Tom, Rozdzial

2001 II,13 |                dawne grzechy nie popaść. A co do tego, czy Babinicze,
2002 II,13 |                   jak Szwedzi nadejdą.~- A jakąż to szarżę myślisz
2003 II,13 |                   jakom już rzekł.~- Ba, a jeśli Szwedzi nie przyjdą?~-
2004 II,13 |                szukać! - rzekł Kmicic.~- A to mi się podobasz! - zakrzyknął
2005 II,13 |                  miły!... Dajże pyska!~- A daj i ty! - rzekł Kmicic.~
2006 II,13 |             licznej załogi.~Częstochowa, a raczej Jasna Góra, jakkolwiek
2007 II,13 |                 fortec Rzeczypospolitej. A co do załogi, można było
2008 II,13 |                że aż zgiął się we dwoje, a zarazem wychudłą, drapieżną
2009 II,13 |                  sam brał w niej udział; a pan Piotr prawił o potyczkach
2010 II,13 |                  Mam już sześć węzełków, a Bóg da, będzie więcej! Dlatego
2011 II,13 |              wojnie jako wotum zawieszę. A waćpan maszże już z jednego
2012 II,13 |             pewnie mógłbyś zakarbować?~- A tych to by się znalazło.~-
2013 II,13 |               trzech diabłów do posługi, a są i tacy, którzy mają po
2014 II,13 |                 koszta wszelkie poniosę, a nawet wam środków przysporzę.
2015 II,13 |               nam dobrowolnie nadesłano, a w której wyraźna jest obietnica,
2016 II,13 |              zajęcia wolnym ma pozostać, a przecie stoją już pod jego
2017 II,13 |              rzekł - jako Lisola pytał: "A czy skarbca mnichom przetrząśniecie?" -
2018 II,13 |                starszych w zgromadzeniu, a przy tym dawny żołnierz:~-
2019 II,13 |                     My żyjem w ubóstwie, a to grosiwo na chwałę Najświętszej
2020 II,13 |                    rzekł ojciec Dobrosz.~A ksiądz Tomicki dodał:~-
2021 II,13 |               postanowiliśmy żyć z wami, a jeśli tak Bóg zechce, to
2022 II,13 |                krzepiąc się ich treścią, a Kmicic, jak to wprzód zawsze
2023 II,13 |           młodzieńczym zapale dopatrzył, a chęć bronienia klasztoru
2024 II,13 |              trzeba pomiędzy obowiązkiem a gniewem i pomstą nieprzyjaciela.~
2025 II,13 |               nowe pismo Wrzeszczowicza, a ten wziął je z ich rąk i
2026 II,13 |          ciąganych po majdanie za włosy. A przy krwawych blaskach pożaru
2027 II,13 |           wszystko jak na dłoni. Krzyki, a nawet słowa dochodziły doskonale
2028 II,13 |                  do dwóch świec podobne, a w ręku dzierżył łuk wyborny,
2029 II,13 |                 w spadku po ojcu dostał, a ten go pod Chocimiem na
2030 II,13 |                tedy pogróżek i wymysłów, a wreszcie, gdy olbrzymi rajtar
2031 II,13 |            bluźnierstwa skarze - rzekł - a ksiądz Kordecki nie pozwolił
2032 II,13 |                do twarzy, strzał huknął, a kula nie dobiegłszy murów
2033 II,13 |             patrzył za śladem swej kuli, a on naciągnął łuk, przesunął
2034 II,13 |               zaświegotała jak jaskółka, a następnie wychylił się dobrze
2035 II,13 |               się przy panu Czarnieckim, a z nim szedł ksiądz Dobrosz,
2036 II,13 |           wskazał je księdzu Dobroszowi, a ów rękawy zakasał i począł
2037 II,13 |                 się kilkunastu jeźdźców, a pomiędzy nimi oficer z rapierem
2038 II,14 |              chórów dziennych i nocnych, a w przerwach obchodził mury,
2039 II,14 |                  szlachtą i wieśniakami. A przy tym w twarzy i całej
2040 II,14 |               ludzkich, oczy się śmiały, a usta powtarzały: "Ojciec
2041 II,14 |                 jak zorza i szedł dalej, a koło niego, nad nim i przed
2042 II,14 |               który pod Millerem służył, a który duszę mając szlachetną
2043 II,14 |                  do tej pory poprawiono, a co do zapasów broni, prochów
2044 II,14 |                 niż te, które posiadamy, a wasza miłość masz do Prus
2045 II,14 |             zmuszony był do odstąpienia. A wówczas, pomyśl, wasza miłość,
2046 II,14 |              rękoma objęliśmy te ziemię, a niech jeden strzał pod Częstochową
2047 II,14 |             jeszcze: zakonników w ogóle, a częstochowskich szczególniej
2048 II,14 |            jednakże chcąc się podroczyć, a może dysputę przeciągnąć,
2049 II,14 |             żołnierz śmiały i popędliwy, a że znał swoją wartość, więc
2050 II,14 |                 proszę! - odpowiedział - a do narady wystarczy mi hrabia
2051 II,14 |                naokół murów fortecznych, a które mogły szturmy nieprzyjaciołom
2052 II,14 |             błoto zmieniało się w grudę, a rankami wody co płytsze
