Tom, Rozdzial

  1  I,1  |        Prządki zerwały się na równe nogi; kądziele i wrzeciona pospadały
  2  I,1  |        panienka zaś wołała chowając nogi pod stołek:~- Dla Boga!
  3  I,2  |             rękach i podejmując pod nogi. Stary włodarz Znikis stał
  4  I,2  |              Cały dom zerwał się na nogi. Na podwórzu zebrały się
  5  I,3  |             Oleńki, będziesz i ty z nogi na nogę przestępował, jak
  6  I,4  |      wyporkiem podszyte, ale już mi nogi marzną - rzekł Kulwiec.~-
  7  I,4  |             czynicie wedle gruby?~- Nogi grzejem! - ozwały się cienkie
  8  I,4  |        młodszych, trzymających bose nogi na klocu leżącym wedle ognia.
  9  I,4  |          śniegu buty.~- To waćpanny nogi grzejecie? - pytał Kokosiński.~-
 10  I,5  |      Niewiasty zerwały się na równe nogi, okrzyk trwogi wyrwał się
 11  I,7  |           uczynili, a wybito ich do nogi jako psów wściekłych za
 12  I,8  |             mleka polała się aż pod nogi pana Wołodyjowskiego.~-
 13  I,8  |              byle było za co ich na nogi postawić. A pieniędzy siła,
 14  I,8  |            nowe chorągwie stawią na nogi, więc będzie komu bronić
 15  I,11 |               czy pójdę? chybaby mi nogi korzenie w ziemię puściły,
 16  I,11 |       łydkach inkursję czynią, więc nogi ich swędzą i przez to w
 17  I,12 |          czarnym w złotym polu, a u nogi podkowę o trzech krzyżach,
 18  I,13 |      przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił, czego do śmierci
 19  I,13 |   przytomność. Pobladła jak płótno, nogi zadrżały pod nią i patrzyła
 20  I,13 |              Stawiałem chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem zajętą,
 21  I,13 |          właśnie rzucali buławy pod nogi księcia, ale Kmicic nie
 22  I,14 |       rzucający Litwę pod szwedzkie nogi będzie pożądany... Radziwiłł
 23  I,14 |           wprawdzie swej buławy pod nogi hetmana, ale nie stanął
 24  I,14 |        słuchaj... Postawiłem cię na nogi, uwolniłem od sądu i od
 25  I,14 |          mnie! rzuć mi buzdygan pod nogi! - złam przysięgę! przezwij
 26  I,15 |        Rycerze zerwali się na równe nogi.~- Poczyna nam się dzień
 27  I,17 |        powiedz mu, że szkapy ledwie nogi ciągną, a wozowe ustały.~
 28  I,17 |            to rzuciliśmy buławy pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek,
 29  I,17 |        pomyślę, że to ja buławę pod nogi hetmanowi rzuciłem, żem
 30  I,18 | przeciwnikom, inni rzucali broń pod nogi: słowo "pardon !" brzmiało
 31  I,25 |          Kmicic zerwał się na równe nogi.~- Co za książę koniuszy?
 32  I,25 |        wygodnie w fotelu, wyciągnął nogi i założywszy niedbale ręce
 33  I,25 |           na czole i białą pęciną u nogi włócznej, zarżał lekko na
 34  I,25 |            Jak to powiadają: oczy i nogi jelenia, chód wilka, chrapy
 35  I,26 |       ludzie, ciskali mu buławy pod nogi, przy ojczyźnie się oponując,
 36  I,26 |         kuźni i zerwał się na równe nogi.~- Jakże to?~- Panie wachmistrzu,
 37 II,1  |            i zerwawszy się na równe nogi, wyszedł z chaty.~- A co
 38 II,1  |      Żołnierze zerwali się na równe nogi.~- Dla Boga, to wasza miłość
 39 II,1  |           dlatego, by rzucić go pod nogi konfederatów, przekonać
 40 II,5  |              A ja pójdę podnieść na nogi chorągiew! - rzekł pan Jan.~
 41 II,7  |                Ma foi! Piękniejszej nogi w świecie nikt nie ma, a
 42 II,8  |             wygnanego Kazimierza za nogi imać, by raczył przebaczyć
 43 II,10 |             uczynić, bo starosta na nogi już szwankował.~- Ostawaj
 44 II,11 |         przejdą, Chmielnicki ich do nogi wytępi.~Lisola pochylił
 45 II,15 |     potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach odmrożę.
 46 II,15 |      Czarniecki zerwał się na równe nogi.~- I jutro chyba poszaleją!
 47 II,16 |          dowódca jazdy. Krzywe jego nogi, wygięte na kształt pałąków,
 48 II,18 |      związać mu linką z tyłu ręce i nogi, a potem podciągnąć go na
 49 II,18 |           ziemi, związali mu ręce i nogi długą liną, następnie, okręciwszy
 50 II,18 |             skrępowany za ręce i za nogi, na kształt półgęska, na
 51 II,19 |      Górnicy kopiący minę wybici do nogi! Oddział piechoty rozproszony.~-
 52 II,19 |       zabijać" ręce, przestępować z nogi na nogę i wołać:~- Ludzie,
 53 II,23 |      księcia wojewody buławę mu pod nogi cisnął.~- O, to godny żołnierz! -
 54 II,23 |         albo zdrajca kuty na cztery nogi... Zważ, wasza dostojność,
 55 II,24 |             z płaczem całowali jego nogi, strzemiona, nawet kopyta
