Tom, Rozdzial

1001  I,18 |                  ludzkich i zwierzęcych.~A tu rycerze nasi mogli podziwiać
1002  I,18 |            machać rapierem i kapeluszem, a trębacz trąbił ciągle na
1003  I,18 |                 znak, iż chcą rozmowy.~- A wypal no który ku nim z
1004  I,18 |          wylatywał furkocząc nad szereg, a jednocześnie odzywał się
1005  I,18 |                 był przez te ruchy małe, a błyskawiczne, prawie nieczłowiecze.~
1006  I,18 |             przed kościołem i dzwonnicą, a za nimi wysunęły się przednie.
1007  I,18 |                  jednej połowie Szwedów, a na drugą skoczyli z rezerwą
1008  I,18 |         wszystkich stron wysokim płotem, a przeciwległy kołowrot służba
1009  I,18 |              tedy Szwedzi biegali wkoło, a laudańscy upędzali się za
1010  I,18 |               negować - odparł Zagłoba - a najlepszy dowód, iż się
1011  I,18 |                 Ja hetmanowi służyłem!~- A hetman diabłu! Masz teraz!...
1012  I,18 |                  dysputy się nie wdawaj, a mnie się trzymaj za połę,
1013  I,18 |              Wolałbym ja tam być niż tu, a przez ciebie muszę jeno
1014  I,18 |                uczynek godny krewnego?~- A za co ja mam być wdzięczny?~-
1015  I,18 |               najzdolniejszy, boś głupi, a zdrów, rozumiesz?... Ej,
1016  I,18 |             wiktorii?~- Jużci, naszym.~- A widzisz! A czemu nie Szwedom?~-
1017  I,18 |              Jużci, naszym.~- A widzisz! A czemu nie Szwedom?~- Bo
1018  I,18 |            Sumienie się w tobie budzi... A jakżeś to mógł własną krew
1019  I,18 |            Musieli Szwedów wyciąć.~- Oj! a czy to jeno nasi? Podjadę
1020  I,18 |               chciałem w ogień lecieć... A nie ranny który?~- Wszyscy
1021  I,18 |            dobrych żołnierzy stracili.~- A Szwedzi?~- Położyliśmy ich
1022  I,18 |                używać jak pies w studni. A godziło się to mnie, starego,
1023  I,18 |                     Niech ich psi jedzą. A jeńców wzięliście co?~-
1024  I,18 |          rotmistrz i siedmiu rajtarów.~- A co myślisz z nimi czynić?~-
1025  I,18 |               Kiejdany od Birżów daleko, a Radziwiłł od Pontusa jeszcze
1026  I,18 |             najezdnikami, mości panowie, a kto najlepiej wyjdzie na
1027  I,18 |               Jeść nam ze wsi przyniosą, a teraz spać! Nad strażami
1028  I,18 |             wywczasujemy się jako susły, a jutro w drogę... Nie wrócimy
1029  I,19 |                 się na dwa obozy. Jedni, a zwłaszcza roty cudzoziemskie,
1030  I,19 |                   zwiększając jego siłę, a zarazem przynosząc najrozmaitsze
1031  I,19 |               człek bliżej swoich stron, a już tam zawsze między swoimi
1032  I,19 |               się z kąta w kąt tłuc...~- A kto ma nad tymi chorągwiami
1033  I,19 |                 jegomości przyprowadzić, a wtedy pewnie nie pozostanie
1034  I,19 |              słuszne miał powody gniewu, a nawet rozpaczy, gdyż bitwa
1035  I,19 |                 komendanta birżańskiego, a w dziesięć dni od samego
1036  I,19 |           natarczywie na nas nastawałeś, a głównie Wołodyjowski z onym
1037  I,19 |             wielkie powstały między nami a Pontusem dyfidencje. Całe
1038  I,19 |             Jazdę wszystką nam odeślesz, a piechotę do Kiejdan wyekspediujesz,
1039  I,19 |              piechotą Kiejdany obsadził, a nawet szańczyki wedle zamku
1040  I,19 |            ostateczności - mówił sobie - a w żadnym razie nie będę
1041  I,19 |      Wołodyjowski umykał przed hetmanem, a hetman go gonił zaciekle.
1042  I,19 |               był przez zastępy carskie, a na drodze do Kiejdan czyhał
1043  I,19 |               Sameś rzekł, iż my okonie, a on szczuka. Uczynię, co
1044  I,19 |            otwarcie, że on nas pobije.~- A potem każe pośrutować i
1045  I,19 |                nie w radziwiłłowskie!... A czy by już w takim razie
1046  I,19 |              więc pan Michał, jak umiał, a świetnie umiał, albowiem
1047  I,19 |                  Rogowem z jednej strony a Niewiażą z drugiej, kluczył
1048  I,19 |               radziwiłłowskie chorągwie, a nawet skubiąc je po trosze,
1049  I,19 |                 strzelców się przemknie, a gdy psy zbyt blisko go nacierają,
1050  I,19 |   półpierścieniem wojsk radziwiłłowskich a rzeką pilnowaną z drugiej
1051  I,19 |                  Sam hetman zdumiał się, a potem prawdziwe gromy spadły
1052  I,19 |            oglądał je razem z Ganchofem, a wieczorem rzekł doń:~- Na
1053  I,19 |              zrobił, bez mojego rozkazu, a tak dobrze je usypał, że
1054  I,19 |                    Szlachta i chłopstwo. A zarazem, nie poprzestając
1055  I,19 |                 nieprzyjaciela przeszli, a nawet go sprowadzili.~-
1056  I,19 |                 zarumieniła się z lekka, a oczy zaświeciły mu się z
1057  I,19 |              rzecz. Waść jesteś Niemiec, a obcemu niebezpiecznie zapuszczać
1058  I,19 |                  i respons mi przywieźć, a to wytłumaczyć, że nie ja
1059  I,19 |              czerwona, stała się sinawa, a z każdą niemal godziną przybywało
1060  I,20 |              będzie wdzięcznie przyjęty, a drżał przed myślą, że szlachcic
1061  I,20 |              odległej z pół stai od wsi, a dwie od dworu; sam zaś z
1062  I,20 |                 gniazdo billewiczowskie, a za nim rozległe sady kończące
