Tom, Rozdzial

  1  I,1  |           mnie tu wiatr przywiał, daj Boże, szczęśliwy.~- Waćpan
  2  I,1  |           w konwencie nie uczyli! Daj waćpan spokój, bo się rozgniewam...
  3  I,2  |        krzyknął Kokosiński.~- Nie daj czekać niebożętom!~- Mości
  4  I,3  |        Oleńka.~- Jaki tam grzech! Daj jeszcze grzeszyć.~- Już
  5  I,4  |           i on nam nie życzył, co daj Boże, amen!~- Byle był po
  6  I,4  |        gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej.
  7  I,4  |         jasna dziedziczko?... Bóg daj najlepsze!~Przeszli do izby
  8  I,4  |          wpierw podbechtajmy. Nie daj Bóg, aby nas opuścił. Zaraz
  9  I,4  |      wszystkie trybunały ścigają! Daj rękę, Rekuć, odpuszczam
 10  I,5  |        Rotmistrz się zbiesił. Nie daj Bóg mu pod rękę wpaść...~
 11  I,6  |       życie, ocalże i duszę moją, daj krzywdy nagrodzić, pozwól
 12  I,7  |          zwrócił się do Oleńki:~- Daj panienka ręce umyć... Ot,
 13  I,8  |   patrzyła taka uczciwość, że nie daj Panie Boże nikomu gorszej
 14  I,9  |          ciągle jęczeli: "Jędruś! daj na mszę za nasze dusze,
 15  I,10 |           nie bał, ale z naszymi, daj Boże, abyśmy coś znaczniejszego
 16  I,10 |          dobrą?~- Jeno dłuższą... Daj naprzód dukata.~- Masz!~
 17  I,11 |          w tobie krew żołnierska. Daj ci Boże, żebyś był do ojca
 18  I,11 |        zawojować - czego Boże nie daj! - niż puszczę. Dwadzieścia
 19  I,12 |       luter, jak i król szwedzki. Daj Boże, żeby się jeszcze ze
 20  I,12 |          Niecnotą ginie ojczyzna. Daj Bóg, abyśmy się tu czego
 21  I,12 |           go zza pasa wyciągnij i daj mu nim w pysk. Lepszego
 22  I,12 |          to ambicja, panie Janie. Daj nam, Boże, więcej takich
 23  I,13 |      jeśli mu uszów nie obetnę.~- Daj waść pokój.~- W ogień za
 24  I,13 |        Siarczysty jakiś żołnierz, daj go katu! Widzi mi się, że
 25  I,13 |         co w sercu, to w gębie.~- Daj no waćpan pyska! - rzekł
 26  I,13 |    komnaty. Zostali sam na sam.~- Daj ci Boże zdrowie, żeś pospieszył! -
 27  I,13 |     nagroda z rąk moich dojdzie i daj Boże doczekać, wiele innych,
 28  I,13 |        zatrzymał się i słuchał.~- Daj Boże - rzekł po chwili -
 29  I,13 |        Naprzód to waćpan uczyń.~- Daj mi jeno nadzieję, że jak
 30  I,13 |      uczęstowała! Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem,
 31  I,14 |           kraju nie pozostał. Nie daj Bóg, aby się to stało, bo
 32  I,15 |   gorszych opałach i Bóg ratował. Daj ordynans dla mnie i dla
 33  I,15 |        pierścień!~- Masz waćpan i daj mnie pokój! - rzekł pan
 34  I,15 |            Ciemno tu, choć w pysk daj. Niedługo świtać pocznie.
 35  I,15 |         słuszny gniew twój, Boże, daj jeno karę najprędzej! Niechże
 36  I,15 |         pomyślnie! - rzekł Jan.~- Daj Boże, żeby się skończył
 37  I,16 |         wielki książę litewski, a daj Boże, w przyszłości król
 38  I,16 |            Jako żywo, że zażądam, daj Boże najprędzej! - odrzekł
