejrzewając
1287 I,25 | książę - Harasimowicz tu jest ze mną. Jedzie z rzeczami hetmańskimi
1288 I,25 | Chociaż... może i szkoda, że na Podlasie nie pojedziesz,
1289 I,25 | hetman powinien to rozumieć, że jego fortuna musi zostawać
1290 I,25 | Radziwiłłów.~Kmicic spoglądał ze zdziwieniem na księcia,
1291 I,25 | Daj mi parol kawalerski, że odpowiesz prawdę na moje
1292 I,25 | zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze mną
1293 I,25 | myślałem, że książę wojewoda i ze mną podwójną grę prowadzi.~-
1294 I,25 | mną a księciem wojewodą, że jego dziewka i jego fortuna
1295 I,25 | rada, bo działa idą już ze mną! - rzekł książę.~"...
1296 I,25 | Harasimowicz, jechać dalej ze mną...~- Jest jeszcze suplement -
1297 I,25 | książęca mość świadczy za mną, że sama mi kazała czekać, aż
1298 I,25 | Zagłobę i gdyby wiedział, że się właśnie w owej chorągwi
1299 I,25 | Bogusław wziął się aż pod boki ze śmiechu:~- Już się znalazł -
1300 I,25 | a książę rzekł:~- Widzę, że tęgo brat mój myśli o konfederatach,
1301 I,25 | konfederatach, szkoda tylko, że jak zwykle, za późno!...
1302 I,25 | jak człowiek, który walczy ze sobą i przełamuje w sobie
1303 I,25 | widzisz wasza książęca mość, że tajemnicy nie chce z niczego
1304 I,25 | jeżelibym ci powiedział, że to pozory, czylibyś pomagał
1305 I,25 | na człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam. Ale
1306 I,25 | nie mówił?~- Może dlatego, że skrupulat, a może, ot tak!
1307 I,25 | kawalerze, bo to szczera prawda, że on skrupulat i niechętnie
1308 I,25 | już jego natura. Toż on i ze mną gadając, skoro się tylko
1309 I,25 | zaręczy, kto nas upewni, że po Wazach nie przyjdzie
1310 I,25 | chcą nam pomagać. Wiem, że książę Michał pisał do brata,
1311 I,25 | książę Michał pisał do brata, że nam raczej o włosiennicy,
1312 I,25 | bezsilna, na takie psy zeszła, że się nikomu nie może opędzić.
1313 I,25 | rozgrodzony płot. To, co tu się ze Szwedami stało, nie przytrafiło
1314 I,25 | oddać Rzyczypospolitej. Ale że siła drapieżników czyha
1315 I,25 | wileńskim powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi się i
1316 I,25 | doskonale, zauważył natychmiast, że z młodym pułkownikiem dzieje
1317 I,25 | Wołodyjowskiego. Słuchał tego ze zdumieniem Soroka i trwożył
1318 I,25 | Jakoż pokazało się wkrótce, że Soroka dobrze znał swego
1319 I,25 | i wzburzenia spostrzegł, że ci żołnierze w lot odgadują
1320 I,25 | gotowości.~- Wiedziałem ja, że coś będzie! - mruknął Soroka.~-
1321 I,25 | otwierając szeroko oczy ze zdziwienia; tak doszli aż
1322 I,25 | raz, drugi i chlustał wodą ze wszystkich sił, jakoby chciał
1323 I,25 | dworze jeno straż i dworzan ze dwudziestu - rzekł Kmicic -
1324 I,25 | pojedziem... Jak odjedziemy ze sto albo z półtorasta kroków,
1325 I,25 | podawać, jak tylko wypadnę ze drzwi.~- Tak i będzie! -
1326 I,25 | jak można było poznać ze stroju i peruki.~Dalej,
1327 I,25 | książęca mość to potwierdził, że niedawno temu przechodziła
1328 I,25 | znacznego dokonać.~- Pewnie, że tak jest. Spraw się, panie
