1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-4700
Tom, Rozdzial
1501 II,4 | rzut oka łatwo było poznać, że to jakiś personat nadjeżdża.
1502 II,4 | całej osobie znać było, że sobie na jadło nie żałował.~
1503 II,4 | młodzika, gdyby nie to, że było coś w tej nadętości
1504 II,4 | Andrzeja, więc nie tylko że zaraz wewnętrzny impet powściągnął,
1505 II,4 | teraz czasy wasza mość, że i z najwyższych głów korony
1506 II,4 | rzekł:~- Takie teraz czasy, że lepiej o tym nie mówić,
1507 II,4 | województwa trockiego.~- Nic to, że z zaścianka, byle szlachcic,
1508 II,4 | partyzant?~Kmicic spostrzegł, że nieznajomy, wciąż niby dobrodusznie
1509 II,4 | roboty przyszło.~- Widzę, że bystry z waszeci człowiek
1510 II,4 | albo dla swywoli? nie! jeno że hetmanowi i Szwedom nie
1511 II,4 | przeciw królowi czynić. Że tam przyjdzie między nimi
1512 II,4 | przyszło, gdyby nie to, że Szwedzi jeszcze do tego
1513 II,4 | waszeć!~- Tak i ja myślę, że tu się najprędzej wojna
1514 II,4 | co ci i z oczu patrzy, że prawdę mówisz, bo ja się
1515 II,4 | komendanci pomniejsi swoje, tak że nikt jutra nie pewien ani
1516 II,4 | Możesz wasza mość być pewien, że tego nie uczynię; owszem:
1517 II,4 | nie zastanowiwszy się, że takie słowa mogły się dziwnie
1518 II,4 | pan wojewoda mazowiecki ze Szwedem trzyma. Niechże
1519 II,4 | niejednemu się przytrafiło, że z chudopachołka na pana
1520 II,4 | niejakiego czasu poglądał ze zdziwieniem na młodego szlachcica -
1521 II,4 | rzecz.~- Jeżeli prawda, że w Szczuczynie stoi pan Wołodyjowski -
1522 II,4 | czyli kraj bezpieczny, bo ze Szwedami o miedzę trudno
1523 II,4 | innymi pułkownikami, którzy ze Żmudzi przyszli.~- Bogu
1524 II,4 | odparł Butrym - jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski zbarażczyk.~-
1525 II,4 | Wiedział bowiem Kmicic, że to głównie Józwa przyczynił
1526 II,4 | niepokój go ogarnął na myśl, że jeżeli szlachta go pozna,
1527 II,4 | w dłonie, począł udawać, że drzemie.~Lecz jednocześnie
1528 II,4 | wyszedł.~Kmicic udawał dalej, że drzemie. Rozmaite wspomnienia
1529 II,4 | I przyszło mu na myśl, że taki był właśnie wieczór,
1530 II,4 | się ogień, gdy on jakoby ze śniegiem spadł niespodzianie
1531 II,4 | wezbrała w sercu pana Andrzeja, że gotów byłby wszystką krew
1532 II,4 | wygubił, dlatego tylko, że był z tamtych stron, że
1533 II,4 | że był z tamtych stron, że Billewiczów wspominał, że
1534 II,4 | że Billewiczów wspominał, że Oleńkę widywał.~Z zadumy
1535 II,4 | pamiętnej ugody hetmana ze Szwedami - mówił więc o
1536 II,4 | zdrady i okrucieństwa. O tym, że pan Wołodyjowski, Skrzetuscy
1537 II,4 | go sam z wielką uciechą, że go ręka boska dosięgła,
1538 II,4 | Szedł śmiele, nie bacząc, że przed sądem bożym stanie.
1539 II,4 | odprowadzili w tej myśli, że go każą jeszcze przypiec
1540 II,4 | co było; miarkuję tylko, że musieli być jeszcze różni
1541 II,4 | podobno przez ręce leciała, że ledwie mogli jej docucić...
1542 II,4 | i już usta otworzył, by ze swego ciemnego kąta powiedzieć:~-
1543 II,4 | masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć,
1544 II,4 | Ej, bratku! rzekłby kto, że oblicze chcesz ukryć!~Słysząc
1545 II,4 | odrzekł pan Andrzej widząc, że nie ma dłużej sposobu ukryć
1546 II,4 | tak z bliska przeciwników, że ostrzem nie mogli go dosięgnąć,
1547 II,4 | znów ginął w pomroce.~Opór ze strony laudańskiej słabł
1548 II,4 | zbili się w kupę tak ciasną, że jeno pięściami mogli się
1549 II,4 | nikim wojny nie szukał, a że znajomych jadę odwiedzić,
1550 II,4 | Wasza wielmożność widziała, że ja tych ludzi nie znał i
1551 II,4 | Kmicic spojrzał na niego tak, że stary skurczył się aż do
1552 II,4 | Uważaj waćpan! Powiedz mu, że ci ludzie mnie napadli i
1553 II,4 | ci ludzie mnie napadli i że musiałem się bronić.~- Po
1554 II,4 | żeby się kupy trzymali, że Radziwiłł, niech jeno się
1555 II,4 | pułkownikami i zastanowią, że w kupie będą mocniejsi.
1556 II,4 | będą mocniejsi. Powtarzam, że hetman już w drodze, a ja
1557 II,4 | uwierzył i tak by pomyślał, że musi być coś w tym, jeśli
1558 II,4 | godzinę później Rzędzian wraz ze swymi wozami, z czeladzią,
1559 II,4 | dla pana Wołodyjowskiego, że go to zdrowiem w Billewiczach
1560 II,4 | żadnej konkluzji, zwrócił się ze złości ku synom:~- Szelmy!
1561 II,4 | I gryzł się strasznie, że tych ludzi musiał pobić,
1562 II,4 | Wołodyjowski, gdyby się dowiedział, że schwytano go przebierającego
