Tom, Rozdzial
1 I,1 | jadalnej izby, w której stał stół nakryty, a na nim wszelkich
2 I,2 | nogi. Stary włodarz Znikis stał w sieni z chlebem i solą
3 I,3 | kompanią, a i pan Kmicic stał przez chwilę jak wryty od
4 I,3 | drogę, w ciemny bór, który stał głuchy, sędziwy i cichy,
5 I,4 | wszystko, co wiesz!~Chłop, jak stał w progu, tak rzucił się
6 I,5 | wypiszemy asygnacje!" I wnet stał się tumult. Burmistrz z
7 I,7 | lewą rękę w tył założył i stał spokojnie, niedbale czyniąc
8 I,7 | wyłuskiwać szablę.~Kmicic stał blady, z obłąkanymi oczyma,
9 I,7 | ku drzwiom. Wołodyjowski stał przez chwilę ruszając mocno
10 I,10 | ujętych.~Z jednej strony stał bezładny obóz polski, do
11 I,10 | cisza głęboka.~Wojewoda stał się czerwony i tym bardziej
12 I,10 | uspokojenia. Owszem, bezład stał się jeszcze większy. Ktoś
13 I,10 | Jechali ku domowi, w którym stał wojewoda poznański, ale
14 I,12 | zamki przewyższającą. Gmach stał na wywyższeniu i patrzył
15 I,12 | hełmy. Długi ich szereg stał właśnie nieruchomie z gołymi
16 I,12 | Harasimowicz skurczył się i stał się tak mały, jakby go łokieć
17 I,13 | potężnemu Radziwiłłowi? Wszakże stał na czele większych sił niż
18 I,13 | księciu.~On zaś istotnie stał już przed nią i przemówił:~-
19 I,13 | Bić, bić!~W sali upał stał się wielki i burzył krew
20 I,13 | się na Radziwiłła, który stał, podobny do olbrzyma, z
21 I,13 | Oddech jego, zwykle krótki, stał się jeszcze krótszy, szeroka
22 I,13 | się na Radziwiłła, a on stał ciągle i oddychał głęboko,
23 I,13 | oczy postawił w słup i stał jak skamieniały, powtarzając
24 I,13 | szkocka weszła już do sali - i stał targany boleścią i rozpaczą,
25 I,17 | uczyniło mu się jasno, a umysł stał się jasny.~- Zleź no z konia -
26 I,18 | skoczył do oficera, który stał z gołym rapierem wśród większej
27 I,19 | Radziwiłła; nieco za Kiejdanami stał Kmicic z jazdą, piechotą
28 I,20 | psuł proporcję, bo nie stał w pośrodku, ale z boku.
29 I,20 | się ku drzwiom, w których stał jakiś mały człowieczek w
30 I,25 | jak gdyby nieprzyjaciel stał tuż nad nimi. Uciekały ku
31 I,25 | drodze od miasta. Książę stał w środku.~- Ruszaj! - rzekł. -
32 I,26 | ojczyźnie się oponując, a jam stał jak pień, z buławą, ze wstydem
33 I,26 | nikogo, jeno koń Soroki stał przywiązany do słupa. Sam
34 II,5 | wypoczywałem, a on na nocleg stał. Mało godzinę gadaliśmy,
35 II,6 | śpiewaniem, a regimentarz stał konno na wale i błogosławił
36 II,6 | na nim uczyniła wrażenie. Stał więc przez chwilę przed
37 II,7 | nieznanej rzeki...~Gdyby był stał na szczycie sławy, gdyby
38 II,8 | poziome położenie, a on stał tak, poruszając umyślnie
39 II,10 | ciałem stali przy Szwedach. Stał więc w całej świetności
40 II,11 | ojczyzny przewyższa, że dotąd stał przy królu, bo mu pochlebiało,
41 II,12 | obecnych przestraszyć?~Kmicic stał jak oskarżony przed sądem.
42 II,12 | tedy po sobie obecni, a on stał nad klejnotami z podniesioną
43 II,13 | się podziały te czasy, gdy stał jakoby na rozdrożu, pytając
44 II,13 | zapalonych lontach.~Pan Kmicic stał obok pana Czarnieckiego
45 II,14 | zapasami żywności, w którym stał pułk westlandzki.~Pożar
46 II,14 | przeszkadzały obronie.~Huk dział stał się przerywany, ale tak
47 II,15 | uroczysta muzyka.~Miller stał z perspektywą w Częstochowie.
48 II,15 | odpowiedź Kmicic, który stał nie opodal, i w głowę się
49 II,15 | starannie z tyłu szańców. Stał tam cały szereg wozów, na
50 II,15 | na polowym bowiem stole stał świecznik sześcioramienny,
51 II,15 | przysłonił oczy ręką. Kmicic stał wyprostowany i nieruchomy
52 II,15 | go szablą między oczy, aż stal zgrzytnęła o kości; trzeci
53 II,16 | oblicze.~A ksiądz Kordecki stał ciągle wspaniały, groźny
54 II,17 | jednym z większych dział stał artylerzysta szwedzki z
55 II,18 | zwłoki, bez zwłoki!~Szmer się stał jednocześnie między polskimi
56 II,18 | się krwią.~Kaliński, który stał tuż za nim, cofnął się także;
57 II,18 | udali się ku Lgocie, gdzie stał pułk Kuklinowskiego.~Kmicic
58 II,19 | jak się to stało?~Zbrożek stał jeszcze czas jakiś z rozdętymi
59 II,19 | krzesło próżne, przed nim stał talerz, na którym bielała
60 II,19 | parskanie konia.~Przed bramą stał chłop, cały zasypany śniegiem;
61 II,20 | regimentarzowi spod Zbaraża. Ten stał przy jego boku z sześciu