1063  I,20 |             sobie odpowiedzi na pytania, a tymczasem poglądał zamyślonym
1064  I,20 |               zwrócony tyłem do ogrodów, a przodem do głównej drogi,
1065  I,20 |                jak na widok złego ducha, a natomiast wyszedł naprzeciw
1066  I,20 |                wciąż na niego spode łba, a pan miecznik czub gładził.~-
1067  I,20 |          podtrzymania rozmowy, spytał:~- A co słychać w Kiejdanach?
1068  I,20 |         zmartwień i zgryzot ma książę.~- A wierzym! - rzekł pan Chudzyński.~
1069  I,20 |             książę rzetelny ma szacunek, a podejrzywa, że do jego nieprzyjaciół
1070  I,20 |                ukazał się we drzwiach.~- A to nie widzisz, że się mroczy?...
1071  I,20 |               nich szczególnym wzrokiem, a potem rzekł zimno, jak gdyby
1072  I,20 |                  na siebie i na Kmicica, a pan miecznik zakrzyknął:~-
1073  I,20 |                dragonów we wsi zostawił, a przybyłem tu sam prosić
1074  I,20 |                 afektach initium bierze. A gdy waszmość miłemu gościowi
1075  I,20 |           zamykasz, zali to nie przymus? A gdy mu pić każesz, choć
1076  I,20 |             ucieka, zali to nie przymus? A tu wiedz waszmość, że choćby
1077  I,20 |           szwedzkie wojska się zbliżają, a waść mniemasz, że w tym
1078  I,20 |               waściną się nie targną?... A cóż to, Billewicze - forteca?
1079  I,20 |             Kiejdanach nic ci nie grozi, a tu stanie załoga książęca,
1080  I,20 |            jechać do Kiejdan! - rzekł.~- A to po co? - spytała.~- Bo
1081  I,20 |                 żywo, przebierasz miarę, a to nic po tym!~- Dobrze
1082  I,20 |                 wszyscy, że nie ma rady, a Kmicic rzekł:~- Panno! za
1083  I,20 |                jakiś obcy głos spytał:~- A dokąd to, panie kawalerze?~
1084  I,20 |                  złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma.~
1085  I,20 |                  tego kawalera w łykach, a ratunku on więcej teraz
1086  I,20 |                 od waćpana potrzebuje.~- A najwięcej księdza! - rzekł
1087  I,20 |                tych rąk się wyśliznął... a to wiesz, że na Podlasie
1088  I,20 |           uczciwy człowiek pole dawał.~- A to czemu? - rzekł Kmicic.~
1089  I,20 |             zamiast nas o prawo pytać... A jeśli masz co powiedzieć
1090  I,20 |             padła jak martwa na podłogę.~A między zgromadzonymi w pierwszej
1091  I,20 |                     rzekł Stankiewicz. - A Niewiarowskiego ludzi w
1092  I,20 |              przeciw zdrajcom podniosły, a waćpaństwo zabierajcie się
1093  I,20 |              zwrócił się do miecznika:~- A co robi krewna waćpana?~-
1094  I,20 |                  zdrajcą się ujmować?!~- A miłowała go niegdyś szczerze,
1095  I,20 |               niewiasty ciężki termin.~- A szykuj się waćpan do drogi! -
1096  I,20 |                   Za blisko tu Kiejdany, a Radziwiłł musiał tam już
1097  I,20 |          Wołodyjowski skoczył mu pomagać a obaj złożyli ją na sofie,
1098  I,20 |                   Idźcie do tamtej izby, a my damy już sobie rady.~
1099  I,20 |               tam po drodze go zgładzić, a nie u mnie. Jakże tu teraz
1100  I,20 |               zbierze. My musimy jechać, a do jutra rana mogą tu radziwiłłowscy
1101  I,20 |                zdziwiony Wołodyjowski. - A to czemu?~- Czemu?... Niech
1102  I,20 |                  śmierci w Kiejdanach.~- A co? - powtarzał za każdą
1103  I,20 |               wrócił z wami list czytać, a tamtemu by przez ten czas
1104  I,20 |                do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło
1105  I,20 |               tego listu nie pokazałeś?" A on na to: "Bo mi się nie
1106  I,20 |               nazad brać i tu prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha
1107  I,20 |                  towarzyszem najmilszym, a ojczyzna matka przebaczy
1108  I,20 |              Radziwiłł jej rękę wyciąga, a wy mieczami tę rękę bodziecie
1109  I,20 |                począł przebiegać oczyma. a w miarę jak czytał, krew
1110  I,20 |               radźmy teraz, co czynić.~- A cóż? siadać i jechać w drogę...
1111  I,20 |               Jechać nam jak najprędzej! A waszmość pojedziesz z nami? -
1112  I,20 |                 spalą ani nie zamordują, a do takiej drogi trzeba się
1113  I,20 |                  odrzekł Wołodyjowski. - A waćpan gdzie się chcesz
1114  I,20 |               poczęli się żegnać z sobą, a potem każdy przychodził
1115  I,20 |                  rzekł Jan Skrzetuski.~- A wspomnij czasem żołnierza,
1116  I,21 |                  majętności wydzierżawia a wojska ściąga.~Hetman, z
1117  I,21 |               się w tym gmachu zmieścić, a tymczasem okazało się wprędce,
1118  I,21 |              prostemu wstyd słowo łamać, a cóż dopiero księciu i wodzowi...~-
1119  I,21 |                  żebym do nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem
1120  I,21 |                  jaki twój Radziwiłł!" - a jam musiał gębę stulić i
1121  I,21 |              wyszły mu na wierzch głowy, a z gardzieli wydobył się
1122  I,21 |           przytomność. Cucono z godzinę, a gdy wreszcie począł dawać
1123  I,21 |         zbuntowanymi Węgrami Oskierki.~- A co nowego? - spytał wąsacz.~-
1124  I,21 |                 były i nie wymknęły się, a on się wymknął. Niech go
1125  I,21 |               niż renegata. Ot, co jest! A tu precz książę pan każe
