Tom, Rozdzial
1 I,1 | drgnęła, lecz oprzytomniawszy wnet przypomniała sobie, że to
2 I,5 | wypiszemy asygnacje!" I wnet stał się tumult. Burmistrz
3 I,6 | zaciężnymi chorągwiami, po czym wnet cała wojna inny obrót weźmie.
4 I,7 | rzucił okiem na oddział, wnet rozesłał kilkunastu w różne
5 I,7 | Posłuszna rozkazowi szlachta wnet zeskoczyła z kulbak, następnie
6 I,7 | przypadła do kołowrotu, który wnet runął pod parciem zbrojnych
7 I,7 | została sama na podwórzu, wnet ożywił się ogień z domu.
8 I,7 | widocznie oblężonych, bo wnet jakiś głos począł wołać
9 I,7 | pod głównymi drzwiami i wnet wieść, że Kmicic chce się
10 I,7 | szlachta, by miejsce uczynić. Wnet drzwi otworzyły się i ukazał
11 I,9 | wolna, bom waćpana usiekł, wnet ją zamroczyło i zamiast
12 I,10 | barwy. Spodziewał się, że wnet otoczy go szlachta kaliska,
13 I,10 | się pokazał, otaczano go wnet kołem, on zaś podlewał oliwy
14 I,10 | spuścizny, a gdy jej nie dostał,~Wnet totam Rempublicam ostrym
15 I,10 | znajdujący się w obozie.~Wnet przeczytano listy i rozpoczęła
16 I,10 | przesadzone wieści poczęły wnet krążyć po obozie.~Tej nocy
17 I,10 | Skrzetuski!~Gęste tłumy otoczyły wnet cały oddział. Jedni patrzyli
18 I,10 | ale wojewoda poznański wnet uspokoił go pytaniem:~-
19 I,10 | przykładem, wojska szwedzkie wnet ruszą na Litwę i Ukrainę
20 I,11 | cała kapela pszczół, które wnet poczęły siadać na zrąbku
21 I,13 | skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam
22 I,13 | przedniejszych gości były zastawione.~Wnet ruch uczynił się w sali,
23 I,17 | Wołodyjowski wziął na oko, wnet zakrzyknął:~- To pan Zagłoba!
24 I,17 | Michał skinął na trębacza i wnet cichy głos trąbki zabrzmiał
25 I,18 | chwilę, następnie skinął i wnet donośny odgłos trąbki zabrzmiał
26 I,18 | rozprawiając ze sobą głośno, i wnet o uszy pana Zagłoby odbił
27 I,20 | przyjęcie gościa. Jakoż wnet psy legawe, włóczące się
28 I,21 | z granic Żmudzi wyruszy, wnet cały kraj powstanie i powaga
29 I,21 | ubodło go dotkliwie, bo wnet stanęła mu jako żywa przed
30 I,22 | nieco zawziętości; więc wnet jej przyszło na myśl, że
31 I,22 | nie życzy, niech wstanie, wnet go tu na szable weźmie...~
32 II,1 | też począł drzemać, ale wnet zbudziło go ciche pukanie
33 II,1 | uciekł.~- Do stu diabłów! wnet on nam tu zbójów naprowadzi.
34 II,2 | no się który z chaszczów, wnet się nogami nakryjesz!~Nastała
35 II,2 | nie było w chacie trudno, wnet opatrzył Kmicica.~- Dobrze
36 II,2 | Zali tym win nie zmażę?~I wnet począł rozprawę z własnym
37 II,3 | ROZDZIAŁ 3~Wnet ruch uczynił się między
38 II,4 | odpowiedziało kilka głosów.~I wnet czeladź z Wąsoszy poczęła
39 II,4 | jazdy od Pontusa doczeka, to wnet ruszy na nich. Może już
40 II,6 | w kole generalnym, które wnet w tym celu złożono.~Wołodyjowski,
41 II,6 | stary żołnierz był w obozie, wnet stanęli w sprawie, czekając,
42 II,6 | gotowiśmy! Stosy rozpalić!~Wnet naniesiono drew i w kwadrans
43 II,9 | a konieczne onera, które wnet przeminą jak się Carolus
44 II,9 | zamki jakowe obsadzili, tam wnet wszystkie przyrzeczenia
45 II,13 | zapas podobnych narzędzi, wnet też poczęto gadać po całym
46 II,13 | się dzieje. Okiem znawcy wnet poznał z samych przygotowań,
47 II,13 | dawne burdy grzbiet porą, wnet ja bym tu inaczej jeszcze
48 II,13 | otrzymaliście, resztę zasług wnet odbierzecie!~Tu wydobył
49 II,13 | kopał ziemię nogami, lecz wnet wyciągnął się i pozostał
50 II,14 | poruszana wiatrem fala. Wnet rozpadła się na kilkanaście
51 II,14 | krokwie, dachy, ściany - i wnet słupy dymu podniosły się
52 II,14 | masę kapeluszy lub hełmów, wnet druzgotał je i rozpraszał
53 II,15 | chmurami, klasztor odpowiedział wnet z całą energią. Tym razem
54 II,15 | krokwie wpadały na strychy, i wnet dym a woń spalenizny napełniała
55 II,15 | znaleźć schronienie. Ale wnet nowe okrzyki wskazały, że
56 II,15 | szpadą. Poznali go Szwedzi i wnet poczęli się kupić, lecz
