Tom, Rozdzial

  1  I,3  |           gdzie indziej, to domowa rzecz.~Pan Tumgrat odpuścił mi
  2  I,4  |      będzie spokoju. A słychana to rzecz strzelać do wizerunków i
  3  I,4  |            będą, jacy chcą, ich to rzecz, ich szyje odpowiedzą, ale
  4  I,5  |           podoba, bo niebezpieczna rzecz z takimi ludźmi zadrzeć.
  5  I,7  |          pan miłościwy, to wiadoma rzecz, i posłowie zagraniczni
  6  I,7  |       dzieje, a zrozumiawszy, o co rzecz idzie, poczynał sam wrzeszczeć: "
  7  I,7  |        nieprzyjaciela w pomoc inna rzecz. Nie wykręcisz się sianem.
  8  I,8  |    niezwyczajne, ale niewieścia to rzecz litować się nad rannymi,
  9  I,8  |          Czy mu list oddam to inna rzecz; namyślę się, bo to woli
 10  I,9  |       drugi. Tymczasem niesłychana rzecz! Toż ja bym pierwszego cięcia
 11  I,10 |              rzekł - że Szwedzi tu rzecz główna, a wstyd potem. Zresztą
 12  I,10 |          nie ma stawić! Wiadoma to rzecz, że pospolite ruszenie zawsze
 13  I,10 |           zresztą to najłatwiejsza rzecz. Wszelako obowiązek każe
 14  I,10 |         szeregu nie poczytywali za rzecz drożną gawędzić tak głośno,
 15  I,10 |       Skoraszewski. - Zwyczajna to rzecz, że się jeńców w czasie
 16  I,11 |      dobrowolnie stanie, miłą panu rzecz uczyni. Z większą siłą więcej
 17  I,12 |      pieniędzy nie zabrakło, bo to rzecz najważniejsza.~- Na Boga,
 18  I,12 |        zawsze - to już wypróbowana rzecz - biliśmy ich nawet wtedy,
 19  I,12 | nieszczęśliwego jak zwykle.~- Cała rzecz, że wojna bliska - mówił -
 20  I,12 |           cię, panie Michale! Cała rzecz w tym, żebyś znalazł żonę
 21  I,12 |  Dziwiliśmy się wielce, bo wiadoma rzecz, w jakiej emulacji i nieprzyjaźni
 22  I,12 |            kawalera Judyckiego, bo rzecz już się była wydała i poruszyła
 23  I,13 |             Nie mnie dwa razy taką rzecz powtarzać!~I padli sobie
 24  I,13 |             Nie mnie dwa razy taką rzecz powtarzać! - rzekł jak echo
 25  I,13 |             na co ożenek najlepsza rzecz. Bierzże oną dziewczynę,
 26  I,13 |      budziła w nim gniew. I dziwna rzecz, że dygnitarze siedzący
 27  I,15 |             To grunt...~- Straszna rzecz, wiarę przechodząca! - mówił
 28  I,15 |       szpiku kości była to okropna rzecz. Wolałby zginąć tysiąc razy. ~-
 29  I,16 |           przyjął... Ważna to jest rzecz, tak ważna, że się namyślam,
 30  I,17 |           je, to śpi. Zadziwiająca rzecz, której byście waćpanowie
 31  I,17 |          przeciwił. Niesłychana to rzecz!~- Zacnie mówisz... Ale
 32  I,17 |          koniu, toż to niesłychana rzecz, która się od początku świata
 33  I,17 |          który choć krewny, a taką rzecz mi uczynił, której by i
 34  I,17 |               Krewny - i żeby taką rzecz uczynić!~Więźniowie, słysząc
 35  I,17 |               Zadziwiająca to jest rzecz w istocie - mówił pan Wołodyjowski -
 36  I,17 |            ma zwyczaj, koloryzować rzecz swoją, tedy od śmiechu ludzie
 37  I,17 |   wiedzieli, co z nam i czynić, to rzecz pewna. W każdym razie głów
 38  I,17 |           już kąsała.~- Wiadoma to rzecz, że występek znieść światła
 39  I,17 |           za afekt!... Straszna to rzecz, że musimy hetmanowi posłuszeństwo
 40  I,17 |         uczyń, boć to i nie łakoma rzecz! - mówił Jan Skrzetuski.~-