1563 II,5 | tylko miastem się zwały, że w kwadrat były pobudowane
1564 II,5 | azalim ci nie prorokował, że jeżeli cię nie powieszą,
1565 II,5 | ja naprzód złych sąsiadów ze szczętem sprocesowałem i
1566 II,5 | błogosławił. Ale jakiem usłyszał, że waszmościowie w Szczuczynie
1567 II,5 | Przyznajże się - rzekł Zagłoba - że cię Szwedzi z Wąsoszy wystraszyli...~-
1568 II,5 | czeladzi kilku, prawda, że zbrojnych i z takimi mordami,
1569 II,5 | zbrojnych i z takimi mordami, że już chyba i ci, którzy świętych
1570 II,5 | chodaczkowym szlachcicem i mówił, że z końmi na jarmarki jedzie.
1571 II,5 | dał mi pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda,
1572 II,5 | powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.~-
1573 II,5 | wojewoda wileński jako raki ze saka wybierze."~- I powiedział,
1574 II,5 | wybierze."~- I powiedział, że wojewoda już w pochodzie? -
1575 II,5 | Skrzetuski.~- Mówił jeno, że tylko na posiłki szwedzkie
1576 II,5 | posiłki szwedzkie czeka i że zaraz na Podlasie ruszy.~-
1577 II,5 | stąd dla nas wyniknąć?~- Że głodem zniszczejem - odrzekł
1578 II,5 | Właśnie mam wiadomość, że i Żeromski, i Kotowski,
1579 II,5 | było jasnym jak słońce, że gdyby hetman wielki litewski
1580 II,5 | Wszelako Kmicic okazał już, że nam szczerze życzliwy. Pomyślałbym,
1581 II,5 | szczerze życzliwy. Pomyślałbym, że może Radziwiłła porzucił...
1582 II,5 | Rzędziana:~- Wszakże ci mówił, że na Warszawę jedzie?~- Tak
1583 II,5 | poglądając na towarzyszów.~- Że w nim jest zło z dobrym
1584 II,5 | przysięgnę, jak również i na to, że jedyny to dla nas ratunek
1585 II,5 | Poznali się już na tym, że Radziwiłł wszędy umyślnie
1586 II,5 | byście łatwiej uwierzyli, ale że się już wydało, od kogo
1587 II,5 | miotano, ja wam powiadam, że jeszcze go będziem błogosławić.
1588 II,5 | Wołodyjowski.~- Dzięki Bogu, że choć taki jeden jest - odrzekł
1589 II,6 | po domach prywatnych, tak że pod znakami zaledwie po
1590 II,6 | dopełnił rozprzężenia. Prawda, że w kupie trudno było się
1591 II,6 | szczęśliwie - zwłaszcza że żaden nieprzyjaciel nie
1592 II,6 | ludzie przepowiadali nawet, że wkrótce zwrócą się oni,
1593 II,6 | tygodniu Jakub Kmicic, prawda, że tylko w sto dwadzieścia
1594 II,6 | wojenne i gdy pan Wołodyjowski ze swą laudańską chorągwią
1595 II,6 | Laudańscy ludzie opowiadali, że gdyby nie on, tedyby Wołodyjowski,
1596 II,6 | pułkowników i bitwa klewańska ze Szwedami, potwierdzały dawną
1597 II,6 | obozie.~- Dziękujmy Bogu, że choć jednego mamy między
1598 II,6 | pod Klewanami tak poraził, że i świadek klęski nie uszedł.~-
1599 II,6 | wodę wpadli. Były wieści, że ich Zołtareńkowe podjazdy
1600 II,6 | sprawował. Nie potrzeba mówić, że z wyjątkiem pana Wołodyjowskiego,
1601 II,6 | kaptowania. Wojsko oświadczyło, że chce mieć udział w wyborach,
1602 II,6 | Wołodyjowski, po naradzie ze swymi towarzyszami, polecał
1603 II,6 | opierali się temu twierdząc, że nie można najmłodszego wiekiem
1604 II,6 | Kowalski tak gromkim głosem, że aż wszyscy zwrócili głowy
1605 II,6 | stronę.~- Szkoda tylko, że chorągwi nie ma - rzekł
1606 II,6 | niektórzy może i radzi byli, że współzawodników minęła.
1607 II,6 | lękam, nagrody czekam." Ale że jako drogi kamień w złoto,
1608 II,6 | tu przed wami: Zalim się ze swymi zasługami nie krył?
1609 II,6 | skromność okazać.~- Widzę i ja, że nie może być inaczej! -
1610 II,6 | panowie bracia, i tak tuszę, że da Bóg, nie zawiedziecie
1611 II,6 | oczy obrócone! Ukażmyż jej, że nie próżno ręce wyciąga.
1612 II,6 | musieli przyznać w duchu, że z nowego regimentarza żołnierz
1613 II,6 | dalej, a możesz być pewien, że cię nie zapomnę!~- Dalibóg -
1614 II,6 | Wołodyjowskiego, który mieszkał razem ze Skrzetuskimi.~- Przy wojsku
1615 II,6 | nagotowałem przez dzisiejszą noc, że pół Rzeczypospolitej wziąść
1616 II,6 | lasy splądrować, bo słyszę, że tam siła chłopstwa z dobytkiem
1617 II,6 | Duchowi Świętemu dziękuje, że je natchnął do obrania mnie
1618 II,6 | niech przychodzi Radziwiłł ze Szwedami czy z diabłami.
1619 II,6 | bo waćpanowie nie wiecie, że Białystok na utrzymanie
1620 II,6 | tutejszy, powiedział. Mówi też, że i prochów jest na sto strzałów
1621 II,6 | kielichach.~- Myśleliście, że będziecie mieć malowanego
1622 II,6 | Powiadają - mówił Zagłoba - że i pan Sapieha lubi w dobrej
1623 II,6 | dopomóż! Zgaduję to snadnie, że się z panem Sapiehą pokochamy,
1624 II,6 | nozdrzach. Najgorsza sprawa, że kancelarii nie mam.~- A