2053 II,14 |                 do ciepłych izb luzować, a im akwilony zbrzydzą prędko
2054 II,14 |                  twierdzy użyć nie mógł, a po wtóre, że ludzie szli
2055 II,14 |               przypuszczać, że to wesołe a solenne Alleluja! się zbliża.
2056 II,14 |                  chwiały się na wietrze, a oni szli i śpiewali zatopieni
2057 II,14 |          powietrze, niebo wybłękitniało, a słońce jesienne rozlało
2058 II,14 |                oczy trzymał przymknięte, a na ustach miał nieziemski
2059 II,14 |           chorągwie kwitnące jak kwiaty, a migotliwe jak tęcza; potem
2060 II,14 |                  była jeszcze na murach. A wtem na krańcach, gdzie
2061 II,14 |            zwycięstw i cudów się zbliża!~A w chwilę później:~- Pod
2062 II,14 |          wszystkich pobliższych budowli, a roztasowywali się w nich
2063 II,14 |                mury klasztorne zadrżały, a szyby w kościele i zabudowaniach
2064 II,14 |            umykały co duchu z zabudowań, a niepewne nowych stanowisk,
2065 II,14 |               Tymczasem nadchodziła noc, a że potrzebował wprowadzić
2066 II,14 |                 tylu bitwach zaprawiony, a z natury dzielny i wytrwały,
2067 II,14 |                nie zdawali sobie sprawy, a co nazywali ogólnym mianem
2068 II,14 |                  co za widoki dla ludzi (a wielu takich było w twierdzy),
2069 II,14 |            piersi, coraz nowe stada kul, a wśród zamieszania głosy
2070 II,14 |                trzask dachówek i krokwi, a potem krzyk: "Wody!", targnął
2071 II,14 |         puszkarza i sam pracować zaczął. A pracował tak dobrze, że
2072 II,14 |            wreszcie krzyczał: "Ognia!" - a gdy Soroka przykładał lont,
2073 II,14 |             twarz miał uczernioną sadzą, a oczy świecące.~Sam pan Piotr
2074 II,14 |                  jakby patrzył na wrony.~A jednak leciało ich dosyć,
2075 II,14 |              odpowiedział pan Andrzej. - A co, miły braciszku, także
2076 II,14 |               Owóż kula to jest żelazna, a wewnątrz drążona, prochami
2077 II,14 |                na proch by cię zmieniło!~A pan Andrzej rozśmiał się
2078 II,14 |                  w oczach pana Andrzeja, a ksiądz Kordecki rzekł:~-
2079 II,15 |            potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych chałupach odmrożę.
2080 II,15 |           wpadały na strychy, i wnet dym a woń spalenizny napełniała
2081 II,15 |           gorejące. Okna pękały od żaru, a niewiasty i dzieci zamknięte
2082 II,15 |                nań spada; jednak gorzał, a nie palił się, płonął i
2083 II,15 |                 i dymem już by uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie.
2084 II,15 |             deszcz w postaci mgły zimnej a przenikliwej, która zbijała
2085 II,15 |                  jakoby w słupy, kolumny a mosty, czerwieniące się
2086 II,15 |            utworzone z mgły i ciemności, a tymi korytarzami nadlatywały
2087 II,15 |                   Ksiądz zaraz spytał:~- A gdzie to Babinicz? Zali
2088 II,15 |                 zapasy saletry i siarki, a węgla sami im dostarczymy,
2089 II,15 |             niźli tu wszystkich Szwedów. A dlatego im się nasi nie
2090 II,15 |                  nie mają mocy nijakiej, a tam jeno przez piątek, sobotę
2091 II,15 |               nie wspomagali hultajstwa, a przez resztę dni po całych
2092 II,15 |                   bo im tam wody brakło, a co była w stawach, to śmierdziała.
2093 II,15 |           płachtę - patrzy: kościotrup. "A ty tu czego?" - "Ja - powiada -
2094 II,15 |                 ci prędzej nie wolno?" - A ona na to: "Przed tygodniem
2095 II,15 |                  Sto - dość!" Puścił ją. A sam zdrowy i żyw do tej
2096 II,15 |                  taniec, bo co mu tam!~- A żeby się zaląkł, to by już
2097 II,15 |             chociaż wycieczkę czynili.~- A my to nie wyjdziemy kiedy
2098 II,15 |              klęskę hultajstwu zadali.~- A tobie, jak wilkowi po nocy,
2099 II,15 |                  na bok świecę spytał:~- A kto tam? Jest co nowego?~-
2100 II,15 |                   dodał gorąco Kmicic.~- A dawajcie mi tu tego Babinicza! -
2101 II,15 |         Pomódlcie się teraz wy - rzekł - a potem idźcie!~W kwadrans
2102 II,15 |                  i poczęto wysuwać belki a kamienie, a cegły z przechodu.~
2103 II,15 |                wysuwać belki a kamienie, a cegły z przechodu.~Praca
2104 II,15 |           pistolety, niektórzy rusznice, a niektórzy, zwłaszcza chłopi,
2105 II,15 |                 wysunięty, że między nim a głównym obozem jest pusta