1126  I,21 |              miecznika rosieńskiego...~- A? to go przywieziono?~- A
1127  I,21 |                 A? to go przywieziono?~- A jakże, i z krewniaczką.
1128  I,21 |              warta pode drzwiami chodzi. A kiedy wesele, panie pułkowniku?~-
1129  I,21 |           zaledwie na nogach mógł ustać. A przy tym, jako ciału strudzonemu
1130  I,21 |                 nie wymówiła tego słowa. A przecie po dwakroć poprzednio
1131  I,21 |          powtarzał sobie po tysiąc razy.~A jednak ból nie ustawał,
1132  I,21 |                mam dla ciebie słabość... A ich śmierć była konieczna.
1133  I,21 |             ledwie z ich rąk nie zginął, a teraz pójdą na Podlasie
1134  I,21 |              potknie, ten łatwo upadnie, a kto upadnie, ten może się
1135  I,21 |          przyczyną dyfidencje między mną a Pontusem powstały, już szkoda
1136  I,21 |                zgryzoty mnie nie zabiją, a bodaj czy się na tym skończy,
1137  I,21 |               drżało przed Chmielnickim, a on drżał przede mną. I te
1138  I,21 |                   wasza książęca mość.~- A życie słodkie?... Bóg mnie
1139  I,21 |                wielkich rzeczy stworzył, a ja muszę, ot! wykruszać
1140  I,21 |        monarchami potężnymi się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę
1141  I,21 |             twarze zaglądają mi do łoża, a czasem chłód się nagły czyni...
1142  I,21 |                 bo już się nie powtórzy, a na dziś właśnie sił mi potrzeba,
1143  I,21 |         pokrzepić... I ty się rozpogódź, a nie mów nic nikomu, bo co
1144  I,21 |                 powstydził... Idź teraz, a przyślij mi Mieleszkę. Sprowadzono
1145  I,22 |            błagać prawie ze łzami uporną a śmiałą dziewczynę i zaklinać,
1146  I,22 |               wojskowych było najwięcej, a zwłaszcza oficerów cudzoziemskiego
1147  I,22 |         obywateli po jego stronie stoi - a tylko swawolnicy opierają
1148  I,22 |                do czasu armaty grzmiały, a żołnierstwu przykazano wydawać
1149  I,22 |                  salę tak zwaną "złotą", a gdy książę ukazał się wreszcie,
1150  I,22 |             uśmiechem na ponurej zwykle, a przy tym wyniszczonej teraz
1151  I,22 |            Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.~- Kto zresztą
1152  I,22 |                 tylko kwarta litewskiej, a we mnie nie masz innej...
1153  I,22 |            między miecznikiem rosieńskim a panną Aleksandrą.~W obojgu
1154  I,22 |                 że prawie mękę cierpiał, a jednak za nic w świecie
1155  I,22 |              jeszcze raz na nią spojrzę, a potem się w drugą stronę
1156  I,22 |                który mógł go uniewinnić, a przynajmniej od śmierci
1157  I,22 |           posądzenie o rozmyślną zdradę! A jednak ona pierwsza wyrządziła
1158  I,22 |               pannie także dumy niemało, a może nawet i nieco zawziętości;
1159  I,22 |              tylko próżno wstydu najeść. A po wtóre: winien czy nie
1160  I,22 |                 wzruszenia nie zdradzić.~A tymczasem uczta ożywiała
1161  I,22 |              pomrukiwał coś do sąsiadów, a ci gryźli wąsy, by się nie
1162  I,22 |             sklepień sali i trwał długo, a jak nagle powstał, tak nagle
1163  I,22 |                     I to tron elekcyjny, a już też za wiele nie możem
1164  I,22 |                 jednego jak do drugiego, a kto ci tego nie życzy, niech
1165  I,22 |                  w żart, w pośmiewisko - a przecie uczta po to w znacznej
1166  I,22 |                unikał wzroku książęcego, a Kmicic nie pił, ale patrzył
1167  I,22 |                wydobyć prawdę z cieniów, a wówczas ten oficer, stanowiący
1168  I,22 |          Podlasia.~- Dajże waćpan listy, a sam siadaj za stołem. Ichmościowie
1169  I,22 |                protekcję Karola Gustawa.~A po chwili znowu:~- Owóż
1170  I,22 |              Jakoż twarz jej była blada, a na czole lśniły krople potu.~
1171  I,23 |                  już szwedzka protekcja, a my też na niego bez Szwedów
1172  I,23 |            książęca mość na mnie łaskaw, a przecie tak mi źle, iż i
1173  I,23 |                  tego mnie Bóg stworzył. A tu siedź, słuchaj rozpraw
1174  I,23 |               krzywsi.~- Nic mi do niej, a jej do mnie. Co było, to
1175  I,23 |              było, to się i skończyło!~- A co to, ona wczoraj zachorowała?~-
1176  I,23 |                 Tu nie ma nic do roboty, a bezczynność ze wszystkiego
1177  I,23 |         wyjdziesz spod mojej inkwizycji, a tam sądy z wyrokami na cię
1178  I,23 |                  dziesięć lat przypomną, a już szlachta laudańska przypilnuje,
1179  I,23 |             zajął, drugie swoi pustoszą, a wszystko nie dochodzi w
1180  I,23 |                 niedawno Wilno zrabował, a przy tym chciwy był z natury.
1181  I,23 |             przestały w istocie wpływać, a koszta na wojsko z każdym
1182  I,23 |                 zaczął w skrzynie pukać, a tyś człek inny. Słuchaj
1183  I,23 |              Horotkiewicza, Żeromskiego, a zwłaszcza Wołodyjowskiego
1184  I,23 |              jakem szlachcie powiedział, a nawet i nie tak dobre, jakem
1185  I,23 |                 umieją zdobywać fortece, a nie było nawet czasu na
1186  I,23 |                  i Moskwę nawałem ruszą, a wówczas wojska ukrainne
1187  I,23 |             Desperat dziś Jan Kazimierz, a jutro może jego szczęście