1625 II,6 | Naprzód wiedzcie o tym, że te klęski, które na ojczyznę
1626 II,6 | przyszły, jak z rozpusty, jak ze swawoli i zbytków (miodu,
1627 II,6 | miodu, panie Michale!), jak ze zbytków, mówię, które na
1628 II,6 | wielki litewski!~- Lecz że i w tym województwie, gdzie
1629 II,6 | Rycerze spoglądali na siebie ze zdumieniem. Wiedzieli, że
1630 II,6 | ze zdumieniem. Wiedzieli, że nie zbywa panu Zagłobie
1631 II,6 | Wołodyjowski.- Dziś takie czasy, że kto ma szablę, ten ma prawo!
1632 II,6 | piechoty nie brakło. Wiem to, że niejeden by rad iść, jeno
1633 II,6 | do paralusa, a nie, to go ze wszystkich miast i zamków
1634 II,6 | będziem ich znosić.~- Pewnie, że moglibyśmy to robić - rzekł
1635 II,6 | aby go w smutku pocieszyć, że przecie jeszcze są tacy,
1636 II,6 | którzy go nie opuścili, że są serca i szable na jego
1637 II,6 | chlipał także albo udawał, że chlipie. Skrzetuscy wsparli
1638 II,6 | się dzieje.~Pokazało się, że prowadzą owe oktawy, o których
1639 II,6 | przeglądać rejestr.~Pokazało się, że prócz oktaw, na strychach
1640 II,6 | okrzykami wojska.~- Dalibóg, że ten człowiek ma jednak głowę
1641 II,6 | żołnierzy; całe wojsko poczuło, że ma jakowyś grunt pod nogami.
1642 II,6 | gdy wieść się rozeszła, że jest już rząd, wojsko i
1643 II,6 | smokowi oprze!... Mówiłem, że się mną zadławi, ale on
1644 II,6 | odmienne; raz donoszono, że Radziwiłł już idzie przez
1645 II,6 | elektorskie, drugi raz, że pobiwszy wojska Chowańskiego
1646 II,6 | tacy, którzy twierdzili, że to nie Radziwiłł, jeno Sapieha
1647 II,6 | pewnych wieści, prócz tych, że pod Wołkowyskiem stanęła
1648 II,6 | wiadomość, donosząc przy tym, że mieszczanie wyprawili posłów
1649 II,6 | Chowańskiego odpowiedź, że to jest luźna wataha nie
1650 II,6 | ci taka wyprawa i myślę, że za fawor sobie poczytasz,
1651 II,6 | za fawor sobie poczytasz, że tobie tę funkcję powierzam.~
1652 II,6 | chorągwie wychodziły też ochoczo ze śpiewaniem, a regimentarz
1653 II,6 | tacy, którzy dziwili się, że pan Zagłoba tak uroczyście
1654 II,6 | wyprawia, ale on pamiętał, że i Żółkiewski, i inni hetmani
1655 II,6 | wysyłam, ale to ci mówię, że musiał mi ten pan Michał
1656 II,6 | przedstawień Skrzetuskiego, że żadną miarą nie mógł jeszcze
1657 II,6 | do obozu z doniesieniem, że widzieli jakieś wojsko wychodzące
1658 II,6 | spotkanie właśnie dlatego, że widzieli jakieś znaki obce,
1659 II,6 | oznaczyć; jedni mówili, że ze trzy tysiące, drudzy,
1660 II,6 | oznaczyć; jedni mówili, że ze trzy tysiące, drudzy, że
1661 II,6 | ze trzy tysiące, drudzy, że pięć albo i więcej.~- Wezmę
1662 II,6 | aż wreszcie dano znać, że zbliża się nie podjazd,
1663 II,6 | wieści: "Radziwiłł zniósł ze szczętem Wołodyjowskiego
1664 II,6 | pułkownicy ład czynić, a że prócz niewielu wolentarzy
1665 II,6 | się zbliża?!"~Tymczasem ze wszystkich stron coraz liczniejsze
1666 II,6 | Od Wołkowyska. Mówią, że ogarnęli Wołodyjowskiego
1667 II,6 | nikt inny.~- Kiedy mówią, że potęga okrutna.~- Chwała
1668 II,6 | naprzeciw...~- Właśnie to dowód, że nie Radziwiłł idzie. Poznali
1669 II,6 | Bobrownik. Niektórzy wołali, że słyszą już chrzęst i tętent.~
1670 II,6 | naprzeciw wrzeszcząc tak, że ktoś, co by słyszał z dala
1671 II,6 | te głosy, mógłby mniemać, że to wycinanego w pień miasta
1672 II,6 | bliżej znali, mówili też, że w obliczu pana wojewody
1673 II,6 | pierwszy rzut oka poznali, że był to mąż zacny i sprawiedliwy.~-
1674 II,6 | stujęzyczna fama rozniosła, że obrońca to ojczyzny, nie
1675 II,6 | nie zdrajca, nadchodzi, że wojewoda witebski nie hetman
1676 II,6 | hetman wielki, litewski, że Sapieha, nie Radziwiłł...~
1677 II,6 | Zagłoba zmieszał się, bo raz, że mu się wątek mowy przerwał,
1678 II,6 | Radziwiłł nie posądził, że ze strachu przed nim buławę
1679 II,6 | Radziwiłł nie posądził, że ze strachu przed nim buławę
1680 II,6 | żeście przedni gospodarz i że jest u was się czym pożywić,
1681 II,6 | co o panu Sapieże mówią, że się w ucztach i kielichach
1682 II,6 | takie pro memoria - mówił - że odtąd ucha z obozu nie wytkną.~
1683 II,6 | Kiejdanach stało. Opowiadał więc, że wysłał hetman litewski niejakiego
1684 II,6 | Sapieha - z czego wnoszę, że ma on chyba do was osobisty
1685 II,6 | osobisty afekt. Szkoda, że dla ojczyzny go nie ma.
1686 II,6 | rzekł Żeromski.~- Wierzę, że tu sami zacni żołnierze -
1687 II,6 | jakoś mu się dotąd wydawało, że jakkolwiek wojewoda witebski
1688 II,6 | w tył i wziął się w boki ze śmiechu.~- A to mnie splantował!...