2106 II,15 |              jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej strony... Tak
2107 II,15 |                 między własnymi szańcami a główną armią, która stała
2108 II,15 |             Czekać teraz mego wystrzału, a potem w nich!~To rzekłszy
2109 II,15 |               spytał spokojnym głosem:~- A kto tam?~- Żołnierz - odpowiedział
2110 II,15 |              ucieczką. Wszędy tyle ciał, a w niektórych miejscach takie
2111 II,15 |                 dziewięć tysięcy wojska, a tam ostało dwieście załogi,
2112 II,15 |               żołnierzem z krwi i kości, a miał przeciw sobie mnichów.~
2113 II,15 |                 zwrócił się ku oficerom, a w oczach jego malowało się
2114 II,15 |          ponosiliśmy klęskę za klęską... a dzisiejsza noc najgorsza.
2115 II,15 |                   Trzeba raz skończyć!~- A jeśli układy nie doprowadzą
2116 II,15 |      sprzymierzeńca... Sami się poddali, a teraz broń podnoszą... Dobrze!
2117 II,15 |                  doznają naszej broni!~- A my ich - odburknął Sadowski. -
2118 II,15 |                  oni ze sobą rozmawiali, a w klasztorze po rannej mszy
2119 II,16 |                  za poddaniem klasztoru, a naprawdę doda im zachęty
2120 II,16 |                jego nie chcecie opuścić, a on sam was opuścił; wy nie
2121 II,16 |             chcieliście łamać przysięgi, a on sam ją złamał; wy gotowiście
2122 II,16 |              modlitwę zbladłymi wargami, a oczy jego, spokojne, głębokie,
2123 II,16 |              spojrzenia na innych ojców, a po chwili tak dalej mówił:~-
2124 II,16 |        przestrach, wypełznął na oblicze.~A ksiądz Kordecki stał ciągle
2125 II,16 |               przez podwórce klasztorne, a gdy się znalazł za bramą,
2126 II,16 |               posłałbym za nim kulę...~- A dobrze! - rzekł nagle Kmicic.~
2127 II,16 |             umyślnie do niego strzelili, a dalibóg, nie mogłem lontu
2128 II,16 |               ten, to znajdą się drudzy, a waszmościowie układom wstrętu
2129 II,16 |            będzie miała czas się zebrać, a i zima idzie sroga, czyniąc
2130 II,16 |                pogrążony już w otchłani, a jeno ów klasztor sterczał
2131 II,16 |           ludzkich obrachowań nie mogli.~A jednak, właśnie w chwili
2132 II,16 |             ciąży - dlaczegóż ja wierzę, a wy już zdajecie się wątpić?...
2133 II,16 |                    zawołał pan Zamoyski.~A ci z zakonników, którym
2134 II,16 |           Naprzód więc przywódców buntu, a na ich czele owego puszkarza,
2135 II,16 |                 żołnierza, jak szlachtę, a nawet swoich zakonników.
2136 II,16 |             Piotr Czarniecki z Kmicicem, a z nimi ojciec Adamus Stypulski,
2137 II,16 |               habitu i działo rychtował, a z kul przelatujących nie
2138 II,16 |              boju przeznaczono na dachy, a zbrojownie i wszelkie przyrządy
2139 II,16 |                 naczelników i żołnierzy, a przyszedłszy do pana Czarnieckiego
2140 II,16 |               Najświętszej Panny dokona, a ja tymczasem do układów
2141 II,16 |                  tych psiajuchów naciąć.~A ksiądz Kordecki, że to był
2142 II,16 |                nim Kmicica po plecach.~- A będziesz mi się tu wtrącał,
2143 II,16 |             utrapiony Litwinie - mówił - a będziesz mi tu krwi jako
2144 II,16 |                tu krwi jako wilk łaknął, a będziesz mi tu przykład
2145 II,16 |                  nieposłuszeństwa dawał, a masz! a masz!~Kmicic zaś,
2146 II,16 |          nieposłuszeństwa dawał, a masz! a masz!~Kmicic zaś, rozweselony
2147 II,16 |              oblężenie przewłóczyło się, a zima nadchodziła coraz sroższa.
2148 II,16 |                  sam pił za ich zdrowie, a również za zdrowie przeora
2149 II,16 |              szyderczy wzrok w Millerze, a Wrzeszczowicz począł brodę
2150 II,16 |                  swe kapelusze na głowy, a raczej na twarze, tak aby
2151 II,16 |                  na rozmaite przeszkody, a gdy który z księży potknął
2152 II,16 |         klasztorem otrąbiono już rozkaz, a raczej groźbę Millera.~Zlękli
2153 II,16 |          złodziejami! Teraz stój, cierp! a oni lezą w oczy a bluźnią!...
2154 II,16 |                 cierp! a oni lezą w oczy a bluźnią!... Matko Boża!
2155 II,16 |                 uciszenia tego rozruchu.~A ksiądz Kordecki miał przede
2156 II,16 |              oczy jego mówiły co innego, a w końcu rzekł:~- Lecz życie
2157 II,16 |            czekam na postanowienie rady, a co wy uchwalicie, najwierniej
2158 II,16 |                 fanatyzmem trudna walka.~A książę Heski na to:~- Podobną
