Tom, Rozdzial

  1  I,1  |          zaś zmieszała się jeszcze bardziej i nakrywszy oczy długimi
  2  I,1  |         oczy iskrzyły mu się coraz bardziej, na koniec rzekł:~- Są ludzie,
  3  I,1  |          zrazu głośno, potem coraz bardziej mdlejącym dźwiękiem, coraz
  4  I,3  |         więcej rozkochany, i coraz bardziej podziwiał swoją Oleńkę.
  5  I,4  |           Oleńka unosząc się coraz bardziej - niech sobie czynią, co
  6  I,4  |            Wrony zniżały się coraz bardziej i tak jechali jak wśród
  7  I,5  |            młodego wodza, by coraz bardziej cuglów swej bujnej naturze
  8  I,5  |            ich prawo ściga, to tym bardziej muszę im dać przytułek.
  9  I,5  |          cisza drażniła go jeszcze bardziej.~Wszedł do izby jadalnej.
 10  I,5  |           gwarze żołnierskim coraz bardziej przemagały okrzyki groźby
 11  I,5  |           niebo czerwieniało coraz bardziej, rzekłbyś, od zorzy wstającej,
 12  I,6  |           bo bezład wzrastał coraz bardziej w Rzeczypospolitej. Wojna
 13  I,6  |      publicznymi zajęty, a jeszcze bardziej pogrążony w wielkich zamysłach
 14  I,6  |            swawola podnosiły coraz bardziej głowę i mogły urągać prawu -
 15  I,7  |          koło ścieśniało się coraz bardziej, a za nim uformowało~się
 16  I,8  |         niego zrazu afektu, to tym bardziej należy mu się o to postarać.~"
 17  I,8  |          może nie trafić, a to tym bardziej, że pannie taką niepospolitą
 18  I,8  |        odpowiedział Charłamp - tym bardziej że mi także pośpiech zalecono
 19  I,9  |        powiadasz, miłuje, inny tym bardziej by się mścił, tym głębiej
 20  I,10 |          Umysły trwożyły się coraz bardziej, a zakonnicy gubili się
 21  I,10 |           nad którymi szlachta tym bardziej brała się za boki, im bardziej
 22  I,10 |     bardziej brała się za boki, im bardziej były zjadliwe.~Nie szczędzono
 23  I,10 |            stał się czerwony i tym bardziej się zmieszał, że wszystkie
 24  I,10 |           kurzu zbliżali się coraz bardziej, idąc wolno, następnie przeprawili
 25  I,10 |            który zbliżał się coraz bardziej i czerniał długą linią na
 26  I,11 |           powieki ciężyły mu coraz bardziej - pszczoły śpiewały na różne
 27  I,11 |             odparł Stanisław - tym bardziej że imię znane mi było dobrze,
 28  I,11 |            może je zastąpić, a tym bardziej wielkopolskie, gdzie szlachta
 29  I,12 |       służyć, uradował się jeszcze bardziej na myśl, że nieprędko się
 30  I,12 |           jeszcze nie ruszy.~- Tym bardziej że chorągiew kazał w Upicie
 31  I,13 |        Zagłoba zniżył głos jeszcze bardziej:~- Nie na kontempt księciu
 32  I,13 |          Humory ożywiały się coraz bardziej. Pułkownicy dysputowali
 33  I,20 |           dostanie!~I widać, coraz bardziej ogarniał go dziki szał gniewu,
 34  I,21 |          owszem, wzmagał się coraz bardziej. Wróciwszy do swych komnat
 35  I,22 |          lecz ona ciężyła mu coraz bardziej, wreszcie nim doszli do
 36  I,23 |         nie wybierze, póty Szwedzi bardziej się na nas oglądają i muszą
 37  I,24 |     wyszedł, a oni poczęli się tym bardziej trącać kielichami, lubo
 38  I,25 |        Tęsknota wzmagała się coraz bardziej. Czerwonej tasiemki za siebie
 39  I,25 |          się od niej oddalał coraz bardziej, ta postać stawała mu się