1689 II,6 | którzy przywieźli wieść, że pojazdy Radziwiłła sięgają
1690 II,7 | Podlasie, gdyby nie to, że rozmaite powody zatrzymywały
1691 II,7 | kolei losów tak wypadło, że Radziwiłł znalazł się zależnym
1692 II,7 | wszelki krok nieprzyjacielski ze strony Chowańskiego musiałby
1693 II,7 | bo o szlachcicu mówiono, że ma gotowiznę, a książę pieniędzy
1694 II,7 | radziwiłłowskich.~Spodziewano się, że książę doczekawszy się pożądanych
1695 II,7 | nie tylko się nie pobili ze sobą, ale zebrali się w
1696 II,7 | Janusz wpadł w taki gniew, że Ganchof, nieustraszony żołnierz,
1697 II,7 | stepach Chmielnickiego, że ten w układach musiał szukać
1698 II,7 | buntowników, każe obedrzeć ze skóry nienawistnego Zagłobę -
1699 II,7 | chodzić szeroko słuchy o tym, że północne zastępy bojąc się
1700 II,7 | opuszczony od wojska i szlachty, ze złamaną w sercu ufnością
1701 II,7 | potęgę, zawsze dotąd w walce ze Szwedami zwycięską.~Ale
1702 II,7 | dla siebie, bo przeczuwał, że zaślepieni powodzeniem Szwedzi
1703 II,7 | uważali na niego, zwłaszcza że nie okazał się tak potężnymi
1704 II,7 | trawił w niepokoju. Pomyślał, że i Pontus de la Gardie nie
1705 II,7 | gdyby się nie spodziewał, że król potwierdzi takie postępowanie,
1706 II,7 | Chwilami zdawało się księciu, że upada w przepaść. Ze wszystkich
1707 II,7 | księciu, że upada w przepaść. Ze wszystkich jego robót i
1708 II,7 | gdy był samotny albo tylko ze swym astrologiem, w którym
1709 II,7 | przed wymarszem dano znać, że książę Bogusław zjechał
1710 II,7 | pracował.~Dowiedziawszy się, że nadciąga, chciał koniecznie
1711 II,7 | koniecznie jechać naprzeciw, lecz że etykieta nie pozwalała przeciw
1712 II,7 | Cóż elektor?~- To wiesz, że zawarł przymierze z miastami
1713 II,7 | pruskimi?~- Wiem.~- Jeno że mu nie bardzo ufają. Gdańsk
1714 II,7 | wstał; książę Janusz myślał, że czegoś szuka, ale on pobiegł
1715 II,7 | myśli? Nic... Pisał mi, że o nas nie zapomni.~- Jak
1716 II,7 | nie zapomni?~- Mam list ze sobą, to ci go pokażę...
1717 II,7 | to ci go pokażę... Pisze, że co bądź się stanie, on o
1718 II,7 | balsam, o którym powiadał, że kto się nim wysmaruje, ma
1719 II,7 | Mówią, panie bracie, że byle w tobie żółć poruszyć,
1720 II,7 | poczyna. Przyrzeczże mi, że będziesz słuchał cierpliwie
1721 II,7 | Nie mniejszy to był cud, że książę Janusz ataku astmy
1722 II,7 | natomiast można było sądzić, że go apopleksja zabije. Trząsł
1723 II,7 | dobrze!.. Zapomniał jeno, że jego koczotka jest w moich
1724 II,7 | będę, to tylko dlatego, że mi wstyd, iżem się temu
1725 II,7 | o którym Mazarin mówił, że w intrydze i przebiegłości
1726 II,7 | mam teraz dowód w ręku, że się wylizał.~- Nic to! znajdziemy
1727 II,7 | cios zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.~-
1728 II,7 | Zauważyłem właśnie dlatego, że koń był srokaty, i kazałem
1729 II,7 | sobie ten list oddać, a że arkanów pomiędzy nami nie
1730 II,7 | Zastanowiłem się jednak - rzekł - że Kmicic nie może tych listów
1731 II,7 | Zrozumiał on to dobrze, że tylko tym sposobem ma mnie
1732 II,7 | wszystko od razu. Powiadam ci, że zuchwalstwa tego człowieka
1733 II,7 | dostał ode mnie naukę, że z nami niełatwo. Przyznaj,
1734 II,7 | jeden przez drugiego tak, że aż słońcu wstyd świecić...~-
1735 II,7 | drugiej równa. Uważasz, że mnie rym znaleźć tak łatwo,
1736 II,7 | nie patrzę, ale to pewna, że i królowa polska mogłaby
1737 II,7 | ci więc parol kawalerski, że jej nie będę siłą niewolił,
1738 II,7 | tedy będziesz z nią robił? Ze sobą jej nie weźmiesz, tu
1739 II,7 | ręku... Czy nie lepiej, że ją do Taurogów wezmę...
1740 II,7 | początek.~- Aleś dał słowo, że gwałtu nie użyjesz?~- Dałem
1741 II,7 | Dałem i powtarzam jeszcze, że wstyd by mi było...~- To
1742 II,8 | tak strojny i wspaniały, że oczy rwał. Peruka jego pozakręcana
1743 II,8 | tak nasiany diamentami, że wyglądał jak smuga mieniącego
1744 II,8 | teraz zdawało się hetmanowi, że odżył w tym świetnym kawalerze,
1745 II,8 | skłonił się tak nisko, że prawie zgiął się we dwoje,
1746 II,8 | nie taka znów prostaczka ze mnie, bym za co innego jak
1747 II,8 | odsunęła się nieco, bo uczuła, że Bogusław ramieniem przycisnął
1748 II,8 | zasiadł przy niej i znać było, że naprawdę jej uroda nadzwyczajne
1749 II,8 | tak wdzięczną i cudną, że na każdym dworze królewskim
1750 II,8 | nakładał im wędzidło, tak że mimo woli pomyślał Bogusław: "
1751 II,8 | dzikiej radości na myśl, że przyjdzie chwila, w której
