Tom, Rozdzial
1 I,3 | Umilkli; widać się go bali, chociaż tak zwykle byli z nim poufale.~-
2 I,4 | Butrymowie stali zdumieni, chociaż Zend już przestał. Spodziewali
3 I,8 | zadał, tedy nie zaprzeczył, chociaż niesłusznie go posądziłem.
4 I,8 | czy ona za niego pójdzie, chociaż go miłuje, bo ją ciężko
5 I,8 | samym księciu powiedział, chociaż pod nim służę.~- Próbowali
6 I,9 | do zdrowia przyszedł, i chociaż złoża jeszcze nie wstawał,
7 I,9 | troje dzieci spłodzili, chociaż on służyć nie przestał.
8 I,9 | nieprzyjacielem, a tej panny mnie żal, chociaż mnie odpaliła, bom jej też
9 I,11 | przeklinać wobec chłopaków, więc chociaż w braku innych słuchaczów
10 I,11 | nawet o panu Skrzetuskim, chociaż pan Skrzetuski przedarł
11 I,11 | drugiego nie znał pan Zagłoba, chociaż wzrostem, postawą i nawet
12 I,11 | Pewnie, że w domu nie ostanę, chociaż mnie zimno jeszcze trzęsie.
13 I,11 | Szczery to pan i wojenny. Chociaż go o pychę pomawiają, pewnie
14 I,12 | i imienia przekazać, bo chociaż miłuję dzieci Jana jak swoje,
15 I,12 | księdza biskupa honoruje, chociaż sam zwierzchności kościelnej
16 I,13 | zasług - rzekł książę - chociaż... mogą przyjść takie pericula,
17 I,13 | przyjacielu, żeś przybył, chociaż miałbym się prawo i gniewać.
18 I,13 | przez jaką godzinę zażywam, chociaż i od kielicha z dobrymi
19 I,13 | trzeci, Niewiarowski, który chociaż poprzednio buławę rzucił,
20 I,14 | rąk Waszej Ks. Mości; ale chociaż każda chwila zgubą mi grozi,
21 I,16 | wahał się mnie ratować, chociaż o tę samą panną tentował...
22 I,17 | to, że szczerze mówisz, chociaż pierwej byłem twym wujem
23 I,17 | Więźniowie, słysząc to, chociaż niepewni swego losu i zmartwieni
24 I,20 | niespokojnych czasach nie mogłem, chociaż pewnie na chęci mi nie brakło.~-
25 I,21 | skończyła. Radziwiłł zaś, chociaż pana miecznika o "praktyki"
26 I,21 | praktyki, że kto w pędzie chociaż o mały kamień się potknie,
27 I,23 | rzeczywiście gotowizny nie miał, chociaż niedawno Wilno zrabował,
28 I,23 | uważaj na to, co mówię, bo chociaż oddasz mu moje listy, trzeba,
29 I,23 | dobrze, że książę Bogusław, chociaż i podpisał akt unii ze Szwecją
30 I,24 | stary i sprawny bardzo, chociaż liczne wyroki, za liczniejsze
31 I,25 | Wojna była jego żywiołem, chociaż umysł bystry i giętki zarówno
32 I,25 | sam nie był dotąd żonaty, chociaż zarówno wysokie urodzenie;
33 I,25 | Oszczędzisz sobie waćpan drogi... Chociaż... może i szkoda, że na
34 I,25 | Gdyby jednak był rzucił chociaż jedno spojrzenie na twarz
35 I,25 | Na wszystkom gotów! Ale chociaż w onych sprawach służę i
36 I,25 | Chętnie go przechowam, chociaż jeśli mi się uda, wolałbym
37 I,26 | dowie się i szwedzki, że chociaż teraz mu służycie, przecie
38 II,4 | rzekłszy (a mówił bardzo powoli chociaż spoglądał bystro i roztropnie)
39 II,4 | na godność nie uważa, a chociaż m nie też łokciem trącisz,
40 II,4 | bom między nimi nie bywał, chociaż jakiś przejezdny pan dał
41 II,4 | sygnet - rzekł Kmicic - chociaż znaków po mnie nie brak
42 II,5 | Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to jest nieprawda, żebym