 40  I,25 |            olbrzymi wojewoda coraz bardziej w oczach młodego rycerza
 41  I,25 |       niedźwiedzice z małymi, jako bardziej niebezpieczne i zaciekłe,
 42  I,25 |            zarumieniły się jeszcze bardziej i już otwierał usta, aby
 43  I,25 |         Soroka i trwożył się coraz bardziej, a w duszy myślał:~"Jakaś
 44 II,1  |          schronisko zbójeckie, tym bardziej że w tej samej komorze,
 45 II,1  |          wierzchołki bielały coraz bardziej, jakoby je kto roztopionym
 46 II,3  |          lasu na daleki świat, tym bardziej że bali się jeszcze pościgu
 47 II,6  |             sława jego rosła coraz bardziej, i chodził w niej pan Zagłoba
 48 II,6  |           pod nogami. Lecz jeszcze bardziej począł się duch krzepić
 49 II,8  |        czci posadzkę przed Oleńką. Bardziej dworskiego ukłonu nie mógł
 50 II,8  |           byłem podówczas, ale tym bardziej nigdy tego nie zapomnę i
 51 II,10 |           w mroku. Kmicicowi coraz bardziej stawało się straszno i chwilami
 52 II,11 |       glejty, ani o paszporty, tym bardziej że w pobliżu Karola, udającego
 53 II,11 |    Tymczasem rozwidniało się coraz bardziej, niebo z bladego stawało
 54 II,11 |            kościół lśnił się coraz bardziej, jakby wszystko światło
 55 II,13 |           wieści coraz inne, coraz bardziej gorączkowe, coraz potworniejsze.~
 56 II,14 |        Stanie się tak i teraz, tym bardziej że twierdza nie jest tak
 57 II,16 |           im dłużej się wloką, tym bardziej na naszą korzyść wychodzą.
 58 II,16 |          zyskiwała na odwadze, tym bardziej że wielu zakonników milczało.~
 59 II,16 |       Tamci zaś zbliżali się coraz bardziej i bluźnili coraz śmielej.~
 60 II,17 |       wodzowi jak pan jenerał, tym bardziej wystarczy przeciw kupom
 61 II,17 |  skończywszy na fortunie. Lecz tym bardziej zapaliło się serce starego
 62 II,18 |            nim pobawić... Och! tym bardziej że to jest Kmicic, któregom
 63 II,19 |          kurnikiem - rzekł - bo im bardziej zmniejszasz jej znaczenie,
 64 II,19 |     zmniejszasz jej znaczenie, tym bardziej powiększasz naszą hańbę.~-
 65 II,19 |           oszczędził mu i drugiej, bardziej bolesnej wskazówki. Oto
 66 II,21 |       trwała i pomnażała się coraz bardziej... Próżno patrzę, gdzie
 67 II,27 |            twarz promieniała coraz bardziej; wziął znowu akt do ręki
 68 II,29 |           w górę i wyrastali coraz bardziej, kto przeciw niej grzeszył -
 69 II,34 |      pomiędzy wszystkim rycerstwem bardziej kogo od waćpana miłuję!...~
 70 II,36 |        jednej strony podziwiam tym bardziej przezorność pańską, tak
 71 II,41 |          podobna, przypominała tym bardziej drapieżnego i rozwścieczonego
 72 III,1 |       opłynęły krwią szwedzką.~Tym bardziej zaś gniew wzbierał w sercu
 73 III,1 |      Gołębiem rozgromił. Teraz tym bardziej musiały się serca w nich
 74 III,3 |        lwami. Zbliżyli się jeszcze bardziej. Na murach było cicho, więc
 75 III,3 | starościńskie w tym względzie, tym bardziej nalegał i zaręczał, że sam
 76 III,4 |          nie rozpraszała się coraz bardziej, ale przeciwnie, uciekała
 77 III,4 |          zbliżał się hamując coraz bardziej konia, a pan Wołodyjowski (
 78 III,4 |     Kanneberg skurczył się jeszcze bardziej i prawie przywarł do konia,
 79 III,5 |     marszałek, ale posępniał coraz bardziej i oblicze ścinało mu się
