Tom, Rozdzial
1 I,1 | czasem przykry, i dusza jej ciągle zadawała sobie pytania,
2 I,1 | przyjdzie...~On zaś, klęcząc ciągle, podniósł głowę w górę i
3 I,3 | zaczarowana?~I lecieli dalej, a ciągle borem, borem! Drzewa uciekały
4 I,4 | krokiem i w duszy wrzało jej ciągle. Nie była to natura zdolna
5 I,4 | w milczeniu gniew, a ona ciągle stała z roziskrzonym okiem,
6 I,4 | śmieli się, więc Zend krakał ciągle. Wrony zniżały się coraz
7 I,6 | nieugaszony i odradzający się ciągle bunt Chmielnickiego, prawdziwa
8 I,8 | następnej nocy. Przez kilka dni ciągle jeszcze rozmyślał o pannie
9 I,9 | jawie, sinych, zbitych, a ciągle jęczeli: "Jędruś! daj na
10 I,10 | Rozpoczął się lipiec; dnie były ciągle pogodne i gorące. Słońce
11 I,10 | się wtaczać działa, trąby ciągle jeszcze grały, a huk kotłów
12 I,10 | szlachta, i podziwiając go ciągle jako osobiliwość, poczęła
13 I,10 | pięćset koni, a jeszcze ciągle wyjeżdżano z szeregów. Pan
14 I,10 | uczuć tragiczny głos wołał ciągle:~- Do broni! do broni!~Wkrótce
15 I,12 | niedaleko, u którego on ciągle przesiaduje. Pamiętam i
16 I,12 | zawsze to mruk był, rzekłbyś: ciągle słuchał, co mu diabeł do
17 I,12 | ale Harasimowicz, wiodąc ciągle za sobą rycerzy, przecisnął
18 I,13 | roku mięsa nie widują i ciągle głodem przymierają, chyba
19 I,13 | na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam, że na nikogo
20 I,13 | na Radziwiłła, a on stał ciągle i oddychał głęboko, rzekłbyś:
21 I,14 | Jeno puszczyk śmiał się ciągle na wieży.~- Wszystko otrzymasz,
22 I,17 | godzina, dwie, a pan Kowalski ciągle, widać, jechał naprzód,
23 I,18 | kapeluszem, a trębacz trąbił ciągle na znak, iż chcą rozmowy.~-
24 I,18 | Wołodyjowski posuwał się ciągle naprzód, małe jego oczki
25 I,18 | umilkły, ale gwar trwał ciągle i krzyki dochodziły aż do
26 I,19 | przestrzeni kilku mil unikając ciągle bitwy, męcząc radziwiłłowskie
27 I,20 | piwnic czernieją, z których ciągle się jeszcze dymi...~- Nieszczęście! -
28 I,21 | konfederatom, oczekując przy tym ciągle pomocy od wuja elektora;
29 I,25 | od watah Zołtareńki, byli ciągle jakby w gorączce i oczekiwaniu
30 I,25 | Zbiegów na drogach napotykali ciągle całe gromady, a szlachta,
31 I,25 | Książęcy w środku trzymał się ciągle w szeregu, nie zostając
32 I,26 | przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego
33 II,1 | kopyt w torfiastym gruncie ciągle były wyraźne, a niektóre,
34 II,2 | sprężyna poruszała ; głowę ciągle obracał starając się objąć
35 II,4 | wspomniawszy, a wszyscy w opresji ciągle ku onym konfederatom spoglądają,
36 II,6 | trzy dni.~Do obozu zwożono ciągle prowianty, ochotnicy także
37 II,7 | na srokatym koniu, który ciągle trzymał się nie opodal od
38 II,10 | szewiecki, że wyglądają ciągle powrotu Jana Kazimierza,
39 II,11 | Jednocześnie zaś wojna paliła się ciągle na wschodzie. Straszliwy
40 II,14 | Pojedynczy jeźdźcy przelatywali ciągle co koń wyskoczy od większych
41 II,14 | nowicjatu wstąpiło. Podawał on ciągle poprzednio kule do nabijania
42 II,15 | kojący, zwiastowała im bowiem ciągle i ustawicznie, że stoi klasztor,
43 II,15 | kościelnej rozlegała się ciągle uroczysta muzyka.~Miller
44 II,15 | było załogi, on zaś miał ciągle świeżych żołnierzy do zmiany.~
45 II,15 | i jedną noc. W uszach mi ciągle dzwoni.~- Komu by od takich
46 II,16 | kaptury i cisza grobowa trwała ciągle; tylko ksiądz Kordecki jął
47 II,16 | A ksiądz Kordecki stał ciągle wspaniały, groźny jak Mojżesz;
48 II,17 | podpalone.~Prócz tego ginęli ciągle żołnierze, którzy pojedynczo,
49 II,17 | rysować i rozszczepiać, a bite ciągle, bite bez przestanku coraz
50 II,17 | nie owa kolubryna wątląca ciągle mur z niepohamowaną siłą.~
51 II,17 | trzaska mur ta kolubryna, ciągle o niej myślę, i coś mi przychodzi
52 II,17 | znów zabrać kilka dni.~Noce ciągle były jasne, dni zgiełkliwe.
53 II,17 | rozświecający śnieg, udaremniał ciągle jego przedsięwzięcie.~Aż
54 II,17 | zagrały trąbki, bębny warczały ciągle; do murów dolatywały krzyki,
55 II,17 | Ksiądz Kordecki klęczał ciągle na murze.~Na koniec noc
56 II,19 | kościoła.~Wieść brzmiała ciągle. Podwórzec zaroił się zakonnikami,