43 II,5 | poczuwający, nie Cygan, chociaż dzierżawami chodzę, póki
44 II,7 | szwedzki odda mu Litwę albo chociaż Białą Ruś?! Zali nie będzie
45 II,7 | początek wytargować, ale chociaż dobry kawał z Białorusią
46 II,8 | Gdyby w tej komnacie było chociaż jedno, wraz bym cię do niego
47 II,8 | wyprawie do Inflant myślą, chociaż trzymają to w tajemnicy.
48 II,9 | leśnych. Między Kurpiami, chociaż prawie nikt z nich nie widział
49 II,9 | to, co mówiła szlachta, a chociaż nie bardzo chciano z nim
50 II,10 | dawny przybierała pozór, chociaż i wówczas przed kościołami
51 II,10 | Tedy nie zatrzymuję, chociaż rad bym ugościć, ale to
52 II,11 | odpowiedział Lisola.~I z wielką, chociaż bardzo pańską uprzejmością
53 II,11 | rezolucji.~- Mam wyraźne, chociaż tajemne instrukcje; waszej
54 II,11 | człowieka, który by mu wlał chociaż kroplę pociechy. Tymczasem
55 II,14 | tak dobrze, że wkrótce, chociaż to był listopad i dzień
56 II,14 | nabijania i nie ustępował, chociaż każda żyłka trzęsła się
57 II,15 | nikt w obozie nie poległ, chociaż wycieczkę czynili.~- A my
58 II,16 | wieczora o poddaniu.~Lecz chociaż serca starszych zostały
59 II,16 | cudownym sposobem ocalało, chociaż kula ognista padła obok
60 II,16 | nie wypada ci inaczej, chociaż w duszy, kto wie, co tam
61 II,19 | przyszedł na tę naradę, chociaż posłałem wszystkim wezwanie?~-
62 II,19 | ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru pozwolili
63 II,20 | Gabriel?... Toż to mój krewny, chociaż go nie znam!~- Szczery to
64 II,20 | czym Miller nie wiedział, chociaż i on czuł, że źle koło niego.~-
65 II,20 | strasznego magnata nad Oleńką, a chociaż zdawało mu się, że tej pomście
66 II,20 | czas (pisał Jan Kazimierz), chociaż tak już daleko postąpił
67 II,22 | szlakom granicznym.~Tyzenhauz, chociaż oświadczył, że umywa ręce,
68 II,23 | każdą po talarze dawać, chociaż w sakwach dość było pusto,
69 II,23 | tymi ludźmi.~Nawet król, chociaż nie odebrał mu zaufania,
70 II,24 | i sercem królowi oddany, chociaż ubogi i pół jeszcze dziki,
71 II,25 | znienacka ich napadli i chociaż rozproszyć nie zdołali,
72 II,25 | aby okazać królowi, że chociaż wraca jako wygnaniec, bez
73 II,25 | wystąpił pan marszałek koronny, chociaż Szwedzi byli jeszcze w kraju. ~
74 II,26 | kompanionów, godnych kawalerów, chociaż swawolników, laudańska szlachta
75 II,26 | palono, bo i dziewka moja, chociaż już po owym rapcie traktat
76 II,26 | ksiądz Kordecki zaręczał, chociaż nie był pewien, czy mnie
77 II,29 | bowiem nie opuścił księcia, chociaż z dawnych wojskowych został
78 II,29 | nimi, postępując ostrożnie, chociaż w komnacie widno było i
79 II,30 | wschodnich chałatach. Ci, chociaż do innego obrządku należąc,
80 II,31 | wschodnich chałatach. Ci, chociaż do innego obrządku należąc,
81 II,33 | patrzyły na nich ciekawie, chociaż prawie nieprzyjaźnie, tak
82 II,33 | prawie jakoby w darze, a chociaż sobie i za nich policzy,
83 II,34 | będziesz mi drogę pokazywał, chociaż ja i sam trafiłbym, gdzie