1752 II,8 | wejść i to mi tylko dziwno, że się jeszcze śmiałkowie tacy
1753 II,8 | Forse - dodał Bogusław - ale że właśnie sercu ani nawet
1754 II,8 | na Oleńkę, która udając, że nie słyszy, poczęła coś
1755 II,8 | Pozwolisz, jejmość dobrodziejka, że zaneguję - odparł żywo Bogusław -
1756 II,8 | pierwszyzna to Radziwiłłom ze szlachciankami się żenić,
1757 II,8 | też jejmość dobrodziejkę, że ta szlachcianka, która Radziwiłłową
1758 II,8 | to, co się tu zdarzyło, że wszyscy pana swego opuścili,
1759 II,8 | pana swego opuścili, ba, że dybać na jego zdrowie gotowi.
1760 II,8 | ochłonąć nie zdołał - wiem, że nie mogłeś inaczej postąpić,
1761 II,8 | mogłeś inaczej postąpić, że cała Litwa by zginęła, gdybyś
1762 II,8 | jak miesiąc temu - rzekł ze smutkiem w głosie - gdym
1763 II,8 | wydać...~Wszyscy oniemieli ze zgrozy.~- A gdym z gniewem
1764 II,8 | Radziwiłłów! Nastraszyłem go jeno, że i Radziejowski, i król szwedzki,
1765 II,8 | owego zbrodniarza do tego, że się zamysłu wyrzekł.~- Nic
1766 II,8 | Janusza.~- Mam też nadzieję, że go kara nie minie, i pierwszy
1767 II,8 | żołnierz dobry. Wiedziałem, że warchoł to był i będzie...
1768 II,8 | wymówki Janusz.~- Bom się bał, że wasza książęca mość o inwidię
1769 II,8 | waszej książęcej mości, że o nas pamięta... Ale nie
1770 II,8 | Ale ja waćpanu powiem, że to i ostrożność. Waćpan
1771 II,8 | miecznik. - Bóg też da, że gwałty się skończą, a prawo
1772 II,8 | rozdrażnieniem miecznik - że wolę więzienie w Taurogach
1773 II,8 | będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć w waszmości
1774 II,8 | wypijmy razem, bo mówią, że przyjaźń trzeba zaraz podlać,
1775 II,8 | zostali sam na sam. Mieli ze sobą jeszcze do pogadania,
1776 II,8 | krwi książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!~- Pamiętaj,
1777 II,8 | książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!~- Pamiętaj,
1778 II,8 | żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz nas, jeśli tamten
1779 II,8 | czekam cię i ufam w Bogu, że pychę twą moimi rękoma ukarze...
1780 II,8 | słuchy z Moskwy dochodzą, że oni tam sami o wyprawie
1781 II,8 | szczerze mógł zaufać, pewnie ze wszystkich sił w ratowaniu
1782 II,8 | raczysz.~P.S. Słyszałem, że oblężenie z Nieświeża zdjęte
1783 II,8 | oblężenie z Nieświeża zdjęte i że książę Michał z nami się
1784 II,8 | każdym terminie pomyśl, że masz teraz wóz i przewóz."~-
1785 II,9 | Spodziewał się bowiem, że książę Bogusław zaraz z
1786 II,9 | Kolno i Myszyniec, dlatego że Kiemlicze, znając dobrze
1787 II,9 | wychylającą i tak jeszcze dziką, że właśnie rok temu królowa
1788 II,9 | ludzi rozpytywał i wiem, że są rozkazy od króla szwedzkiego,
1789 II,9 | najściu kraju. Mówiono, że przybył lud zza morza, mowy
1790 II,9 | Niektórzy twierdzili przeciwnie, że to jest naród wilkołaków,
1791 II,9 | wyżenąć. Kmicic, jadąc ze swym orszakiem, nieraz spotykał
1792 II,9 | zapewniali pana Andrzeja, że nie masz nad nich strzelców
1793 II,9 | Rzeczypospolitej. Jakoż zauważył, że wszyscy mieli dobre niemieckie
1794 II,9 | misji, bo obawiano się, że Szwedzi tu najpierwej się
1795 II,9 | najpierwej się pokażą, zwłaszcza że starosta ostrołęcki kazał
1796 II,9 | ludzi bywałych, opowiadali, że w Łomży, w Ostrołęce i Przasnyszu
1797 II,9 | została, iż przekonał się, że byle gdziekolwiek prochy
1798 II,9 | konfiskaty i rabunki. Mówiono, że tu i ówdzie poczęli już
1799 II,9 | Powtarzano też z trwogą, że na bogatszych umyślnie rzucano
1800 II,9 | tyle jednak wyrozumiał, że nawet najbliżsi sąsiedzi,
1801 II,9 | przechodziły możność, zwłaszcza że gdy wyczerpano jedne zapasy,
1802 II,9 | jęcząc, a w duszy myśląc, że dawniej bywało inaczej.
1803 II,9 | to i sami Szwedzi mówiąc, że niech jeno król cały kraj
1804 II,9 | Kazimierza, posądzając go, że do absolutum dominium dąży,
1805 II,9 | przemiany doszła do tego, że niemal bez oporu uznała
1806 II,9 | tym, którzy twierdzili, że i zajazdy, i rekwizycje,
1807 II,9 | od granic odżenie, a my ze Szwecją we współce zakwitniem.~-
1808 II,9 | mówił przy nim w zajeździe, że musi być wierny temu, komu
1809 II,9 | doznawał pokusy, zwłaszcza, że blisko płynęła Węgierka
1810 II,9 | komendantowi, kto jest, że z kraju elektorskiego pochodzi
1811 II,9 | Podał więc cenę tak wysoką, że niemal dwa razy większą
1812 II,9 | podejrzenie na sprzedających, że pozornie tylko handlują.~
1813 II,9 | zajedziem z nimi skarżąc się, że nam płacić nie chcą. Łatwiej
