Tom, Rozdzial
1 I,1 | jednak przerywał robotę, widocznie coś się w żarnach psuło,
2 I,1 | na koniec ucichł nagle, widocznie sanki zatrzymały się przed
3 I,2 | niektóre już sczerniałe, widocznie bardzo stare, inne połyskujące
4 I,3 | Aleksandra. Tymczasem, mając widocznie w pamięci ostrzeżenie pana
5 I,5 | poczciwego żoną była...~Kmicic widocznie zawstydził się tych sprawek
6 I,7 | straży, żadnych ostrożności - widocznie .pan Kmicic ufał aż nadto
7 I,7 | nowych posiłków strwożyło widocznie oblężonych, bo wnet jakiś
8 I,7 | czasem postąpił naprzód - widocznie badał biegłość Kmicica.
9 I,8 | jej za mąż. Do klasztoru widocznie nie ma wokacji, bo już by
10 I,9 | już było, że zdrów będzie. Widocznie, o ile pan Wołodyjowski
11 I,10 | Wojewodzie w tejże chwili widocznie toż samo na myśl przyszło,
12 I,10 | szlachty, której wschodni ubiór widocznie był dla niego nowością.~
13 I,10 | zakrzyknął jakiś szlachcic, widocznie tchórzem podszyty, który
14 I,10 | a wzrok niepewny, choć widocznie silił się na wesołość. Ogarnął
15 I,11 | w staw wrzucę!~Ale stary widocznie okrutnie był zawojowany
16 I,12 | miejscach rozprawiano tłumnie, widocznie nad tymi samymi nowinami,
17 I,12 | Wołodyjowskiego, którego widocznie częściej widywał; więc przejeżdżając
18 I,12 | zakończony jakimś orderem. Obaj widocznie byli cudzoziemcami, spoglądali
19 I,13 | zasiadali wedle godności.~Lecz widocznie, jak zdawało się obecnym,
20 I,13 | poprzednio buławę rzucił, teraz widocznie uląkł się Radziwiłła.~Za
21 I,14 | obóz.~Lecz i on zawahał się widocznie. Nie rzucił wprawdzie swej
22 I,14 | człowiek bez hełmu na głowie, widocznie triumfator wracający po
23 I,15 | jakie chorągwie?~- Naprzód widocznie ci Węgrzyni. Ludzi dwieście.
24 I,17 | był wojskiem. Gotowano się widocznie do pochodu, bo wszędy znać
25 I,17 | przyszło im przejeżdżać. Widocznie wieść o przejściu hetmana
26 I,17 | chłopstwa była niemal groźna, widocznie bowiem brano dragonów za
27 I,17 | Pułkownicy umilkli, ale widocznie nie sam tylko pan Wołodyjowski
28 I,17 | z obu stron pola. Lecz widocznie chcieli naprzód paktować,
29 I,18 | do towarzyszów zajętych widocznie rabunkiem chałup.~Droga
30 I,18 | oficer z trębaczem chcąc widocznie zapytać, co by byli za ludzie
31 I,18 | zbliżający się tak wolno.~Widocznie sądził, iż to jakaś radziwiłłowska
32 I,18 | było zbyt daleko. Oficer widocznie myślał jeszcze, iż to jakieś
33 I,18 | komenda oficera, który pragnął widocznie wprowadzić wszystkich naraz
34 I,18 | na zadach.~Oficer chciał widocznie sztychem zsadzić przeciwnika
35 I,20 | począł rozmawiać sam ze sobą; widocznie układał sobie odpowiedzi
36 I,20 | w pośrodku, ale z boku. Widocznie dawniej dom był mniejszy,
37 I,20 | Po chwili, poczuwając się widocznie jako gospodarz do obowiązku
38 I,20 | sprowadził. Pan Andrzej miał go widocznie dlatego przy sobie, aby
39 I,21 | ale wuj elektor marudził, widocznie czekał na wypadki; oporne
40 I,22 | się z wolna.~Z początku widocznie wszyscy byli pod ciężkim
41 I,22 | wąsy, by się nie roześmiać, widocznie dworował sobie z króla szwedzkiego.
42 I,22 | jednakże nie zwiastował widocznie nic pomyślnego, bo oblicze
