Tom, Rozdzial

  1  I,1  |           świadek, ale chciałem wpierw wojny zażyć, jakoż na własnej
  2  I,4  |              Trzeba też pamiętać, że z wojny szedł, na której tyle trudów
  3  I,4  |             tak groźną i do stanowczej wojny warchołów orszańskich wyzywającą.~
  4  I,6  |            Pękały już bowiem od czasów wojny kozackiej wszystkie spojenia
  5  I,6  |               przywiedzionych klęskami wojny do nędzy i rozpaczy. Miejscowa
  6  I,6  |             począł grasować głód, brat wojny, i rozpościerał swe panowanie
  7  I,6  |           ludzkie. Wielu mówiło, że te wojny tak niepomyślne i te nieszczęścia
  8  I,6  |              już deptała ognista stopa wojny. Cała Rzeczpospolita była
  9  I,6  |               Przepowiadano także nowe wojny zewnętrzne i domowe. Jakoż
 10  I,7  |             waćpanny ujrzycie rozmaite wojny i wiktorie, pędzlem na ścianach
 11  I,7  |            sprawy publiczne, gdyby nie wojny niefortunne, które Rzeczpospolitą
 12  I,7  |             szlachty, których świeżo z wojny hetman wielki odesłał, zaraz
 13  I,7  |             ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili, i ci mają z tobą
 14  I,8  |                 z którym też wszystkie wojny odprawowałem. Byłem i pod
 15  I,8  |               ale potem służąc razem i wojny odbywając, polubili się
 16  I,10 |              serca.~Przepowiadano nowe wojny i nagle, Bóg wie skąd, złowroga
 17  I,10 |           mówiono o niebezpieczeństwie wojny i na sejmie, który król
 18  I,10 |           wierzyli jeszcze w możliwość wojny.~- Żadnej - twierdzili -
 19  I,10 |              skał odeprzeć. Nie będzie wojny!~Na to odpowiadali znów
 20  I,10 |           weteranom z całej luterskiej wojny i do zwycięstw przywykłym.~-
 21  I,10 |              włóczni, prawdziwi ludzie wojny, zimni, spokojni, istni
 22  I,10 |                zachowany? Nie!... Dwie wojny palą się na dwóch granicach -
 23  I,10 |                jakkolwiek odwykłych od wojny, płynęła krew rycerska.~
 24  I,10 |             ludzi rzemiosła, wojnę~dla wojny kochających, on pozostał
 25  I,10 |               ogniu trzydziestoletniej wojny, że nie przyjdzie im to
 26  I,10 |               usposobienie szlachty do wojny zastąpiło poniekąd brak
 27  I,10 |                 że się jeńców w czasie wojny bierze.~Ochotnicy, którzy
 28  I,11 |           Jeszcze i teraz rad by człek wojny pokosztował, bo consuetudo
 29  I,11 |             gdzie szlachta znacznie od wojny odwykła. Jednakże gdyby
 30  I,11 |              iść niżeli z tłumem ludzi wojny nie znających.~- To waszmość
 31  I,12 |                 mówił.~- Człowiek i do wojny większą ma ochotę, gdy czuje
 32  I,12 |             więcej wam powiem: jeszcze wojny nie było, a rzekłbyś, ptaki
 33  I,12 |              podpisać... Będziem mieli wojny w bród, bo nie skryba, ale
 34  I,12 |             gdyby nie to, że dwie inne wojny jednocześnie ojczyznę gnębią,
 35  I,12 |                czasach, w których trzy wojny naraz zwaliły się na Rzeczpospolitą.~
 36  I,12 |              narad wyniknie, do której wojny wszyscy wzdychamy. Tymczasem
 37  I,12 |               jeśli nie tych, co mu do wojny przeszkadzają?... Co jeśli
 38  I,12 |                  i dyktatorem w czasie wojny zostać.~- A niech będzie
 39  I,12 |            było.~- Takie straszne trzy wojny; gdy po prawdzie na jedną
 40  I,12 |              czasu pierwszej kozackiej wojny groch łuszczył, kury macał
 41  I,13 |      doświadczony żołnierz. - Pamiętam wojny dawniejsze i wiem, że bronili
 42  I,13 |               Szkłów ruszył, los całej wojny wypadłby niezawodnie inaczej.~
