Tom, Rozdzial

  1  I,1  |            kawalera oczy:~- Ej! to chyba Tatarzy u was mieszkają?~-
  2  I,1  |          pana Kmicica! Już takiego chyba na świecie nie ma!~- Padłas! -
  3  I,1  |            i jutro! Już tę brew to chyba waćpanna korkiem przypalonym
  4  I,1  |             śpij smaczno, bo ja to chyba oka nie zmrużę o twojej
  5  I,2  |           którym krew nie ciężyła, chyba nieprzyjacielska. Fortunę
  6  I,2  |     baranimi oczyma na obecnych:~- Chyba, że się fortuna odmieni !~
  7  I,4  |            odrzekł - a z waścią to chyba potem...~Wtem podbiegł Ranicki
  8  I,5  |          do ust trwożliwe wieści: "Chyba nieprzyjaciel wtargnął i
  9  I,6  |       stamtąd do Rogowskiej, gdzie chyba jedni Domaszewicze mogli
 10  I,6  |       drzewem w sercu wyrośnie, to chyba razem z sercem wyrwać ją
 11  I,7  |           i zapomnisz, a my tu już chyba poschniemy. Któż nas tu
 12  I,8  |         Fortuny się nie dosłużysz, chyba więcej ran w skórze. A bałamuctwom
 13  I,8  |            Kiep każden gil! Już by chyba panna oczu nie miała, żeby
 14  I,8  |       afekt zapłacono... Przyjdzie chyba do śmierci w kawalerskim
 15  I,8  |      indziej może być potrzebne.~- Chyba na Ukrainę.~- Bo ja wiem?
 16  I,9  |          to tatarski był sposób.~- Chyba waćpan nie wiesz, co jest
 17  I,9  |        waćpanu nie wystarczają, to chyba dlatego, żeś przez rozum
 18  I,10 |            i sami Szwedzi nie będą chyba śmieli wznieść świętokradzkiej
 19  I,10 |           pan Szlichtyng.~- Jeńców chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły! -
 20  I,11 |           Ukrzyżowanego!... To się chyba świat kończy?... Co ja słyszę?...
 21  I,11 | doświadczeni i dobrzy żołnierze.~- Chyba że tak.~- Zaś miałoby być
 22  I,11 |   szlacheckiej twarzy nie widując, chyba wtedy, gdy dwór zjechał
 23  I,12 |         już moje nieszczęście i że chyba przyjdzie mi i umrzeć w
 24  I,12 |          przynieść tego Kmicica... Chyba on jej coś zadał, nie może
 25  I,12 |          wrócą. Nie będzie też już chyba nigdy takiego wodza, jak
 26  I,12 | Radziwiłłowie Żydów nie puszczają, chyba za osobnym pozwoleniem.
 27  I,12 |        rzekł Jan Skrzetuski - i że chyba jakieś zamiary tworzy, do
 28  I,13 |         ciągle głodem przymierają, chyba że połów ryb zdarzy się
 29  I,13 |            Wasza książęca mość, ja chyba oszaleję!... Życie, krew
 30  I,13 |    występków popychali; mógłby się chyba z desperacji czego znowu
 31  I,13 |     aksamitu weneckiego kontusik. "Chyba brat i siostra!" - mówili
 32  I,14 |            ma nikogo, ja ją wezmę, chyba mi te mury pierwej upadną
 33  I,14 |       nieprzyjaciela nie stworzyć. Chyba, że ja koronę odrzucę, wówczas
 34  I,15 |           Zali nie przy nim miecz? Chyba nie znacie Radziwiłła?~-
 35  I,15 |       poluj nigdy na niedźwiedzia, chyba ci skóra niemiła...~Tak
 36  I,15 |         przy bramie... Co to jest? Chyba i szkocka straż w bramie
 37  I,17 |     Kiejdan wypuszcza. Musiały być chyba jakieś powody, których nie
 38  I,18 |            goręcej... Słyszysz? To chyba Szwedy tak ryczą jak cielęta
 39  I,18 |       drogę... Nie wrócimy tu już, chyba z panem Sapiehą na Radziwiłła.~
 40  I,19 |      ruszyć.~- Przymusu nie użyję, chyba w ostateczności - mówił
 41  I,21 |        dano, nie mogą się skarżyć, chyba na to, że warta pode drzwiami
 42  I,22 |         fantazji, którą można było chyba razem z duszą z ciała wypędzić.~