2159 II,16 |            stracić! - rzekł stanowczo.~- A to czemu?~- Dlatego że wówczas
2160 II,16 |                  o uwolnienie ze służby, a powody jego królewskiej
2161 II,16 |             sposób ów chłodny, grzeczny, a zarazem pogardliwy sposób
2162 II,16 |                  co chciałem powiedzieć, a teraz pozwalam sobie życzyć
2163 II,16 |                  bo naraz, bez rozkazów, a nawet wbrew im, zagrały
2164 II,16 |                przyskoczył do Kmicica.~- A wiesz, że za to kula w łeb?~-
2165 II,16 |                  służyli w tej chorągwi, a po części dysydenci, jako
2166 II,16 |          zbiegłych z wież i rąk mistrza, a z czeladzi wisielców, urwanych
2167 II,16 |                 służyli mu dość wiernie, a to przez pewien honor żołniersko-rozbójniczy
2168 II,16 |               przelanej, ciężyło na nim. A jednak nie był to człowiek
2169 II,16 |            powinien był piorun trzasnąć, a nie trzasnął."~Ta bezkarność
2170 II,16 |                należał, cenił go wielce, a zwłaszcza lubił go sadzać
2171 II,16 |                raz dla samego poselstwa, a po wtóre, żeby wszystko
2172 II,16 |              pułkownik wojsk litewskich, a teraz wolentariusz w służbie
2173 II,16 |            służbie Najświętszej Panny.~- A ja Kuklinowski, także pułkownik,
2174 II,16 |              Andrzej stanął jak wryty.~- A waszmość czemu się o niego
2175 II,16 |          Rzeczypospolitej: ja w Koronie, a Kmicic na Litwie... Para
2176 II,16 |          Wzburzyła się w nim cała dusza, a serce zalewało mu się krwią
2177 II,16 |          wisielcy się do mnie przyznają, a nikt zacny bez abominacji
2178 II,16 |           wracasz... Nasi księża uparci, a mówiąc między nami (tu zniżył
2179 II,16 |                 pociągnął go za rękaw.~- A, sądzisz waść, sądzisz,
2180 II,16 |              święte, nie ma co mówić!... a które im później się podda,
2181 II,16 |                juszkę budzi się w kraju, a podobno i w wojsku, prawda!...
2182 II,16 |             Wykopiemy tych lisów z jamy, a później co będzie, to będzie!...
2183 II,16 |                  roztropny i przemyślny, a przy tym czuję w tobie żołnierzyka
2184 II,16 |                na twierdzę - pali się... a głupi, kto z palącego się
2185 II,16 |           przyjmie cię dobrze, ja w tym, a mnie do serca przypadłeś
2186 II,16 |                  na Podlasiu poturbował, a teraz w Tykocinie oblega.
2187 II,16 |                teraz w Tykocinie oblega. A my nie przeszkadzamy!~-
2188 II,16 |              cała Litwa przy nim stoi.~- A Żmudź?~- Żmudź Pontusik
2189 II,16 |                  Gardie trzyma w łapach, a ciężkie to łapy, znam go!~-
2190 II,16 |              tacy, którzy Szwedom służą, a w sercu źle im życzą.~-
2191 II,16 |         odprowadził go na bok i pytał:~- A coś tak długo robił z Kuklinowskim?~-
2192 II,16 |            Kordecki - zły to człowiek... A ty cóżeś mu odrzekł?~- Bo
2193 II,16 |                 bramą i bez tego kończy, a namawiam cię jako prywatny
2194 II,16 |                 jako prywatny człowiek." A jam go jeszcze dla pewności
2195 II,16 |                   Wtedy dałem mu w pysk, a on się na dół pokocił.~-
2196 II,16 |                  to politycznie uczynił, a że on tam przed nikim słowa
2197 II,16 |          pochylił się do ucha księdza.~- A książę Bogusław - rzekł -
2198 II,17 |              górą bronioną przez tytana, a sam sobie wydał się jenerał
2199 II,17 |                 wydał się jenerał małym, a na armię własną spojrzał
2200 II,17 |               oprą się takim kolubrynom, a gdy to gniazdo strachów,
2201 II,17 |                 lekceważenie żołnierzom, a wszczynając kłótnie z oficerami.
2202 II,17 |     rozporządzenie przeciwko pojedynkom, a w końcu zabronił towarzystwu
2203 II,17 |             którymi rozporządzał Miller, a puszkarze przez swą ciągłą
2204 II,17 |            oficerów podzielało tę wiarę, a i Miller nie był wolny od
2205 II,17 |                choć twarz miał poczciwą, a spojrzenie jak niebo pogodne,
2206 II,17 |             odezwali się chórem zebrani.~A ksiądz Kordecki zaraz dodał:~-
2207 II,17 |                   odrzekł pan podstoli - a że szczerzej niż Millerowi,
2208 II,17 |                 się... tfu!... namawiał. A ja się podjąłem dlatego,
2209 II,17 |                począł mu ręką potrząsać, a pan Śladkowski drugą, wolną,
2210 II,17 |              panie, w kupy się zbierają, a jak złapią jakiego Szweda,
2211 II,17 |                   ot, do czego przyszło! A kto to sprawił? Wy!~- Anioł