1329 I,25 | Książę Bogusław spojrzał ze zdziwieniem na młodego rycerza.~-
1330 I,25 | dobrze w Kiejdanach, wziąłem ze sobą konia wielkiej krwi,
1331 I,25 | przesadzę, jeśli rzeknę, że lepszego w kiejdańskich
1332 I,25 | wyniósł, gdyż i tę ma cnotę, że w bitwie kąsa nieprzyjaciół
1333 I,25 | zacny? Gdybym był pewien, że się wasza książęca mość
1334 I,25 | czerwonych złotych stawił, że nie przymierzając i wasza
1335 I,25 | bym stawił, gdyby nie to, że nie pora dziś konie w zawód
1336 I,25 | ludzie go trzymają! Ale że dziwo, to dziwo, bo nie
1337 I,25 | natolski, jeno myślę, że i w Natolii jeden się taki
1338 I,25 | rasowy, czarny jak kruk, ze strzałką na czole i białą
1339 I,25 | nabrały blasku, i zdawało się, że chrapami wyrzuca ogień wewnętrzny,
1340 I,25 | najechał tuż na księcia, tak że chrapy konia nie były dalej
1341 I,25 | być kawalkator, bo widzę, że i wyjeżdżony koń bardzo.~-
1342 I,25 | Tak on chodzi w szeregu, że gdy szereg idzie skokiem,
1343 I,25 | Niechże będzie ku lasowi!~- Ze dwie staje równo! Puść wasza
1344 I,26 | długo borem, pędząc tak, że sosny przydrożne zdawały
1345 I,26 | Pilwiszki pozostały tak daleko, że wszelka możliwość pogoni
1346 I,26 | kazałbym uwolnić na parol, że nie ucieknie, ale wy umiecie
1347 I,26 | daję - odrzekł książę - że nie tylko przy pierwszej
1348 I,26 | umknę z twoich rąk; ale że cię każę końmi rozerwać,
1349 I,26 | przy zdrowych zmysłach i że ci się rozum nie pomieszał?
1350 I,26 | ci nie przyszło do głowy, że lepiej by dla ciebie teraz
1351 I,26 | cię matka nie rodziła? I że na tak zuchwały postępek
1352 I,26 | co z tego?~- To z tego, że nie zgonią, a choćby i zaraz
1353 I,26 | gotów - i to też racja, że mam dowód na sobie... Powiem
1354 I,26 | z głowy mojej, to wiedz, że cię Radziwiłłowie znajdą
1355 I,26 | ziemią. Jeśli liczysz na to, że teraz niezgoda między nami
1356 I,26 | teraz niezgoda między nami i że cię nieświescy i ołyccy
1357 I,26 | Dziwno mi to - rzekł Kmicic - że się wasza książęca mość
1358 I,26 | już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z
1359 I,26 | jutro będzie. Przyjdzie ze wszystkimi Radziwiłłami
1360 I,26 | Bo to ci powtarzam, że chyba ty jeden w Europie
1361 I,26 | chorąży orszański, żal mi, że Radziwiłłowie tracą takiego
1362 I,26 | późno! Ale to ci przyrzekam, że każę cię po prostu rozstrzelać,
1363 I,26 | mścił! Dasz mi tylko parol, że nikomu nie wspomnisz, co
1364 I,26 | sam dobrze nie wiesz, co ze mną czynić.~- To moja rzecz! -
1365 I,26 | niż dłużej służyć wiedząc, że grzechowi i zdradzie służę.
1366 I,26 | przysięgał, a gdym zmiarkował, że na zdradę ojczyźnie, na
1367 I,26 | Kmicic zbudził się jakoby ze snu, potrząsnął głową i
1368 I,26 | pierwszy raz powiedział, że się ze Szwedem połączył.
1369 I,26 | pierwszy raz powiedział, że się ze Szwedem połączył. Com ja
1370 I,26 | stał jak pień, z buławą, ze wstydem i z hańbą, w upokorzeniu,
1371 I,26 | takiego zbawcę się podawać, że wiesz wasza książęca mość,
1372 I,26 | rzucić!~- Domyślałem się, że taki będzie koniec! - zauważył
