Tom, Rozdzial
1 I,1 | żarna Żmudzina.~Żmudzin wyszedł z czeladnej, lecz po małej
2 I,1 | obyczajem całusa od ust ręką i wyszedł. Po chwili zabrzęczał dzwonek
3 I,2 | gospodarskiej mości nie wyszedł.~Ale oni nie mogli wyjść,
4 I,2 | ze sobą; tymczasem Zend wyszedł do sieni i po małej chwili
5 I,5 | światło, pokłonił się w pas i wyszedł, a potem zaraz weszła wdzięczna
6 I,5 | ludźmi i końmi, nikt nie wyszedł zobaczyć ani spytać, co
7 I,7 | ranny, czy za to, że żyje?~I wyszedł za nią. Zastał ją w przyległej
8 I,8 | szwedzki z czółenkiem i wyszedł przed ganek.~- Gdzie to
9 I,8 | Wołodyjowskiego, który skłoniwszy się wyszedł zły i gniewny; po czym zaraz
10 I,8 | Szwedem rozejm jeszcze nie wyszedł i do sześciu lat nie wyjdzie,
11 I,9 | żem spod jego ręki żyw wyszedł? Sam też sobie przyznaję,
12 I,9 | Jakże! On to ze Zbaraża wyszedł i przez Kozaków się przedarł.
13 I,12 | sobie ręce, po czym koniuszy wyszedł śpiesznie, a hetman wielki
14 I,13 | towarzystwie dwóch Murzynów wyszedł był z komnaty. Zostali sam
15 I,14 | knoty od świec, po czym wyszedł i po chwili wrócił ze świecznikiem
16 I,14 | się, ruszaj!~Harasimowicz wyszedł; książę zaś wyjął z weneckiego
17 I,20 | złego ducha, a natomiast wyszedł naprzeciw pan miecznik,
18 I,20 | otoczyli dokoła; on też wyszedł spokojnie, nic już do nikogo
19 I,20 | czułe i płochliwe.~Zagłoba wyszedł i po chwili rozległ się
20 I,20 | Dobrze! - rzekł szlachcic.~I wyszedł z komnaty.~Po chwili rozległ
21 I,20 | wszedłszy do izby.~Wołodyjowski wyszedł na chwilę do sieni, by ludzi
22 I,20 | zginąć z rąk waszych!~I wyszedł z izby.~- Mości panowie -
23 I,21 | dawać ślady życia, Kmicic wyszedł z komnaty.~Na korytarzu
24 I,22 | łoskotem krzesło, wstał i wyszedł z sali.~- Win najlepszych,
25 I,23 | Kmicic skłonił się i wyszedł, a Radziwiłł począł oddychać
26 I,24 | dziedzińcu...~Wachmistrz wyszedł, a oni poczęli się tym bardziej
27 I,24 | nacisnąwszy czapkę na głowę wyszedł ze stancji na korytarz.
28 I,25 | niż poprzedniego dnia i wyszedł z izby, a Kmicic począł
29 I,25 | Harasimowicz skłonił się i wyszedł.~Książę Bogusław stanął
30 I,25 | rzekłszy Kmicic skłonił się i wyszedł.~W drugiej izbie pokojowcy
31 I,25 | rozchełstanej na piersiach koszuli, wyszedł z sieni, a Soroka szedł
32 I,25 | szerszenieją, ten zaś jakoby z wody wyszedł. A w którą stronę ruszymy?~-
33 II,1 | zerwawszy się na równe nogi, wyszedł z chaty.~- A co tam?~- Panie
34 II,2 | rzekł z przyciskiem.~I wyszedł z izby.~Kmicic patrzył na
35 II,2 | Wołaj mi Soroki!~Stary wyszedł i po chwili wrócił, z wachmistrzem.~-
36 II,2 | rzekł - i ostaw mnie.~Stary wyszedł z izby, a pan Andrzej zaraz
37 II,3 | nazwiska Babiniczem!~Kiemlicz wyszedł i w godzinę później siedzieli
38 II,4 | jeszcze nie zaszło, Kmicic wyszedł przed karczmę popatrzeć,
39 II,4 | chudopachołka na pana z wojny wyszedł. Widać po waści, żeś człek
40 II,4 | Ruszaj!~Po czym, gdy żołnierz wyszedł, zwrócił się do pana Rzędziana
41 II,4 | Jedziemy na noc!~Soroka wstał i wyszedł.~Kmicic udawał dalej, że
42 II,5 | odrzekł Wołodyjowski. Pachołek wyszedł i po chwili wrócił z listem.
43 II,6 | Zagłoba z towarzyszami wyszedł zobaczyć, co się dzieje.~
44 II,6 | wiadomości.~Ale podjazd wyszedł i znowu upłynęło dwa dni
45 II,7 | się do niego.~Na koniec wyszedł rozkaz do chorągwi, by się
46 II,7 | tymczasem spocznę nieco.~I wyszedł.~W dwie godziny później
47 II,7 | Książę Janusz machnął ręką i wyszedł, a książę Bogusław założył
48 II,8 | gotową figurą - rzekł.~Paź wyszedł, a książę znów począł chodzić
49 II,9 | parobcy szwedzcy!~To rzekłszy wyszedł z izby, drzwiami trzasnąwszy,
50 II,9 | handlują.~Tymczasem oficer wyszedł na powrót i podał Kmicicowi
51 II,10 | dzień sądu niedaleko.~Kmicic wyszedł, a za nim wyszła panna chcąc
52 II,11 | pospiesznie z karczmy. Kmicic zaś wyszedł za nim i stanął we drzwiach
53 II,11 | odpowiedział oficer.~To rzekłszy wyszedł, a po chwili wrócił.~- Rozkazy
54 II,11 | świtać; Kmicic zerwał się i wyszedł przed zajazd.~Zaledwie pierwszy