2212 II,17 |               sto tysięcy ordy pod Lwów, a Chmielnicki, volens nolens,
2213 II,17 |                 przygnębione szczęściem.~A pan Śladkowski aż się zapocił
2214 II,17 |                  dzień do kraju wkroczy, a hetmani, słuchajcie, ojcowie,
2215 II,17 |                tej garstce sług wiernych a pokornych należała się już
2216 II,17 |            poczęli padać sobie w ramiona a ściskać się i całować, a
2217 II,17 |                 a ściskać się i całować, a winszować sobie, jakoby
2218 II,17 |             kaplicy!~I poszedł pierwszy, a za nim inni. Pozapalano
2219 II,17 |               obrazu, od którego słodkie a rzęsiste blaski rozsypały
2220 II,17 |             Płakali z nim razem wszyscy, a obraz z góry siał blaski
2221 II,17 |           burzących kolubryn mocniejsza, a potem będzie koniec waszych
2222 II,17 |                 stosunki między Polakami a Szwedami coraz niebezpieczniejszymi -
2223 II,17 |               owych olbrzymich kolubryn, a nawet żartowano sobie z
2224 II,17 |                 jedni.~- I szańce sypią, a tu ćma taka, że palców u
2225 II,17 |         dźwiękiem na kamiennej posadzce, a cały kościół wypełnił się
2226 II,17 |                  rysować i rozszczepiać, a bite ciągle, bite bez przestanku
2227 II,17 |                  morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na
2228 II,17 |         pochyłości. Lecz noc była widna, a biały blask od śniegu zdradzał
2229 II,17 |                odrzekł ksiądz Kordecki - a my tymczasem szkody jakoś
2230 II,17 |               ciemku dzieło zniszczenia, a tu gruzy walą się i walą.~-
2231 II,17 |         Najświętszej Pannie.~- Tak jest! A żeby tak wycieczkę uczynić?...
2232 II,17 |                wieczór, ojcze czcigodny. A o czym mowa?~- Mówimy o
2233 II,17 |               działo prochami rozsadzić. A może to uczynić, póki takie
2234 II,17 |             prochu co dzień w nie tkają, a nie pęka?~Kmicic rozśmiał
2235 II,17 |             próżnej sławy lazł w hazard, a teraz na cześć Najświętszej
2236 II,17 |                  przybytek, o kraj cały! A ty, mój synu, czyli szczęśliwie
2237 II,17 |              pójdę śmiele i rad zginę!~- A wracaj, żołnierzyku boży,
2238 II,17 |                wracaj, żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy
2239 II,17 |           koliste buty, prochy naładuję, a wy tymczasem, ojcze, egzorcyzmy
2240 II,17 |                  ale potrzebna i mnie.~- A nie chceszli wyspowiadać
2241 II,17 |                Pan Piotr wyszedł z celi, a Kmicic klęknął przy księdzu
2242 II,17 |                 długą na półtorej stopy, a grubą jak ramię tęgiego
2243 II,17 |                  i uderzył się w gębę.~- A czymże sznureczek zapalisz? -
2244 II,17 |                 mogą się w pogoń puścić, a ja prosto do klasztoru nie
2245 II,17 |                   silnie już nadwątlony, a czynienie nowego wyłomu
2246 II,17 |                  blisko łokieć długości, a gruba była jak cholewa.~
2247 II,17 |            Czekaj, dam znać przeorowi.~- A dobrze. No, panie Pietrze,
2248 II,17 |                odrzekł pan Czarniecki.~- A zdrajca!... - mówił z rozrzewnieniem
2249 II,17 |                  rzekł ksiądz Kordecki - a oni się od czasu waszej
2250 II,17 |              łacno pod szaniec podsunąć, a potem go sama wyniosłość
2251 II,17 |               poczęło mu bić jak młotem, a w piersiach tchu mu nie
2252 II,17 |                pan miecznik sieradzki.~- A co tam? - spytał.~- Babinicz
2253 II,17 |               przerwały mu dalsze słowa.~A ksiądz rzucił się na kolana
2254 II,18 |                trochę pośliznąć i upaść, a to aby swej drogocennej
2255 II,18 |                   że on Szwedom służy... A pięknie służy! zaraz im
2256 II,18 |                 nie były zbyt spadziste, a oprócz tego nasyp świeżo
2257 II,18 |             niemieckim języku pytanie:~- A kto tam w rowie?~- To ja,
2258 II,18 |         znamienitsi oficerowie szwedzcy, a z polskich Zbrożek, Kaliński
2259 II,18 |         zaświeciły mu się jak dwa węgle, a wąsy poczęły drgać. Więc
2260 II,18 |                Sadowskiemu książę Heski.~A Sadowski pochylił się do
2261 II,18 |                 nic to nazwisko: Kmicic! a to jest pierwszy żołnierz
2262 II,18 |               alem sam żołnierz i odwagę a fantazję cenić umiem...
2263 II,18 |                  bo gdy się to rozgłosi, a wycięcia dwóch chorągwi
2264 II,18 |               jego królewskiej mości!... A oprócz tego ta twierdza