 41  I,17 |          Słyszymy! To niezwyczajna rzecz!~Pan Michał skinął na trębacza
 42  I,17 |         Michale, to okrutnie ważna rzecz, żeby on nie uciekł. Pamiętaj,
 43  I,18 |    gorszego od rakarza to ostatnia rzecz!~- Ja hetmanowi służyłem!~-
 44  I,19 |          Oskierko i Stankiewicz.~- Rzecz nie jest łatwa - mówił mały
 45  I,19 |    zakrzyknęli wszyscy społem.~Ale rzecz nie była mniej trudna, jak
 46  I,19 |           czybyś dojechał, to inna rzecz. Waść jesteś Niemiec, a
 47  I,20 |         nie mów, gdyż zwyczajna to rzecz, że się sąsiedzi odwiedzają,
 48  I,20 |    Kiejdanach zamieszkał. Ot, cała rzecz! Będziesz tam waćpan traktowany
 49  I,20 |            powiedz pannie, jak się rzecz ma i że nie można ucieczki
 50  I,20 |            Zagłoba - bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie
 51  I,21 |       szkoda byłaby nieoszacowana. Rzecz się już wyjaśniła, że to
 52  I,23 |            się wykręcisz, to twoja rzecz. Ów Jakub Kmicic może by
 53  I,25 |            niesłychana i niebywała rzecz... Jak to, najezdnik uderza
 54  I,25 |          idzie, panie kawalerze?~- Rzecz jest taka, wasza książęca
 55  I,25 |           lśniącym karku.~- Dziwna rzecz! - rzekł- najlepsze szkapy
 56  I,26 |            zadziwić, a to niełatwa rzecz.~- Wszystko mi jedno. Podziękuj
 57  I,26 |           ze mną czynić.~- To moja rzecz! - odpowiedział Kmicic -
 58 II,3  |           skóry złupią, ale to ich rzecz.~- Godzi się to, godzi,
 59 II,3  |           Ale koń w stajni, święta rzecz, i chyba Cygan, Żyd albo
 60 II,3  |           w czasie wojny codzienna rzecz...~- Albo kupią, albo zabiorą.
 61 II,4  |      baczeniu, bo okrutnie to łasa rzecz.~- Jeżeli prawda, że w Szczuczynie
 62 II,5  |        towarzyszów.~- Zadziwiająca rzecz! - odpowiedział Zagłoba. -
 63 II,5  |          łatwością.~- Zadziwiająca rzecz! - powtórzył Zagłoba.~I
 64 II,12 |           w oczy rycerza.~- Dziwna rzecz - rzekł - szczerość i prawda
 65 II,12 |    nieprawdopodobne, iż za słuszną rzecz uznałem, abyśmy je razem
 66 II,13 |           dodał:~- Wojna nie nasza rzecz, posłuchajmy więc, co powie
 67 II,13 |     Haniebna albowiem i niegodziwa rzecz jest sromotną uległością
 68 II,15 |    wieczora... Straszna, niepojęta rzecz...~I utkwiwszy oczy w ziemię,
 69 II,15 |           Sadowski.~- Zadziwiająca rzecz, ale ten kościół jest dziesięć
 70 II,16 |    kłopotliwą koronę, abdykował na rzecz Karola Gustawa? Wy jego
 71 II,16 |        jutro wisieć.~- To nie moja rzecz - odrzekł książę Heski -
 72 II,17 |           klasztoru broni, nie ich rzecz walczyć.~Pewnego rana popłoch
 73 II,17 |          armatach nie znacie. Inna rzecz, gdy prochy buchają w tyle
 74 II,17 |           furda!~- Widzi mi się to rzecz niepodobna - rzekł na to
 75 II,19 |         oblężenia... To wcale inna rzecz.~- Więc co pan teraz radzisz?~-
 76 II,21 |             Ani mi się też podobna rzecz zdawa, by Bóg miał zgubić
 77 II,21 |   zbawienie. Wszelako za roztropną rzecz uważałbym jeszcze raz w
 78 II,22 |             tym lepiej!~- Póki się rzecz nie rozgłosi i nieprzyjaciel
 79 II,22 |       ściągnąć nieprzyjaciół. Jego rzecz tak się wywijać, aby z matni
 80 II,22 |  ostrożności zachował. ~- Nie moja rzecz - odpowiedział - miłościwemu