1188  I,23 |          wypoczynek strudzonym piersiom, a pan Andrzej dziwnego doświadczał
1189  I,23 |                Kazimierzowi pobuntowały, a szlachta oświadczyła, że
1190  I,23 |                   Tatarzy przyjdą z nim, a elektor nam w dodatku nie
1191  I,23 |             Czeka, widać, co się stanie, a tymczasem wchodzi w ligę,
1192  I,23 |            książęca mość! co to jest?... A czemuż mi to wasza książęca
1193  I,23 |              słyszał, czy temu, co dziś? A jeśli tak jest, jak wasza
1194  I,23 |              porwała, musi umieć pływać, a kto idzie lasem, w którym
1195  I,23 |               albo za Janem Kazimierzem, a to właśnie byłoby najgorzej.~-
1196  I,23 |                znacznej potęgi stanąć... A wonczas jedni i drudzy,
1197  I,23 |               upadnie, ale się wzniesie, a to grunt.~- Wasza książęca
1198  I,23 |                   Niechże puszcza wieść, a i ty puszczaj po drodze,
1199  I,23 |                siebie, niby dla układów, a potem pochwycić i do Prus
1200  I,23 |                  mnie do króla wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością:
1201  I,23 |                ludzi na śmierć skazałem, a tyś ich wyprosił. Nic ci
1202  I,23 |                bywałem...~- To dobrze.~- A gdzie, wasza książęca mość,
1203  I,23 |                 masz w Rzeczypospolitej, a gdyby się dwie fortuny złączyły,
1204  I,23 |                    Smarowna to grzanka ! A cóż dopiero, gdyby pan marszałek
1205  I,23 |                 Tę nadzieję w nim obudź, a skusi się, jak Bóg na niebie,
1206  I,23 |        Lubomirski. przejdzie do Szwedów; a w nagrodę zażąda małżeństwa
1207  I,23 |             Herakliusza z Radziwiłłówną, a potem niech Radziwiłła na
1208  I,23 |                 na polski tron powołano, a tak w dwóch rodach dwie
1209  I,23 |                pocznie. Oni kupą chodzą, a Wazom wierni... i potężni...
1210  I,23 |                  potężni... Koniecpolski a Sobiescy także nie wiadomo,
1211  I,23 |          trudnością wychodziły mu z ust, a na twarzy malował się przymus
1212  I,23 |                 nikogo tu nie dopuszczę, a wyjechać stąd, nie wyjadą.
1213  I,23 |                  Idź gotuj się do drogi, a przychodź do mnie na obiad...~
1214  I,23 |            Kmicic skłonił się i wyszedł, a Radziwiłł począł oddychać
1215  I,23 |                nazwisko, jako stronnika, a o osobę mniej dbał.~Owszem,
1216  I,23 |              wyprostował się i czekał.~- A co powiesz więcej? - rzekł
1217  I,24 |                 bezpieczeństwa własnego, a po wtóre, dla powagi swojej
1218  I,24 |        dziedzińcu...~Wachmistrz wyszedł, a oni poczęli się tym bardziej
1219  I,24 |                  nie rozweselało humoru, a tymczasem tamtym kurzyło
1220  I,24 |                 Inna mowa, inny obyczaj, a każdy dworności tam się
1221  I,24 |          Francuzi, prócz kilku Olendrów, a i między żołnierzami większa
1222  I,24 |            większa była część Francuzów. A wszystko franty. To tak
1223  I,24 |                 hultajstwem obserwowali. A książę Bogusław z chustką
1224  I,24 |                też barwiczką pomalowaną, a brwi węgielkiem wyczernione,
1225  I,24 |             myśleli, że będziem ich bić, a tymczasem patrzcie waszmościowie...~-
1226  I,24 |              mili już mi się stało lżej, a nim do Wilna dojechałem,
1227  I,24 |                   Waszmości czas na koń, a i nas też służba potrzebuje.
1228  I,24 |                 Nieprędko się obaczym!~- A może gdzie na polu bitwy -
1229  I,24 |               kopytami o kamienne płyty, a przez okno widać było ludzi
1230  I,24 |             twarzy, które miał zobaczyć, a jednocześnie chwytało go
1231  I,24 |            Trzeba siąść na koń i ruszyć, a co się zdarzy, to się zdarzy...
1232  I,24 |                 tamto życie będzie obce, a wszystko, z czym się zżył,
1233  I,24 |                Kmicic także zostanie tu, a tam pojedzie jakoby inny
1234  I,24 |              zacząć zupełnie nowe życie, a Bóg jeden raczy wiedzieć,
1235  I,24 |               było źle i tam będzie źle, a przynajmniej ciężko bardzo.~
1236  I,24 |                Możnaż to być tak blisko, a potem tak daleko, by słowa
1237  I,24 |              przestał rozumować i biegł, a raczej pędził z zamkniętymi
1238  I,24 |                 oficerami w cekhauzie.~- A panna?~- Panna jest.~- Ruszaj
1239  I,24 |                 by mówić, siła by mówić, a tu język wszystkiego nie
1240  I,24 |                  bożej, widać, nie było, a teraz, choć ty, człeku,
1241  I,24 |              uraza i gniew to co innego, a żal co innego. Gniewum się
1242  I,24 |              potępiać ani wyroków dawać. A czemu potępiłaś?... A czemu
1243  I,24 |             dawać. A czemu potępiłaś?... A czemu wyrok wydałaś?...
1244  I,24 |                 Radziwille i w Szwedach, a kto inaczej myśli, a zwłaszcza
1245  I,24 |           Szwedach, a kto inaczej myśli, a zwłaszcza czyni, ten właśnie
1246  I,24 |                przysięgą i na wyjezdnym, a mówię dlatego, ażeby zarazem
1247  I,24 |                 niebieskie zaszły łzami, a on począł wołać z uniesieniem:~-
1248  I,24 |              niech wedle sumienia idzie, a Bóg intencje osądzi. Lepiej,
1249  I,24 |                      odstąp zdrajców!... a wszystko może być...~- Cicho!...