1814 II,9 | ser wycisnąć niż pieniądze ze Szwedów... Ale to mi właśnie
1815 II,9 | na rękę. Pludrak myśli, że nas wywiódł w pole, tymczasem
1816 II,9 | Stary odetchnął i już tylko ze zwyczaju nie przestawał
1817 II,9 | bo to z góry przewidywał, że i w Warszawie mu nie zapłacą,
1818 II,9 | chudopacholską. Zauważył bowiem, że ubogiego koniuchę lekceważą
1819 II,9 | protektora trącała się kielichami ze starszyzną szwedzką, śmiała
1820 II,9 | i mienie upodlił ludzi, że wdzięczyli się do najeźdźców,
1821 II,9 | kapitan szwedzki oświadczył, że taka dobra wiara luterska
1822 II,9 | nadbiegli z doniesieniami, że Kraków się poddał, że pan
1823 II,9 | doniesieniami, że Kraków się poddał, że pan Czarniecki w niewoli
1824 II,9 | mieszczan, porozpalano beczki ze smołą i ucztowano do późnej
1825 II,9 | Przychodziło mu do głowy, że już wszystko stracone i
1826 II,9 | desperacji, gdyby nie to, że czasy się zmieniły i że
1827 II,9 | że czasy się zmieniły i że Chmielnicki razem z Buturlinem
1828 II,9 | Widział też pan Kmicic, że w pobliżu Pułtuska srożej
1829 II,9 | znęcano się tak okropnie, że włosy w czuprynie dębem
1830 II,9 | tych stronach nie znam, że tak waszmościowie znosicie
1831 II,9 | gromadki szlachty polskiej, ze zbrojną czeladzią, wesołe,
1832 II,9 | wesołe, śpiewające, pijane, a ze Szwedami i z Niemcami za
1833 II,9 | wielkim zdrajcą się okazał, że chyba z jednym Radziejowskim
1834 II,9 | Andrzej - i tak rozumiem, że wasza miłość drwi sobie
1835 II,9 | wasza miłość drwi sobie ze mnie... Ale ja po swoje
1836 II,9 | Przyjdzie taki czas, że mi zapłacicie! - odrzekł
1837 II,9 | Dowiedział się jednak, że w Przasnyszu przesadzono
1838 II,9 | działach z miasta. Mówiono, że miał się udać na Śląsk.
1839 II,9 | obce żołnierstwo, złożone ze starych rabusiów, którzy
1840 II,10 | wiadomo dlaczego, przyciągnęli ze wszystkich stron kraju za
1841 II,10 | polskich, przypominała, że to jest polskie miasto.~
1842 II,10 | suknie, gdy przechodziły ze spuszczonymi oczyma, śmiać
1843 II,10 | kontrybucje, więzili.~Mówiono też, że cechy miały broń ukrytą,
1844 II,10 | potężny cech szewiecki, że wyglądają ciągle powrotu
1845 II,10 | nieraz bywały zdarzenia, że gdy Szwedzi zapędzali w
1846 II,10 | głębi duszy byli przekonani, że już wszystko przepadło.
1847 II,10 | doszedł do tego stopnia, że ci nawet, których krzywdzono,
1848 II,10 | Dawniej nieraz bywało, że swoich własnych, cywilnych
1849 II,10 | postrzygaczom. Zdarzało się nieraz, że jeden i ten sam podatek
1850 II,10 | nie miał...~Zdarzyło się, że pod Sochaczewem hultajstwo
1851 II,10 | właśnie na to pan Kmicic, a że mu już cierpliwość jako
1852 II,10 | szturmujących tak potężnie, że rozbił ich, wysiekł, nikogo
1853 II,10 | Rzeczypospolitej myśli, w tej nadziei, że mu pan starosta wleje jakowyś
1854 II,10 | bliski, przeto ci powiem, że potęgi szwedzkiej nie tylko
1855 II,10 | Bóg nam tak przymnożył, że w moim starostwie sochaczewskim
1856 II,10 | żeśmy zmaleli, a oni urośli, że nas przez nas samych własnymi
1857 II,10 | antychryst, i powiedziano jest, że źli wezmą wtedy górę nad
1858 II,10 | głosem:~- Powiedziano jest, że znaki będą... Znaki na słońcu
1859 II,10 | Ludzie! zali nie widzicie, że dies irae, dies illa się
1860 II,10 | począł patrzeć na niego ze strachem, bo racje wydały
1861 II,10 | chwilami zdawało mu się, że niech tylko światło ono
1862 II,10 | wierzył we wszystko, wierzył, że jego Oleńka, cudem z Kiejdan
1863 II,10 | gdzie o Salomonie powiada, że skaził sławę swoją przez
1864 II,10 | Wszystko się tak sprawdza, że ślepy chybaby wątpił! -
1865 II,10 | i ty jeszcze myślisz, że znajdzie się ów, który duszy
1866 II,10 | mówił dalej:~- Prawią też, że te resztki wojska, które
1867 II,10 | kroki, oczy wytrzeszczył i ze zdumienia przez chwilę nic
1868 II,10 | godziny śmierci! - odrzekła ze łkaniem.~Jeszcze nie dopowiedziała,
1869 II,11 | zawsze dochodził do wniosku, że nie mógł to być prosty przypadek,
1870 II,11 | wskazówka boża i przepowiednia, że jeśli wytrwa, jeśli z dobrej
1871 II,11 | oczu na straszliwą prawdę, że nie masz dla niej ratunku.
1872 II,11 | Rzeczpospolita w połączeniu ze Szwecją, pod berłem pierwszego
1873 II,11 | bo przekonani szczerze, że orbis terrarum musi przed
1874 II,11 | dochodzili do wniosku, że nie masz nadziei, że nie
1875 II,11 | wniosku, że nie masz nadziei, że nie masz ratunku, że koniec
1876 II,11 | nadziei, że nie masz ratunku, że koniec świata się zbliża -
