Tom, Rozdzial
1 I,3 | panna Aleksandra ujęła się znowu koniuszkami palców za suknię.~-
2 I,3 | Orszańskiego składacie.~I znowu dygnęła z nadzwyczajną powagą,
3 I,3 | A ja na śmierć i żywot!~Znowu soboli kołpak Kmicica pochylił
4 I,4 | po wsi łowią...~Nastała znowu chwila milczenia. Gorące
5 I,6 | wspomaga...~Chłop odszedł - i znowu zaczęły płynąć dnie, tygodnie
6 I,7 | do zdrowia, to martwiała znowu, gdy zdarzyły się słoty
7 I,7 | pokaże.~- Mają podobno nasi znowu ruszyć - rzekła Terka -
8 I,7 | wróciły, bo się podniosła znowu i spojrzawszy mu wprost
9 I,8 | Wołodyjowski.~Lecz po chwili znowu inna myśl przyszła mu do
10 I,10 | Albo wszyscy,~albo nikt!" - znowu przelatywały z ust do ust.
11 I,10 | radnego domu otworzyły się znowu i ukazał się w nich pan
12 I,11 | historia powtórzyła się znowu z całą dokładnością; po
13 I,11 | ścigając stada ptactwa, to znowu ginęły w oddali, ale coraz
14 I,11 | oczy, po czym otworzył je znowu na chwilę, mruknął jeszcze: "
15 I,11 | się chce szwedzkiego mięsa znowu pokosztować jak wilkowi
16 I,12 | ramiona i wyściskawszy, znowu ściskał i ręce zacierał;
17 I,12 | ale go ksiądz Kobyliński znowu dla katolików wyprocesował
18 I,12 | dwoje, połowy rozłamały się znowu, aż wreszcie sformowały
19 I,12 | chwilę, po czym odezwał się znowu:~- Zali nie bolesna waszmościom
20 I,12 | rozmawiając znaleźli się znowu na dziedzińcu zamkowym,
21 I,12 | warty nie schodzą? Widać, znowu ktoś godny będzie przejeżdżał.~
22 I,13 | ręce i przytulił! A przecie znowu ta sama, choć inna: też
23 I,13 | Tymczasem dźwięki kapeli umilkły znowu i zamiast nich usłyszał
24 I,13 | chyba z desperacji czego znowu dopuścić, niechże nie desperuje
25 I,14 | twarz jego zasępiła się znowu:~- Ci potężni tylko potężnych
26 I,14 | rozumie! A wówczas obie krainy znowu się połączą i zleją się
27 I,15 | Bóg to osądzi. Czekajcie. Znowu tam jakiś ruch. Część dragonii
28 I,15 | oficerów wie, co trzeba. Dym znowu! Nie widzę nic...~Strzały
29 I,21 | tej dziewce zawzięte!~I znowu:~- Tegom się po tobie, panno,
30 I,22 | Karola Gustawa.~A po chwili znowu:~- Owóż ostatnia poczta!
31 I,22 | książę litewski! - krzyknął znowu pan Jurzyc.~Ale tym razem
32 I,23 | wasza książęca mość, bo znowu nie rozumiem!~- Podlasie
33 I,23 | ale wtem ze wzruszenia znowu mu powietrza zabrakło w
34 I,25 | rozbojów bać się trzeba..."~- Znowu spóźniona rada, bo działa
35 I,25 | podniósł się z krzesła i znowu zaraz usiadł, jak człowiek,
36 I,25 | godziny później ukazał się, znowu, całkiem przybrany już jak
37 I,26 | Bogusław zamilkł, a po chwili znowu:~- Każ mnie puścić tym chamom,
38 II,1 | Jazda!~Soroka wskoczył znowu na konia i ruszyli. Ślady
39 II,1 | Skądeście się tu wzięli? - pytał znowu smolarz głosem, w którym
40 II,1 | się diabeł żenił.~Umilkli znowu i poczęli drzemać, jeno
41 II,4 | siadł za stołem i wziął się znowu do jadła. Nieznajomy pan
42 II,4 | zabił!~Tu rozmowa przeszła znowu na pana Wołodyjowskiego,
43 II,4 | po kwadransie ukazali się znowu, prowadząc Rzędziana, który
44 II,5 | pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! ma być wojna, to
45 II,6 | opornych!... - krzyczeli znowu burzliwsi.~- Nie ma opornych!...
46 II,6 | Michale!~Wołodyjowski nalał znowu.~- Powiadają - mówił Zagłoba -
47 II,6 | wiadomości.~Ale podjazd wyszedł i znowu upłynęło dwa dni bez wieści.~
48 II,7 | smak była ta rozmowa, więc znowu zaczął de publicis.~- Wysłałem
49 II,10 | ludziom, do Częstochowy!...~I znowu pan starosta umilkł.~Słońce
50 II,11 | Straszliwy Chmielnicki Lwów znowu obległ, a zastępy jego sprzymierzeńców,
51 II,11 | świat ogarnia, lecz gdy znowu rozbłyskał, wówczas rozpromieniały
52 II,12 | blaszanych i drewnianych mis. I znowu rzeka głów toczyła się dalej,
53 II,12 | głów toczyła się dalej, i znowu brzmiały pieśni.~W miarę
54 II,12 | sposobem znalazł się wreszcie znowu w głównej nawie kościelnej.
55 II,13 | zabrać, lecz strzała świsnęła znowu i drugi padł na piersi pierwszego.~
56 II,15 | dokończył przekleństwa, gdy znowu oficer z częstochowskiego
57 II,16 | życzeniami swych oficerów Miller znowu rozpoczął układy. Przybył
58 II,16 | Czasu szkoda! lepiej oto znowu tej nocy wycieczkę uczynić
