Tom, Rozdzial

  1  I,2  |       dwóch szlachty posesjonatów. Jednego w pojedynku usiekł, drugiego
  2  I,3  |            Bóg szczęśliwszą, bo ta jednego nagrodzi, a całej ojczyźnie
  3  I,4  |            rzekłszy poglądał to na jednego, to na drugiego, jakby pytając
  4  I,6  |       Kmicic pewny mógł być opieki jednego z tych potentatów, skoro
  5  I,7  |   Rzeczywiście Kmicic nie obliczył jednego niebezpieczeństwa swej zuchwałej
  6  I,8  |             W progu natknął się na jednego z ludzi Kmicicowych w niewolę
  7  I,9  |            później dowiedziałem od jednego z Butrymów, którego w lasach
  8  I,10 |           a błazen spoglądał to na jednego szlachcica, to na drugiego,
  9  I,10 |            dwóch pułków piechoty i jednego ciężkiej rajtarii przybranej
 10  I,11 |          osłupiałym wzrokiem to na jednego, to na drugiego.~- Złe to
 11  I,11 |       znasz tutejszej szlachty. Tu jednego takiego nie upatrzysz, któren
 12  I,12 |      których przyjąłem, nie masz i jednego takiego, co by poprzednio
 13  I,13 |          tych wszystkich grzechach jednego nie masz: niewdzięczności.~-
 14  I,14 |       tutejszym dodać za strażnika jednego Szweda, jeszcze by dla wielu
 15  I,16 |         szlachtą spokrewnieni. Gdy jednego, i to najstarszego, dostanę
 16  I,17 |       poczęli klaskać, z wyjątkiem jednego Mirskiego, który pokiwawszy
 17  I,19 |         musiał teraz słuchać gróźb jednego generała szwedzkiego, musiał
 18  I,21 |         Każę mu ich powiesić co do jednego... Trzeba przykład dać...
 19  I,22 |            ci daleko lub blisko do jednego jak do drugiego, a kto ci
 20  I,26 |            dodatku, mało mi będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego
 21 II,1  |          ścianie. Soroka opatrywał jednego po drugim okiem znawcy i
 22 II,1  |         żołnierze odjechali, prócz jednego, któremu Soroka rozkazał
 23 II,1  |      Rzeczypospolitej nie było ani jednego obozu, ani jednej partii,
 24 II,1  |             ani jednej partii, ani jednego wojska, które by go nie
 25 II,4  |      przejezdny pan dał mi list do jednego z ich pułkowników, abym
 26 II,5  |         raczej przywiózł, bo tam i jednego człowieka między tymi ludźmi
 27 II,5  |           nadstawiać; niechby choć jednego ustrzelili albo usiekli,
 28 II,6  |        między tymi ochotnikami ani jednego, prócz wyrostków, który
 29 II,6  |            Dziękujmy Bogu, że choć jednego mamy między sobą!~- Onże
 30 II,6  |     Radziwiłł, gdyby był nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie
 31 II,11 |       Kmicic nie tracił z niej ani jednego słowa.~- Ekscelencjo - odpowiedział
 32 II,11 | niemieckiego poddany?... Więc spod jednego pana jesteśmy.~- Jestem
 33 II,12 |         grzmot słów rozlegał się z jednego końca w drugi. Między pieśnią
 34 II,13 |     zwątpienia, wydalił ich, prócz jednego, który za mistrza w swej
 35 II,13 |    zawieszę. A waćpan maszże już z jednego Szweda na sumieniu?~- Nie! -
 36 II,13 |         budynkami nie było już ani jednego jeźdźca. Kilku wraz z końmi
 37 II,15 |          dane przeleciały szybko z jednego końca linii szwedzkich w
 38 II,15 |        najlepszy skutek mieć może. Jednego nam Pan Bóg dał Litwina,
 39 II,16 |      przeznaczono do każdej baszty jednego szlachcica z jego czeladzią,
 40 II,16 |         klasztorem, że niech aby z jednego działa dadzą z murów ognia,
 41 II,16 |      uśpionych i zabrali ich co do jednego. Sprowadzonych do obozu
 42 II,16 |       poświęcenia zakonników. Więc jednego z nich, księdza Błeszyńskiego,
 43 II,16 |          się za znamienitą osobę i jednego z pierwszych w świecie pułkowników
 44 II,16 |          też trąbę sławy słychać z jednego końca świata w drugi...
 45 II,17 |    wyładowaną do twarda prochem. Z jednego jej końca zwieszał się długi
 46 II,18 |           działo rozsadzić. Z tego jednego uczynku można by go poznać.
 47 II,18 |             sam zaś zwrócił się do jednego z żołnierzy.~- Ruszaj mi
 48 II,19 |           wszystkie wysilenia. Mur jednego dnia naprawią. A te działa,
 49 II,19 |            Zbrożek począł kiwać na jednego z jeźdźców.~- Bywaj, bywaj!
 50 II,19 |            szybkością błyskawicy z jednego końca wałów na drugi. Najodważniejsi
 51 II,19 |   oficerowie zgromadzili się co do jednego, aby wysłuchać odpowiedzi
 52 II,20 |           ludzie, że do wiosny ani jednego Szweda w Rzeczypospolitej
 53 II,20 |          pokazał, wszyscy by co do jednego człeka przy nim stanęli
 54 II,20 |           znaczenia, gdy był panem jednego tylko lichego zameczku,
 55 II,21 |            granicach, a za miesiąc jednego Szweda już nie będzie, jeno
 56 II,22 |                Zali ta wolność dla jednego nie jest niewolą dla wszystkich?
 57 II,23 |     dostrzeżono wózek zaprzężony w jednego konia, a w wózku człeka.
 58 II,23 |           mają zdrożone, i jeszcze jednego ucapię, i Kiemliczom moim