57 II,15 | brakło nikogo prócz Janicza.~Wnet dwóch ludzi wyszło po niego
58 II,16 | pieczęcie i począł czytać.~Lecz wnet strasznie zmieniła się twarz
59 II,16 | muszkieterów ukazały się wnet we drzwiach.~- Wziąść mi
60 II,16 | zaręczając, że wymową swą wnet księży do opamiętania przywiedzie.~
61 II,16 | znawcy na pana Andrzeja i wnet wpadła mu bardzo w oko nie
62 II,17 | czarów z dymem się rozwieje, wnet rzeczy wezmą inny obrót
63 II,17 | przerażenia.~Rozszerzyło się wnet po tym wypadku w całym wojsku
64 II,17 | Wszyscy odetchnęli, lecz wnet przed bramą zawarczał bęben
65 II,17 | jeszcze napełniony prochem. Wnet huk straszliwy rozszedł
66 II,18 | samotności, lecz na krótko. Wnet pamięć przywiodła mu przed
67 II,18 | dwóch olbrzymich kądzieli. Wnet więzy były rozcięte i Kmicic
68 II,24 | razie wieść rozebrzmiałaby wnet, razem z wichrami, po całej
69 II,24 | rozległ się jak huk młotów, a wnet zawtórowały mu wrzaski i
70 II,24 | długo, i natarli z furią; wnet samym ciężarem ludzi i koni
71 II,24 | pancerz! - wołali inni.~Wnet przecięto rzemienie. Kmicic
72 II,25 | rozsiane po nizinie, lecz wnet znowu ukazywali się oczom
73 II,26 | wojewody jako deski zbawienia. Wnet postawiłem na nogi chorągiew
74 II,30 | szmer, lecz głos królewski wnet go uciszył i choć drżał
75 II,31 | szmer, lecz głos królewski wnet go uciszył i choć drżał
76 II,33 | rezolut! I pamiętacie, że wnet poczęliśmy się w gębę całować.
77 II,33 | Zagłoba - bo ja niejedno wnet wyrozumiem, nad czym kto
78 II,34 | Kmicic i z czym przyjechał, wnet nasrożył się; twarz mu pociemniała
79 II,34 | nim uraduje." Chciał też wnet pokojowego za waścią wysłać,
80 II,35 | marcepanik! Co?...~Lecz wnet spostrzegłszy, iż się zdradza,
81 II,42 | wiódł na arkanie rajtara. Wnet znaleźli Kmicica i bezprzytomnego
82 III,1 | nieprzyjaciel natarł niespodzianie, wnet poszły w rozsypkę i ku Wieprzowi
83 III,1 | się znów przeprawia, ale wnet tropem naszym pójdzie. Nie
84 III,3 | huczał nieustanny. Lecz wnet ogień z ciężkich fortecznych
85 III,3 | że wciągnięto na szańce, wnet poczęły przeciw twierdzy
86 III,4 | na łąki, pola i puszcze. Wnet też wśród kałuż świecących
87 III,4 | pierwszego uderzenia, lecz wnet ochłonąwszy wsiedli potężnie
88 III,4 | bowiem przejść "sztychem", wnet otoczona została. Środek
89 III,6 | olszyną poprowadzę.~Wydano wnet rozkazy i chorągiew ruszyła
90 III,6 | do niej czołem zwrócić, i wnet poczęła się straszna rąbanina
91 III,6 | kasztelańskiego konia, które wnet poczerwieniały wyżej pęcin;
92 III,7 | nagromadził zapasy. Toż i wnet je nadesłał, więc jedli,
93 III,7 | radości, a usłużni dworacy wnet zaczęli powtarzać jego słowa.~-
94 III,7 | ujrzy, że z Carolusem źle, wnet będzie wszystkie obietnice
95 III,7 | pokładli się na wojłokach i wnet usnęli snem sprawiedliwych.~
96 III,8 | Zagłoba uspokoił się zupełnie, wnet przybrał oblicze w powagę
97 III,14| rozwinął swoją Wołodyjowski, wnet ozwał się:~- Rozkaz, by
98 III,15| łatwo mógł się przecisnąć.~Wnet zaostrzone koły, topory
99 III,15| sieni.~W ciemności owej wnet błysły wystrzały muszkietów,
100 III,15| pałacu Kazanowskich dosyć, wnet też przywleczono je do okien;
101 III,16| Sakowicz, gorzeję!~Sakowicz wnet sposób znajdował.~- Kto
102 III,18| Janusza, dobrze widziany, wnet począłem rokowania, a jaki
103 III,21| sobie z księciem Bogusławem wnet poradzą.~- A widzisz! nie
104 III,21| brzęk ostróg na korytarzu, wnet udaje, że czegoś zapomniała,
105 III,22| rebelizanci którą napadną, wnet rzucę podejrzenie na jakiego
106 III,27| przy hetmańskiej kwaterze i wnet po wszystkich litewskich
107 III,29| Sakowiczowskich grasantów.~Oleńka wnet wzięła komendę nad opatrunkiem.
108 III,29| oficerów dotknął się jej, wnet się sparzył.~Piątego zasię
109 III,31| grzywą, ryknie potężnie, wnet myśliwców przejmuje strach
110 III,32| kościoła: "Lauda wraca!" - i wnet w samej świątyni zerwały
111 III,32| zaś powstał na chwilę i wnet usiadł znowu, głowę swą
|