55 II,12 | powtórzę.~Ksiądz Kordecki wyszedł i po kwadransie wrócił z
56 II,13 | O samym zachodzie słońca wyszedł ku nim ksiądz Kordecki i
57 II,13 | dzień zamówione roboty.~Wyszedł też rozkaz do kramników,
58 II,14 | Zobaczymy! - rzekł Sadowski i wyszedł z izby.~Weyhard rzeczywiście
59 II,16 | Kordecki.~Zdrajca wstał i wyszedł z definitorium. Przesunął
60 II,16 | powodzenia.~To rzekłszy wyszedł z kwatery.~Miller pomiarkował,
61 II,16 | których na przyjęcie gościa wyszedł jeden z księży. Kuklinowski
62 II,17 | tego zacznij.~Pan Piotr wyszedł z celi, a Kmicic klęknął
63 II,18 | jedzie za mną!~Pułkownik wyszedł, a z nim razem ów żołnierz,
64 II,18 | Na koń! - krzyknął.~I wyszedł ze stodoły.~W pół godziny
65 II,19 | Wówczas ksiądz Kordecki wyszedł na podwórze, a gdy tłum
66 II,21 | dwóch paziów, a za nimi wyszedł z wolna Jan Kazimierz.~-
67 II,22 | kapitanowi dragonii.~Tyzenhauz wyszedł ręce łamiąc z gniewu i żalu,
68 II,25 | nie wiem, czy jeden żywy wyszedł... Pan Felicjan Kochowski
69 II,26 | chciał. Ledwiem z jego rąk wyszedł, za przyczyną listów, które
70 II,27 | pludrak na własnych nogach wyszedł z granic Rzeczypospolitej?
71 II,29 | się i przestrach już nie wyszedł więcej z jego duszy, bo
72 II,30 | z boku katedry.~Ze mszą wyszedł nuncjusz apostolski Widon,
73 II,31 | z boku katedry.~Ze mszą wyszedł nuncjusz apostolski Widon,
74 II,32 | Właśnie wtedy z niego duch wyszedł, gdyśmy do ostatniego szturmu
75 II,32 | nogi postawił.~Po czym król wyszedł na codzienną naradę, zwłaszcza
76 II,35 | pan Zamoyski skłonił się i wyszedł. ~
77 II,39 | oddziału, że pan Sapieha wyszedł obaczyć, co się dzieje.~
78 II,41 | wojsko w szyku staje!~Oficer wyszedł, książę pozostał sam.~-
79 II,42 | pofortunił mu z początku, więc wyszedł z brzeźniaków i w gołym
80 III,1 | nikt prócz mnie żywy nie wyszedł. Chłopstwo dobijało rannych,
81 III,3 | skoczył z oficerem służbowym, wyszedł naprzeciw pana Jana i widocznie,
82 III,4 | jeździe.~Dnia 20 marca podjazd wyszedł. Gdy przechodzili przez
83 III,5 | zamyślił? Gadaj! Źleś to wyszedł ty sam na Zagłobowych fortelach?
84 III,5 | Zagłobowych fortelach? Źle wyszedł pan Michał albo i twoja
85 III,6 | wreszcie wytrzymać w kwaterze wyszedł przed sień i spostrzegłszy
86 III,9 | myślał, iż nikt z majdanu nie wyszedł, zaś kasztelańskie chorągwie
87 III,9 | pogotowiu. Sam kasztelan wyszedł przeciw podjazdowi wspierając
88 III,10| odsapnąć.~- Więc ot i Carolus wyszedł z saku. Przewidywałem, że
89 III,10| Pan kasztelan powraca!~I wyszedł z izby.~Kasztelan powracał
90 III,11| pójdę listy ekspediować.~I wyszedł.~Zaraz potem wpuszczono
91 III,11| ordynansowego Kmicic.~Oficer wyszedł. Za nim odjechali pod Akbah-Ułanem
92 III,12| trzymając buławę w ręku wyszedł piechotą na ów pusty majdan,
93 III,12| oddział piechoty mazurskiej wyszedł z przykopów i kopnął się
94 III,13| trzymając buławę w ręku wyszedł piechotą na ów pusty majdan,
95 III,13| oddział piechoty mazurskiej wyszedł z przykopów i kopnął się
96 III,17| nie władnę.~To rzekłszy wyszedł z komnaty.~Wówczas Oleńka
97 III,18| słowa, jak gdyby rozkaz wyszedł od samej księżnej Radziwiłłowej,
98 III,19| zawołaj mi Patersona.~Sakowicz wyszedł i po chwili wrócił z Patersonem.
99 III,20| Na koniec skłonił się i wyszedł w milczeniu, ale zaraz w
100 III,21| należytą powagę, za to gdy wyszedł, dała sobie folgę zupełną,
101 III,22| łatwością przebije...~Ketling wyszedł, pozostawiwszy broń na stole,
102 III,23| Sakowicz zgrzytnął zębami i wyszedł.~Tego samego dnia zagrzmiało
103 III,23| mnie przyjęto i żebym cały wyszedł substancji wszystkiej nie
104 III,23| ze sobą, na koniec Braun wyszedł z twarzą wielce poruszoną.
105 III,27| tę stronę ani jeden nie wyszedł. Wysłali, ale ku swojej
106 III,29| strony owego borku, z którego wyszedł Sakowicz, a teraz sypią
107 III,32| siebie. Tymczasem ksiądz wyszedł z kazaniem; słuchał go Kmicic,
108 III,32| i gwary.~Wszyscy klękli, wyszedł ksiądz ze mszą, a za nim
|