43 I,25 | Andrzej zadumał się głęboko. Widocznie szedł tąż samą drogą, którą
44 I,25 | butach z kolistymi cholewami.~Widocznie książę nie miał zamiaru
45 I,25 | się w twarz swoją, świeżo widocznie powleczoną różem i bielidłem,
46 I,25 | wywieść w pole, ale królowa widocznie mi nie ufa i musiała odradzić.
47 I,25 | Po czym umilkł na chwilę; widocznie jakaś myśl przyszła mu do
48 I,25 | ściągnęły się i zakrzepły; widocznie całą siłą potężnej woli
49 I,25 | już był między nimi, bo widocznie przyszły rozkazy, aby się
50 I,26 | czas nie odzywał się wcale, widocznie starał się uspokoić i odzyskać
51 II,1 | odpowiedział Soroka.~I widocznie szumiało tylko w głowie
52 II,1 | jednakże gorączka poczęła widocznie chwytać pana Andrzeja, bo
53 II,1 | oraz rozmaite rupiecie, widocznie w dworach szlacheckich porabowane.
54 II,1 | potęgi i szczęścia - a owóż widocznie teraz trafił swój na swego -
55 II,1 | trafił swój na swego - nie! widocznie pan Kmicic trafił na lepszego
56 II,1 | chory budził się i marzył widocznie gorączkowo, bo do uszu Soroki
57 II,1 | Soroka odetchnął. Pan Kmicic widocznie nie obawiał się znów tak
58 II,2 | Głos w zaroślach zamilkł, widocznie napastnicy poczęli się naradzać,
59 II,2 | roztargnionym wzrokiem, widocznie coś rozważał, łamał się
60 II,2 | we drzwiach komory, która widocznie była składem wszelkiego
61 II,4 | pułkownikuje pan Wołodyjowski.~Widocznie pan Wołodyjowski musiał
62 II,4 | szlachetki - koniuchy, ale widocznie i młody pan nie zwrócił
63 II,4 | Radziwiłłowi, chciał jednak widocznie ratować konfederatów od
64 II,7 | potężnego wojownika zachodziła widocznie i sam nie miał dobrych przeczuć.
65 II,8 | odpowie.~Na to miecznikowi widocznie zabrakło cierpliwości, bo
66 II,8 | nie boję.~Bogusław dojrzał widocznie błyskawice gniewu migocące
67 II,11 | przybycie nowego pocztu. Oficer widocznie go oczekiwał, bo wypadł
68 II,11 | było żołnierzy. Strzegła widocznie kościoła i klasztoru sama
69 II,14 | czas później z szańców. Widocznie Szwedzi uznali tę pozycję
70 II,15 | pochlebić.~Lecz ten wziął to widocznie przeciw sobie, bo wąsa przygryzł.~-
71 II,15 | Strudzony żołnierz spał widocznie przy działach.~Daleko, na
72 II,15 | ogarnęło napadniętych. Sądzili widocznie, że to sprzymierzone polskie
73 II,15 | okropny przedstawiały widok. Widocznie wszyscy ci ludzie zostali
74 II,15 | zwłaszcza od strony wejścia, ci widocznie zaledwie zdołali się przebudzić;
75 II,16 | żeś ich zgubił, ale ciebie widocznie Najświętsza Panna natchnęła.
76 II,18 | szańca dochodził szmer. Widocznie piechota stała wedle dział
77 II,18 | słowa. To Szwedzi rozpoczęli widocznie strzelaninę równo z pierwszym
78 II,20 | nie od razu mówić począł. Widocznie coś w głowie układał, wahał
79 II,22 | powierzyć?~Ale pan Tyzenhauz widocznie innego od królewskiego był
80 II,24 | zamieszania i strachu, wstyd widocznie uczyniło się, że czterech
81 II,24 | niewoli.~Jan Kazimierz, woląc widocznie pierwszą od drugiej, wyswobodził
82 II,25 | poczęła poruszać się szybciej, widocznie tam ruszono z kopyta, bo
83 II,25 | karety i kolasy, w których widocznie jechali świeccy i duchowni