1250  I,24 |                  może być...~- Cicho!... a cicho!... - odrzekł Kmicic
1251  I,24 |                zdrowa!... ostatni raz... A potem niech mi tam śmierć
1252  I,25 |                idącym z Kowna do Grodna, a stamtąd do Białegostoku,
1253  I,25 |                  Radziwiłła.~Miasteczka, a gdzieniegdzie i wsie, zajęte
1254  I,25 |                nie chcieli z nimi wojny, a przynajmniej pragnęli ją
1255  I,25 |                za rzekę nie przechodził, a w razie gdyby sam Radziwiłł
1256  I,25 |                Tych liczba była ogromna, a mianowicie chłopów, gdyż
1257  I,25 |              wyglądali go jak zbawienia.~A Kmicic, słysząc te błogosławieństwa,
1258  I,25 |            między tęsknotę po Kiejdanach a rozmyślania o nieszczęsnym
1259  I,25 |               jej to rozum szwankował... A wtedy będzie, co Bóg da.
1260  I,25 |                miał pan Andrzej żelazne, a fantazja wracała mu z każdą
1261  I,25 |                  w rękach miecz i berło, a pod stopami cała Rzeczpospolita.~
1262  I,25 |          napotykali ciągle całe gromady, a szlachta, która nie mogła
1263  I,25 |               wojsk Zołtareńki należące, a w rzeczy nie uznające nad
1264  I,25 |             spotkania w polu z wojskiem, a nawet z pachołkami miejskimi,
1265  I,25 |            zwyczaju w pień wyciął ludzi, a miasto puścił z dymem, gdyby
1266  I,25 |                   że nowy nieprzyjaciel, a to byli swoi. Skoczyli tedy
1267  I,25 |               Przyszli od Kozłowej Rudy, a poszli na południe. My też,
1268  I,25 |             rycerza i wpaść w jego ręce, a w takim razie wszystkie
1269  I,25 |                waszej miłości - rzekł.~- A dobrą?~- Ni złą, ni dobrą,
1270  I,25 |                  Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!...
1271  I,25 |      poprzedniego dnia i wyszedł z izby, a Kmicic począł ubierać się
1272  I,25 |                  w aksamity i złotogłów, a sześciu ludzi przybranych
1273  I,25 |                  pozataczano do wozowni, a konie karmili masztalerze
1274  I,25 |                  lat trzydziestu pięciu, a wyglądający najwyżej na
1275  I,25 |              otaczała księcia Bogusława, a jaką zjednały mu głównie
1276  I,25 |            czyniła go podobnym do panny, a jednocześnie zuchwałość,
1277  I,25 |          potrzebuję - mawiał cynicznie - a innych uciech i tak mi nie
1278  I,25 |              którą odbijało zwierciadło, a on rozczesywał w zamyśleniu
1279  I,25 |                  nie odwracając głowy:~- A kto tam? Czy nie posłaniec
1280  I,25 |           Wówczas książę odwrócił głowę, a spostrzegłszy świetnego
1281  I,25 |               odpowiedział pan Andrzej - a dworzaninem nie jestem,
1282  I,25 |                 Chowańskiego podchodził, a później na własną rękę niezgorzej
1283  I,25 |                   Rad cię bliżej poznam. A co tam słychać w Kiejdanach?~-
1284  I,25 |            zapinać książęce buty wyszli, a książę złamał pieczęć i
1285  I,25 |               Szwedów przebrać nie może, a pisze jednocześnie, iż aż
1286  I,25 |               ani de receptu nie znoszę. A jakże to ja mam czynić?
1287  I,25 |                 Męża oblegano w Zbarażu, a ja bym żonę oblegał w Tykocinie...
1288  I,25 |             mości co miałem, to oddałem, a oprócz tego mam do króla
1289  I,25 |               Rzecząpospolitą nazywacie. A tu ani rusz! Całe szczęście,
1290  I,25 |                  Stanął układ między mną a księciem wojewodą, że póki
1291  I,25 |          wszystkiej szlachty podlaskiej, a co większa, konfederaci
1292  I,25 |             stronnikiem Jana Kazimierza, a w rzeczy mając w ręku siłę,
1293  I,25 |                  każdym liście: "zrób to a to", a ja właśnie już to
1294  I,25 |                  liście: "zrób to a to", a ja właśnie już to dawno
1295  I,25 |                 w drodze bądź ostrożnym, a o tych frantach konfederatach,
1296  I,25 |                  Gotują się na Zabłudów, a tam piwa mocne; jako się
1297  I,25 |             jeszcze z miastami pruskimi, a zatem z Janem Kazimierzem
1298  I,25 |            uderzył w perukę i zapytał:~- A waćpan nie będziesz na Podlasiu?~-
1299  I,25 |         podstarościego, sam zaś rzekł:~- A to się dobrze składa! Oszczędzisz
1300  I,25 |              pana Lubomirskiego pilno.~- A, to masz listy i do pana
1301  I,25 |                  tylko, którzy się boją, a ja się nikogo nie boję.~-
1302  I,25 |                  jest układ pomiędzy mną a księciem wojewodą, że jego
1303  I,25 |           dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody
1304  I,25 |                  Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.
1305  I,25 |        Harasimowicz skłonił się księciu, a następnie panu Andrzejowi,
1306  I,25 |            inszego, obrazy i ochędóstwa, a najbardziej działa owe,
1307  I,25 |                 nie wiedziano, co wiozą. A te rzeczy do Prus jak najprędzej
1308  I,25 |              wpuściwszy, pięknie popoić, a w nocy śpiących wyrżnąć (
1309  I,25 |                 i w Zabłudowie zostawić, a to z lepszych i słodszych,
1310  I,25 |                 by się ułakomili na nią, a podprawić mocno trucizną,
1311  I,25 |            życzliwie mi w tym posłużcie, a sekretnie, przez miłosierdzie
1312  I,25 |              przez miłosierdzie boże!... A palcie, co piszę i ktokolwiek
