Tom, Rozdzial

  1  I,1  |          pannie; tymczasem wybuchła wielka wojna i kawaler zamiast
  2  I,1  |         miłości nie zaznało, nosiła wielką gotowość do kochania. Iskry
  3  I,1  |           Chybaś miał waćpan potęgę wielką do obrony?~- Miałem dwieście
  4  I,6  |            nieszczęście, jakaś siła wielka a nieczysta popchnęła go
  5  I,6  |            pozostał przecie Lubicz, wielka i piękna majętność, gotowa
  6  I,7  |           wyprawują. Komnata to tak wielka, jak niejeden kościół, cała
  7  I,7  |           tu przyprowadzić?~- Z tak wielką watahą niełatwo się przemknąć.
  8  I,7  |       jednej straży!~- Bo potęgę ma wielką; widzi mi się, będzie nad
  9  I,8  |       Skłonił się jej więc ze czcią wielką i rękę na sercu położywszy,
 10  I,8  |   zwyczajnie czyni, ale z pilnością wielką, bo periculum in mora. Chceszli
 11  I,8  |             i widoki pracy ciężkiej wielką sprawiły panu Wołodyjowskiemu
 12  I,12 |         Wołodyjowski, pułkowniku!~Z wielką radością odczytaliśmy raport
 13  I,13 |        sercu dziewczyny; więc jakaś wielka ulga, jakby jej kto brzemię
 14  I,14 |   przedsiębiorczy, zuchwały, okryty wielką sławą rycerską, noszący
 15  I,15 |             narażać. Jako żywo ! za wielka nas kupa, aby wszystkim
 16  I,16 |             uczynić nie zechce... z wielką furią Kiejdany opuścił.~-
 17  I,17 |              rzekł Zagłoba, który z wielką uwagą słuchał tej rozmowy -
 18  I,17 |            jeszcze nie widziałem!~- Wielką on już nam przysługę oddał
 19  I,17 |           mogły otworzyć przejście.~Wielka droga idąca z Kowna na Szawle
 20  I,17 |            gąszczy leszczynowych na wielką drogę, po której ciągnęły
 21  I,19 |       ostatniej relacji wysłuchał z wielką uwagą pan Wołodyjowski,
 22  I,19 |             Stryjeczny twój, Jakub, wielką ma między nimi powagę, do
 23  I,20 |            poważnie pan miecznik.~- Wielka też to jest boleść - odparł
 24  I,21 | odpowiedział z goryczą Radziwiłł. - Wielka ichmościów łaska!... Dałby
 25  I,23 |         szwedzki, czuł jakby radość wielką na myśl, że szczęście może
 26  I,25 |            Całą, tę niezbyt zresztą wielką część drogi odbył spokojnie,
 27  I,26 |      zdrowie z góry tak troszczysz, wielka persona Radziwiłł!... A
 28  I,26 |      dyplomaty i że książę popełnił wielką nieostrożność, wielki błąd,
 29 II,2  |         Kiemliczowie odznaczali się wielką chciwością. Gromadzili skrzętnie
 30 II,2  |            z końmi, gdyż to była za wielka dla ich serc pokusa. Teraz,
 31 II,4  |     prowadzić; prowadziłem go sam z wielką uciechą, że go ręka boska
 32 II,6  |          Grodno i stamtąd ciągnie z wielką potęgą; ale byli i tacy,
 33 II,6  |          robił.~- Ba! a jeśli go za wielka siła opadnie?... Nec Hercules
 34 II,6  |         uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co będzie mógł,
 35 II,7  |        nożem pchnie. Trzeba nagrodę wielką obiecać...~- Kto się tu
 36 II,8  |           do obcych krajów jeździć. Wielka to łaska waszej książęcej
 37 II,9  |      ofiarował się ich poprowadzić. Wielką też między nimi znalazł
 38 II,11 |         starościanki sochaczewskiej wielką napełniły pana Kmicica otuchą
 39 II,11 |            odpowiedział Lisola.~I z wielką, chociaż bardzo pańską uprzejmością
 40 II,11 |            zarazem nieznana radość, wielka, błoga. Od tego kościoła,
 41 II,14 |             nas nie zostanie... Tak wielka jest siła zabobonu!... Może
 42 II,15 |           otuchy wieśniakom.~Soroka wielką uzyskał wśród nich powagę,
 43 II,16 |      ujrzeli na obydwóch radość tak wielką, tak nieziemską, jakby najwyższe
 44 II,19 |         przy bramach i murach. Lecz wielka czujność była zbyteczna;
 45 II,20 |        Panowie ci, w porozumieniu z wielką królową, niezachwianą w
 46 II,21 |          pomazańca, ale taka dobroć wielka, niewyczerpana, iż widać
 47 II,22 |         oddać, do Lubowli uwiózł. - Wielka (mówili) jest pycha i ambicja
 48 II,24 |            w jego duszy, jakby nowa wielka myśl, z nieba rodem, zaświeciła
 49 II,25 |           czerwoną obwódką okolone. Wielka powaga, ale przy tym niesłychana
 50 II,26 |        promocjach nie stanie ci się wielka krzywda... Ufaj w miłosierdzie
 51 II,29 |         krwi, wydawała się mu jakaś wielka i coraz większa, grozą tajemniczą
 52 II,30 |       donośnym, tak mówić począł:~- Wielka człowieczeństwa boskiego
 53 II,31 |       donośnym, tak mówić począł:~- Wielka człowieczeństwa boskiego
 54 II,32 |        Sapieha - rzekł - pisząc, iż wielka litewska buława vacat; nie