 59 II,24 |      sprzedać drogo. "Jeszcze choć jednego!" - powtarzał sobie i puszczał
 60 II,24 |           później nie było już ani jednego żywego Szweda w parowie. ~
 61 II,25 |      rękoma, król jakiś w zawoju z jednego szmaragda uczynionym, dalej
 62 II,26 |          panie! Skróć moją mękę!~- Jednego tylko nie możem ci zapomnieć,
 63 II,27 |   nieosiadły, by też i najwięcej u jednego szlachcica synów było, na
 64 II,32 |           znaleźliśmy z oficyjerów jednego tylko pana Charłampa, który
 65 II,33 |          Kmicica, poznał go też od jednego rzutu oka i upuściwszy kożuszek
 66 II,33 |              Po Szwedach i po nich jednego dachu całego w Rzeczypospolitej
 67 II,36 |        Znać było, że czekają tylko jednego wyrazu, ażeby rzucić się
 68 II,37 |     koniuszy pohańbił rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic swawolnik
 69 II,38 |     koniuszy pohańbił rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic swawolnik
 70 II,39 |    okoliczności uderzyły wszystkie jednego wieczora.~Na zamku bialskim
 71 II,40 |           natury skąpy wielce, dla jednego Sakowicza był hojny. Wpływami
 72 II,40 |             Wasza dostojność... za jednego by go oddał: za Sakowicza.~-
 73 II,41 |            skoczył w tej chwili na jednego z owych koni, które Sorokę
 74 III,1 |     Wszystkie w pień wycięte. Mnie jednego żywcem puszczono!~Smagłe
 75 III,3 |            artylerią. Jeślim się o jednego gemajna albo o jednego konia
 76 III,3 |           o jednego gemajna albo o jednego konia omylił, gotówem całą
 77 III,3 |            wielce doświadczonego i jednego w Rzeczypospolitej z najprzedniejszych.
 78 III,4 |     Wówczas trąby grały radośnie z jednego końca szwedzkiego obozu
 79 III,4 |           Tomaszowie! - powtarzano jednego dnia.~- Pan Lubomirski wali
 80 III,4 |        mamy! - A czemuśmy na widok jednego nie wrócili?... Naprzód!~
 81 III,5 |          parol i samem ich siedmiu jednego po drugim rozciągnął. On
 82 III,6 |          się z szybkością wichru z jednego końca Ukrainy w drugi.~Z
 83 III,7 |     Inflanty do tytułu dodał. Dość jednego takiego żbika, jak Kmicic,
 84 III,8 |          dziesięciu już rozciągnął jednego po drugim, a żaden nie mógł
 85 III,8 |    exquisitissimi, każden najmniej jednego diabła, a niektórzy po pięciu
 86 III,8 |      Kmicic posunął konia, chwycił jednego Lapończyka za kark, podniósł
 87 III,8 |               Żeby mi król takiego jednego podarował, kazałbym go uwędzić
 88 III,8 |          nadzwyczajnego człowieka, jednego z takich, którzy chodząc
 89 III,9 |         tak był zziajany, że słowa jednego przemówić nie mógł, jeno
 90 III,12|            duszą stoicie.~Nie jego jednego wzięto w niewolę, możecie
 91 III,12|            królewskim nie masz ani jednego oblężniczego działa, podczas
 92 III,12|         widno, rozbito mu je co do jednego. Wittenberg, któremu o ów
 93 III,13|            duszą stoicie.~Nie jego jednego wzięto w niewolę, możecie
 94 III,13|            królewskim nie masz ani jednego oblężniczego działa, podczas
 95 III,13|         widno, rozbito mu je co do jednego. Wittenberg, któremu o ów
 96 III,15|           pień załogi. Po zdobyciu jednego domostwa, nim krew przyschła
 97 III,15|          Wygnieciono Szwedów co do jednego w pomniejszych budowlach,
 98 III,15|         wszystkich na szablach, że jednego szczątka nie zostanie.~Inni
 99 III,17|        nich dzieje, i że chyba dla jednego Jana Kazimierza rozwiązałyby
100 III,21|   Rzeczypospolitej zawisł od bitwy jednego z jednym, to by pana Michała
101 III,22|       wstyd było wyznawać, że ktoś jednego z Billewiczów, jak psa,
102 III,22|          opuszczą go wszyscy co do jednego.~Książę też nie zamierzał
103 III,22|            ale ja dam sobie rady i jednego wyczółka nikomu nie ustąpię.
104 III,23|         pod Kozienicami! - mówiono jednego dnia - zbił pod Jarosławiem! -
105 III,23|   zostającym z góry udzielił, jego jednego wyjmował? Musi on już być
106 III,24|     krewnego królów dla schwytania jednego grasanta azardować. Lecz
107 III,24|         jeszcze dalej leżało padło jednego konia, z którego wilcy świeżo
108 III,24|            pytał, powiedziałem, że jednego z Rochem mieli praeceptora,
109 III,25|     krewnego królów dla schwytania jednego grasanta azardować. Lecz
110 III,25|         jeszcze dalej leżało padło jednego konia, z którego wilcy świeżo
111 III,25|            pytał, powiedziałem, że jednego z Rochem mieli praeceptora,
112 III,26|            Wszyscy oni, prócz może jednego Rekucia, w piekle skwierczą,
113 III,27|          Wstęga dymu przeleciała z jednego końca szeregu w drugi, potem
114 III,27|            dwóch nohajców, lecz on jednego powalił wystrzałem z pistoletu,
115 III,28|        dobroci nie nadawały się do jednego szeregu.~Mógł miecznik z
116 III,28|    posłańców, i to nie chłopów, bo jednego Jurka Billewicza, drugiego