1877 II,11 | fortuna szwedzka rosła. Wieść, że resztki wojska buntują się,
1878 II,11 | dniem pewności. Pogłoska, że pan chorąży Koniecpolski
1879 II,11 | pan chorąży Koniecpolski ze swoją dywizją poddał się
1880 II,11 | dobrze znali, twierdzili, że ambicja rozum w nim i miłość
1881 II,11 | do ojczyzny przewyższa, że dotąd stał przy królu, bo
1882 II,11 | królu, bo mu pochlebiało, że oczy wszystkich były nań
1883 II,11 | zapraszali, iż mu wmawiano, że losy ojczyzny trzyma w ręku.
1884 II,11 | się umacniał.~Poselstwa ze wszech stron dążyły do króla
1885 II,11 | Warszawie, mówiono bowiem, że Karol Gustaw odebrawszy
1886 II,11 | zbrojnych pocztów ciągnęło razem ze Szwedami; inni jechali do
1887 II,11 | paszporty, tym bardziej że w pobliżu Karola, udającego
1888 II,11 | jedzie do króla szwedzkiego ze skargą, iż mu należnej sumy
1889 II,11 | słusznie waćpan czynisz, że do samego króla jedziesz,
1890 II,11 | was, szlachtę, tak łaskaw, że aż Szwedzi wam zazdroszczą.~-
1891 II,11 | sekretu. Wiedz jeno to, że za tydzień albo za dwa skarbiec
1892 II,11 | nie braknie. Dowód w tym, że tu panujem.~- Prawda! prawda! -
1893 II,11 | oficer - i to pamiętaj, że nie do Tatarów, jeno do
1894 II,11 | Wieluniu odebrałem wiadomość, że jego królewska mość rozkazuje
1895 II,11 | Co tu słychać? Słyszałem, że małopolskie województwa
1896 II,11 | wyruszy.~- Zali to pewna, że oni się poddadzą?~- Deputaci
1897 II,11 | niego uważnie. - Prawda, że nazwisko waszmości nieszwedzkie.
1898 II,11 | powiem szczerze waszmości, że pan nasz boleje nad tą prześwietną
1899 II,11 | wasz- mości uczynili Polacy, że im taką nieżyczliwość okazujesz?... ~-
1900 II,11 | zamyślił się. Zdawałoby się, że słucha poświstu wiatru i
1901 II,11 | rzekł Wrzeszczowicz - a że ten naród ginie, nie potrzebuję
1902 II,11 | dlaczego?~- Naprzód dlatego, że sami tego chcą; po wtóre,
1903 II,11 | sami tego chcą; po wtóre, że na to zasługują. Ekscelencjo!
1904 II,11 | Szwedowi oddali za obietnicę, że im po staremu w dawnej swawoli
1905 II,11 | złe uczynki, ale dlatego, że przyszedł drugi, mocniejszy?
1906 II,11 | więcej... To i Numidowie ze swej jazdy słynęli, i Galowie,
1907 II,11 | świat i ludzi, wiedział, że kto nie umie płacić sercem
1908 II,11 | Słyszałem w Wieluniu, że są tacy, którzy namawiają
1909 II,11 | stała się jaka krzywda... Że zaś jestem pewien, iż i
1910 II,11 | ekscelencję w tym uspokoić, że świętemu miejscu żadna profanacja
1911 II,11 | dla niego najgorsza noc ze wszystkich, jakie spędził
1912 II,11 | nie uczynił, to dlatego, że niestety czuł i uznawał
1913 II,11 | cesarski statysta przyznał mu, że już po wszystkim i na wszelką
1914 II,11 | może dlatego tak cierpiał, że owo "za późno" było wyrokiem
1915 II,11 | innego nie słyszał, tylko: że wszystko przepadło, że nie
1916 II,11 | że wszystko przepadło, że nie czas już, że za późno.
1917 II,11 | przepadło, że nie czas już, że za późno. Żaden promyk nadziei
1918 II,11 | dotąd niewyraźnym poczuciem, że nie tyle Szwedzi, Septentrionowie
1919 II,11 | wszystkim, co przeszedł, że mu się zaczęło w głowie
1920 II,11 | w głowie mącić. Poczuł, że jest chory, i owładnęło
1921 II,11 | Panu Kmicicowi wydało się, że Oleńka i ojczyzna to to
1922 II,11 | i ojczyzna to to samo i że obie zgubił i dobrowolnie
1923 II,11 | chwytał go żal tak niezmierny, że się budził i spoglądał zdumiony-
1924 II,11 | chwilach przytomności myślał, że przyjdzie mu zachorować
1925 II,11 | widnokręgu począł tak błyszczeć, że oczy mrużyły się od tego
1926 II,11 | koliskiem - z dala rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią
1927 II,11 | Kmicic i jego ludzie patrzyli ze zdumieniem na owo zjawisko
1928 II,11 | uczuł nagle pan Andrzej, że staje się z nim coś dziwnego.
1929 II,11 | poczęło krążyć po żyłach wraz ze krwią. Odetchnął tak głęboko,
1930 II,11 | zdawało się Kmicicowi, że ciemność świat ogarnia,
1931 II,11 | gwar ludzki mieszał się ze rżeniem koni poprzywiązywanych
1932 II,12 | wzniesione, twarze blade ze wzruszenia lub rozpalone
1933 II,12 | Kmicic, czołgający się ze swymi ludźmi w pierwszych
1934 II,12 | mrokiem tak nieznacznie, że nikła wszelka różnica między
1935 II,12 | brzmiały te okrzyki wraz ze szlochaniem niewiast, ze
1936 II,12 | ze szlochaniem niewiast, ze skargami nieszczęśliwych,
1937 II,12 | nieomal wyszła; czuł tylko, że ma przed sobą niezmierność,
1938 II,12 | jest... Zdawało mu się, że umarł, że dusza jego leci