 43  I,23 |        mnie jako nie użyjesz, tedy chyba ucieknę, watahę zbiorę i
 44  I,26 |             Bo to ci powtarzam, że chyba ty jeden w Europie mogłeś
 45 II,1  |         latarnię i chodź ze mną.~- Chyba łuczywem wielmożnemu panu
 46 II,1  |            głowie.~- Nie może być! Chyba mnie jeszcze febris trzęsie! -
 47 II,2  |  pułkowniku - zawołał Soroka - cud chyba, ale to nasi ludzie!~Tamci
 48 II,2  |          chleba na starość nie ma, chyba nas wasza cześć przytuli
 49 II,3  |          żegnać.~- To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie powiadają,
 50 II,3  |            stajni, święta rzecz, i chyba Cygan, Żyd albo chłop go
 51 II,3  |  pułkownika, mruczał do Biłousa:~- Chyba mi ów waszeć przez gardziel
 52 II,4  |            nosić, a nie ma żadnej, chyba jednę cierniową...~Na to
 53 II,4  |            lepiej o tym nie mówić, chyba z konfidentami.~Po chwili
 54 II,4  |             Nie ma u mnie obroków, chyba ci panowie użyczą.~To rzekłszy
 55 II,4  |       Kmicic.~- Dwie orty?... - to chyba nie szczery, ale przednio
 56 II,4  |       trzymać. Ale czemu ostrzega? Chyba z afektu dla pana Wołodyjowskiego,
 57 II,4  |           w Billewiczach udarował. Chyba z afektu! Ba, aleć księciu
 58 II,5  |          jeżelim kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół, co sobie
 59 II,5  |           ziemi widzkiej nie masz, chyba podjazdki małe zachodzą,
 60 II,5  |           z takimi mordami, że już chyba i ci, którzy świętych młodzianków
 61 II,5  |        przejdzie z całym wojskiem? Chyba tamtych wprzód zniesie...~
 62 II,6  |           z czego wnoszę, że ma on chyba do was osobisty afekt. Szkoda,
 63 II,8  |              Oczom nie wierzę... i chyba we śnie widzę to, co widzę -
 64 II,9  |     komitywę wchodzą? Muszą to być chyba zagorzali sprzedawczykowie
 65 II,9  |     wielkim zdrajcą się okazał, że chyba z jednym Radziejowskim w
 66 II,11 |        ciężki jako sułtański.~- To chyba jaki alchemik pieniędzy
 67 II,14 |          ważyli, ale ten Litwin to chyba d...~Tu uderzył się w gębę
 68 II,15 |           na równe nogi.~- I jutro chyba poszaleją! Myślą może, że
 69 II,15 |          jest przeciwne naturze, i chyba to czary papistów...~- Słyszałem -
 70 II,16 |      kondycje sroższe być muszą... Chyba że to prawda, co mówią,
 71 II,16 |            muszę waści pożegnać... Chyba że chcesz, bym cię po pochyłości
 72 II,17 |       nagle przeor.~- Na stu jeden chyba powróci z takiej imprezy -
 73 II,17 |             długa jak wieki.~- Już chyba nic nie będzie! - rzekł
 74 II,18 |        równego między żołnierzami, chyba ja. Toż on tylko mógł to
 75 II,18 |            broni! żołdu nie brali, chyba się coś przy Szwedach znalazło.~-
 76 II,19 |         żadnej rady do udzielenia, chyba taką, z którą lepiej się
 77 II,19 |      człowiek nie mógł dokonać, to chyba diabeł!~- Coś podobnego
 78 II,19 |           dźwięk mowy. Musiałem go chyba spotkać na krótko i po ciemku,
 79 II,20 |           ich ze szczętem zetrzeć, chyba że na Szwedów ruszą.~- Ale
 80 II,20 |           z dobrej woli nie służy, chyba grasanci Kuklinowskiego,
 81 II,20 |        Kmicica, bo pomyślał, że go chyba gorączka chwyta, skoro dwa
 82 II,21 |        samego klasztoru, wprost!~- Chyba waść żartujesz? Co tam?
 83 II,21 |       serce widać złote. Sobie bym chyba nie ufał, gdybym takiemu
 84 II,23 |       ciemniejąc na przemian.~- To chyba Żywiec się pali! - zawołał
