Tom, Rozdzial

  1  I,1  |    konterfekt pochlebiony, ale to, widzę, malarz wysoko mierzył,
  2  I,1  |          odrzucić - rady innej nie widzę. Laudańscy nie będą się
  3  I,1  |       Dajże jeszcze rączyny. Czas, widzę, jechać! ~Wtem północ poczęła
  4  I,2  |          tu muszą być przednie, bo widzę i zwierza dostatek! - rzekł
  5  I,3  |            ty byłeś w Orszańskiem. Widzę to już, widzę, że będziesz
  6  I,3  |         Orszańskiem. Widzę to już, widzę, że będziesz na pasku chodził,
  7  I,3  |      zawołany gospodarz... I dwór, widzę, jak się patrzy. Ich tu
  8  I,4  |          mówcie, co widzicie.~- Co widzę? ot, co widzę... Familiant
  9  I,4  |       widzicie.~- Co widzę? ot, co widzę... Familiant to jest pan
 10  I,4  |        żołnierze niezgrabni, a to, widzę, zdrajcy niegodni, którzy
 11  I,6  |         lepsze odmienić, bo już to widzę, że gdy ty mnie opuścisz,
 12  I,8  |         granicę daleko. A że, jako widzę, nowe chorągwie stawią na
 13  I,8  |               Wielki z ciebie, jak widzę, statysta. Powinieneś się,
 14  I,8  |           w konkury jeździsz, boś, widzę, strojny jak na paradę.~-
 15  I,10 |          pomszczone; a oprócz tego widzę już jak na dłoni, że szabla
 16  I,11 |            wyjadać.~- Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale
 17  I,12 |           Ukrainie zajęte. Ale tu, widzę już, co się stanie. Oto
 18  I,12 |           na której siedzę...~- To widzę, że cię jak cierń zakłuła? -
 19  I,12 |      największego w Polsce rycerza widzę! - zakrzyknął Charłamp. -
 20  I,12 |            nie znajdziesz.~- Jedno widzę jasno, że książę sobie ludzi
 21  I,13 |        Okrutniem rad, że waszmości widzę i sławnych przyjaciół -
 22  I,15 |         jest! - rzekł nagle żywo - widzę węgierską nadworną chorągiew
 23  I,15 |   Stachowiczem... A jaki krzyk!... Widzę, mości panowie, Stachowicz
 24  I,15 |         wiadomości z pola bitwy.~- Widzę teraz! - krzyknął pan Michał. -
 25  I,15 |          co trzeba. Dym znowu! Nie widzę nic...~Strzały poczęły słabnąć.~-
 26  I,15 |            bo i Szkotów by psował. Widzę już i Ganchofowe mundury
 27  I,15 |           z tamtej strony. Kmicica widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą
 28  I,16 |        początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw
 29  I,17 |        mieć z nią nie będziesz, bo widzę, żeś bystry kawaler, i szkoda
 30  I,17 |         jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą wiktorię
 31  I,17 |       Panie Michale?~- A co?~- Już widzę, że ci szwedzkie mięso zapachniało.
 32  I,17 |          przy ogniu prawie nic nie widzę. Żebyśmy się mieli po dniu
 33  I,18 |     wracali kupami...~- Prawda!... Widzę, że się i twój dowcip na
 34  I,18 |             że już waszmościów nie widzę, bo mi się powieki zamykają...~-
 35  I,20 |           waszmości... Rad waćpana widzę w domu moim.~- Rad bym szczerze;
 36  I,21 |         korzyść dla ojczyzny w tym widzę - za cóż bez sądu mnie potępiono?...~-
 37  I,21 |         bom doświadczony, bo dalej widzę, bo wiem to z praktyki,
 38  I,22 |         zasłużył. Póki skruchy nie widzę, póty mam prawo potępiać..."~
 39  I,22 |          wielkiego i szczęśliwego. Widzę już wszystkie wojny ukończone