 39  I,16 |           to w świecie pan. Boże, daj mu wszystko dobre!... Mówię,
 40  I,17 |           tak ciemna, choć w pysk daj. Własnych palców byś nie
 41  I,17 |          była ciemna, choć w pysk daj, a on zdjął waszej mości
 42  I,17 |           szukać!~- Wodza, wodza, daj nam, Panie miłosierny! -
 43  I,19 |         Ruszaj! - rzekł książę. - Daj Bóg, by nie było za późno.~
 44  I,20 |       tedy bądź waszmość zdrów... Daj Bóg, abyśmy się w lepszych
 45  I,23 |         tym, jakim ja jest! Teraz daj mi wasza książęca mość respons
 46  I,24 |       bitwy - dorzucił Ganchof. - Daj Boże, obok siebie, nie przeciw
 47  I,24 |      ludzka wola przeciw boskiej. Daj ci Boże szczęście i spokojność.
 48  I,24 |        tej, po której błądzisz.~- Daj już pokój! daj już pokój! -
 49  I,24 |        błądzisz.~- Daj już pokój! daj już pokój! - zawołał gorączkowo
 50  I,25 |         ręce ku niebu i mówili:~- Daj Bóg zdrowie, daj Bóg szczęście
 51  I,25 |        mówili:~- Daj Bóg zdrowie, daj Bóg szczęście księciu wojewodzie
 52  I,25 |        panem Andrzejem i rzekł:~- Daj mi parol kawalerski, że
 53  I,25 |             Mogło ci się wymknąć. Daj parol!~- Daję - rzekł Kmicic
 54 II,1  |              Co masz jeść dać, to daj - i gorzałki. Pana wieziemy,
 55 II,2  |           lochu, miodu wynieść!~- Daj ociec klucz od kłódki! -
 56 II,4  |          mówią: dech mu zatyka.~- Daj mu Boże zdrowie, zacny to
 57 II,4  |           głośno mówią, co myślą, daj zaś Boże, by jak najprędzej
 58 II,4  |      pierwszy lepszy przybłęda i "daj!". Nie dasz, to ci winę
 59 II,6  |  Wołodyjowskiemu z garść ludzi?~- Daj ojciec pokój - odpowiedział
 60 II,12 |         dręczyć mnie dłużej!...~- Daj waść spokój! - rzekł ksiądz
 61 II,13 |         miły!... Dajże pyska!~- A daj i ty! - rzekł Kmicic.~I
 62 II,14 |    odpowiedział rycerz. - Soroka! daj, co masz pod ręką!~Stary
 63 II,16 |        Boża! Zmiłuj się nade mną! Daj mi wytrwanie!... Na Boga
 64 II,16 |      serca i odwróci je od nas.~- Daj mi waćpan pokój ze swymi
 65 II,16 |  ostentacyjnie:~- Panie Sadowski, daj mi twą rękę. Pan jesteś
 66 II,17 |     bohaterskie i święte...~- At, daj pokój! - przerwał ksiądz.~-
 67 II,17 |        dobrze. No, panie Pietrze, daj gęby i ruszaj po księdza
 68 II,17 |          Dajże mu Boże szczęście, daj mu Boże, bo takiego drugiego
 69 II,18 |         Lepiej o tym nie mówić... Daj mi go wasza dostojność...
 70 II,18 |      który tak mi się odpłacił... Daj mi go wasza dostojność!
 71 II,18 |       można napotkać, ale to Boże daj!~Nastała chwila milczenia.~-
 72 II,20 |           naszego pana wyglądamy. Daj go Bóg! bo niechby się tylko
 73 II,23 |          swój obuszek.~- Byłem.~- Daj pokój obuszkowi - mówił
 74 II,23 |           pochwy i zawołał:~- Nie daj Bóg, abym z własnej ziemi
 75 II,27 |      uchodzącego! - rzekł król.~- Daj Boże najprędzej!... - zakrzyknęli
 76 II,27 |        się po szerpentynie.~- Nie daj Bóg, aby się to stało! -