62 II,21 | w tęczę w junaka, który stał z iskrzącymi się oczyma,
63 II,24 | zapał hamować.~Król zaś stał wśród wiernego ludu, jak
64 II,25 | że dla Rzeczypospolitej stał się nawet od strasznego
65 II,25 | wpół wzgórza, na którym stał król, zerwał czapkę z rękojeści
66 II,28 | szwedzkiego skoczę! Choćby też stał w największej gęstwie, nic
67 II,30 | Koniecpolskiego, który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie
68 II,30 | w skupieniu ducha, a on stał ciągle z wyciągniętymi rękoma,
69 II,30 | onych wybuchnął, a potem stał się powszechny. Wszyscy
70 II,31 | Koniecpolskiego, który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie
71 II,31 | w skupieniu ducha, a on stał ciągle z wyciągniętymi rękoma,
72 II,31 | onych wybuchnął, a potem stał się powszechny. Wszyscy
73 II,32 | prześwietnego królestwa stał się panem.~Przyszły także
74 II,33 | wołać:~- Jadą! Jadą!~Okrzyk stał się powszechny, potem ucichło
75 II,34 | miasto, gdzie Akbah-Ułan stał z czambułem.~Stary Tatar
76 II,37 | za przykład.~Pan Sapieha stał chwilowo w Białej. Siły
77 II,38 | za przykład.~Pan Sapieha stał chwilowo w Białej. Siły
78 II,39 | odjeździe Anusi z Kotczycem stał obóz sapieżyński w Białej.
79 II,39 | zniszczone, lecz zawsze stał jeszcze na czele sił znacznych
80 II,39 | zwany Krzysztofek Sapieha, stał z dwoma lekkimi chorągwiami
81 II,41 | Kmicic zlazłszy z konia stał tuż obok, więc kazał go
82 II,41 | woskowej figury.~Pan Andrzej stał przed nim w świetle świecznika.
83 II,41 | zemście i nienawiści.~Kmicic stał zaś przed nim z włosem zjeżonym
84 III,5 | znajdował się w Jarosławiu i stał w dawnej kwaterze króla
85 III,6 | bo mu policzki pałały i stał przed oficerami, trzymając
86 III,8 | co dwunastego rajtara i stał w porozrywanym przez zapaśników
87 III,8 | Zagłoba dał mu znak ręką, by stał spokojnie, sam zaś postąpił
88 III,8 | w panu Michale, lecz on stał spokojnie, tylko wąsikami
89 III,9 | widły rzeczne, w których stał król Karol Gustaw z główną
90 III,9 | uderzenia zasłonić. Jakoż stał się straszliwy skrzęt i
91 III,9 | wiwatował bez końca, on zaś stał w blaskach słonecznych,
92 III,9 | boskiemu!~Zaś obok niego stał Witowski i Lubomirski, ten
93 III,11| Wyżeniem! wyżeniem! wyżeniem!~I stał się szum a huk. Jedni krzyczeli
94 III,11| pojechali, gdyż pan Sapieha stał w innej stronie za miastem
95 III,12| ku kretowisku.~Król wciąż stał i patrzył. Na koniec zakrzyknął:~-
96 III,12| manierkę i skoczył.~Król stał i patrzył ciągle w chmurę
97 III,13| ku kretowisku.~Król wciąż stał i patrzył. Na koniec zakrzyknął:~-
98 III,13| manierkę i skoczył.~Król stał i patrzył ciągle w chmurę
99 III,14| hetmani koronni, on zaś stał przed nimi w podartym i
100 III,15| się tym łatwiej, iż książę stał w tej chwili z Duglasem
101 III,16| chwila milczenia.~Szkot stał z kapeluszem w ręku, ze
102 III,18| Billewiczówny narodzi.~Miecznik stał przez chwilę jakoby olśniony
103 III,18| ciepła zażywał...~Książę już stał przed zwierciadłem.~- Oczy
104 III,20| puszczać nikogo z Taurogów, stał na straży przy bramie i
105 III,21| nieobliczonych jeszcze szkód stał się przyczyną. Nazwisko
106 III,23| pod którego dowództwem stał oddział, ocalał z pogromu,
107 III,24| Litwę lub do Prus posłać. Stał na jej czele Duglas, biegły
108 III,24| nastąpić. A lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie
109 III,25| Litwę lub do Prus posłać. Stał na jej czele Duglas, biegły
110 III,25| nastąpić. A lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie
111 III,27| przed nią.~Wołodyjowski stał na jej czele, posępny, ale
112 III,27| Wołodyjowski.~Rzeczywiście zgiełk stał się wyraźniejszy i potężniał
113 III,27| zagrzmiały jak burza i stał się cudny widok. Na rozległej
114 III,27| Padł wznak.~Pan Andrzej stał przez chwilę jakby oszołomiony,
115 III,27| Oczy wbił w jego oczy i stał nad nim, jak stoi lew nad
116 III,27| tatarstwa.~Pan Gosiewski stał dalej jeszcze na okopie
117 III,27| nozdrzami zarył w ziemię.~Stał się tedy huk srogi między
118 III,28| partii pana miecznika, który stał podówczas pod Olszą, zatem
119 III,29| Miecznik, który poprzednio stał niedaleko, rezydował tam
120 III,30| twarzy.~Na liście bowiem stał wyraźnie napis, niewieścią
|