 56 II,25 |     angielskiego dworaka rzucił pod nogi królewskie.~Rozrzewniony
 57 II,26 |       zbawienia. Wnet postawiłem na nogi chorągiew z samych zabijaków
 58 II,26 |     pułkownicy buławy hetmanowi pod nogi ciskali, a mnie przysięga,
 59 II,27 |           najleniwszych postawił na nogi.~Lecz nie potrzeba było
 60 II,28 |            na dziewczynę fyrkał i z nogi na nogę przestępywał, a
 61 II,29 |            się w chrapanie, opuchłe nogi i ręce ziębły, lecz umysł,
 62 II,29 |       biednym Charłampem zadygotały nogi, bo o ile nieustraszony
 63 II,29 |          już nic w gębie nie miał i nogi się chwieją pode mną...
 64 II,30 |             spuszczali muszkiety do nogi i chuchali na zmarznięte
 65 II,31 |             spuszczali muszkiety do nogi i chuchali na zmarznięte
 66 II,32 |           pułkownikowską buławę pod nogi nieboszczykowi księciu wojewodzie
 67 II,32 |            i nieprędko na powrót na nogi postawił.~Po czym król wyszedł
 68 II,34 |              bo każdy się boi, to i nogi w końcu ledwie z głodu wlokłem.~-
 69 II,35 |      waszmość, jak by dziewczynę na nogi postawić?~Kmicic rozśmiał
 70 III,1 |          przyniesiono i rzucono pod nogi owe sakiewki owsa, a z nimi
 71 III,3 |            się zaraz w boki brać, z nogi na nogę przestępywać, a
 72 III,4 |          koni. Piechurowie zaledwie nogi wlekli, zaledwie drżącymi
 73 III,4 |           Wittenberg - wytną ich do nogi!~Król spojrzał na rzekę
 74 III,6 |              To ćwik kuty na cztery nogi! Podkanclerzemu uczyć się
 75 III,6 |          następnie padł na przednie nogi i zarył nozdrzami w ziemię.~
 76 III,6 |            jeźdźców, albo wyciąć do nogi. Uznał tę drugą myśl za
 77 III,7 |           twój sługa. który cię pod nogi musiał podejmować i szaty
 78 III,7 |        zerwali się wszyscy na równe nogi, gdyż huk wystrzałów rozległ
 79 III,8 |            następnie postawił go na nogi i rzekł:~- Żeby mi król
 80 III,9 |          których również wycięto do nogi. Widziano wiele trupów przewieszonych
 81 III,9 |       ciskał panu Czarnieckiemu pod nogi zdobytą chorągiew nieprzyjacielską.
 82 III,9 |        poczęli ciskać chorągwie pod nogi panu Czarnieckiemu, więc
 83 III,10|           pluną do nich z armat - w nogi! A pan Koszyc poległ i ludzi
 84 III,10|           we dwóch z hetmanem żywej nogi nie puścili... Ha! stało
 85 III,11|        Wszyscy zerwali się na równe nogi. Ciżba stała się przy drzwiach,
 86 III,11|             koni i rzucili broń pod nogi, krzycząc wniebogłosy, aby
 87 III,12|         młodzi zerwali się na równe nogi.~- Masz że waść jaki fortel?~-
 88 III,12|          się na to wszyscy na równe nogi i wypadli przed sień.~Król
 89 III,13|         młodzi zerwali się na równe nogi.~- Masz że waść jaki fortel?~-
 90 III,13|          się na to wszyscy na równe nogi i wypadli przed sień.~Król
 91 III,14|             naprawdę kwiaty jej pod nogi sypał i tak ją przyjmował,
 92 III,15|     napastnicy zaś wywłóczyli je za nogi, za włosy i wyrzucali przez
 93 III,15|           się, mimo podagry, aż pod nogi królewskie.~Tam rzucił się
 94 III,17|             i cisnąwszy drzazgi pod nogi miecznika, rzekł strasznym,
 95 III,17|    miecznikiem, tak mówił:~- Ręce i nogi mnie palą, mrowie chodzi
 96 III,17|        Sakowicz zerwał się na równe nogi niby zaperzony, jak niedawno
 97 III,17|             by mu pewnie stosik pod nogi podłożono, ale elektor nie
 98 III,18|             wysokich progów na jego nogi. Ja, mój mieczniku, a da
 99 III,18|        Bogusław zerwał się na równe nogi.~- Na świętą Ewangelię!
100 III,18|           od ostatniego odrętwienia nogi mu jeszcze niezbyt służyły.~
101 III,18|            jej w mgnieniu oka ręce, nogi i rzucił ją na sofę.~Następnie
102 III,18|            Wtem zerwał się na równe nogi, bo drzwi otworzyły się
103 III,21|        ochota całować Billewiczówny nogi, Anusi usta.~Ketling mający
104 III,22|       jesteście do siebie podobni i nogi macie jednej miary, i do
105 III,27|           nagle zerwał się na równe nogi i porwawszy Rössela za ramię,
106 III,27|              ciągnęli obu rękoma za nogi poległych, inni rzucali
107 III,29|             nich jechał i prawie do nogi wytępił.~On, również jak
108 III,30|             nie obarczać, jeńców do nogi każe wycinać.~Umykał więc
109 III,31|            przejmuje strach blady i nogi ich zwracają się ku ucieczce,
110 III,32|         Anusia zerwała się na równe nogi.~- Kto ci powiedział?~-