1313  I,25 |               jakby czekając instrukcji, a książę rzekł:~- Widzę, że
1314  I,25 |                można by było poprobować. A teraz ruszaj z Bogiem, panie
1315  I,25 |            osiadły mu gęste krople potu, a ręce drgały konwulsyjnie.
1316  I,25 |                życzysz, panie kawalerze, a raczej, piękny kuzynie? -
1317  I,25 |           spojrzenie na pana Andrzeja.~- A jeżelibym ci powiedział,
1318  I,25 |              Może dlatego, że skrupulat, a może, ot tak! nie zgadało
1319  I,25 |               pytanie: dlaczego to Waza, a nie Radziwiłł ma panować?...
1320  I,25 |                 ja wiem wreszciekogo?... A my? Radziwiłłowie i książęta
1321  I,25 |        podstarościch do nas się zgodzić. A przecie mają swoją udzielność,
1322  I,25 |           przecie mają swoją udzielność, a przecie panują, a przecie
1323  I,25 |            udzielność, a przecie panują, a przecie suffragia w sejmach
1324  I,25 |         suffragia w sejmach Rzeszy mają, a przecie korony na głowach
1325  I,25 |              śpiewać: Te Deum laudamus!, a swoją drogą to niesłychana
1326  I,25 |               elektor i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą wileńskim
1327  I,25 |                 być dla księcia Janusza, a z jego córką - dla mnie! ~
1328  I,25 |         przyspieszali w milczeniu kroku, a Kmicic nie szedł, ale biegł
1329  I,25 |              trwożył się coraz bardziej, a w duszy myślał:~"Jakaś krew
1330  I,25 |           godzinę nie dawał znaku życia.~A żołnierze tymczasem bez
1331  I,25 |              będzie! - mruknął Soroka.~- A teraz wachmistrz za mną! -
1332  I,25 |                koszuli, wyszedł z sieni, a Soroka szedł za nim, otwierając
1333  I,25 |               nim wodę na pana Andrzeja, a pan Andrzej począł parskać
1334  I,25 |             trzeba wracać przez rynek?~- A gdzie pojedziem, panie pułkowniku?~-
1335  I,25 |                myśl uczyni na żołnierzy. A oni umikli także i patrzyli
1336  I,25 |                Wojska wszystkie w rynku, a we dworze jeno straż i dworzan
1337  I,25 |          wyjdziem - mówił dalej Kmicic - a usłyszycie strzał w komnacie,
1338  I,25 |                  sześciu halabardzistów, a czterech we drzwiach sieni.
1339  I,25 |                między konfederatów jadę, a właśnie i tu w mieście słyszałem,
1340  I,25 |                taki?~- Pan Wołodyjowski, a jest z nim i pan Mirski,
1341  I,25 |                  wojewodzie pobuntowało, a szkoda, bo tędzy żołnierze.
1342  I,25 |             nigdzie na świecie nie brak, a szczególnie w tym kraju! -
1343  I,25 |                książę. - Ot! masz listy, a oprócz tego, jak zobaczysz
1344  I,25 |                 panie kawalerze, dobrze, a będę ci wdzięczny i nie
1345  I,25 |                od niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno,
1346  I,25 |                się owo dziwo znajduje?~- A ot, przed kołowrotem ludzie
1347  I,25 |                ale istotnie zacny koń.~- A przeprowadzić no go! - krzyknął
1348  I,25 |                wyrzuca ogień wewnętrzny, a grzywę wiatr mu rozwiał.
1349  I,25 |             nogami i stanął jak wryty.~- A co? - rzekł Kmicic.~- Jak
1350  I,25 |                chód wilka, chrapy łosia, a pierś niewiasty! - rzekł
1351  I,25 |                który był Kurlandczyk. ~- A ścigła szkapa?~- Wiatr waszej
1352  I,25 |              książęca mość cugle puścić, a on się o pół chrapów z szeregu
1353  I,25 |              szablę, w drugiej pistolet, a koń szedł wolno.~- Ba, a
1354  I,25 |                 a koń szedł wolno.~- Ba, a jeśli szereg zawraca?~-
1355  I,25 |            potrzymał konia do wsiadania, a książę skoczył lekko na
1356  I,25 |               zaś jakoby z wody wyszedł. A w którą stronę ruszymy?~-
1357  I,25 |               Droga tam równa i szeroka, a ku miastu mogłyby nam jakowe
1358  I,25 |                nagle Kmicic zwrócił się, a widząc za sobą jeno tumany
1359  I,25 |                 widać dwór starościński, a wcale stojących przed nim
1360  I,25 |               Zdrajco! - rzekł książę.~- A ty kto? - odparł Kmicic.~
1361  I,26 |                 pobereżników, smolarnie, a czasem wozy ciągnące pojedynczo
1362  I,26 |            rękach Kmicicowych żołnierzy, a pan Andrzej przykładał mu
1363  I,26 |           ludziom i koniom tchu zbrakło, a Pilwiszki pozostały tak
1364  I,26 |                Kmicic.~Bogusław zamilkł, a po chwili znowu:~- Każ mnie
1365  I,26 |                chamy! - odrzekł Kmicic - a co do kary, jaką im wasza
1366  I,26 |                 jeno za cugle powodować, a wasza książęca mość patrz
1367  I,26 |                ci kulę w krzyże wpędzić, a dalibóg, nie chybię, bo
1368  I,26 |                  odsunął Zawratyńskiego, a sam chwyciwszy za lejc książęcego
1369  I,26 |            Bogusławowi prosto w twarz.~- A jak tam moja szkapa? Zalim
1370  I,26 |                  ręku i z tym się zgódź, a słów próżno nie trać! Pogoń
1371  I,26 |                 bo nas tuman przesłonił, a choćby nie tuman, to z dalekości
1372  I,26 |               czwartą i piątą niepokoić, a w szóstej wyślą ludzi na
1373  I,26 |           szóstej wyślą ludzi na zwiady, a my tymczasem będziem za
1374  I,26 |                To z tego, że nie zgonią, a choćby i zaraz byli zaczęli
