Tom, Rozdzial
1 I,1 | przed którą sam hetman wielki musiał ustąpić?~- Żem się
2 I,2 | wtórować, a pan Ranicki, wielki fechmistrz, fechtował się
3 I,5 | rzeczywiście. Naokół był wielki spokój. Księżyc świecił
4 I,7 | w zawiasiech... bo czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się
5 I,7 | których świeżo z wojny hetman wielki odesłał, zaraz zwarli się
6 I,8 | wojenne odziedziczyć... Wielki to dla mnie honor, że mam
7 I,8 | powiadają, że właśnie hetman wielki.~- To zdrajcy. Wojewoda
8 I,8 | sadzenia drzewa i frukta.~- Wielki z ciebie, jak widzę, statysta.
9 I,9 | pan Podbipięta. Litwin, wielki familiant, który w Zbarażu
10 I,9 | człowiek, jeno gorączka wielki. Okrutnie ją tym pocieszę
11 I,11 | I że ład był u pana Jana wielki, więc wozy i ludzie ruszyli
12 I,12 | przypatrujcie. Wojownik wielki i rycerz jeszcze większy,
13 I,12 | to ludzie sarkali, że tak wielki dom jak radziwiłłowski z
14 I,12 | wiktoria nastąpi. Radziwiłł wielki wojownik, ale nie taki,
15 I,12 | A jakże - rzekł Jan - wielki to rycerz!~- Zaraz zaś po
16 I,12 | areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? - mówił
17 I,12 | wierzyć nie chcieli, bo choć wielki to ród Kmicica, ale to całkiem
18 I,12 | stryjeczny, Stanisław.~- Wielki Boże, co słyszę! - zakrzyknął
19 I,12 | Harasimowicz.~- To pan Zagłoba.~- Wielki Boże! co słyszę!...~- Jeśliś
20 I,12 | wojewoda wileński i hetman wielki litewski, pan tak potężny
21 I,12 | wyszedł śpiesznie, a hetman wielki zwrócił się do przybyłych.~-
22 I,12 | kawalerach się nie spodziewam.~- Wielki to rycerz! - ozwały się
23 I,13 | twarzą junacką i sam hetman wielki, sam Radziwiłł, kładł mu
24 I,13 | Oleńka nie podnosząc oczu.~- Wielki to grzesznik i do spowiedzi
25 I,13 | bić!~W sali upał stał się wielki i burzył krew w wojownikach,
26 I,14 | wojewoda wileński i hetman wielki, już był zdeptany i upokorzony!
27 I,14 | można poznać, że to hetman wielki."~- W imię Ojca i Syna! -
28 I,14 | nieprzyjaciołom, spokojni wewnątrz! Wielki Boże, który obracasz gwiazd
29 I,14 | Wstań, przyszły hetmanie wielki i wojewodo wileński!...~
30 I,16 | wojewoda wileński zapisał, to wielki książę litewski, a daj Boże,
31 I,17 | drodze? - rzekł Zagłoba.~I wielki ciężar spadł mu z piersi.
32 I,17 | bo wszędy znać było ruch wielki. Tu i owdzie w ciemnościach
33 I,17 | to święte! Mali hetman wielki, czy też, dajmy na to, polny,
34 I,17 | Mirski.~- Pan Czarniecki wielki żołnierz! - odparł Stankiewicz. -
35 I,17 | zdzierżymy. Wojownik to wielki! Ale unikając bitwy warto
36 I,18 | odetchnął głęboko, jakby mu wielki ciężar spadł z piersi.~Zagłoba
37 I,22 | Niech żyje Janusz Pierwszy, wielki książę litewski!~Radziwiłł
38 I,22 | Niech żyje Janusz Pierwszy, wielki książę litewski! - powtórzył
39 I,22 | rzekł z zimną krwią. - Wielki książę litewski, król polski
40 I,22 | nasz, hetman i książę!"~- Wielki książę litewski! - krzyknął
41 I,24 | łasce księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego drugiego
42 I,25 | jest, ba! i w Orlu lichtarz wielki, i co inszego, obrazy i
43 I,26 | już zdarzało w świecie, że wielki człowiek ginął z rąk prostaka.
44 I,26 | popełnił wielką nieostrożność, wielki błąd, zdradziwszy najtajniejsze
45 II,5 | słońce, że gdyby hetman wielki litewski nadciągnął i zastał
46 II,6 | której przywodził hetman wielki koronny, pan Potocki. Ale
47 II,6 | sprowadzili?!~- Exemplum hetman wielki litewski!~- Lecz że i w
48 II,6 | masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny! -zakrzyknął pan
49 II,6 | wojewoda witebski nie hetman wielki, litewski, że Sapieha, nie
50 II,9 | Potentat to i wojownik wielki; ukróci on Kozaków, Turczyna
51 II,10 | starosta pokazując Kmicicowi wielki palec lewej ręki, inne zaś
52 II,12 | jakże przypuścić, żeby ów wielki pan, klejnotami sypiący,
53 II,14 | zdziwionymi oczyma na ów wielki ruch i krętaninę wojsk nieprzyjacielskich.~
54 II,16 | ksiądz Kordecki ukazując wielki krucyfiks zawieszony na
55 II,19 | dzwonków. Wesele, otucha i wielki spokój były w tych dźwiękach,
56 II,21 | oczu, gdy to mówił, i tak wielki zapał go ogarnął, że klęknął