1373 I,26 | listy tedy tak cię zraziły, że postanowiłeś Radziwiłłów
1374 I,26 | pożarła?... To z Chmielnickim, ze Szwedami, z elektorem, z
1375 I,26 | Umilkli obaj.~Jednakże ze słów Kmicica ukazywało się
1376 I,26 | Kmicica ukazywało się jasno, że żołnierz zdołał wyciągnąć
1377 I,26 | nagą prawdę z dyplomaty i że książę popełnił wielką nieostrożność,
1378 I,26 | dowcipowi, panie Kmicic, jeżeliś ze mnie prawdę wydostał. Mówiłem
1379 I,26 | Mówiłem otwarcie, bom myślał, że książę wojewoda lepiej zna
1380 I,26 | miłościwego.~- I myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana
1381 I,26 | zamierzacie, dowie się i szwedzki, że chociaż teraz mu służycie,
1382 I,26 | zrozumiał jedno w tej chwili, że w żadnym wypadku życiu jego
1383 I,26 | Mamy żywność i gorzałkę ze sobą - rzekł pan Kmicic.~-
1384 I,26 | Po chwili przekonał się, że nie, i odsapnął głęboko.
1385 I,26 | najlepszego konia, i dlatego że mu się pozwolił dogonić.
1386 I,26 | Bogusław, w przekonaniu, że Kmicic nie żyje, wracał
1387 II,1 | warg, lecz pokazało się; że otwarcie ust sprawia panu
1388 II,1 | tak, jak człowiek zbudzony ze snu lub otrzeźwiony z upicia,
1389 II,1 | dur przejdzie. Da Bóg, że się uchronim.~Jakoż pod
1390 II,1 | myślał już o noclegu, ale że weszli w mokry bór i błoto
1391 II,1 | A nie widzisz, chamie, że rannego wieziem!~- Coście
1392 II,1 | podejrzaną. Sądził po prostu, że to jest schronisko zbójeckie,
1393 II,1 | zbójeckie, tym bardziej że w tej samej komorze, z której
1394 II,1 | układów.~Było to konieczne i ze względu na zdrowie Kmicica,
1395 II,1 | mogła stać się zgubną, i ze względu na wspólne wszystkich
1396 II,1 | doszedł do przekonania, że młody pan wszystko może,
1397 II,1 | żołnierzy i przerazić ich tak, że zbiegli bojąc się jego powrotu?
1398 II,1 | do siebie rozglądając się ze zdumieniem dokoła.~Więc
1399 II,1 | czynić. Przerażała go myśl, że jutro lub pojutrze trzeba
1400 II,1 | nie znużyły pogonie.~Lecz że i to schronisko, z innych
1401 II,1 | chłopie, latarnię i chodź ze mną.~- Chyba łuczywem wielmożnemu
1402 II,1 | Widzi mi się, chłopie, że weźmiesz w łeb!~- Mój jegomość -
1403 II,1 | to, szlachta?~- Pewnie, że szlachta.~- I tu mieszkają?~-
1404 II,1 | jegomość, wiem? Widzi mi się, że konie biorą, a komu, to
1405 II,1 | chciał zrazu odpowiedzieć, że i te lasy, i to przejście
1406 II,1 | mieszkańcy mieli tyle rozumu, że poczynili umyślnie śladowe
1407 II,1 | pięścią w głowę:~- Kiep ze mnie! - mruknął - toż wezmę
1408 II,1 | chłopa puszczać.~- Wiadomo, że gościniec o dzień drogi -
1409 II,1 | zapali! Wolę mieć sprawę ze zbójem niż z charakternikiem -
1410 II,1 | odpowiedział Biłous - bo że ten książę niesamowity,
1411 II,1 | i to jeszcze widziałem, że jak się potem na Witkowskiego
1412 II,1 | Prawda jest - rzekł Soroka - że gdym do niego strzelał,
1413 II,1 | Oleńką. Wiedział to Kmicic, że książę Janusz nie zawaha
1414 II,1 | dochodził do przekonania, że było ono po prostu straszne.
1415 II,1 | przekonać ich niezbicie, że z Radziwiłłami zrywa, i