2265 II,18 |            dostojność mnie go darował.~- A ty co z nim uczynisz?~-
2266 II,18 |                  ty co z nim uczynisz?~- A ja... go ze skórki żywcem
2267 II,18 |               śmierci przeznaczon i tak, a ja chciałbym się przedtem
2268 II,18 |           któregom poprzednio wenerował, a który tak mi się odpłacił...
2269 II,18 |              wówczas Zbrożek i Kaliński, a z nimi wszystko polskie
2270 II,18 |               dostojność, tylko na mnie, a ja sobie radeczki dam...
2271 II,18 |               pewnym akcentem pogardy:~- A co pan Kuklinowski zamierza
2272 II,18 |                 się złowrogim uśmiechem, a źrenice oczu poczęły drgać.~-
2273 II,18 |                linką z tyłu ręce i nogi, a potem podciągnąć go na belkę!~-
2274 II,18 |                żołnierzy wlazł na belkę, a inni zwłóczyli szaty z Kmicica.
2275 II,18 |                Teraz podnieść go w górę, a tamten niech zakręci linę
2276 II,18 |             podszedł ku niemu i rzekł:~- A co, panie Kmicic?... Mówiłem,
2277 II,18 |  Rzeczypospolitej, dwóch tylko: ja i ty! A tyś się właśnie do kompanijki
2278 II,18 |                 pułkowniczek pan Kmicic, a Kuklinowski ma go w ręku
2279 II,18 |                  widzieć waszą miłość!~- A to ty, stary! - odrzekł
2280 II,18 |                   pogawędzimy jeszcze!~- A co z jeńcem uczynić? - zapytał
2281 II,18 |                  mną!~Pułkownik wyszedł, a z nim razem ów żołnierz,
2282 II,18 |                Co to wszystko znaczy?... A jeniec? ~- Wisi.~Wierzeje
2283 II,18 |                 jenerał szwedzki opodal, a ty na tej samej belce wisisz,
2284 II,18 |          rozmyślać. Powisisz tu do rana, a teraz proś Boga, by cię
2285 II,18 |          rozmawiali z cicha, on milczał, a raczej odmawiał z cicha
2286 II,18 |              czuł się na koniu i wolnym, a myśl, że rozsadził największą
2287 II,18 |          rozsadził największą kolubrynę, a do tego jeszcze wyrwał się
2288 II,18 |                  mówił gderliwie stary - a gdzie pierścienie?~Na palcach
2289 II,18 |                 stary, o wszystkim myśl, a te szelmy za szeląg rozumu
2290 II,18 |                 wstrzymał nieco konia.~- A pójdźcie no tu! - rzekł.~
2291 II,18 |                 szeregiem we czterech.~- A wiecie drogę do śląskiej
2292 II,18 |              miał z was sług! - rzekł. - A onże wiedział o tym?~- Były
2293 II,18 |               miłość swoje jeszcze odda, a on po talarze z głowy, za
2294 II,19 |                  wystrzałów kościelnych, a pracowali niechętnie. Wielu
2295 II,19 |                  począł tracić nadzieję, a po wysadzeniu kolubryny
2296 II,19 |                  już wszelką nadzieję?~- A pan, czy ją masz jeszcze
2297 II,19 |                 przypisuję panu mniej!~- A ja - rzekł Miller, który
2298 II,19 |           szerzył się. Jeszcze parę dni, a bylibyśmy ruszyli do szturmu.
2299 II,19 |               Mur jednego dnia naprawią. A te działa, którymi jeszcze
2300 II,19 |                  Po chwili zakrzyknął:~- A co jego królewska mość powie,
2301 II,19 |           dojdzie?!...~Po chwili znów:~- A co my poczniem?... Zębami
2302 II,19 |               stawiać kwestii tak jasno, a przynajmniej nie chciał,
2303 II,19 |               uczynił z naszą ów Kmicic, a ręczę ci, że to większy
2304 II,19 |              waszym opiekuńczym bóstwem, a ponieważ Mars wam nie dopisał
2305 II,19 |                   odparł Wrzeszczowicz - a choć wino nie zastąpi przyrodzonego
2306 II,19 |             tylko nasza niemoc z jednej, a nadludzki upór przeora z
2307 II,19 |              między naszymi żołnierzami, a zwłaszcza między polskimi
2308 II,19 |               czysta historia trojańska, a jemu się zdaje, że coś nowego
2309 II,19 |                ostrogi i Zbrożek wszedł, a raczej wpadł do izby. Twarz
2310 II,19 |               trzech żołnierzy zabitych, a Kmicica ani śladu. Wiedziałem,
2311 II,19 |                  odrzekł książę Heski. - A nie wierzyliśmy wczoraj
2312 II,19 |              miał tu swoich admiratorów, a Kuklinowski swych wrogów
2313 II,19 |           Zbrożka. Widział ich i Miller, a lubo bladość wściekłości
2314 II,19 |                lecz opamiętał się także, a przy tym myśl jego zwróciła
2315 II,19 |           uczynku na wszystkich Polaków, a między innymi i na mnie,
2316 II,19 |                  jakiś chudy i kościsty, a tamten wyglądał jak Herkules...
2317 II,19 |                 i przypiekł po katowsku, a sam uszedł!~- Do śląskiej
2318 II,19 |         piętrzące się niebezpieczeństwa, a raczej groźne ich cienie,