 81 II,26 |               Jakoż to niesłychana rzecz, ażeby jeden na tylu uderzał.~-
 82 II,26 |          czyściec minie. Ciężka to rzecz z jakie sto lat się prażyć...
 83 II,28 |            obok mnie stawa. Piękna rzecz zdrajców karać, ale stokroć
 84 II,29 |     królestwie, bo niezwyczajna to rzecz!~Na to odrzekł Charłamp:~-
 85 II,29 |       powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie przeznaczona tamta
 86 II,32 |            król.~- Ma on też ważną rzecz waszej królewskiej mości,
 87 II,33 |       niego utkwiła oczy. Straszna rzecz, co się stało, gdy powiedział,
 88 II,33 |          to u Tatarów niezwyczajna rzecz.~- Bo się chcą jak najlepiej
 89 II,35 |      gościowi nie sprosta, i zaraz rzecz obrócił.~- Ten Podbipięta -
 90 II,35 |   niedobrane, ale to znów nie moja rzecz.~To rzekłszy pan starosta
 91 II,36 |        pani, a u mnie parol święta rzecz!~- No! na śmiech jeno mówię...
 92 II,41 |        przemądrował.~- To nie moja rzecz! - odparł Kmicic.~- Ale
 93 III,2 |            wprost pytać osądził za rzecz nieprzyzwoitą i zbyt względem
 94 III,4 |            Widziano go wszędzie. I rzecz szczególna! Gdy przez parę
 95 III,5 |       Wszczęło się zamieszanie i - rzecz niebywała dotąd - popłoch,
 96 III,5 |        swoją rękę wojować, to inna rzecz!~- Czemu to? - spytał pan
 97 III,10|            nie było, ale to zwykła rzecz i komput na tym nie cierpi,
 98 III,14|            naszą ojczyznę, a zacną rzecz uczynisz i miodu ci nie
 99 III,14|     mruknął Wołodyjowski.~- Dziwna rzecz! - mówił Hassling. - Przecież
100 III,14|            I to jest najważniejsza rzecz, jaką miałem waćpanom powiedzieć! -
101 III,17|          radzili o samej ucieczce. Rzecz nie była zbyt trudna, bo
102 III,17|          to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli Podlasie za pieniądze
103 III,17|     wskóram! Dość tego! Co? Wielka rzecz! wielka sprawa! I ja, kiep,
104 III,18|           nieprzyjemną dla księcia rzecz chciał powiedzieć, lecz
105 III,18|        Tacyście wszyscy!... Ale to rzecz późniejsza. Tymczasem trzeba,
106 III,19|          zostało, nie osądziłem za rzecz godną odmawiać WPanu tej
107 III,21|         sobie, jakby o najmniejszą rzecz szło, zawołała z niechcenia:~-
108 III,21|            zaszło, miarkuję, że to rzecz ważna, która na całą wojnę
109 III,22|      stopnia, że książę osądził za rzecz roztropniejszą pozostać
110 III,22|         nowiną do Oleńki.~- Główna rzecz - rzekła mu wysłuchawszy
111 III,22|           Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy skryptu gdzie nie wysłał,
112 III,24|      Wyście nie mogli, ale to inna rzecz, bo łatwiej większej sile
113 III,25|      Wyście nie mogli, ale to inna rzecz, bo łatwiej większej sile
114 III,26|         więc nawet sądził, że miłą rzecz Bogu, a zwłaszcza świętym
115 III,26|      okrutnie... Ale zresztą nasza rzecz słuchać i bić.~Kmicic wysłuchawszy
116 III,28|        podniecała.~Ale nie była to rzecz łatwa. Naprzód, Babinicz
117 III,28|        miecznik. - To nie waćpanny rzecz.~- Dobrze, to się sobie
118 III,30|          odrzekł Wierszułł. - Moja rzecz była ordynans oddać, a reszta
119 III,31|         chodzić posłańcy, i dziwna rzecz! w sercu dziewczyny, razem