59 II,16 | posłać drugich, to ich Miller znowu zatrzyma. Wszelako w kilka
60 II,17 | głębokiej już nocy, zapukał znowu do celi księdza przeora,
61 II,18 | postępował coraz przezorniej. I znowu stanął, i znowu słuchał.
62 II,18 | przezorniej. I znowu stanął, i znowu słuchał. Bał się trochę
63 II,18 | strach go zdjął.~Puścił się znowu całym pędem; nagle trafił
64 II,19 | Jacek Brzuchański, podrzucił znowu list ostrzegający o szturmie,
65 II,21 | Kazimierz po ewangelii klęknął znowu, ręce rozłożył, oczy wzniósł
66 II,21 | kanclerza nie gniewaj - rzekł znowu król. - Po prawdzie, niemało
67 II,22 | mu szyki, gdyż musiałby znowu gońców wysyłać i ostrzegać.
68 II,23 | Lecz ze zgrozą pomyślał znowu, jak straszne wrażenie musi
69 II,23 | wjeżdżam, druga mi świeci...~I znowu nastało milczenie, tylko
70 II,23 | królewska mość jeno rozkaże, a znowu skoczę, dognam ich, bo konie
71 II,24 | Nowy Targ dochodziły, i znowu przedzierać się przez wirchy
72 II,25 | rozsiane po nizinie, lecz wnet znowu ukazywali się oczom jako
73 II,25 | pierwszych powitaniach król znowu siadł na koń, a pan marszałek,
74 II,26 | nalegać, by się położył znowu, przecie nie chciał tego
75 II,27 | promieniała coraz bardziej; wziął znowu akt do ręki i znów czytał,
76 II,27 | Rzeczypospolitej!~Lecz król począł znowu czytać i po chwili zawołał:~-
77 II,29 | Jezus! Jezus! Jezus!~I znowu napadła go duszność; począł
78 II,32 | potem gdzieś jechał... I znowu ostrzegł nas, iż książę
79 II,34 | od waćpana miłuję!...~Tu znowu poczęli się ściskać, na
80 II,36 | spokój, dla Boga! Co to znowu!.. - krzyknął. - Siadaj
81 II,37 | twarz hetmańska poweselała znowu, rozradowały się i inne.
82 II,38 | twarz hetmańska poweselała znowu, rozradowały się i inne.
83 II,41 | odpowiedział żołnierz.~I znowu nastało milczenie. Cóż mieli
84 II,41 | Sorokę! - zakomenderował znowu Kmicic.~Byli tacy, którzy
85 III,1 | elektor po jego stronie znowu stanie.~Gdy więc oblężenie
86 III,1 | się pomiarkował i pytał znowu kapitana Freeda:~- Zacneż
87 III,3 | chwili jechał w inną stronę i znowu pytał:~- A co? Nie widać?~
88 III,3 | tylko dochodząc fortuny znowu w granice powrócił i łącznie
89 III,3 | nie dość jeszcze uczynił, znowu prowincji swej pruskiej
90 III,3 | milczał przez chwilę, po czym znowu argumentować począł: więc
91 III,4 | się spieszyć.~Jakoż gdy znowu zagłębili się w bór za Wielkimi
92 III,4 | się pod las i zatrzymały znowu, jakby miejsce nieprzyjacielowi
93 III,6 | mgnieniu oka rozdzieliły się znowu na mniejsze, wreszcie rozsypały
94 III,7 | hałasów, noce... Żywność znowu się kończyła.~Tymczasem
95 III,10| ale z pierwszą gwiazdą znowu była uczta. Tymczasem rano
96 III,14| Hassling zarumienił się znowu, lecz pan Andrzej tego nie
97 III,15| victus!~Tu Roch przyszedł znowu z pomocą wujowi i najbliższego
98 III,16| księżnę udzielną, ale tak, że znowu niełatwo było jej odgadnąć,
99 III,19| koło południa rozbudził się znowu, zlany potem obfitym.~-
100 III,20| żywo:~- Dla Boga! co tam znowu?~- Ketling odmawia - odrzekła
101 III,20| oschły i brwi ściągnęły się znowu od myślenia, z dawną stanowczością
102 III,21| po chwili milczenia tak znowu mówić począł:~- Nastały
103 III,21| zapomni i mnie po... ko...~Tu znowu pisnęła cieniuteczko, zakryła
104 III,23| odpoczynku, febra bowiem wróciła znowu z dawną siłą. Jednak trzeba
105 III,23| odejściem wojsk partie jęły znowu przesuwać się za Rosienie
106 III,24| przechodzili.~I zamyślił się znowu, bo sam dobrze nie wiedział,
107 III,25| przechodzili.~I zamyślił się znowu, bo sam dobrze nie wiedział,
108 III,27| świst piszczałek rozległ się znowu na skrzydłach czambułu i
109 III,29| ciebie, Anusiu!~Upłynął znowu dzień; miecznik nie tracił
110 III,29| Już go nie znajdziem, póki znowu nie wypłynie! - rzekł na
111 III,31| skłonny, bo po chwili rzekł znowu jakby sam do siebie:~- A
112 III,31| twarz Kmicica ozwał się znowu:~- Nie dowieziecie go do
113 III,31| Winy jego przychodziły jej znowu co chwila do myśli, tak
114 III,32| na chwilę i wnet usiadł znowu, głowę swą wynędzniałą wsparł
115 III,32| a w kościele zerwał się znowu gwar zdumienia.~Ksiądz czytał
|