 40  I,23 |                Bądź pewien. Ale to widzę, że ty tę dziewkę jeszcze
 41  I,25 |   kawalerze - rzekł uprzejmie - bo widzę, żem się co do szarży osoby
 42  I,25 |      instrukcji, a książę rzekł:~- Widzę, że tęgo brat mój myśli
 43  I,25 |           młodego rycerza.~- E, to widzę, Kmicicowie naprawdę nie
 44  I,25 |          musiał być kawalkator, bo widzę, że i wyjeżdżony koń bardzo.~-
 45 II,1  |        panie pułkowniku.~- To i ja widzę. Ale co to za chałupa?~-
 46 II,2  |            i wyniosę ja sam!~- To, widzę, loszek pod pniami masz
 47 II,2  |   naciętych pni.~- Po staremu, jak widzę, z synami w niezgodzie? -
 48 II,2  |          mość żywie i zdrowy, choć widzę, ranny. Może by opatrzyć,
 49 II,3  |         chytrze i tak myślał:~"To, widzę, robota na wszystkie strony,
 50 II,3  |           nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.~- Jeżeli
 51 II,3  |           rozum - rzekł Kmicic - i widzę, że mi się przydacie. Choćby
 52 II,4  |     rozcież otworzył.~- To waćpan, widzę, nie jego partyzant?~Kmicic
 53 II,4  |      gadania do roboty przyszło.~- Widzę, że bystry z waszeci człowiek
 54 II,4  |        Wasza mość - rzekł Kmicic - widzę, nie lepiej Szwedom ode
 55 II,4  |        śmiać.~- Bodajże waszmości! Widzę, żeś nie tylko mężny kawaler,
 56 II,5  |            pazuchą siedzisz i jako widzę, na pana wyszedłeś. Pamiętasz,
 57 II,5  |          Zagłoba.~- Jako jegomości widzę.~- I gadałeś z nim?~- Jakżem
 58 II,6  |          swoją skromność okazać.~- Widzę i ja, że nie może być inaczej! -
 59 II,7  |        Lepiej mi na duszy, gdy cię widzę!... Ale co mi dé publicis
 60 II,8  |          wierzę... i chyba we śnie widzę to, co widzę - mówił prowadząc
 61 II,8  |         chyba we śnie widzę to, co widzę - mówił prowadząc ją do
 62 II,8  |           waszmości zakładnika, ja widzę tylko miłego gościa.~- Dziękuję
 63 II,9  |        których między żołnierstwem widzę?~- Nie tylko to sprzedawczykowie
 64 II,10 |      siedmdziesięciu lat na karku, widzę rzeczy przyszłe, bom grobu
 65 II,10 | przewoźnika i łodzi wyglądam... Ja widzę!...~Tu umilkł pan starosta,
 66 II,12 |      reszta odbudowaną być może. I widzę to jasno, że niechby jedna
 67 II,19 |         wierzeje otwarte. Wchodzę, widzę: wisi nagie ciało na belce...
 68 II,19 |          kiedyś znałem. Teraz znów widzę przed sobą tę twarz, przypominam
 69 II,19 |         Twoją, i wiem to. Panie, i widzę, i czuję, że choćby złość
 70 II,19 |       zajął, pan miecznik rzekł:~- Widzę, ojcze wielebny, że starym
 71 II,21 |           do mnie powziął.~- A to, widzę, z ognia i siarki szlachcic! -
 72 II,21 |           nie lękam się zdrady, bo widzę miłość, bo widzę żal za
 73 II,21 |        zdrady, bo widzę miłość, bo widzę żal za grzechy i restaurację
 74 II,22 |         zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo ptaka z pierza,
 75 II,23 |       Imainujcie, waszmościowie... Widzę, że mając takich sług, mogę
 76 II,24 |      będzie węgierska strona.~- To widzę, że lepiej było od razu
 77 II,25 |        Węgier, z południa ciągnąć. Widzę już husarskie proporczyki.~
 78 II,26 |         pół miłować nie umiem...~- Widzę, że to tak jest! - zauważył
 79 II,26 |            Jerzy, patronie mój, co widzę?! - krzyknął spostrzegłszy