 43  I,14 |             przyrzeka. Uwolnię kraj od wojny! Od zwycięstw i rozszerzenia
 44  I,15 |                w głowie miesza... Dwie wojny, trzecia kozacka... a do
 45  I,16 |               nie pourywają, a że czas wojny, w spokoju posiedzą, to
 46  I,16 |                przyjechał i tu na czas wojny osiadł. Rozumiesz?~Kmicic
 47  I,17 |      założonymi rękami w czasie takiej wojny nieszczęsnej.~- Nie bluźń,
 48  I,17 |             Radziwiłłem tedy nie radzę wojny rozpoczynać, a to dla dwojakich
 49  I,19 |    Rzeczypospolitej i coraz zaciętszej wojny ukraińskiej, wypełniła miarę
 50  I,19 |                wyznawcom całą winę tej wojny przypisują, żeśmy to do
 51  I,20 |                   Mieliście przez czas wojny w Birżach zostawać.~- Poznajże
 52  I,22 |      szczęśliwego. Widzę już wszystkie wojny ukończone i nieprzyjaciół
 53  I,23 |        znajdziesz, gdzie będzie. Czasu wojny dziś może być tu, jutro
 54  I,25 |            Wilią, aby do zaczepki i do wojny łatwiej znalazła się okazja.~
 55  I,25 |        pomocnikiem, nie chcieli z nimi wojny, a przynajmniej pragnęli
 56  I,25 |      elektorskich, na razie całkiem od wojny zabezpieczonych. Więc jeno
 57  I,25 |          niechętnie, najczęściej czasu wojny; wielkim męstwem odznaczył
 58  I,25 |             Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego podchodził,
 59  I,25 |                tedy, pominąwszy jakieś wojny domowe, jakieś rodu królewskiego
 60 II,2  |              ten był jakoby manifestem wojny z Radziwiłłami, ale przecie
 61 II,3  |              bo to rekwizycje w czasie wojny codzienna rzecz...~- Albo
 62 II,4  |              między nimi i Szwedami do wojny, to pewno, a może by już
 63 II,4  |                chudopachołka na pana z wojny wyszedł. Widać po waści,
 64 II,4  |               tu dzieje, bo ja z nikim wojny nie szukał, a że znajomych
 65 II,5  |       odpowiedzialności za rozpoczęcie wojny na się nie wezmą. Poznali
 66 II,6  |               którzy jeszcze szwedzkie wojny pamiętali. Nad wszystkimi
 67 II,7  |            sami i ta siła sczeźnie bez wojny, a my tymczasem na Chowańskiego
 68 II,7  |           przywieźć! Co on tu w czasie wojny wyrabiał! - Tak i patrzy.
 69 II,8  |                  Chcesz Wasza Ks. Mość wojny domowej, chcesz jeden więcej
 70 II,13 |              Kmicic opowiadał przebieg wojny z Chowańskim, nic oczywiście
 71 II,13 |             mnichów, nieprzywykłych do wojny, strach brał na myśl, że
 72 II,13 |                widziało krwawe oblicze wojny i tych serca zdrętwiały
 73 II,13 |           Kmicic, jako prawdziwy człek wojny, uspokoił się w jednej chwili.
 74 II,14 |          Żołnierz, lubo przez tyle lat wojny i w tylu bitwach zaprawiony,
 75 II,14 |              patrzyli w krwawe oblicze wojny!~Ów huk nieustający, błyskawice,
 76 II,16 |            rzemiosła, przywykli koleje wojny wedle żołnierskiej tylko
 77 II,16 |              nim na Śląsku aż do końca wojny.~Siedmset piechoty z tych
 78 II,16 |              czasie trzydziestoletniej wojny i zyskał pewną sławę jako
 79 II,16 |            zrządzenie boże!~- Odmienna wojny kolejka. Ale mniejsza z
 80 II,18 |      wydobywały się jęki żałosne; lecz wojny zatwardziły serce pana Andrzeja
 81 II,20 |                to wilia do powszechnej wojny, która w niektórych miejscach
 82 II,22 |        wszystko w kraju do powszechnej wojny gotowe, i naglący pilnie
 83 II,22 |           kraju cała władza i kierunek wojny przejdzie w ręce króla,
 84 II,26 |        Chowańskiego szarpał, od której wojny imię moje w całej Rzeczypospolitej
 85 II,30 |                się dusze ludzkie żądzą wojny i odwetu, a jednocześnie