1375  I,26 |              wasze konie prosto z drogi, a nasze wypoczęte. Gdyby zaś
1376  I,26 |                wojsko, działa, dragonów, a Kmicic sześciu ludzi i pomimo
1377  I,26 |                 którą bym się nie ważył, a masz najlepszy dowód na
1378  I,26 |              samego śmiałością zadziwić, a to niełatwa rzecz.~- Wszystko
1379  I,26 |             wielka persona Radziwiłł!... A przecie mi tylko cyngla
1380  I,26 |                 ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy
1381  I,26 |            będzie! Lubię śmiałych ludzi, a coraz ich mniej na świecie...
1382  I,26 |                 książęca mość później.~- A co mamy robić przez drogę,
1383  I,26 |                    odpowiedział Kmicic - a czy nie wiem, co czynić,
1384  I,26 |                 opuszczę do śmierci...~- A to pięknie dotrzymujesz...
1385  I,26 |           wiedziałem, na com przysięgał, a gdym zmiarkował, że na zdradę
1386  I,26 |                  ojczyźnie się oponując, a jam stał jak pień, z buławą,
1387  I,26 |             pieczary na światło dzienne, a książę Bogusław patrzył
1388  I,26 |               prochami wysadzę Kiejdany, a potem niech się, co chce,
1389  I,26 |                  drugi przyrzekł mi coś, a potem nie dotrzymał. Alem
1390  I,26 |              zaraz przyszło podejrzenie: a nuż oni i ojczyznę chcą
1391  I,26 |                   ciągnijże go za język, a dowiesz się całej prawdy -
1392  I,26 |                konia.~- Hej ! - rzekł. - A list księcia wojewody? Masz
1393  I,26 |            zdrady, wszystkie machinacje. A mam przecie i inne listy,
1394  I,26 |              Wielcy jesteście i potężni, a przecie nie wiem, czyli
1395  I,26 |                sam mam szablę do obrony, a swoich mam czym wykupić! -
1396  I,26 |           wysłani naprzód z Pilwiszek.~- A co tam? - spytał ich Kmicic.~-
1397  I,26 |                   Soroka wypuścił konia, a oni podążali za nim zwolna.
1398  I,26 |                pochylił nieco na piersi, a oczy miał przymknięte. Jednakże
1399  I,26 |                wozów. Między samą kuźnią a drogą rozciągał się niewielki
1400  I,26 |                     rzekł pan Andrzej.~- A to czemu? Będę jadł i pił
1401  I,26 |                zawołał groźnie Kmicic.~- A ty w ziemię! - krzyknął
1402  I,26 |                 mierzyć do uciekającego, a raczej do jego rumaka.~Rumak
1403  I,26 |            Bogusław zniknął na zakręcie, a za nim zniknęli goniący.~
1404  I,26 |                skoczyli ciągnąć żurawia, a Soroka klęknął przy leżącym
1405  I,26 |            którzy pognali za księciem.~- A co? - spytał Soroka.~Żołnierz
1406  I,26 |           Żołnierz kiwnął ręką.~- Nic!~- A tamci prędko wrócą?~- Tamci
1407  I,26 |             bliżej i skoczył na ratunek. A ten ściął go w moich oczach...
1408  I,26 |             zatrzasnął!... Ani zipnął... A jam nie czekał kolei.. Panie
1409  I,26 |                   od którego go kupiłem.~A po chwili dodał:~- I zapłaciłem
1410 II,1  |                  żołnierze jadący razem, a mniej doświadczeni w rzeczach
1411 II,1  |             czasem uśmiechał się oczyma.~A Soroka pocieszał go:~- Jutro,
1412 II,1  |             gruncie ciągle były wyraźne, a niektóre, o ile przy świetle
1413 II,1  |              musi być! - rzekł Soroka.~- A ot! tam skry widać! - rzekł
1414 II,1  |             odpowiedziały im spod szopy, a jednocześnie przed jezdnymi
1415 II,1  |             przewrócony wełną do góry.~- A siła koni? - spytał człowiek
1416 II,1  |              chaty prowadź, póki prosim. A nie widzisz, chamie, że
1417 II,1  |               parobku! Prowadź do chaty, a nie, to cię we własnej smole
1418 II,1  |                 kominie palił się ogień, a z garnków postawionych na
1419 II,1  |                  się o kwaterę spierali, a jutro sobie pojedziem -
1420 II,1  |                 koniom owsa nie żałuj.~- A skąd by tu owsa wziąść przy
1421 II,1  |                 Smolarz nie odrzekł nic. A tymczasem żołnierze złożyli
1422 II,1  |             kominie. Były także i jagły, a w komorze, przy izbie, znalazł
1423 II,1  |                  to jest uczucie trwogi. A jednak teraz, na wspomnienie
1424 II,1  |         największej potęgi i szczęścia - a owóż widocznie teraz trafił
1425 II,1  |                  drogi w głębokie lasy - a obecnie pragnął zostać w
1426 II,1  |                 drzwiach i oknach chaty, a sam rzekł do smolarza:~-
1427 II,1  |              kontentować.~- Prawda jest! A siła tych panów?~- Jest
1428 II,1  |                  mieszkają?~- Czasem tu, a czasem Bóg wie gdzie!~-
1429 II,1  |                  czasem Bóg wie gdzie!~- A te konie skąd?~- Panowie
1430 II,1  |                    Panowie naprowadzają, a skąd, Bóg wie!~- Rzeknij
1431 II,1  |                  mi się, że konie biorą, a komu, to nie moja głowa.~-
1432 II,1  |               komu, to nie moja głowa.~- A co z końmi robią?~- Czasem
1433 II,1  |           dwanaście, ile jest, i popędzą a dokąd, to też nie wiem.~
1434 II,1  |                  polskie, moskiewskie... a ten wałach niemiec... i
1435 II,1  |              klacz także... Zacne konie. A co im dajecie?~- Żeby nie
1436 II,1  |                   jeszcze zeszłego roku, a wrócili latem.~- A czyj
1437 II,1  |                 roku, a wrócili latem.~- A czyj teraz jesteś?~- To
