Tom, Rozdzial

  1  I,2  |           jeden przez drugiego, a każdy siebie tylko słuchał, z
  2  I,4  |    własnego dobra strzeże, którym każdy wedle upodobania rządzi.
  3  I,4  |       jeden w drugiego jak tur, a każdy wilkiem patrzy.~- Żeby nie
  4  I,5  |       byli do hajdamaków podobni. Każdy inaczej zbrojny: jedni w
  5  I,5  |          cię o to głowa nie boli. Każdy sobie pan w naszej Rzeczypospolitej,
  6  I,6  |       racja będzie tak jasna, aby każdy sąd, choćby z braci jego
  7  I,7  |       wierz kłopcu jako psu!~ ~Bo każdy kłopiec ma w sobie jad,~
  8  I,8  |             Ej, przyznaj się...~- Każdy niech swoje arbuzy zjada,
  9  I,9  |           nie ma win na sumieniu? Każdy ma... Ale do pokuty i poprawy
 10  I,10 |        nie chcą w Gdańsku płacić. Każdy teraz jegomość nad stawem
 11  I,10 |         tam stawał tak dobrze jak każdy inny; ale ci natomiast,
 12  I,10 |     inowrocławskim. Ci przywiedli każdy po sto pięćdziesiąt ludzi
 13  I,10 |           się niepewnymi oczyma i każdy bał się pierwszy odezwać,
 14  I,10 |        Taki dobry szlachcic jak i każdy! - odpowiedział błazen.~-
 15  I,10 |        niespodzianie każe dawać. "Każdy poczyna sobie, jak mu lepiej -
 16  I,12 |    Najpodlejszy to gatunek ludzi! Każdy z nich niech jeno pióro
 17  I,13 |          miłe to było zdziwienie, każdy bowiem odchodził z jakąś
 18  I,13 |           do wielkich wojowników, każdy ma swój obyczaj. Hannibal
 19  I,14 |        losy kraju w ręku. Zresztą każdy z tych oficerów spełni wprawdzie
 20  I,17 |          także Rochem nazwać, aby każdy dudek miał swój czubek.
 21  I,17 |   spaliśmy jako i ty, a po wtóre, każdy by pierwej sobie pomógł
 22  I,17 |         rzekł Mirski- bo przez to każdy jakoby w ciemności brodzi
 23  I,17 |           i lepiej to potrafi niż każdy z nas.~- Ba! - rzekł Stanisław
 24  I,17 |       Chłopstwo było przerażone i każdy pojedynczo powtarzał, że
 25  I,18 |        Kilkunastu trzymało konie, każdy po dwa lub trzy, należące
 26  I,19 |  Tymczasem i najezdnicy, uważając każdy całą krainę za swą własność,
 27  I,19 |        bić Szwedów pod Klewanami, każdy potrafi.~Ganchof milczał.~
 28  I,20 |          co? - zawołał Zagłoba. - Każdy inny wpierw by wrócił z
 29  I,20 |        się żegnać z sobą, a potem każdy przychodził kłaniać się
 30  I,21 |       otruł... Sztych za sztychem każdy z was wbija we mnie, choć
 31  I,22 |    opuścili; z ust ludzi, którymi każdy podmuch wiatru mógł chwiać
 32  I,22 |          udając, że nie baczy, na każdy jej ruch; odczuwał ciepło
 33  I,23 |           Nie mogę tu dłużej żyć. Każdy dzień większa dla mnie męka.
 34  I,24 |        Inna mowa, inny obyczaj, a każdy dworności tam się może nauczyć
 35  I,24 |        nie błądzę, nie mów o tym. Każdy niech wedle sumienia idzie,
 36  I,25 |        popiją, żeby ich wyrżnęli, każdy gospodarz swego. Bo nie
 37  I,25 |          w nocy śpiących wyrżnąć (każdy gospodarz uczynić to może),
 38  I,25 |         odparł Kmicic. - Symuluje każdy, zwłaszcza jeśli chce czegoś
 39  I,26 |         dwóch jeźdźców, z których każdy prowadził po parze jucznych
 40 II,1  |      będzie na koniu siedział jak każdy z nas.~Jakoż w godzinę później