1939 II,12 | Zdawało mu się, że umarł, że dusza jego leci z głosami
1940 II,12 | rozumiał, jak człowiek zbudzony ze snu nie od razu miarkuje,
1941 II,12 | bo mu się teraz zdawało, że grzeszył ciężko, sądząc,
1942 II,12 | grzeszył ciężko, sądząc, że już wszystko przepadło i
1943 II,12 | już wszystko przepadło i że znikąd nie masz nadziei.~
1944 II,12 | zakonnika i oznajmił mu, że w sprawie kościoła i klasztoru
1945 II,12 | skąd przybywa?~- Przybywam ze Żmudzi - odrzekł pan Andrzej -
1946 II,12 | czy go nie ma... Wiem, że Lisola do niego jechał,
1947 II,12 | polską, to wymiarkowałem, że Weyhard instygował, aby
1948 II,12 | Kmicic zląkł się. Sądził, że ksiądz nazywa wolą boską
1949 II,12 | wypadnie. Waszmość pozwolisz, że poproszę tu starszych ojców
1950 II,12 | twarzy, podobien do dębu ze wzrostu i siły, i kilku
1951 II,12 | prezentował im pana Babinicza ze Żmudzi, po czym powtórzył
1952 II,12 | odrzekł ksiądz Kordecki - że chybaby Bóg i Najświętsza
1953 II,12 | może. I widzę to jasno, że niechby jedna kula szwedzka
1954 II,12 | naszego.~Kmicic słuchał ze zdumieniem słów księdza
1955 II,12 | wyszło. Lecz ochłonąwszy ze zdziwienia, w następujące
1956 II,12 | wielebny, nie mamy wierzyć, że właśnie Bóg zaślepieniem
1957 II,12 | snadnie przyjdzie zrozumieć, że przed żadnym świętokradztwem
1958 II,12 | mówił:~- Powiada ów kawaler, że widział posła Lisolę do
1959 II,12 | paulinów niemylną wiadomość, że króla nie masz już w Krakowie
1960 II,12 | Kmicic - a najlepszy dowód, że na poddanie się i na hołd
1961 II,12 | przypuszczę - mówił dalej ksiądz - że król szwedzki nie chciał
1962 II,12 | mediacja, chętnie więc wierzę, że pojechał, udając, iż o przybyciu
1963 II,12 | Mniej mnie i to dziwi, że hrabiego Wrzeszczowicza,
1964 II,12 | I ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy? -
1965 II,12 | dodał ksiądz przeor - że ja mam salwę-gwardię od
1966 II,12 | z powagą pan Zamoyski - że w tych wiadomościach nic
1967 II,12 | go palił, bo sam widział, że wszystkie pozory przemawiają
1968 II,12 | przeciw jego wiadomościom i że łatwo za kłamcę poczytany
1969 II,12 | Terminu nie wiem, ale myślę, że prędko się to stanie...
1970 II,12 | na czas, bo bądź pewien, że ci się wszędzie sprawię.
1971 II,12 | zechcesz odpowiadać, pomyślimy, że się boisz zaplątać.~- Dobrze!
1972 II,12 | Otóż to. Waćpan powiadasz, że jesteś ze Żmudzi?~- Tak
1973 II,12 | Waćpan powiadasz, że jesteś ze Żmudzi?~- Tak jest.~- I
1974 II,12 | rzekł:~- Pytaj!~- Jeśliś ze Żmudzi, to musisz wiedzieć,
1975 II,12 | Nie słyszałeś, będąc ze Żmudzi, o Kmicicu? ~- Ojcowie
1976 II,12 | taka jest natura ludzka, że ją widok cudzej potęgi i
1977 II,12 | prawdy i nieudanej rozpaczy, że obecni mimo woli zadrżeli,
1978 II,12 | choćby właśnie dlatego, że król Carolus odjechał, a
1979 II,12 | złudzono - jako przypuszczamy, że i ciebie złudzono. Dziwnie
1980 II,13 | hufnalami. A ponieważ wiedziano, że i tak w klasztorze był znaczny
1981 II,13 | gadać po całym mieście, że klasztor rychłego oczekuje
1982 II,13 | Jasną Górę.~Twierdzono, że sama tylko Częstochowa ma
1983 II,13 | zwłaszcza gdy inni przypominali, że przecie Szwedzi są heretykami,
1984 II,13 | wiem, iż gdyby przyszedł, ze wstydem i hańbą odstąpić
1985 II,13 | boży mówi przeze mnie - że nie wejdzie Szwed do tych
1986 II,13 | dzwoniły do wtóru, i zdało się że cała góra śpiewa i brzmi
1987 II,13 | w piechocie sługiwali i ze służbą byli obznajmieni.
1988 II,13 | Było tym lżej i weselej, że generalną spowiedź z całego
1989 II,13 | szczerą chęć poprawy i to, że już na tę drogę wstąpił.~
1990 II,13 | których wszędy spotykał się ze zwątpieniem i sam począł
1991 II,13 | się, przyglądał i widział, że dobrze się dzieje. Okiem
1992 II,13 | poznał z samych przygotowań, że czynią je ludzie doświadczeni,
1993 II,13 | otrzymać?... Zali mniemasz, że cię jednym z komendantów
1994 II,13 | spoważniał.~- Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz
1995 II,13 | Pięknie to z waści strony, że chcesz choćby prostym żołnierzem
1996 II,13 | żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna
1997 II,13 | się bić?~- Pokaże się to ze Szwedami, jakom już rzekł.~-
1998 II,13 | którzy byli przekonani, że Częstochowa się nie obroni.~
1999 II,13 | obroni.~Głupi! Mniemali, że jej nic więcej prócz murów
2000 II,13 | synami, z prośbą, żeby ich ze służby uwolnił.~Pana Andrzeja
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4500 | 4501-4700 |