1438 II,1  |               tak i więcej nie wrócił.~- A goście jacy tu u panów nie
1439 II,1  |             postanowił lepiej zamilczeć, a natomiast spytał:~- A duże
1440 II,1  |         zamilczeć, a natomiast spytał:~- A duże to bory?~Chłop nie
1441 II,1  |                kończą, drugie zaczynają, a Bóg tam wie, gdzie ich nie
1442 II,1  |           ostatni wyraz.~- Na gościniec? A tam ten książę i pogoń... ~"
1443 II,1  |               mieszkańców albo bez woli, a co potem będzie, to już
1444 II,1  |     zakrzyknąwszy raz i drugi, zasypiał, a potem znów budził się i
1445 II,1  |                 nogi, wyszedł z chaty.~- A co tam?~- Panie wachmistrzu,
1446 II,1  |                nam tu zbójów naprowadzi. A kto jego pilnował?~- Biłous.~-
1447 II,1  |               Kazałem mu wiadro ciągnąć, a sam szkapy trzymałem...~-
1448 II,1  |            zatrzasły!.~Wachmistrz uciął, a po chwili rzekł:~- Nie będziemy
1449 II,1  |               wskazując ręką na szopę.~- A pobierzem?~- Głupiście!
1450 II,1  |                  ma, jeno bagna wkoło.~- A przecieśmy przyjechali.~-
1451 II,1  |                  Tu Soroka umilkł nagle, a za nim umilkli i inni, jakby
1452 II,1  |            siromachów w sieci; tu zbóje, a tam książę! - rzekł inny
1453 II,1  |             niedźwiedziem wpół się brał, a on mu szablę wydarł jako
1454 II,1  |                jak zechce, to ucieknie - a natrze, to się nie obronię,
1455 II,1  |              diabeł i tu drogę pokaże.~- A i bez tego długie on ma
1456 II,1  |            poczęły oddalać się od chaty, a wkrótce potem rozległo się
1457 II,1  |             czarnych uczyniły się szare, a wierzchołki bielały coraz
1458 II,1  |                nogach? - rzekł Soroka.~- A wy pospaliście się jak woły;
1459 II,1  |                  strzelił?~- Tak jest.~- A co się z nim stało?~- Uszedł.~
1460 II,1  |                  oczy poczęły mu gorzeć, a w końcu rzekł:~- Tedy on
1461 II,1  |             czegoś koło siebie rękoma.~- A gdzie to moje listy? - spytał.~-
1462 II,1  |                  komendantów szwedzkich, a gdzie listy? - rzekł pełnym
1463 II,1  |              wszystkimi, których kochał, a krótko mówiąc nad Oleńką.
1464 II,1  |                 na osobie Billewiczówny. A wszakże Oleńka była w Kiejdanach,
1465 II,1  |              Chowańskiego za jego głowę, a teraz wyznaczą ją Radziwiłłowie,
1466 II,1  |                 Radziwiłłowie, Szwedzi - a kto wie, czy już nie wyznaczyli
1467 II,1  |                    O! tom piwa nawarzył, a teraz pić muszę!" - myślał
1468 II,1  |              otoczył i umocnił Kiejdany, a przez to Radziwiłłowi tryumf
1469 II,1  |                   jako ja ciebie miłuję!~A dziś co?~Lecz harda dusza,
1470 II,1  |                 ze sobą głośno, chodził, a raczej biegał po izbie,
1471 II,1  |                 pędzący co koń wyskoczy, a za nim drugi żołnierz.~Obaj
1472 II,2  |             Kmicic.~- Będzie ze sześciu, a może i ośmiu, bom ich też
1473 II,2  |                 ust i począł krzyczeć:~- A pokaż no się który z chaszczów,
1474 II,2  |                  was stąd jak jaźwców!~- A chodź! Patrz jeno, byś się
1475 II,2  |             przyjdzie dwieście dragonów, a bagna cię nie obronią; bo
1476 II,2  |         żołnierze?~- Juści, nie zbóje.~- A spod jakiej chorągwi?~-
1477 II,2  |                  spod jakiej chorągwi?~- A cóżeś to, hetman? Nie tobie
1478 II,2  |           staremu wilcy tu was ogryzą.~- A was kruki zdziobią.~- Gadajcie,
1479 II,2  |                do naszej chaty wleźli?~- A chodź no sam! Nie będziesz
1480 II,2  |                 i niespokojnie oczyma.~- A gdzie drugi syn, panie Kiemlicz? -
1481 II,2  |                witają swych naczelników, a na twarzach ich malowały
1482 II,2  |                 się i począł krzyczeć:~- A bywajcie tu wszyscy! Bywajcie!~
1483 II,2  |             Stary począł szukać w pasie, a jednocześnie spoglądał podejrzliwie
1484 II,2  |                Idźcie jeno pnie odwalić, a otworzę i wyniosę ja sam!~-
1485 II,2  |           wydzierać... Taka mi pociecha! A chłopy jak tury! Proszę
1486 II,2  |                złe czasy i coraz gorsze, a i starość nie radość!...
1487 II,2  |           prędkim i narzekającym głosem, a mówiąc rzucał szybkie i
1488 II,2  |               dla dawnego wodza, bojaźń, a może admiracja albo i przywiązanie.~
1489 II,2  |                  nich strach nieopisany, a po Kmicicu pan Ranicki,
1490 II,2  |                  górowali w Orszańskiem, a w Ranickim płynęła krew
1491 II,2  |                chaty rżały jakieś konie, a radość i uniżoność starego
1492 II,2  |            następnie spytał:~- Kiemlicz! a gdzie to moje konie?~- O
1493 II,2  |               odciągających przyłożyć... A ci moi synalowie poszli
1494 II,2  |            spojrzał na synów znacząco.~- A tamte konie Zołtareńkowi
1495 II,2  |                 Komu?~- Komu popadnie.~- A najwięcej?~- Zołtareńkowym.~-
1496 II,2  |             Ociec w Prusach sprzedają.~- A Szwedom zdarzało się wam
1497 II,2  |             napadali albo na małe kupki! A gdy się bronili, cóż wy
1498 II,2  |              kolokacji z Kopystyńskim.~- A co się z nim stało?~- Usieklim.~-
1499 II,2  |                 synów i na pana Kmicica, a potem rzekł:~- Idźcie loch
1500 II,2  |               waszej miłości strzelić.~- A po czym miarkujesz?~- Bo