Tom, Rozdzial
1 I,10 | położył jej koniec uniwersał Bogusława Leszczyńskiego, jenerała
2 I,12 | jaśnie oświeconego księcia Bogusława, koniuszego litewskiego,
3 I,12 | Sakowicz, dawny sługa księcia Bogusława, któremu ten starostwo oszmiańskie
4 I,12 | że jak się rodzic księcia Bogusława z elektorówną żenił, to
5 I,12 | ojciec księcia koniuszego Bogusława, Janusz, ten, który do rokoszu
6 I,13 | sprowadzony umyślnie przez księcia Bogusława. Grano też menueta, którego
7 I,19 | sprowadzili.~- Idzie mi o brata Bogusława. Nie wiem, czy sobie tam,
8 I,21 | razie nie opuścić i księcia Bogusława na Żmudź nie ściągnąć.~Było
9 I,22 | pan Suchaniec, od brata Bogusława! Pewno z listami?~Nowo przybyły
10 I,23 | do Tykocina, do księcia Bogusława.~Tu hetman przerwał i począł
11 I,23 | najważniejsza. Od księcia Bogusława pojedziesz z moimi listami
12 I,24 | Poleć mnie łasce księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego
13 I,24 | dworze.~- Pamiętam księcia Bogusława pod Beresteczkiem - rzekł
14 I,25 | gość jest znajomym księcia Bogusława, skłonił się niżej niż poprzedniego
15 I,25 | rycerskiej, jaka otaczała księcia Bogusława, a jaką zjednały mu głównie
16 I,25 | począł patrzyć na księcia Bogusława jakby czekając instrukcji,
17 I,25 | napełnionym przez wojska Bogusława. Ruch już był między nimi,
18 I,25 | wicher bijący w twarz księcia Bogusława odebrały mu w pierwszej
19 I,26 | odbiła się na twarzy księcia Bogusława.~- Niezbyt rozmownyś, panie
20 I,26 | rekompensę obmyślą.~Oczy księcia Bogusława zabłysły złowrogim światłem,
21 II,1 | na wspomnienie księcia Bogusława, strach go brał. Zostając
22 II,1 | znów tak bardzo księcia Bogusława, skoro o pościgu mówił.
23 II,1 | prostu straszne. Po porwaniu Bogusława Radziwiłłowie będą go mieli
24 II,1 | Kmicic. Porywając księcia Bogusława porwał go dlatego, by rzucić
25 II,1 | rycerska. Był przecie przez Bogusława sromotnie pobity. Niczym
26 II,2 | upokorzenie książąt Janusza i Bogusława i swoje zwycięstwo. Jak
27 II,2 | Były listy hetmańskie do X. Bogusława i p. Harasimowicza, aby
28 II,3 | jeszcze pościgu ze strony Bogusława Radziwiłła, a stary Kiemlicz
29 II,3 | synom o porwaniu księcia Bogusława, tedy najprawdopodobniejszym
30 II,7 | sam na sam, Janusz chwycił Bogusława w objęcia i począł powtarzać
31 II,8 | i kilku dworzan księcia Bogusława. On sam nadszedł tak strojny
32 II,8 | pochwał i pochlebstw dla Bogusława, których świetny kawaler
33 II,21 | którymiśmy ich obsypali, a jednak Bogusława, choć zdrajcę, sumienie
34 II,21 | zasługuje aniżeli list księcia Bogusława - rzekła nagle królowa -
35 II,21 | ani też o list księcia Bogusława, prywatę może zacierający...
36 II,22 | gospodzie. Piekielna zemsta Bogusława Radziwiłła przywiodła go
37 II,22 | służą.~- A list księcia Bogusława, miłościwa pani?~- List
38 II,23 | zwłaszcza po liście księcia Bogusława Radziwiłła.~Jakże on, niegdyś
39 II,26 | to? Januszowi służyłeś, a Bogusława porywałeś, któren mniej
40 II,26 | Pilwiszkach napotkałem księcia Bogusława. Bodaj go Bóg wydał w moje
41 II,26 | wiedziałem, co czynić... Czy Bogusława, czy siebie nożem pchnąć?...
42 II,26 | ludźmi do kwatery księcia Bogusława, wywiodłem go za miasto,