84 II,34 | głosem.~Ale i pan Andrzej, chociaż obiecał sobie politykować,
85 II,35 | wieku, wielce przystojny, chociaż nieco cherlawy, gdyż w leciech
86 II,35 | godności i urzędy nie zabiegał, chociaż same szły ku niemu, a gdy
87 II,35 | Rad też udawał prostaka, chociaż wychowanie odebrał wykwintne
88 II,35 | to, bez ojca i matki, a chociaż siostra księżna wielce ją
89 II,35 | zaś kontent był z siebie, chociaż dobrze to pojmował, że połowa
90 II,37 | pańska, nie ma co mówić, ale chociaż wojna z Septentrionami na
91 II,38 | pańska, nie ma co mówić, ale chociaż wojna z Septentrionami na
92 II,39 | się było o nich dopytać, chociaż oddział, liczący z wolentarzami
93 II,39 | Oskierko.~Hetman czytał:~"Bo chociaż niebezpieczna to była impreza,
94 II,40 | Bogusław istotnie był chory, a chociaż w sercu tego człowieka nigdy
95 II,41 | przychodź jeno za blisko, bo chociaż ludzi mi wstyd wołać...
96 II,42 | boskie dało ci wiktorię, chociaż, swoją drogą, to jedno ci
97 II,42 | jako Chrystus niechał, chociaż Bogiem będąc mógł jednym
98 III,1 | tylko pan Wołodyjowski, chociaż się w szwedzkie szeregi
99 III,1 | dalszy będziem mieć spokojny; chociaż takie wojska jak Czarnieckiego
100 III,3 | princeps i ciągle tak nazywał, chociaż pan Sobiepan za pierwszym
101 III,8 | dla wielkiego żołnierza, chociaż mi parol złamał, bo powinien
102 III,9 | Wąsowiczowi zdobywać most, chociaż nie miał zamiaru po nim
103 III,11| nad ową chasą komendę, bo chociaż w województwie lubelskim
104 III,11| odpowiedział Wołodyjowski - bo chociaż i nasz pan miłościwy lubi
105 III,12| królewski, ani książę Bogusław, chociaż to wszyscy trzej rezoluci,
106 III,13| królewski, ani książę Bogusław, chociaż to wszyscy trzej rezoluci,
107 III,16| pohańbić, nie zaślubić; bo chociaż nie mógłby znaleźć godniejszej,
108 III,17| wierzą mi" - pomyślał.~I chociaż gniewu na twarzy nie okazał,
109 III,18| na godność nie pamięta, chociaż z panującym domem się łączył.
110 III,18| odrzekł ze smutkiem książę - chociaż sam bym rad, ażeby klamka
111 III,20| jak zwykła niewiasta, a chociaż nieświadomie powtarzała: "
112 III,21| Zagłobie, ani panu Michałowi. Chociaż pan Michał mały, ale pamiętam,
113 III,21| w dzierżawie trzyma... i chociaż mu tenuty nie płaci, przecie
114 III,22| Znam kogoś, kogo odpalili, chociaż jest księciem, ale tak myślę,
115 III,23| klnie się, że ją wygra, chociaż biegłość Kazimierzowa w
116 III,24| nienawiść.~Książę nie zapierał, chociaż objaśnień żadnych nie dawał.
117 III,24| doświadczenie wojenne, ażeby chociaż na chwilę przypuścił, że
118 III,24| waćpanowym miejscu znajdował, chociaż jeszcze pan Koniecpolski
119 III,25| nienawiść.~Książę nie zapierał, chociaż objaśnień żadnych nie dawał.
120 III,25| doświadczenie wojenne, ażeby chociaż na chwilę przypuścił, że
121 III,25| waćpanowym miejscu znajdował, chociaż jeszcze pan Koniecpolski
122 III,28| dlatego że był Kmicicowy, a chociaż później książę dowiedział
123 III,29| ogień bardzo gwałtowny, chociaż nieregularny.~Więc z obu
124 III,31| Radziwiłłów służby, aby chociaż na chwilę przypuszczać mogła,
|