 41 II,1  |           takich ludzi, z których każdy z czterema nieraz rady sobie
 42 II,3  |   szlachty konfederatom sprzyja i każdy chętnie odwiezie, a nam
 43 II,4  |      Szteinbok wydał manifest, by każdy spokojnie w domu siedział,
 44 II,4  |           tego, co od fortuny ma. Każdy chce się cieszyć z tego,
 45 II,4  |         bo wszystko odsednione.~- Każdy tam jedzie, gdzie mu lepiej,
 46 II,6  |   tabakiery Gradywa nie zażywał". Każdy w swoim życiu czynił to
 47 II,6  |   wyjątkiem pana Wołodyjowskiego, każdy pułkownik o sobie myślał.~
 48 II,6  |           tej wspaniałej postaci. Każdy pułkownik wyjeżdżał kolejno
 49 II,6  |     kompanii pociągnąć. Nie dziw! każdy zacny człowiek to lubi.
 50 II,6  |          za święty obowiązek, aby każdy grosz tam szedł, dokąd jaśnie
 51 II,9  |           Ale minęły dawne czasy! Każdy wyciągał się jak mógł, sobie
 52 II,9  |       lekceważą wszyscy i prędzej każdy napadnie, mniej się odpowiedzialności
 53 II,9  |          niż na swojego heretyka. Każdy komendant, byleś słowo pisnął,
 54 II,10 |   rozmaitych wyderkafów. Wart był każdy z nich, by mu w oczy plunąć,
 55 II,11 |          nie ma komu egzekwować i każdy możniejszy je depce; nie
 56 II,12 |       dawał im żelazną odporność. Każdy się modlił, nikt nie myślał
 57 II,12 |        nie myślał o niczym innym; każdy dźwigał na sobie tłok i
 58 II,12 |         niemałe uczynił wrażenie; każdy bowiem mimo woli pytał się
 59 II,12 |    polećmy się Jej opiece i niech każdy pójdzie spać spokojnie,
 60 II,13 |          nie porozwiązuję, jeno w każdy węzeł każę turkus wprawić
 61 II,13 |     zażywania czarnych nauczyli i każdy ma dwóch albo trzech diabłów
 62 II,13 |            Bracia najmilsi! Niech każdy ku niebu serce podniesie,
 63 II,13 |         się tym widokiem obecni i każdy dobrej wróżby w tym młodzieńczym
 64 II,14 |          nią czworoboki piechoty; każdy pułk tworzył długi prostokąt,
 65 II,17 |       doszli do takiej wprawy, że każdy ich strzał powalał nieprzyjaciół.
 66 II,19 |           niej jakby spoza chmur. Każdy w duszy czuł wyczerpanie
 67 II,19 |           wyczerpanie i znużenie, każdy mówił sobie w duchu, że
 68 II,19 |            dlatego rzekł:~- Niech każdy z panów mówi szczerze, co
 69 II,19 |           wszystkich twarzach, bo każdy miał przeczucie, pewność
 70 II,19 |        któż to sprawił?~- Niechże każdy z czcią wspomina i wysławia,
 71 II,19 |           przywykli do ognia, tak każdy wiedział, co mu czynić należy,
 72 II,19 | Krzyżowały się coraz nowe wieści; każdy widział odchodzących Szwedów
 73 II,20 |        tak per consequens, by też każdy i z własnymi poddanymi zgromadźcie
 74 II,21 |            toż i dziwu nie ma, że każdy jeno pięści ściska i na
 75 II,22 |          w głębokim milczeniu, bo każdy rozumiał, że tu o losy Rzeczypospolitej
 76 II,23 |    poczynały się szepty. Śledzono każdy jego ruch, rozważano każde
 77 II,23 |  rusznicami, nadstawiając uszu na każdy szelest. Długi czas trwało
 78 II,25 |        okryta i tak wspaniała, że każdy król mógłby się podobnym
 79 II,33 |       kołysały im się na plecach, każdy miał przy tym szablę, co