 86 II,31 |                się dusze ludzkie żądzą wojny i odwetu, a jednocześnie
 87 II,33 |   Rzeczypospolitej, zalanej płomieniem wojny.~- Jeśliś waść taki rezolut,
 88 III,1 |             nabytej, na zmienne koleje wojny nie wystawiał."~Na to odpowiadał
 89 III,1 |        nadzwyczajne znaczenie, że smok wojny na nowo zabity, a jeno czasy
 90 III,2 |       niewzruszoną podstawę do dalszej wojny i tak znamienitą przewagę,
 91 III,2 |               jeden może ją osłonić od wojny, nieszczęścia, klęsk wszelkich
 92 III,2 |                oficerowie i Szwedów, i wojny z nimi świadomi. Pan Zagłoba
 93 III,4 |         wschodowi.~- Być może, iż losy wojny i nas wszystkich masz w
 94 III,6 | Rzeczypospolitej, losy Szwecji i całej wojny byłyby rozstrzygnięte. Lecz
 95 III,8 |              waszych przysiąg. Chcecie wojny, będziecie ją mieli! Tak
 96 III,9 |                Przewidywano już koniec wojny, byli tacy, którzy mówili,
 97 III,9 |              dotąd Szwedzi od początku wojny. Wszystkie działa, wszystkie
 98 III,10|                   szepnął Zagłoba - co wojny tyczy, nasz dziad w lot
 99 III,12|             całą fortunę i od początku wojny piersi za swego monarchę
100 III,13|             całą fortunę i od początku wojny piersi za swego monarchę
101 III,14|             Czarniecki był na początku wojny w Koronie. Na to król: "
102 III,14|            zapragnął pannie konterfekt wojny pokazać: zapalono tedy osadę
103 III,16|           których częstokroć los całej wojny zależał, i te wszystkie
104 III,16|           wychowana w tradycjach krwi, wojny i czci dla przewag rycerskich,
105 III,18|             już waszmość wiesz: koniec wojny, uwolnienie spod opresji
106 III,19|       Taurogach szukali przed groźbami wojny schronienia, a którym Tylża
107 III,22|               niedołężnemu prowadzeniu wojny; w resztkach żołnierzy trwało
108 III,22|              siedział spokojnie, końca wojny wyglądając.~- Och, daj spokój!
109 III,23|              drogo się sprzedać i losy wojny przeważyć. Z tych powodów
110 III,23|            szlachtą będąc, do miecza a wojny z woli bożej i przyrodzonego
111 III,23|          zostały mu po nim z ostatniej wojny wspomnienia. Nie wiedział
112 III,23|             Kazimierzowa w prowadzeniu wojny konfunduje go niepomału.
113 III,23|         kruszeją, ich zaś rosną. Nowej wojny zaczynać nie ma z czym.
114 III,24|            powiadał, że do podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~-
115 III,25|            powiadał, że do podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~-
116 III,26|            płacz ludzi deptanych stopą wojny. Kto polską mową o litość
117 III,26|              się bronił, ale zaczepnej wojny nie zaniechał.~Miłując pracę
118 III,26|              który z dawna umiał się z wojny żywić, zebrał bogactwa potężne;
119 III,27|              mu także wielką znajomość wojny: więc nie tak szybko wieczorna
120 III,27|              Gdzieś ty się, żołnierzu, wojny uczył - spytał z uniesieniem
121 III,29|             Sakowicza i że aż do końca wojny znajdzie bezpieczne przytulenie.~
122 III,31|            żołdackiej swawoli w czasie wojny, poczynały dopiero się zbierać.~
123 III,31|           odbudowywano pogorzałe czasu wojny stodoły i obory.~Po drodze
124 III,32|            długą brodę, która mu czasu wojny i choroby wyrosła. Kto i
125 III,32|                Wołochów. Cała historia wojny i chwała pobożnej Laudy
126 III,32|                nie spoczął, ale dalsze wojny odprawował, z chwałą niezmierną
127 III,32|                od piersi wracającego z wojny męża - już wiedzione ciekawością,
128 III,32|               ludzi czasu tej okrutnej wojny poległo, musicie teraz nowych