1416 II,1 | bezpieczeństwo Oleńki, ale i dowód, że pan Kmicic szczerze porzucił
1417 II,1 | uwierzą, czy nie pomyślą, że przybył na przeszpiegi albo
1418 II,1 | przeciągać? Tu wspomniał, że ciąży na nim krew konfederacka,
1419 II,1 | konfederacka, wspomniał, że on to pierwszy zbił zbuntowanych
1420 II,1 | i dragonów w Kiejdanach, że rozpraszał zbuntowane chorągwie
1421 II,1 | zmuszał je do poddania, że rozstrzeliwał opornych oficerów
1422 II,1 | oficerów i wycinał żołnierzy, że szańczykami otoczył i umocnił
1423 II,1 | zły duch jakiś sprawił, że i listy zginęły.~Kmicic,
1424 II,1 | rękoma wymachiwał i gadając ze sobą głośno, chodził, a
1425 II,2 | spytał Kmicic.~- Będzie ze sześciu, a może i ośmiu,
1426 II,2 | przyjdzie, to na parol.~- Ze zbójami godzi się i na parol
1427 II,2 | pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej
1428 II,2 | przy tym skargi i żale, że go krzywdzą, grożąc przekleństwem
1429 II,2 | senatorska.~W partii mówiono, że zebrali wielkie skarby,
1430 II,2 | znikli. Kmicic rozumiał, że polegli, żołnierze mówili,
1431 II,2 | polegli, żołnierze mówili, że uszli z końmi, gdyż to była
1432 II,2 | niespokojnością, pomyślał pan Andrzej, że żołnierze mieli słuszność.~
1433 II,2 | tych bagien... Bóg łaskaw, że wasza mość żywie i zdrowy,
1434 II,2 | czekając, czy mu Kmicic pić ze sobą pozwoli.~Lecz Kmicic
1435 II,2 | blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!~-
1436 II,2 | byś odpowiadał.~- Mówią, że w Szczuczynie jedna chorągiew
1437 II,2 | ta, która ostatnio tędy ze Żmudzi przechodziła.~- Kto
1438 II,2 | na czym pisać?~- Bodaj, że się znajdzie - odparł stary.~-
1439 II,2 | odparł stary.~- Choćby ze dwie karty i piór.~Stary
1440 II,2 | chodził po izbie rozmawiał sam ze sobą.~- Czy listy są, czy
1441 II,2 | mówił), hetman nie wie, że zginęły, i będzie się bał,
1442 II,2 | na chytrość! Zagrożę mu, że wojewodzie witebskiemu poślę.
1443 II,2 | Tak jest! W Bogu nadzieja, że się tego zlęknie.~Dalsze
1444 II,2 | gorączka. Po chwili wrócił ze skrzydłem jastrzębim. Kmicic
1445 II,2 | przysiągł na krucyfiksie, że W. X. Mości nie opuszczę,
1446 II,2 | tchu, póty pomsty nad wami, że ani dnia, ani godziny pewni
1447 II,2 | Rzeczypospolitej jawna, jako i to, że Szwedów też gotowiście odstąpić,
1448 II,2 | Mość polecił, gdyby nie to, że sam diabelskie auxilia nad
1449 II,2 | naraził się wszystkim tak, że wszędzie za nieprzyjaciela
1450 II,2 | Wierzył tylko głęboko, że czyni to, co uczynić powinien,
1451 II,2 | to, co uczynić powinien, że słuszność i sprawiedliwość,
1452 II,2 | z Radziwiłłami zerwał i że innej idę szukać służby?"~
1453 II,2 | sypiajcie. Wiem to także pewno, że pan hetman pociągnie wkrótce
1454 II,2 | nazwiska, sądził bowiem, że ono w każdym musi wzbudzić
1455 II,2 | rozumieją (myślał sobie), że lepiej im będzie wymykać
1456 II,2 | zaraz będą podejrzewali, że umyślnie w kupę ich chcę
1457 II,2 | nimi skończyć; pomyślą, że to nowa sztuka, a od jakiegoś
1458 II,2 | sercu pociechy na myśl, że oto już tym listem pierwszą