43 II,32 | którą był z ust księcia Bogusława w Kiejdanach słyszał, a
44 II,32 | król - wszystko to księcia Bogusława wymysły... Ale położywszy
45 II,33 | Andrzeja o porwaniu księcia Bogusława słyszał, i wreszcie tak
46 II,33 | Skrzetuski - to naprzód ci Bogusława dostać, a mając go w ręku,
47 II,34 | tylko pokaże się, że księcia Bogusława w Taurogach nie ma, to najlepiej
48 II,34 | Billewiczówna mieszka... u księcia Bogusława... Dowiesz się, czy on tam
49 II,34 | a to z przyczyny księcia Bogusława, który z wielką potęgą nie
50 II,34 | Michał - ale wprzód musicie Bogusława znosić, gdyż właśnie wskutek
51 II,37 | jako usłyszawszy z ust Bogusława o istotnych książąt zamiarach,
52 II,37 | tu przysłał. Będziesz mi Bogusława podchodził jako dawniej
53 II,37 | zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już
54 II,38 | jako usłyszawszy z ust Bogusława o istotnych książąt zamiarach,
55 II,38 | tu przysłał. Będziesz mi Bogusława podchodził jako dawniej
56 II,38 | zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już
57 II,39 | teraz pewny, że zwycięży Bogusława, bo i potęgą o wiele go
58 II,39 | powody. Zapowiedziana wyprawa Bogusława na Podlasie mogła być tylko
59 II,39 | szczętu w Janowie przez samego Bogusława. Ledwie sam zdrowie wyniósł!~
60 II,39 | w nim ni słowa o potędze Bogusława. Myślę, że musiała być dość
61 II,39 | nie mam, jeno znajomość Bogusława. Nie o Szwedów ani o Brandenburczyków
62 II,39 | Zniesiona przez księcia Bogusława.~- Siła zginęło?~- W pień
63 II,39 | wie, może i naprawdę do Bogusława przystał i w przedniej straży
64 II,40 | Wysforowawszy się przed Bogusława, zbił go z tropu, pomylił
65 II,40 | więc do Sokółki od imienia Bogusława pan Sakowicz, podkomorzy
66 II,40 | kompanion niż sługa księcia Bogusława.~Bogusław, który naprawdę
67 II,40 | Ja zbójców na księcia Bogusława nasyłam?~Sakowicz utkwił
68 II,40 | Onże mi pomagał do porwania Bogusława...~- Rozumiem - rzekł hetman. -
69 II,40 | wieczór wrócił z odpowiedzią Bogusława.~"Glejt na żądanie posyłam -
70 II,41 | książęcym, ale w całym obozie Bogusława nikt nie spał. Bitwa mogła
71 II,41 | przerywany przez febrę głos Bogusława.~- Jestem już!~- Słyszysz
72 II,41 | nieznośnie. Tam ułożono księcia Bogusława na długim polowym krześle,
73 II,41 | którzy jeszcze służyli u Bogusława, znali wszyscy nazwisko
74 II,42 | lasami, aby nie wpaść na Bogusława, za to Kmicic i Soroka wyspali
75 III,7 | powiadali. Ja osobno z Tatary Bogusława podchodziłem, więc dobrze
76 III,7 | okrutnie rad, bo ta sama rózga Bogusława wysiecze, i jeśli nie prędzej,
77 III,12| badaniach wspominano imię Bogusława.~Zaś wieczorem odebrał rozkaz,
78 III,13| badaniach wspominano imię Bogusława.~Zaś wieczorem odebrał rozkaz,
79 III,16| bliskim był osoby księcia Bogusława, jednakże nie wszystko wiedział
80 III,16| które się ku niej wyciągają.~Bogusława przechodził dreszcz na myśl
81 III,16| z wrodzoną popędliwością Bogusława, wszelako hamował się, bo
82 III,16| rozmowach jej imię z imieniem Bogusława. On milczał, lecz oczyma
83 III,16| również jak wolała rycerskiego Bogusława, który udawał przed nią
84 III,16| hymny pochwalne na cześć Bogusława. Ciążyli mu wprawdzie oboje
85 III,16| opowiadać o przyczynach, które Bogusława zatrzymywały.~Panna słuchała