 80 II,27 |         żegnał akt i posłów.~- Już widzę nieprzyjaciela, ze wstydem
 81 II,27 |       urząd piastuje... Sąd boski, widzę, rozpoczął się nad tymi,
 82 II,29 |          mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu
 83 II,32 |            Oj! - rzekł król. - To, widzę, prędko tam u was na Litwie
 84 II,34 |             jeżeli konia żałuje.~- Widzę już, że się z nim uporasz.
 85 II,35 |           jako na szydle siedzi.~- Widzę to, widzę!~- Co tam waćpan
 86 II,35 |         szydle siedzi.~- Widzę to, widzę!~- Co tam waćpan widzisz!...
 87 II,35 |           też i tam kawał ziemi.~- Widzę, że i waszmościna substancja
 88 II,35 |            rozumiem, przecie sidło widzę dobrze, bo i wnicznik z
 89 II,40 |        znać o sobie nie dawał, ale widzę, żeś więcej sprawił, niż
 90 II,41 |               odparł Kmicic.~- Ale widzę, że pan poseł niezbyt mowny.~-
 91 III,1 |         Jako twój majestat, panie, widzę. Przykazał mi pokłonić się
 92 III,6 |         pobojowisko.~- Rzetelną tu widzę robotę - rzekł - i kontent
 93 III,6 |          zda się, nie zliczy, a to widzę, ognisty kawaler, który
 94 III,7 |      miarkując z twojej alteracji, widzę, że jednaki nas termin spotkał,
 95 III,8 |    Andrzeja, wreszcie rzekł:~- To, widzę, wybranych kawalerów pan
 96 III,8 |            Zagłoba. ~Król na to:~- Widzę, że pan Czarniecki nie tylko
 97 III,9 |    podobniejszy, zwłaszcza że jako widzę, wróble masz w kopule. Wszelako
 98 III,10|         ich zabrać, zagwoździli.~- Widzę, że prawdę mówisz; powiadaj
 99 III,11|          godziny, ale go jakoś nie widzę.~- Zaraz siądziemy do stołu.
100 III,12|       Babinicz powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego
101 III,12|     wczorajszej robocie, ale teraz widzę, że nie stracona! Póki ten
102 III,13|       Babinicz powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego
103 III,13|     wczorajszej robocie, ale teraz widzę, że nie stracona! Póki ten
104 III,14|              Wasza mość chcesz go, widzę, dobrze zapamiętać?~- I...
105 III,15|          Czarniecki już w mieście! Widzę nasze chorągwie!!!~Ogień
106 III,15|         rzekł kanclerz.~- I ja nie widzę! - dodał pan Lanckoroński.~-
107 III,17|     rezolut?~- Dureń-eś!~- Dobrze! Widzę, że wasza książęca mość
108 III,17|       powinieneś myśleć!"~- Ej, to widzę nie żarty!~- Chorym jest,
109 III,17|             Nie wskóram inaczej... Widzę, że nie wskóram! Dość tego!
110 III,18|             co ma być?~- Dla Boga, widzę już, że ślub musi być odłożony,
111 III,18|         całym świecie... Sakowicz! widzę już, jako ona mnie w swojej
112 III,19|        przeciągał się w krześle.~- Widzę, że ta wyprawa zdrowie mi
113 III,21|        waćpannę las ogarnie!... To widzę z jednym Ketlingiem tylko
114 III,21|           mnie najmilsza nowina!~- Widzę istotnie, że źle uczyniłem,
115 III,23|         spytała dziewczyna. - Tom, widzę, wbrew intencjom księcia
116 III,23|         milczy, jak zwykle, ale to widzę dobrze, że jeśli bitwę przegramy,
117 III,26|         ich, gdy szli, jako ciebie widzę, bo stałem z laudańskimi
118 III,30|         rudą jak ogień czuprynę.~- Widzę, że przed panem Babiniczem
119 III,32|      siebie:~- Skończona pokuta... widzę to jaśnie. Miłosierdzie