2319 II,19 |              więc konie i ruszyli rysią, a jenerał na czele. Zbliżywszy
2320 II,19 |            Kuklinowskiego?~- Tak jest.~- A gdzie reszta pułku?~- Rozbieżeli
2321 II,19 |               jeno taki Kmicic krzyknie, a setki i tysiące go otoczą,
2322 II,19 |                  przywiódł Chowańskiego, a Chowański miał, licząc z
2323 II,19 |                 nam bez jego pozwolenia, a folwarki poniszczone i zaczyna
2324 II,19 |                stać się molestissimus.~- A waszmość pewien jesteś swoich
2325 II,19 |              nożami - szepnął Zbrożek.~- A Kuklinowski?~- Na Kuklinowskim
2326 II,19 |                przywodził tej wycieczce, a który teraz, dojrzawszy
2327 II,19 |            Kordecki wyszedł na podwórze, a gdy tłum otoczył go ściśniętym
2328 II,19 |             opadną z powrotem na ziemię, a dusze już nie wrócą...~.
2329 II,19 |                  i wyjdzie przeciw nich, a one jako pszczoły złote
2330 II,19 |                 jest odpoczynek wieczny, a sługa Twój znużon i spracowan
2331 II,19 |                  prochów pod kościołem ! A gdy w Jego imieniu mówię,
2332 II,19 |                 się na ten widok obecni, a ksiądz Kordecki modlił się
2333 II,19 |            opiekę Matki Bożej się udają, a wy zwątpiliście o Jej mocy?~
2334 II,19 |            piersi udali się do kościoła, a żołnierze na mury.~Niewiasty
2335 II,19 |              cisną - mówili żołnierze.~- A czemu to od Szwedów do nas
2336 II,19 |                 Samych was nędza gryzie, a nam, chwała Bogu, na niczym
2337 II,19 |           ostatni fortel Wrzeszczowicza.~A gdy upłynął jeszcze dzień,
2338 II,19 |                 ryb dla księży na Wilię, a zbliżył się do murów przebrany
2339 II,19 |                  się słodko jak dziecię, a zamiast bólu malowała się
2340 II,19 |                  jako zbóje traktujecie, a ja się za kawałek chleba
2341 II,19 |                   więc się was nie boję, a jeśli nie wierzycie, to
2342 II,19 |               żalem, tęsknotą, rozpaczą. A w twierdzy, przy stołach
2343 II,19 |                  jakby już bieda minęła.~A było przy przeorze jedno
2344 II,19 |                jak syna wszyscy kochali, a którego dusza patrzy teraz
2345 II,19 |              Kordecki miał łzy w oczach, a pan Czarniecki ozwał się:~-
2346 II,19 |              Jeśli mi Bóg życia pozwoli, a ktokolwiek spyta mnie później,
2347 II,19 |               Szweda z łuku ustrzelił.~- A ilu ich z armat napsuł!
2348 II,19 |                  ilu ich z armat napsuł! A de Fossisa kto położył?~-
2349 II,19 |                de Fossisa kto położył?~- A owa kolubryna! Jeśli nam
2350 II,19 |                  rzekł ksiądz Kordecki - a teraz: "Wieczny odpoczynek
2351 II,19 |                  racz mu dać, Panie!"~- "A światłość wiekuista niechaj
2352 II,19 |              sobą rozmawiali przy Wilii, a potem porozchodzili się,
2353 II,19 |              rozciągnięte między fortecą a nieprzyjacielskim obozem.
2354 II,19 |                  ślubując sobie poprawę, a wszyscy słuchali z rozkoszą
2355 II,19 |                  możem się spodziewać.~- A klasztor jako pierwszego
2356 II,19 |               okupowała się oblegającym, a wówczas ci odchodzili jak
2357 II,19 |              obejmował propozycję okupu, a był wysłany od rana.~Przyszło
2358 II,19 |           żołnierskich honorów nie mają, a przynajmniej mieć nie powinni.
2359 II,19 |              tysięcy talarów od mnichów, a dwadzieścia od szlachty.
2360 II,19 |                  pozwolili nam odejść.~- A ja powiem waszej książęcej
2361 II,19 |               wiwatowe doszły z fortecy, a za nimi nowe salwy.~- Dość
2362 II,19 |              pognębiające zostało. Wódz, a za nim podkomendni weszli
2363 II,19 |                  nogę i wołać:~- Ludzie, a otwórzcie tam!~- Kto żywie? -
2364 II,19 |                dobrodziejom zwierzynę.~- A jakże cię to Szwedy puścili?~-
2365 II,19 |              piechotą, były i niewiasty, a wszyscy z daleka już wołać
2366 II,19 |               dzwony biły, biły, biły... a owe głosy tryumfu leciały
2367 II,19 |          Kordecki miał mszę dziękczynną, a tłumom ludzkim zdawało się,
2368 II,20 |             wydane przez Kuklinowskiego, a podpisane przez Millera,
2369 II,20 |                   szwedzkich bezpieczne, a częstokroć i całe oddziały
2370 II,20 |                   mówił stary Kiemlicz - a co dawniej żołnierze gardłem
2371 II,20 |              umyślnie ich nie powiadają, a to dlatego, by swoje rodziny
