Tom, Rozdzial

  1  I,1  |                Kulwiecówny podniecane. Czasem też spoglądały na się bystrymi
  2  I,1  |                się bystrymi oczkami, a czasem na pannę Aleksandrę, jakby
  3  I,1  |             Więc niepokój ogarniał ją, czasem luby, a czasem przykry,
  4  I,1  |            ogarniał ją, czasem luby, a czasem przykry, i dusza jej ciągle
  5  I,4  |               sierdząc się na pannę, a czasem na siebie samych warcząc,
  6  I,4  |             tej wojowniczej szlachcie; czasem też który słowo puścił. "
  7  I,4  |             któremu chodziło o to, aby czasem nie obyło się bez bójki,
  8  I,5  |               napastnicy? Kmicic karał czasem i swoich ludzi, gdy mu nie
  9  I,7  |              gwiazdami, spodem ujrzysz czasem piekło okropne...~- O Jezu! -
 10  I,7  |            pacunelki.~- ...z diabłami. Czasem morze niezmierne, na nim
 11  I,7  |               oszczędzić przeciwnika - czasem cofnął się o mały krok w
 12  I,7  |          cofnął się o mały krok w tył, czasem postąpił naprzód - widocznie
 13  I,7  |              wyrwały się z ust widzów; czasem rozlegał się wybuch niepohamowanego,
 14  I,8  |          Wołodyjowski drogą po słońcu, czasem stawał i w ziemię oczy wbijał
 15  I,10 |              paktowania popróbować, bo czasem więcej słowem można wskórać
 16  I,11 |               oddalenia, podnosiły się czasem stada kaczek, cyranek lub
 17  I,11 |         podobne do czarnych krzyżyków; czasem klucz żurawi zaczerniał
 18  I,12 |           srodze bym się martwił, gdyż czasem myślę, że takie to już moje
 19  I,12 |            trwać w nim do końca życia. Czasem i żal, że nie będzie komu
 20  I,12 |             zawsze szlachty i panów, a czasem aż z obcych krajów przyjeżdżają,
 21  I,13 |           mięsa ad libitum mają, a oni czasem po roku mięsa nie widują
 22  I,13 |            gęsto kroplami potu okryte; czasem wzrok jego biegał szybko
 23  I,18 |                krzyżował się z szablą, czasem strzał pistoletowy buchnął.
 24  I,19 |              tym, ale Bóg da, że się z czasem o moich intencjach przekona,
 25  I,20 |               Skrzetuski.~- A wspomnij czasem żołnierza, który choć nie
 26  I,21 |                zaglądają mi do łoża, a czasem chłód się nagły czyni...
 27  I,23 |         miesiąc, dwa, trzy. Dzieją się czasem takie cuda, jako wszyscy
 28  I,23 |            popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy. Nie dość na
 29  I,23 |             włożył koronę, tedyby go z czasem i na polski tron powołano,
 30  I,23 |                 Rozumiem to, że póki z czasem afekt nie ostygnie, to choć
 31  I,25 |           idzie.~Pan Andrzej pocieszał czasem tych nieszczęśliwych mówiąc
 32  I,25 |              jego fortuną. Straszny on czasem i niezbadany, ale większy
 33  I,25 |            ptak, i mówił sobie: wrócę.~Czasem przesuwała się przed nim
 34  I,25 | radziwiłłowskie pułki, zapuszczały się czasem daleko w głąb kraju, aż
 35  I,25 |            zwane "partie", nad którymi czasem i miejscowi opryszkowie
 36  I,26 |             pobereżników, smolarnie, a czasem wozy ciągnące pojedynczo
 37 II,1  |            sprawiać mu przyjemność, bo czasem uśmiechał się oczyma.~A
 38 II,1  |          szlachta.~- I tu mieszkają?~- Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!~-
 39 II,1  |              mieszkają?~- Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!~- A te konie
 40 II,1  |                  A co z końmi robią?~- Czasem wezmą sztuk dziesięć, dwanaście,
 41 II,1  |             lasu, w głębiach i bliżej, czasem tuż, tuż, jakby o sto kroków
 42 II,1  |               jeno wachmistrz podnosił czasem głowę i nasłuchiwał przez
 43 II,4  |           Kiemlicze siekli szablami, a czasem bodli łbami jak dwa byki,
 44 II,9  |           panie bracie, ciężko - mówił czasem szlachcic do szlachcica -
 45 II,9  |              na słońce nie porwiemy...~Czasem też powoływano się na świeżą
 46 II,9  |                dziwniejsze widoki. Oto czasem między oddziałami rajtarskimi
 47 II,10 |          spiesznie chodząc po ulicach. Czasem tylko jaka kareta pańska,
 48 II,10 |      spuszczonymi oczyma, śmiać się, a czasem śpiewać pieśni bezecne przed
 49 II,14 |                Skręcał się, rozkręcał, czasem zamigotał pod światło połyskliwą
 50 II,14 |              połyskliwą stalową łuską, czasem ściemniał i pełzł, pełzł,
 51 II,14 |           której tuleja z papieru albo czasem z drewna siedzi.~- Jezu
 52 II,15 |            przesiąkniętych żywicą.~Jak czasem stada wędrownych żurawi,
 53 II,15 |              się do owczarni.~Jednakże czasem kosa o kosę zabrzękła, czasem
 54 II,15 |          czasem kosa o kosę zabrzękła, czasem kamień pod stopą zazgrzytał,
 55 II,15 |            pana marszałka Wittenberga. Czasem też i okoliczności umieją
 56 II,16 |            natury zupełnie zły, miewał czasem szlachetniejsze popędy,