 55 II,33 |             pan Wołodyjowski - zbyt wielką mękę temu rycerzowi zadajesz!~-
 56 II,33 |             waćpana tak była w niej wielka, że słabość niewieścią przemogła.
 57 II,33 |            widzieć ów czambulik, bo wielka to była osobliwość spoglądać
 58 II,33 |           prawie nieprzyjaźnie, tak wielka była w tych stronach Rzeczypospolitej
 59 II,34 |            kraju, trudno byłoby tak wielką moc koni wyżywić. Co zaś
 60 II,34 |     Kuklinowskiego. Ksiądz Kordecki wielką mszę z radości celebrował
 61 II,34 |          księcia Bogusława, który z wielką potęgą nie przy królu szwedzkim
 62 II,36 |          pana starosty. Kmicic miał wielką ochotę otworzyć ten ostatni,
 63 II,36 |       bezpieczeństwo i wreszcie ową wielką fortunę mającą jej los na
 64 II,37 |        śmierci wojewody wileńskiego wielka buława litewska wedle zwykłego
 65 II,37 |          pomiędzy wojskiem, że król wielką buławę ukochanemu wodzowi
 66 II,38 |        śmierci wojewody wileńskiego wielka buława litewska wedle zwykłego
 67 II,38 |          pomiędzy wojskiem, że król wielką buławę ukochanemu wodzowi
 68 II,39 |            się wydostałem, od czego wielka księcia napadła konfuzja,
 69 II,39 |   rozkopywał i mosty psuł, tak iż z wielką fatygą postępować przed
 70 III,3 |         zdarza sposobność - mówił z wielką fantazją na radzie wojennej -
 71 III,5 |            Rzeczpospolita sama jest wielka, a rodów w proporcji do
 72 III,5 |            z tropu, owszem, wargi z wielką fantazją wydął (któren gest
 73 III,6 |             i ochotę miał widocznie wielką na Szwedów, bo mu policzki
 74 III,6 |       frasuj się, Rochu! - mówił. - Wielką i tak chwałą się okryłeś;
 75 III,9 |       szwedzką, zmienią się w jedną wielką mogiłę - na sławę dla narodu,
 76 III,10|            się wydobył, a do tego z wielką wojska litewskiego konfuzją.~-
 77 III,10|          zawołali chórem rycerze.~I wielka otucha wstąpiła im do serc,
 78 III,11|              nie bardzo! Z początku wielką pokazał alterację, ale gdy
 79 III,14|     szturmował. Oczywiście wiktorię wielką odniósł, po której, syt
 80 III,15|      później Marymontem, odbyła się wielka msza polowa, której dziesięć
 81 III,15|          zaś poszedł, bo jakkolwiek wielka wziął od natury w udziale
 82 III,16|         wdzięczności, który by zbyt wielką ceną spłacać następnie przyszło?
 83 III,17|             wskóram! Dość tego! Co? Wielka rzecz! wielka sprawa! I
 84 III,17|             tego! Co? Wielka rzecz! wielka sprawa! I ja, kiep, ważyłem
 85 III,18|       mówiąc począł książę klepać z wielką poufałością pana miecznika
 86 III,20|          Rozpacz miecznika była tak wielka, że panna musiała go pocieszać
 87 III,21|           ci, że wierzę - odparła z wielką żywością Anusia - musi on
 88 III,21|             krótkim czasie uzyskała wielką przewagę nad swą przyjaciółką,
 89 III,21|           idą w przodku przed nami. Wielka stąd powstała konfuzja.
 90 III,23|         wpadł do dziewczyny z furią wielką i nie zdejmując czapki z
 91 III,23|    Babiniczem! - odrzekła dygając z wielką ceremonią.~- Bodajem go
 92 III,24|           dalej jak w Serocku stała wielka potęga szwedzka. Karol Gustaw
 93 III,24|           przeprowadzono szybko i z wielką dokładnością. Naprzód puszczano
 94 III,24|            nie spieszył, albowiem z wielką gorliwością zajął się ową
 95 III,24|             serdecznie, bo już była wielka przyjaźń i zażyłość pomiędzy
 96 III,25|           dalej jak w Serocku stała wielka potęga szwedzka. Karol Gustaw
 97 III,25|           przeprowadzono szybko i z wielką dokładnością. Naprzód puszczano
 98 III,25|            nie spieszył, albowiem z wielką gorliwością zajął się ową
 99 III,25|             serdecznie, bo już była wielka przyjaźń i zażyłość pomiędzy
100 III,26|          których Chowańskiego z tak wielką sławą podchodził, i dawni
101 III,26|  niefortunny Jan Kazimierz przegrał wielką trzydniową bitwę pod Warszawą,
102 III,26|          reszty; aleś się spisał. Z wielką estymą patrzyła cała dywizja
103 III,27|        szedł za jego radą i dlatego wielką bitwę wygrał. Książę, jako
104 III,27|   hazardowna praktyka dała mu także wielką znajomość wojny: więc nie
105 III,28|             mocno poszarpał. Że zaś wielką miał powagę w okolicy, więc
106 III,29|           bok nam przyjdzie!~- Siła wielka! - odrzekł pan Chrząstowski.~-
107 III,29|          strach, a potem radość tak wielka, że do szału podobna. Oleńka
108 III,30| przechodzili przed panem Kmicicem z wielką fantazją, brząkając w litaury,