 80 III,6 |          polski zaciskał się coraz bardziej, tak iż walczący z jednej
 81 III,7 |           coraz mniej wojsko coraz bardziej znużone i na duchu upadłe,
 82 III,7 |               Nikt nie jest na nas bardziej zawzięty jako Prusak. Gdy
 83 III,9 |         siłę, jak rzeka rośnie tym bardziej, im więcej strumieni w siebie
 84 III,11|        surowy. Ten zaś jeszcze się bardziej ucieszył widząc ową minę,
 85 III,12|     zapewniały bezpieczeństwa, tym bardziej nazwożono zdobyczy do Warszawy.
 86 III,12|         choroby szerzyły się coraz bardziej i zabierały setki ofiar.~
 87 III,13|     zapewniały bezpieczeństwa, tym bardziej nazwożono zdobyczy do Warszawy.
 88 III,13|         choroby szerzyły się coraz bardziej i zabierały setki ofiar.~
 89 III,14|            Andrzej za tą radą, tym bardziej że i Hasslinga zastał śpiącego.
 90 III,14|      trudno.~Na to Hassling:~- Tym bardziej że szlachcicem jestem. Całe
 91 III,15|            zaniechali, owszem, tym bardziej darli się na drabiny, tym
 92 III,15|          im się spazmatycznie i im bardziej rzucał się pan Zagłoba,
 93 III,15|       Ogień szwedzki słabnie coraz bardziej.~- Stój! stój! - komenderuje
 94 III,15|         tłumach szmer rosnął coraz bardziej i słowo: "Wittenberg! Wittenberg!"
 95 III,15|         zmniejszać się, rósł coraz bardziej. Zdawało się przez chwilę,
 96 III,16|     zohydzał się i szpetniał coraz bardziej w jej oczach, aż z biegiem
 97 III,18|      Miecznik przeląkł się jeszcze bardziej, bo właśnie całkiem przeciwne
 98 III,21|          bardzo żywa i rosła coraz bardziej, może dlatego właśnie, że
 99 III,21|          pogrążone być może.~I tym bardziej brała jej za złe Oleńka
100 III,21|           mając ludzi lekkich, tym bardziej dojeżdżał. Co krok roniliśmy
101 III,21|        Będę, umyślnie będę jeszcze bardziej Brauna bałamuciła, by całe
102 III,22|        powracał z wojennej wyprawy bardziej sterany, zniszczony i pobity.~
103 III,23|     niepodobną jej nie uczyni, tym bardziej że w kraju wrzało coraz
104 III,23|            że w kraju wrzało coraz bardziej i nikt z mieszkańców jutra
105 III,23|        Taurogi opustoszały jeszcze bardziej niż po wyjeździe księcia.~
106 III,23|           poczęła się nudzić i tym bardziej Sakowiczowi dokuczać. On
107 III,23|        musi, jednakże tracił coraz bardziej nadzieję, czy się potrafi
108 III,23|           niej w powietrzu - i tym bardziej, kto żyw, chwytał za broń.~
109 III,26|   najwięcej wzdychał do Oleńki. Im bardziej zapuszczał się w granice
110 III,26|           i o własnej skórze coraz bardziej poczynał myśleć, że z wojsk
111 III,26|       obronę już słabszą, więc tym bardziej dokazywał. Nowiny przychodziły
112 III,27|            ową mgłę rzednącą coraz bardziej.~Na koniec o dwie staje
113 III,27|          mgła roztapiała się coraz bardziej, mógł pan Babinicz z pomocą
114 III,27|     wyraźniejszy i potężniał coraz bardziej. Widocznie Kmicic cofał
115 III,27|            powiększyła się jeszcze bardziej, wyprostował się w kulbace,
116 III,29|           Mógł to przypuszczać tym bardziej, iż wiedział, że stary miecznik
117 III,32|          głos księdza, także coraz bardziej wzruszony:~"A gdy staraniem
118 III,32|             Szum wzmagał się coraz bardziej, tłumy poczęły cisnąć się