Tom, Rozdzial

  1  I,1  |        wojna nie matka; ze śmiercią jedno ludzi swata.~Zmieszała nieco
  2  I,1  |           was mieszkają?~- Wszystko jedno! a waćpanna moją jesteś
  3  I,1  |         żeby to jechać, a ja zawsze jedno: Mam czas! żeniaczka nie
  4  I,3  |        Daleko czy blisko - wszystko jedno!~I Kmicic podniósł się w
  5  I,5  |           łuna oblała całą okolicę. Jedno morze ognia szalało nad
  6  I,7  |             wywleczem. Wszystko nam jedno!~- Słuchaj waść dobrze i
  7  I,7  |           poświecili?~- Wszystko mi jedno.~- Mości panowie! - zawołał
  8  I,10 |             milczące czworoboki, na jedno skinienie wodzów rozciągające
  9  I,10 |        odrzekł, iż to jest wszystko jedno, i aresztować go nie pozwolił.~-
 10  I,10 |            szlachta mieli na ustach jedno słowo: "paktować!" Wysłano
 11  I,10 |            w godzinę z całego obozu jedno rumowisko uczynić mogą.~
 12  I,11 |            oczu, a raczej z oka, bo jedno miał bielmem przykryte,
 13  I,11 |       ruszenie, więc im to wszystko jedno - a powiemy, że kto przed
 14  I,12 |           kozła na czole, a w gębie jedno słowo: "służba!"~Większy
 15  I,12 |         argumentu nie znajdziesz.~- Jedno widzę jasno, że książę sobie
 16  I,14 |          rzekł Kmicic. -Wszystko mi jedno!~- Choćbym cię do złego
 17  I,15 |            porwą życie! Wszystko mi jedno! - odpowiedział Wołodyjowski.~-
 18  I,15 |        niego Zagłoba.~- Wszystko mi jedno!~- Jakże to? Żaden z was
 19  I,15 |             być, aby do tej piwnicy jedno było wejście? Po dniu obejrzym.
 20  I,17 |    przeciągający orszak.~- Wszystko jedno! - rzekł Zagłoba. - Zawsześmy
 21  I,17 |         niego rezolutność z głupotą jedno stanowi. Zresztą, jak ma
 22  I,20 |            wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw
 23  I,22 |            i pomaga im ją gubić. Na jedno ojczyźnie wyjdzie, czy mu
 24  I,22 |         upaść musi i że województwa jedno po drugim odstępują prawego
 25  I,23 |          góry rzekł, że to wszystko jedno, i słuchaj dalej. Wiem to
 26  I,23 |           mnie do króla wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością: albo
 27  I,25 |         Jestże to sens? Zali to się jedno drugiego trzyma? Ma foi!
 28  I,25 |           jednak był rzucił chociaż jedno spojrzenie na twarz pana
 29  I,25 |          stało, wszystko mi zresztą jedno!~- Wyjdziesz na człowieka!
 30  I,25 |           inne, wypadały z jego ust jedno po drugim. Kilka razy wspomniał
 31  I,26 |       niełatwa rzecz.~- Wszystko mi jedno. Podziękuj wasza książęca
 32  I,26 |            przynajmniej szczerze na jedno pytanie: zaliś już jechał
 33  I,26 |            możesz mnie zabić, ale o jedno cię proszę: nie nudź mnie!~
 34  I,26 |      odetchnął spokojnie; zrozumiał jedno w tej chwili, że w żadnym
 35 II,1  |             z ust jego wydobyło się jedno tylko słowo:~- Pić!~Soroka
 36 II,1  |       żołnierz kuty i bity, któremu jedno tylko uczucie obcym było,
 37 II,1  |          szopę i konie, wszystko mi jedno!~Na takie dictum latarnia
 38 II,1  |            bo bagna naokoło i tylko jedno przejście; dziwno mi to,
 39 II,1  |        dalej czynić? Bagna naokoło, jedno wyjście - jak do niego trafić?
 40 II,3  |              czy piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!~-
 41 II,4  |            na całą wysokość i przez jedno mgnienie powieki patrzyli
 42 II,4  |               I było mu to wszystko jedno, również jak i to, gdzie
 43 II,5  |              a szkoda gęby dwa razy jedno powtarzać.~- Widziałżeś
 44 II,6  |             Zbaraż tu urządzę, nic, jedno drugi Zbaraż! Zadławi się
 45 II,6  |             do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego
 46 II,6  |             powagą pan Zagłoba.~- O jedno też jeno proszę, aby wasza
 47 II,7  |         twoim dragonom, wszystko mi jedno!~- Daję ci więc parol kawalerski,
 48 II,8  |           tej komnacie było chociaż jedno, wraz bym cię do niego zaprowadził...
 49 II,8  |             czasu dorzucał niedbale jedno więcej. Słuchacze zdumiewali
 50 II,8  |    książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć;
 51 II,11 |         zginąć!~Dla Boga! żeby choć jedno łgarstwo mu zadać! Zali
 52 II,12 |          tych wiadomościach nic się jedno drugiego nie trzyma: Szwedom
 53 II,12 |          tego kawalera tu chodzi.~- Jedno tylko jeszcze pytanie -
 54 II,14 |            nie było żadnego wojska, jedno chłopi pozamykani w chałupach.
 55 II,15 |           panie jenerale. Zadam wam jedno pytanie, mości panowie:
 56 II,15 |        poszli; kraj bogaty, wesoły, jedno miasto lepsze od drugiego.~
 57 II,15 |           Intencji nie było, ale na jedno to wychodzi! - odrzekł Horn.~-
 58 II,16 |         całe wojsko miało na ustach jedno tylko słowo: "układy".~Udawali
 59 II,16 |            łeb?~- Wiem, wszystko mi jedno! Niech mnie!...~- To w takim
 60 II,17 |            cały kraj poddał się, to jedno miejsce się broni, co za
 61 II,17 |      zgruchotano dwa koła u armaty, jedno działo uszkodzone zamilkło.
 62 II,19 |        minęła.~A było przy przeorze jedno krzesło próżne, przed nim
 63 II,19 |            uspokoiło się wszystko - jedno wrażenie pognębiające zostało.
 64 II,20 |             że ten naród ma jeszcze jedno uczucie, to właśnie, którego
 65 II,21 |          Pan Andrzej przyklęknął na jedno kolano i ucałował ze czcią
 66 II,21 |            zdrajców mieć muszą, ale jedno mi wciąż po głowie chodzi
 67 II,23 |            szabli, miłościwy panie, jedno od kuli. Strzelono do mnie,
 68 II,25 |     kryształu, łącząc się w górze w jedno koło, rąbek pucharu stanowiące,
 69 II,29 |         albowiem z tymi ja tylko za jedno trzymam, którzy w wierze
 70 II,32 |            odparł prędko Babinicz - jedno słowo waszej królewskiej
 71 II,34 |             było prosić, ale tu się jedno z drugim schodzi. Przyszła
 72 II,37 |     odjezdnym rzekł jej:~- Żeby nie jedno licho, które w sercu jako
 73 II,38 |     odjezdnym rzekł jej:~- Żeby nie jedno licho, które w sercu jako
 74 II,39 |     posunięto i hetman rozumiał, że jedno tylko pozostaje, to jest:
 75 II,42 |            chociaż, swoją drogą, to jedno ci powiem: on diabeł, aleś
 76 II,42 |        czterech rogach, a w godzinę jedno morze płomieni rozlało się
 77 III,3 |            nie godzi.~- Wszystko mi jedno, z kim chce gadać, byle
 78 III,3 |        okolica wyglądała w nocy jak jedno morze ognia, lecz pan starosta
 79 III,4 |         wykończonym moście, którego jedno przęsło, jeszcze nie ukończone,
 80 III,4 |           rozkładał, zbladłymi usty jedno i drugie słowo rzucił, po
 81 III,4 | nastroszonych piór wystaje. Znał on jedno niezawodne pchnięcie, w
 82 III,5 |          spraszał, by im przy winie jedno w kółko powtarzać, ale ja
 83 III,5 |             chodzi? Ale to wszystko jedno. Przeznałem go na wylot
 84 III,5 |          kucharka kluski. Jeno o to jedno cię jeszcze proszę: nie
 85 III,5 |             go mógł oddać, wszystko jedno kiedy.~- Więcej też nie
 86 III,5 |             marszałka, przymrużając jedno oko, i mruczał pod wąsami:~-
 87 III,6 |           rudawych wąsów... Jeszcze jedno potknięcie konia, jeszcze
 88 III,7 |           ale jej estymę i afekt.~- Jedno przyjdzie za drugim - rzekł
 89 III,7 |         rzekł Zagłoba.~- Wuj zawsze jedno, a ja, jakom żyw, widziałem
 90 III,10|        spokój, bo nie mogę gadać!~- Jedno jeno jeszcze powiedz. Zali
 91 III,14|          Chyba Hassling?~- Wszystko jedno, bo on ma dwa nazwiska,
 92 III,16|          wreszcie - odpowiedz mi na jedno jeszcze pytanie. Stoili
 93 III,17|          wojskiem - mówił książę.~- Jedno z dwojga: albo Sapiehę zastaniem
 94 III,18|               Za to zaś wszystko to jedno ustępstwo, że Carolus po
 95 III,18|            czy ojczyzna?~- Wszystko jedno, mości książę, boć to kardynalny
 96 III,20|             przy której Bogusławowa jedno nic. Tamto poważny senator,
 97 III,20|             jej dziewczęcego umysłu jedno i to samo, że zaś widziała
 98 III,21|           ożenił... toż mi wszystko jedno!...~- Daj wam Boże, abyście
 99 III,22|             nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic czy Babinicz. A!
100 III,22|   próżniactwa zaczną się amory...~- Jedno ci zapowiadam. Żenić się
101 III,23|        Zdawało mu się, że pozostaje jedno tylko: nie zważać już na
102 III,24|             Bogusław był zdania, że jedno i drugie, ale podszyte znamienitym
103 III,25|             Bogusław był zdania, że jedno i drugie, ale podszyte znamienitym
104 III,27|             Wszyscy zgodzili się na jedno, że trzeba dalszego odpoczynku
105 III,27|             z miejsca ku rzece. Nim jedno strzelenie z łuku przebiegli,
106 III,27|            ich! Armat tam nie masz, jedno z rzeką będą mieli robotę.~
107 III,28|             tygodni później jeszcze jedno groźne nazwisko poczęły
108 III,29|       Anusia:~- Dobrze! Wszystko mi jedno...~Ale nie powiedziała prawdy,
109 III,29|           nie było jeszcze wszystko jedno.~
110 III,31|             że Babinicz a Kmicic to jedno, ale przecie pod Magierowem
111 III,32|     pocieszać. Ona powtarzała wciąż jedno, że go niewarta, że nie