84 II,27 | pod murami, dufając w to widocznie, że bramy zastanie otwarte.
85 II,29 | przeszkodzić oblegającym, widocznie bowiem gotowali coś przeciw
86 II,29 | dochodził żaden odgłos. Widocznie wojska sapieżyńskie stały
87 II,32 | chwytając powietrze, którego widocznie nie stawało mu w piersiach.
88 II,33 | rzekł Zagłoba.~- Owóż, widocznie to mówił, aby oną pannę
89 II,35 | Tymczasem "licho" domyśliło się widocznie, że o nim mowa, bo oczki
90 II,36 | Ale że żołdakowie owi, źle widocznie intencję pańską rozumiejąc,
91 II,42 | wynurzył się z błota, trafiwszy widocznie na twardy grunt.~Jakoż poczęła
92 III,3 | rozsypały się w bezładne roje. Widocznie zabierali się do roztasowywania
93 III,3 | wyszedł naprzeciw pana Jana i widocznie, że nie tylko słowa starościńskie
94 III,3 | jemu, ani nikomu ze świty; widocznie chciał, owszem, pan starosta,
95 III,4 | ta zdziwiła Kanneberga.~- Widocznie spodziewano nas się tu -
96 III,4 | rosłym bułanym bachmacie, widocznie wielkiej krwi.~Jeździec
97 III,4 | konia, szablą znaki dawał, widocznie on był dowódcą.~- Atakują
98 III,5 | woleli śmierć niż głód. Widocznie wielkie już było rozprzężenie
99 III,6 | pacholika i ochotę miał widocznie wielką na Szwedów, bo mu
100 III,6 | Lecz ten jeden, pragnąc widocznie ratować króla, zamiast uciekać
101 III,6 | wysilenia.~Pan Roch zaś widocznie zapamiętał się ze wszystkim,
102 III,14| syczał jako z bólu, tak go widocznie żądze piekły. Zmienił się
103 III,15| korzystać; owszem, przerażone widocznie zgiełkiem, świstem kul i
104 III,15| bernardyńskiego klasztoru. Widocznie szturm trwał tam jeszcze
105 III,16| Ketling kochał się w niej zbyt widocznie, więc jakże jej było zaciągać
106 III,24| pan Babinicz. Szukał go widocznie; sam ścigany, ścigał.~Duglas
107 III,24| całkowitą brzechwą i bełtem. Widocznie Bogusław cofał się, a Babinicz
108 III,24| odkryto znów dwa trupy. Widocznie byli to maruderowie lub
109 III,25| pan Babinicz. Szukał go widocznie; sam ścigany, ścigał.~Duglas
110 III,25| całkowitą brzechwą i bełtem. Widocznie Bogusław cofał się, a Babinicz
111 III,25| odkryto znów dwa trupy. Widocznie byli to maruderowie lub
112 III,26| gorzej dziać miało. A Szwedom widocznie było gorzej i właśnie od
113 III,27| Książę Bogusław rozumiał to widocznie tak samo dobrze jak pan
114 III,27| dochodził przytłumiony szum.~Widocznie nikt tam już nie spał, widocznie
115 III,27| Widocznie nikt tam już nie spał, widocznie gotowano się do pochodu,
116 III,27| potężniał coraz bardziej. Widocznie Kmicic cofał się na powrót
117 III,27| głowie myśl następująca:~"Widocznie przez bród do nieprzyjaciela
118 III,27| biegli staję, pół jeszcze i widocznie konie tatarskie dobywały
119 III,27| jakiegoś innego pułku, który widocznie także został rozbity.~Jeźdźcy
120 III,29| piechocie.~Nieprzyjaciel był widocznie również zaopatrzony w muszkiety,
121 III,30| kompanionów z dymem puścił! Widocznie ręka boska kierowała jego
122 III,30| tygodnie ojczyzna, a zresztą widocznie gniew boży jest nad nią,
123 III,31| mieczniku przebudził się widocznie dawny zawołany gospodarz,
124 III,31| odstanie się więcej! Bóg widocznie zostawił mu życie właśnie
|