1459 II,2 | porzucić. Czuł przy tym, że ta nić będzie się snuła
1460 II,2 | sam będzie czynił.~Zerwał ze zdrajcami, spalił za sobą
1461 II,2 | zakrzyknął pan Andrzej i spłonął ze wstydu i poczucia własnej
1462 II,2 | oprę, aż przyjdzie chwila, że jako Litwa pytała, tak cała
1463 II,2 | paląca do tej krwawej roboty, że już chciał wypaść z izby,
1464 II,2 | nie dlatego jej pragniesz, że ci pachnie zabijatyka jako
1465 II,2 | sumienie, a pan Kmicic widział, że ma słuszność, i złość go
1466 II,2 | jakiś do własnego sumienia, że taką gorzką mówiło prawdę.~-
1467 II,2 | zdrajcom, Panie, też nie tyle ze złości, ale jako właśnie
1468 II,2 | jęczy.~- Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?~- Ale
1469 II,3 | daleki świat, tym bardziej że bali się jeszcze pościgu
1470 II,3 | bali się jeszcze pościgu ze strony Bogusława Radziwiłła,
1471 II,3 | poszedł do chaty rozumując, że Kmicic będzie go potrzebował.~-
1472 II,3 | jegomości.~Stary cofnął się ze zdumieniem.~- Panno Mądra! -
1473 II,3 | wie, co ludzie powiadają, że król jegomość na Śląsk się
1474 II,3 | chytry, aby się nie domyślić, że jest jakiś szczególny i
1475 II,3 | się cisnąć do głowy. Lecz że żołnierze Kmicicowi, którym
1476 II,3 | wydało mu się przypuszczenie, że to zapewne książę wojewoda
1477 II,3 | mniemaniu zwłaszcza to, że poczytywał Kmicica za gorliwego
1478 II,3 | pomyślał stary - to znaczy, że się pewnie z nim godzić
1479 II,3 | się także, gdyby przyszło ze starych grzechów zdawać
1480 II,3 | jechać... Ale gorsze to, że i po lasach, jako zwyczajnie
1481 II,3 | ma mało...~- Pojedziesz ze mną, panie Kiemlicz, razem
1482 II,3 | dobrze. Jak was złapią, to i ze skóry złupią, ale to ich
1483 II,3 | was nie minie. Pojedziecie ze mną; wierną służbą zmażecie
1484 II,3 | być.~- Dość niech wiedzą, że pan Babinicz, nie pan Kmicic,
1485 II,3 | zabiorą, podniesiemy lament i ze skargą będziem jechali aż
1486 II,3 | rzekł Kmicic - i widzę, że mi się przydacie. Choćby
1487 II,3 | jest, jak się nazywam i że z końmi jadę, a wyście do
1488 II,3 | rozbieganych.~Żołnierze poglądali ze zdziwieniem na swojego pułkownika,
1489 II,3 | nim uwagi: Dziwno im było, że to już pan Babinicz, nie
1490 II,3 | Babinicz, nie pan Kmicic, że go mają z waszecia traktować,
1491 II,3 | Nie wiedzieli żołnierze, że i dusza w panu Andrzeju
1492 II,4 | a raczej można by rzec, że sejmik jakowyś się w nim
1493 II,4 | dowiedział się pan Babinicz, że Prusy Królewskie i możne
1494 II,4 | bronić. Mówiono jednak, że mimo układu znamienitsze
1495 II,4 | żeby w stanowczej chwili ze Szwedami się zdradziecko
1496 II,4 | Powstrzymywała go od tego myśl, że niebezpiecznie było w Prusach
1497 II,4 | elektorowi, a po wtóre, że szaremu szlachetce, który
1498 II,4 | jechać, a to z tej okazji, że dowiedział się, iż w mieście
1499 II,4 | pułkownika, albowiem sądził, że nie mając innych dowodów,
1500 II,4 | hurkot kół i tętent koni.~Że słońce jeszcze nie zaszło,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-4700 |