 77 II,28 | mocniejsze szturmy odpiera... Nie daj, Matko Najświętsza, by nieprzyjaciel
 78 II,28 |         słowa:~- Siadaj, Rochu, i daj spokój! Wiedz i o tym, że
 79 II,29 |         Na to odrzekł Charłamp:~- Daj je Boże! Nie stanie się
 80 II,32 |        mość, alem pierwszy raz, a daj Boże, ostatni, przeciw dyscyplinie
 81 II,34 |    dostanę, póki jej nie wydrę... Daj mi, panie, tych Tatarów,
 82 II,35 |         radziwiłłowskiej równa.~- Daj Boże Anusi. Lżejsze jej
 83 II,36 |       przeszły od nóg do głowy.~- Daj panna spokój, dla Boga!
 84 II,40 |        jechać.~- Wasza dostojność daj mi przynajmniej pismo do
 85 III,4 |       naczółku: "Bóg prowadź! Bóg daj wiktorię! Bóg daj szczęśliwy
 86 III,4 |    prowadź! Bóg daj wiktorię! Bóg daj szczęśliwy powrót!" Oni
 87 III,5 |           nie tylko wodzem, ale - daj Bóg naszemu Kazimierzowi
 88 III,5 |         dla pana Czarnieckiego... Daj Boże naszemu królowi jak
 89 III,6 |       górę:~- Vivat Czarniecki!~- Daj Bóg drugie prędkie spotkanie!...
 90 III,6 |      jeszcze nieraz przysporzysz. Daj Boże, żeby twoi synowie
 91 III,9 |         co zjadł.~- Zjedz licha i daj mnie spać! Co tam, panie
 92 III,11|       siekli, nie nas sieczono.~- Daj cię katu! Żeby ci choć język
 93 III,12|      zmiłuj się nad ludem Twoim i daj ratunek tym ginącym! Amen!
 94 III,13|      zmiłuj się nad ludem Twoim i daj ratunek tym ginącym! Amen!
 95 III,14|          bym go podkuć kazał...~- Daj waćpan spokój! - przerwał
 96 III,14|   będziesz wydziwiał, teraz zasię daj temu kawalerowi mówić.~-
 97 III,15|      podmuch, to i bunt gotowy.~- Daj Boże, by się nie zaczęli
 98 III,17|          kardynalne prawa deptać?~Daj spokój, daj spokój ! - mówił
 99 III,17|         prawa deptać?~Daj spokój, daj spokój ! - mówił gorączkowo
100 III,18|          stawię kondycję, której, daj Bóg, żebyś nie odrzucił.~-
101 III,21|           się do kogo schronić.~- Daj go Boże jak najprędzej -
102 III,21|           mi wszystko jedno!...~- Daj wam Boże, abyście się zeszli...
103 III,21|        skoro o nim usłyszymy...~- Daj to Bóg!~- I powiem waćpanu,
104 III,21|       Książę cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie! - odrzekł
105 III,22|            żeń się, Jasiu, żeń, a daj znać o weselu, będę drużbą.~
106 III,22|          wojny wyglądając.~- Och, daj spokój! Wiesz, że cię miłuję.~-
107 III,23|        się tak dobrze nie będzie. Daj Bóg popłoch jakowy między
108 III,23|     uderzać w pokorę, ale musimy! Daj tylko Bóg, żeby mnie przyjęto
109 III,24|           by na cię następował.~- Daj to Bóg! Tę samą mam nadzieję -
110 III,25|           by na cię następował.~- Daj to Bóg! Tę samą mam nadzieję -
111 III,26|           śmiercią zginął, że nie daj Boże żadnemu z nas gorzej.
112 III,27|      duszy:~- Nie za moją krzywdę daj mi się, Chryste, pomścić,
113 III,27|        woda musi tu być blisko... Daj mi pić i ranę zalej.~- Zdychaj,