86 III,17| lasów. Nieobecność księcia Bogusława utwierdzała ich w tej nadziei.~
87 III,17| Tfu! do licha, takiż to z Bogusława Radziwiłła rezolut?~- Dureń-eś!~-
88 III,18| przeleciały błyskawicą po obliczu Bogusława.~- Carolus - rzekł - podpisze
89 III,19| Billewicz z listem od samego Bogusława. Miecznik nie chciał z początku
90 III,20| razie, gdyby wpadł w ręce Bogusława, ale przecie Bogusław nie
91 III,20| próbować, aż pierwsze wieści od Bogusława przyjdą do Taurogów. W tym
92 III,20| to samo, że zaś widziała Bogusława w Taurogach pokonywającego
93 III,21| Sakowicza, przez samego Bogusława podpisany, a polecający
94 III,21| Jakże to? U księcia Bogusława?~- U tego zdrajcy! u tego
95 III,21| się do Oleńki.~- Księcia Bogusława znam z dawna - mówiła dalej
96 III,21| mówiłam? Kto zgnębił księcia Bogusława? może pan Sapieha?... figę
97 III,22| znało miary w wynoszeniu Bogusława jako wodza, tak teraz wszystkie
98 III,22| daleko, raz na zawsze od Bogusława wolna.~- Panie kawalerze -
99 III,22| prawdę mówił, bo rzeczywiście Bogusława kochał; książę wiedział
100 III,23| nie miał wieści od księcia Bogusława i próżno łamał sobie głowę,
101 III,23| męki, przybył od księcia Bogusława goniec z długim listem własnoręcznym:~"
102 III,24| Babinicz ruszy na księcia Bogusława, zajść mu od granicy litewskiej
103 III,24| pan Bies Kornia od księcia Bogusława z doniesieniem, iż król
104 III,25| Babinicz ruszy na księcia Bogusława, zajść mu od granicy litewskiej
105 III,25| pan Bies Kornia od księcia Bogusława z doniesieniem, iż król
106 III,26| wrogiem spotkać i że kara może Bogusława dojść z innych rąk, mianowicie
107 III,26| Kmicic - ale się widokiem Bogusława nie skonfunduję. Boże, Boże!
108 III,26| natchniony. I przeklinał Bogusława tak, że aż słuchającym włosy
109 III,27| kapitana z pruskiego regimentu Bogusława.~Przyjęto podjazd w obozie
110 III,27| słuchał we wszystkim księcia Bogusława, którego wpływom ulegał
111 III,27| Dawno waść służysz u księcia Bogusława? - pytał mały rycerz.~-
112 III,27| i Babinicz nienawidzili Bogusława, nie mogli jednak wstrzymać
113 III,27| krzyczy dobiegłszy do Bogusława.~Jakoż w tej chwili na prawym
114 III,27| jeźdźców i szukał oczyma Bogusława; na koniec ujrzał go i poznał
115 III,27| zaś ze wzrokiem wbitym w Bogusława, z zaciśniętymi zębami,
116 III,27| odrzekł spiesznie:~- Księcia Bogusława Bóg pokarał tą oto ręką!~
117 III,27| prowadzi jeńca; poznali wszyscy Bogusława, lecz w jakiejże losów odmianie!...~
118 III,28| Waldeka, Izraela i księcia Bogusława. Wojsko zniesione ze szczętem,
119 III,28| Żmudzi. - Babinicz księcia Bogusława własną ręką usiekł i pojmał.~
120 III,28| służąc - całkiem księcia Bogusława w czasie pierwszej wyprawy
121 III,29| tego, że on, który oprócz Bogusława nikogo się nie bał na świecie,
122 III,30| króla w wąwozach bronił? Kto Bogusława usiekł? Kto pierwszy wniósł
123 III,30| policzone za to, żem księcia Bogusława oszczędził, nad czym płakała
124 III,31| mogła, że on jest pogromcą Bogusława i tak wiernym sługą królewskim,
125 III,32| A przybywszy do księcia Bogusława, który za przedawczyka go
126 III,32| się przyczynił, księcia Bogusława własną ręką obalił i pojmał;
|