 57 II,17 |             kół, gwar głosów ludzkich, czasem rżenie koni i rozmaite inne
 58 II,19 |              tylko głośnymi oddechami, czasem też rozległ się zgrzyt zębów,
 59 II,19 |              rozległ się zgrzyt zębów, czasem trzaśnięcie rapierem.~-
 60 II,20 |              wygnanemu panu ofiarować. Czasem trafiały się i poczty pańskie,
 61 II,20 |         trafiały się i poczty pańskie, czasem większe lub mniejsze oddziały
 62 II,23 |         królewskim, rozpatrując drogę; czasem jechał ze wszystkimi zabawiając
 63 II,23 |             tym coś jest!~- I mnie się czasem widzi - rzekł król - że
 64 II,24 |               ledwie mogły postępować. Czasem trzeba było zsiadać i w
 65 II,26 |                nią, a choć człek sobie czasem chce ją wybić z serca i
 66 II,28 |           muszę, to prawda, ale dobrze czasem i Zagłoby posłuchać... Śmiele
 67 II,33 |            dobrudzcy, i naszej jeździe czasem dotrzymują. Nim się ów ciężki
 68 III,1 |              gotów zawsze się zwrócić. Czasem też szedł przed Szwedami,
 69 III,1 |              też szedł przed Szwedami, czasem po bokach, a czasem, zapadłszy
 70 III,1 |          Szwedami, czasem po bokach, a czasem, zapadłszy w głuchych lasach,
 71 III,1 |               końca nie mógł odgadnąć. Czasem zdawało mu się, że jest
 72 III,4 |            topieli; szli tak wolno, że czasem ledwie przez cały dzień
 73 III,4 |              widziały zawsze jeźdźców, czasem daleko na krańcu widnokręgu,
 74 III,4 |           daleko na krańcu widnokręgu, czasem o staje, czasem o dwa strzały
 75 III,4 |            widnokręgu, czasem o staje, czasem o dwa strzały z muszkietu,
 76 III,4 |               dwa strzały z muszkietu, czasem, gdy atakował, nad samym
 77 III,4 |      częstokroć przystawali słuchając, czasem zjeżdżali z drogi w bok,
 78 III,4 |                tak prędko jako świecę; czasem zaś jechał na karku dwóch,
 79 III,4 |               i przebiegając rajtarom. Czasem za jednym pędziło kilku
 80 III,4 |          pędziło kilku lub kilkunastu, czasem pojedynczy za pojedynczym.
 81 III,6 |               się o furdymenta szabel. Czasem koń wspinał się jak delfin
 82 III,9 |               grzechotanie muszkietów; czasem błysnął proporzec i zapadł
 83 III,9 |             proporzec i zapadł w dymy, czasem złota szpica chorągwi pułkowej,
 84 III,10|             działa, kartauny. Dają też czasem ognia, a co kula padnie,
 85 III,12|             dorównał innym, który choć czasem pobłądził, przecie poczciwością
 86 III,13|             dorównał innym, który choć czasem pobłądził, przecie poczciwością
 87 III,15|                jęki, chlupotanie krwi -czasem głos jakiś, w którym nie
 88 III,15|             pewnym - mówił do króla.~- Czasem bije się źle, czasem po
 89 III,15|                   Czasem bije się źle, czasem po bohatersku, wszystko
 90 III,16|   niecierpliwił, łudził samego siebie, czasem zdawało mu się, że jest
 91 III,16|                że jest od niej bliżej, czasem, że dalej, i wówczas wołał,
 92 III,16|          przekroczenie jej stało się z czasem łatwiejszym i aby dziewczyna
 93 III,16|             Widziałam i nie widziałam. Czasem wydawało mi się, że on jeno
 94 III,16|             echo oficer:~- Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło do głowy,
 95 III,17|           maxima culpa! bo mi i samemu czasem do łba przychodziło, i ten
 96 III,17|          Kuczuków-Olbrotowskich, gdzie czasem zostawali i na noc, spodziewali
 97 III,17|            Trwało to zwykle godzinę, a czasem i dwie; książę zaś i bez
 98 III,22|               Przecież przed niedawnym czasem od Ketlinga zależało, by
 99 III,22|             ochotę. Tylko... Czybyś ty czasem?... Hakami kazałbym cię
100 III,22|            oczarowano!~- Co tam czary! Czasem, gdy spojrzę, jak wszystko
101 III,23|               nadlatywały do Taurogów, czasem groźne, czasem pocieszające.
102 III,23|               Taurogów, czasem groźne, czasem pocieszające. I jedne, i
103 III,23|          wpadał z Wieściami do Oleńki. Czasem gryzł ręce, gdy sobie wspomniał,
104 III,24|             piechoty konwoju.~Upływały czasem całe dnie, że Szwedzi widzieli
105 III,25|             piechoty konwoju.~Upływały czasem całe dnie, że Szwedzi widzieli
106 III,26|                Miłując pracę rzetelną, czasem, mimo pościgu, tak długo
107 III,27|             żywoty ludzkie jak świece. Czasem całą szablą uderzy, czasem
108 III,27|             Czasem całą szablą uderzy, czasem ledwie końcem dosięgnie,
109 III,27|               ledwie końcem dosięgnie, czasem ledwie kółeczko niewielkie
110 III,27|           odróżnić księcia od Kmicica. Czasem zaczernił się Bogusławowy
111 III,27|              się Bogusławowy kapelusz, czasem błysnęła Kmicicowa misiurka.
112 III,31|           wiosną miały plon przynieść. Czasem towarzyszyła im Anusia Borzobohata,