 80 II,34 |   kawałkiem chleba poczęstują, bo każdy się boi, to i nogi w końcu
 81 II,37 |        Boga za piecem i myślą, że każdy może, tak jak on, poły od
 82 II,38 |        Boga za piecem i myślą, że każdy może, tak jak on, poły od
 83 II,40 |           na wpół z politowaniem. Każdy człowiek śmiałością i zuchwalstwem
 84 II,40 |         pisał Bogusław - z którym każdy wysłaniec bezpiecznie powróci,
 85 II,42 |      dopiero powracać Tatarowie i każdy niemal wiódł na arkanie
 86 III,4 |         nie gonili w ordynku, ale każdy wypuszczał konia, ile pary
 87 III,4 |     większej części na próżno, bo każdy wolał ściąć nieprzyjaciela
 88 III,4 |      odwrotu. Na głos ich skoczył każdy do swojej chorągwi, i w
 89 III,6 |          płomień naprzód, gdy zaś każdy z rajtarów stojących przy
 90 III,7 |     żołnierze w polskich obozach.~Każdy bowiem, najmniej nawet ze
 91 III,9 |   ściągnęli jeszcze krócej konie, każdy zatamował oddech; nie było
 92 III,11|            odpowiedział hetman.~- Każdy inny poniżałby mnie, aby
 93 III,11|        musi pójść pilniej, ile że każdy, a między innymi i pan Sapieha,
 94 III,14|      Zagłoba - a Hiszpan to ci na każdy dzień tygodnia ma inne.
 95 III,14|      mówisz, panie kawalerze, jak każdy z nas. Zostań Polakiem,
 96 III,14|        mógł pochlubić, w to tylko każdy ślepo wierzy, że prędzej
 97 III,14|          przez munsztuk grają, by każdy na stanowisko ruszał. No!
 98 III,15|     Ślubowali za jego przykładem, każdy wedle możności, dygnitarze,
 99 III,15|         Po skończeniu mszy ruszył każdy z wodzów do swojej komendy.
100 III,15|      słońce zakryły.~Uderzył tedy każdy zapamiętale tam, gdzie mu
101 III,16|           w tych manowcach, gdzie każdy kształt mógł coś, ale mógł
102 III,24|       alem im zapowiedział, że za każdy gwałt powróz! Za to w Prusiech
103 III,24|        który też zaraz odrzekł:~- Każdy wiatrak myśli, że grunt
104 III,24|   przegramy, albo wygramy...~- To każdy wie! - wtrącił Wołodyjowski.~-
105 III,24|       gęby nie usłyszycie, bo nie każdy umie patrzyć generalnie.
106 III,25|       alem im zapowiedział, że za każdy gwałt powróz! Za to w Prusiech
107 III,25|        który też zaraz odrzekł:~- Każdy wiatrak myśli, że grunt
108 III,25|   przegramy, albo wygramy...~- To każdy wie! - wtrącił Wołodyjowski.~-
109 III,25|       gęby nie usłyszycie, bo nie każdy umie patrzyć generalnie.
110 III,26|         stronach. Zdawało się, iż każdy Tatar umiał się dwoić i
111 III,27|         jakby go skrzydła niosły. Każdy ordyniec przyległ był do
112 III,27|        ludzi. Nikt go nie słucha; każdy umyka na własną rękę, kontent,
113 III,27|          oczyma, pilnie bacząc na każdy ruch zwycięzcy, a gdy Kmicic
114 III,28|    goryczy pod ten dach. Znała tu każdy kąt, lecz niemal z każdym
115 III,29|         ustała w pracy póty, póki każdy ranny nie spoczął w chacie
116 III,30|           w ciągłych bitwach, ale każdy Tatar tyle miał zaszytych
117 III,30|      przewyższali całe wojsko, bo każdy sztukę fechtów posiadał.~
118 III,30|    wzbiera serce junackie, bo nie każdy tak by sobie dał rady jako
119 III,31|           z Wodoktów do Lubicza i każdy wracał z odpowiedzią, że