57 II,23 | szparki, nadto śmiały, zbyt wielki rezolut, a tacy ludzie na
58 II,23 | Albo to jest żołnierz wielki i szczery jak złoto, albo
59 II,24 | też król, że pan marszałek wielki koronny, który rozporządzał
60 II,25 | w Januszu, był zarazem i wielki, nie cofał się przed nikim
61 II,25 | wynosi; Lubomirski był to wielki warchoł, który prace dla
62 II,26 | pan pułkownik Billewicz - wielki to ród na Żmudzi ci Billewicze -
63 II,27 | mieli stanąć: stary hetman wielki, Rewera Potocki, i polny,
64 II,29 | ROZDZIAŁ 29~W zamku zaś wielki zdrajca patrzył w kilka
65 II,29 | się obce narody on, hetman wielki litewski, zamiast ruszyć
66 II,29 | wydawał się w stosunku do niej wielki, a teraz zmieniło się wszystko.
67 II,30 | arcybiskup lwowski, kanclerz wielki koronny, wielu wojewodów
68 II,30 | senatorowie, szlachta, gmin. Wielki płacz rozległ się w kościele,
69 II,31 | arcybiskup lwowski, kanclerz wielki koronny, wielu wojewodów
70 II,31 | senatorowie, szlachta, gmin. Wielki płacz rozległ się w kościele,
71 II,32 | Żołnierz to był zawsze wielki i w dziele wojennym niezrównany.
72 II,34 | Kmicic.~I złożył ręce.~- Boże wielki! Niech mi jeno na tydzień
73 II,37 | salwował.~- Kmicic był żołnierz wielki - odezwały się liczne głosy.~-
74 II,38 | salwował.~- Kmicic był żołnierz wielki - odezwały się liczne głosy.~-
75 II,41 | król! Niech żyje hetman wielki litewski!~Gwar przeszedł
76 III,2 | może inaczej być, tylko wielki wojennik powstaje w Rzeczypospolitej.~-
77 III,4 | bo Kanneberg, jako pan wielki i królewski krewny, od dzieciństwa
78 III,5 | rękę pocałował? Siebiem w wielki palec pocałował, a jego
79 III,7 | Zaś pan Sapieha, hetman wielki litewski i wojewoda wileński,
80 III,7 | krzywdy i zemsty dochodzić. Wielki on pan i wielki rycerz,
81 III,7 | dochodzić. Wielki on pan i wielki rycerz, a przecie myślę,
82 III,7 | powiadał, a on, jako człek wielki, lepiej kalkuluje. Powiada
83 III,10| Carolus jest wojennik wielki i nie sztuka z nim przegrać.
84 III,11| potrzebniejszy. Pan Czarniecki wielki wojennik, tę wszelako, wedle
85 III,11| Nagle krzyk powstał tak wielki, że aż ucztujący w izbie
86 III,12| dufając, że to wojownik wielki, ale Duglas ani brat królewski,
87 III,13| dufając, że to wojownik wielki, ale Duglas ani brat królewski,
88 III,15| na list, który kanclerz wielki Koryciński mu posłał. Lecz
89 III,16| tylko rozdmuchać, a wraz w wielki żar się zamieni. Częste
90 III,16| mogła zostać żoną, a zbyt wielki, by mogła zostać kochanicą
91 III,16| wzięty, a książę hetman wielki stracił życie w zwaliskach
92 III,17| która miała na niego wpływ wielki, zdołała go w końcu uspokoić
93 III,17| był obrany. Wojownik tak wielki i potężny zbawieniem byłby
94 III,18| którego Piorunem zwali, hetman wielki, kanclerz i wojewoda wileński,
95 III,18| mości mieczniku!~- Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane
96 III,20| modlić się począł.~- Boże wielki i miłosierny! - mówił. -
97 III,21| ogarnąć jako pan Kotczyc.~- Wielki to kawaler! - zawołał miecznik.~-
98 III,22| oszmiański, Sakowicz, kawaler wielki, żołnierz sławny i człek
99 III,23| okolicznych kościołach Te Deum.~Wielki też ciężar spadł mu z serca,
100 III,23| niewoli, Wittenberg, sam wielki Wittenberg, który całą tę
101 III,23| spodziewał, że w eks-jezuicie tak wielki strategos siedzi? Ale jam
102 III,24| szlakiem, czy się przebrać na wielki gościniec ostrołęcki.~Tymczasem
103 III,24| bitnego ludu stanowiło zbyt wielki zasiłek, aby się król polski
104 III,24| tydzień później, znać było wielki niepokój i jakoby przerażenie
105 III,25| szlakiem, czy się przebrać na wielki gościniec ostrołęcki.~Tymczasem
106 III,25| bitnego ludu stanowiło zbyt wielki zasiłek, aby się król polski
107 III,25| tydzień później, znać było wielki niepokój i jakoby przerażenie
108 III,29| jak wicher! ~- Boże! Boże wielki! - krzyczy jak w obłąkaniu
109 III,31| mówić, bo płacz ją porwał wielki i żałosny, ale był to płacz
110 III,32| Soroki, podszedł pod sam wielki ołtarz i klęknął w kolatorskiej
111 III,32| Kazimierz, król polski, wielki książę litewski, mazowiecki,
|