 85 II,24 |            przysłonięte, w których chyba tylko zwierz dziki mógł
 86 II,26 |         odrzekł król - bo musiałby chyba pół Rzeczypospolitej do
 87 II,27 |        życia, a drugi taki nastąpi chyba wówczas, gdy ostatni nieprzyjacielski
 88 II,27 |       jeśli pan Babinicz żywie, to chyba szczególniejsze u Najświętszej
 89 II,28 | sentencjach oczy.~- To muszę sobie chyba dobrze prawą rękę w wodzie
 90 II,28 |  popróbować.~- W zimę piwo na nic, chyba grzane - rzekł pan Michał.~-
 91 II,29 |            były tak niezmierne, że chyba z jego grzechami mogły się
 92 II,29 |            przed sobą przyszłości, chyba pozagrobową, na której widok
 93 II,29 |       attinet Koniecpolskiego, ten chyba do wdowy w konkury posunie,
 94 II,33 |    Bogusław, jeśli je odmawiał, to chyba diabłu na chwałę. A przymilał
 95 II,34 |         oko... Jej w oczy nie leź, chyba iżby się zdarzyło, żeby
 96 II,34 |        pomogą, i krew jego obaczę, chyba że przedtem oczy moje zamkną
 97 II,35 |     grubianitatis żałować!~- Aspan chyba nie wiesz, że firka to taki
 98 II,35 |    potrzebujesz bać złodzieja...~- Chyba że tak! - odrzekł Szurski.~
 99 II,35 |      Wiśniowieckiego, a za granicą chyba między arcyksiężniczkami
100 II,36 |      obwinę, żem zaś parol dał, to chyba śmierć mi go dochować przeszkodzi -
101 III,1 |          cudem ocalał!~- Z diabłem chyba ten człowiek wszedł w przymierze -
102 III,3 |         zresztą, że trzeba by było chyba stoczyć bój otwarty, bo
103 III,4 |             a jeśli odpoczynek, to chyba odpoczynek śmierci.~Przybrane
104 III,7 |          było co i myśleć. Mogliby chyba Szwedzi wracać do Jarosławia
105 III,7 |         Powiadam, że się spotkamy, chyba mu książę Janusz w testamencie
106 III,7 |            do Rzeczypospolitej, to chyba w kancelarii nie ma ani
107 III,8 |          bo przeciw mnie ślubował, chyba że się za ono beneficjum
108 III,11|        umiał obracać jak szablą.~- Chyba nie masz takiego drugiego
109 III,14|            ma Ketling?~- Kto taki? Chyba Hassling?~- Wszystko jedno,
110 III,14|     oficera ani dworzanina liczyć, chyba na bardzo starych, którzy
111 III,15|        trzeci.~- Gdzie tam victor, chyba victus!~Tu Roch przyszedł
112 III,17|         pogoń za nimi nie pójdzie, chyba we dwa lub trzy dni potem,
113 III,17|            się w nich dzieje, i że chyba dla jednego Jana Kazimierza
114 III,17|      ostateczności za moją rada?~- Chyba pójdę! Niech zaraza porwie
115 III,17|       książęca mość nie wspominaj, chyba o malowanym.~Nagle pan starosta
116 III,21|         Nie dadzą się oni nigdy... chyba kula może ich zabić, bo
117 III,21|            boję!~- Ona nasłana?... chyba przez dobre duchy!... A
118 III,21|          mogli podróżować inaczej, chyba pod osłoną potężnych oddziałów
119 III,23|        było wyjścia, a schronienie chyba za morzem, w Szwecji samej.~
120 III,24|      aplikowania już czasu nie ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy
121 III,24|           jeśli przejedzie, to się chyba więcej nie podniosę. Twoje
122 III,25|      aplikowania już czasu nie ma, chyba pod Warszawą, dokąd wszyscy
123 III,25|           jeśli przejedzie, to się chyba więcej nie podniosę. Twoje
124 III,26|            posądzał szlachcica, iż chyba przez jakiego komendanta
125 III,27|         Prusy teraz stoją otworem, chyba gdzieniegdzie małe prezydia
126 III,29|   obłąkaniu miecznik - to nasi! To chyba Babinicz!~- Babinicz! -