57 II,19 | Rzeczpospolita.~Śnieg zasypywał ciągle ślady Szwedów.~ ~*~ ~O południu
58 II,20 | Radziwiłłem dzieje? Zali ciągle siedzi w Kiejdanach?~- Bramo
59 II,20 | pogróżkami swymi zapobiegł, ciągle przecie trapiła go ta myśl,
60 II,21 | ciszy kościelnej, wstrząsały ciągle tę postać. Żółte blaski
61 II,21 | w kościele, król klęczał ciągle.~Aż ów szlachcic, którego
62 II,21 | rzekł król.~- I on... ciągle mi się widzi... że nie nazywał
63 II,23 | Dawne winy ścigają go ciągle i nieubłaganie, jako psy
64 II,24 | zadymionej świetlicy.~Król był ciągle wesół, innym odwagi do znoszenia
65 II,24 | kark spadniem! - powtarzał ciągle.~A nuncjusz odpowiadał:~-
66 II,24 | złamy skał miażdżyły ją ciągle, tocząc się nieubłaganie
67 II,25 | vivat! vivat! - brzmiało ciągle i bez ustanku.~Dźwięk rozbijanego
68 II,29 | pełna, straszna. I rosła ciągle jeszcze w jego oczach, i
69 II,30 | skupieniu ducha, a on stał ciągle z wyciągniętymi rękoma,
70 II,30 | chwilę, w kościele cisza ciągle trwała śmiertelna, więc
71 II,31 | skupieniu ducha, a on stał ciągle z wyciągniętymi rękoma,
72 II,31 | chwilę, w kościele cisza ciągle trwała śmiertelna, więc
73 II,32 | kasztelanem kijowskim.~- A służysz ciągle? Nie zachciało ci się to
74 II,35 | strzelało ku Kmicicowi, pytając ciągle: Ktoś jest, taki urodziwy?
75 II,37 | Ponieważ król szwedzki bawił ciągle w Prusach, gdzie z elektorem
76 II,38 | Ponieważ król szwedzki bawił ciągle w Prusach, gdzie z elektorem
77 II,39 | najprędzej.~Bogusław cofał się ciągle. Po drodze trafiano ustawicznie
78 II,40 | gotów. Febra trzęsie go ciągle."~Po odebraniu tej relacji
79 II,41 | do Kmicica i szczękając ciągle zębami, rzekł:~- Proszę
80 II,41 | kroki żołnierzy, on siedział ciągle, jakby kamienny.~Nagle otworzyły
81 II,42 | jeździec na białym koniu biegł ciągle w pierwszym szeregu, a między
82 III,1 | koń, Karol Gustaw bawił ciągle w Prusach, zajęty dobywaniem
83 III,1 | vir molestissimus - wisiał ciągle nad nimi, jako chmura gradowa
84 III,1 | leżące, wbrew rozkazom, aby ciągle były w pogotowiu, zażywały
85 III,3 | góry nazwał go princeps i ciągle tak nazywał, chociaż pan
86 III,3 | sąsiadów, i śmiech brzmiał ciągle. Forgell blady był; brwi
87 III,4 | Dzień uchodził za dniem, oni ciągle szli naprzód. Wozy łamały
88 III,7 | Sandomierz w szwedzkim ręku mógł ciągle przychodzić w pomoc głównej
89 III,8 | Nazajutrz dzień pan Zagłoba ciągle w desperacji trwając udał
90 III,8 | króla, któren, mrugając ciągle oczyma, słuchał dość pilnie,
91 III,9 | kilkanaście. Król siedział ciągle w widłach rzecznych i gońców
92 III,9 | rebelizować we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że gwiazdy
93 III,9 | który przez cały czas ten ciągle, nie wiadomo dlaczego, posuwał
94 III,11| szum a huk. Jedni krzyczeli ciągle: "Wyżeniem!" - drudzy już
95 III,12| nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły, iż
96 III,12| oczach obu wojsk; milczał ciągle, jeno łzy płynęły mu ciurkiem
97 III,12| skoczył.~Król stał i patrzył ciągle w chmurę dymów, którymi
98 III,13| nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły, iż
99 III,13| oczach obu wojsk; milczał ciągle, jeno łzy płynęły mu ciurkiem
100 III,13| skoczył.~Król stał i patrzył ciągle w chmurę dymów, którymi
101 III,16| samej Oleńki. Spodziewał się ciągle, że taka chwila nastąpi,
102 III,16| zechce, lecz gdy milczała, ciągle własnymi myślami zajęta,
103 III,21| nieprzyjaciel nie dawał pola, jeno ciągle napadał i napadał. Poszły
104 III,26| ojczyzny i trudzie, o tobie ciągle myślę i dusza leci ku tobie
105 III,26| przez ciągłą wprawę, przez ciągłe walki wyćwiczył się tak,
106 III,27| mniejszy impet przyszedł, stały ciągle na miejscu. Lecz i w środku
107 III,27| bo stopa pana Andrzeja ciągle gniotła mu piersi:~- Dziewka...
108 III,27| tymczasem wiwaty brzmiały ciągle. Oddział za oddziałem nadciągał
109 III,29| Jeszcze ich widać, gonią ciągle i tną a tną! Oddalają się.
110 III,31| Panna Aleksandra klęczała ciągle. Usta jej powtarzały litanię,
111 III,32| nim dzieje.~Ona klęczała ciągłe z twarzą ukrytą w dłoniach.~
112 III,32| Andrzeja, który wsparty ciągle o stallę, do umarłego niż
|