2372 II,20 |           służyła, i samego rozstrzelał, a teraz ku górom srogim poszedł,
2373 II,20 |             chłopstwo się w kupy zbiera, a do tego Tatarzy idą, idzie
2374 II,20 |                 stronników między panami a szlachtą?~- Ten się ich
2375 II,20 |               ich jeno trzyma, kto musi, a i tacy pory tylko wyczekują.
2376 II,20 |                  wiem, co ludzie gadają, a Bóg wie, czego nie gadają.
2377 II,20 |             jechali dalej w milczeniu.~- A co się dzieje z księciem
2378 II,20 |                   Może jest w Tykocinie, a może u elektora. Teraz tam
2379 II,20 |                 własną do Prus wyruszył, a my tymczasem naszego pana
2380 II,20 |                 iść?" Tak oni narzekali, a po innych pułkach, które
2381 II,20 |               czuł, że źle koło niego.~- A książę wojewoda wileński
2382 II,20 |          Tykocinie jest załoga szwedzka. A przy osobie księcia wojewody
2383 II,20 |           strasznego magnata nad Oleńką, a chociaż zdawało mu się,
2384 II,20 |              spod Częstochowy jedziem?~- A jakże, wasza miłość!~- A
2385 II,20 |                 A jakże, wasza miłość!~- A gdzie jesteśmy?~- Oho! już
2386 II,20 |              oprzytomniawszy zupełnie.~- A gdzie nasz miłościwy król
2387 II,20 |               jest!... Zwę się Babinicz, a jedziem z Częstochowy. O
2388 II,20 |                 Częstochową dokonał...~- A kto da świadectwo, że to
2389 II,20 |                 począł śpiewać godzinki, a Kosma i Damian wtórowali
2390 II,20 |                mróz trzymał trzaskający, a przy tym ustawicznie zatrzymywano
2391 II,20 |                 powrotu. W całym Śląsku, a zwłaszcza w księstwach raciborskim
2392 II,20 |                  od Arfuida Wittenberga, a skończywszy na komendantach
2393 II,20 |            zamiast cierpliwości, zemstę.~A tymczasem z rąk do rąk przelatywał
2394 II,20 |                nieprzyjacielską nasycić, a wolności i prawa dawne w
2395 II,20 |               poddanymi zgromadźcie się, a gdzie słuszna, na jaki opór
2396 II,20 |                póki zapał tlał w sercach a łzy nie obeschły, siadano,
2397 II,20 |                 o dzikości i straszliwym a okrutnym męstwie tych synów
2398 II,20 |               pomoc Janowi Kazimierzowi, a szlachta hałasowała napadając
2399 II,20 |                pomiędzy ludem i spokojni a cierpliwi dotąd oracze jęli
2400 II,20 |                  chwytać za kosy i cepy, a szlachcie pomagać. Bystrzejsi
2401 II,20 |         wszelkiego oporu wewnątrz kraju, a zwłaszcza wycinania w pień
2402 II,20 |                 gdzie naprzód zaścianki, a za nimi i chłopstwo broń
2403 II,21 |                królewskich i magnackich, a gospody tak pozajmowane,
2404 II,21 |               nocy uczyniło mu się lżej, a świtaniem ubrał się już
2405 II,21 |            twarzami ukrytymi w dłoniach, a oprócz nich ujrzał pan Andrzej,
2406 II,21 |            ukryta w fałdach kobierczyka, a przy tym zasłaniały ją zupełnie
2407 II,21 |                królewskie były wilgotne, a powieki zaczerwienione.
2408 II,21 |              rozdzielane między modlitwę a zmartwienie, zawody okrutne,
2409 II,21 |                  w tym obliczu wyczytać. A jednak biła z niego nie
2410 II,21 |                 tylko ręce do tego ojca, a ten ojciec przyjmie, przebaczy
2411 II,21 |             zmarł w nim w jednej chwili, a urodził się regalista oddany
2412 II,21 |                   co widziały jego oczy, a czuło serce.~Tymczasem Jan
2413 II,21 |             teraz w bok pana Andrzeja.~- A coś waćpan za jeden? - spytał.~
2414 II,21 |                osobą królewską zajęte.~- A coś waćpan za jeden? - powtórzył
2415 II,21 |                 zowią? Zwę się Babinicz, a jestem z Litwy, spod Witebska.~-
2416 II,21 |                  Litwy, spod Witebska.~- A jam jest Ługowski, dworski
2417 II,21 |                  chwilę ze zdziwienia.~- A jeżeli tak, to bywajże waćpan,
2418 II,21 |                 rzekłszy ruszył naprzód, a Kmicic za nim. Zaledwie
2419 II,21 |                się naprzód dwóch paziów, a za nimi wyszedł z wolna
2420 II,21 |               spytał Kmicica o nazwisko, a gdy ten powiedział mu swe
2421 II,21 |                 był kanclerzem królowej, a później biskupem warmińskim,
2422 II,21 |                ciężkie działa z Krakowa, a między nimi taką kolubrynę,
2423 II,21 |                 choć wolałbym milczeć... A jeżeli coś powiem, co na
2424 II,21 |                 hardo podniesioną głową. A tyle w nim było w tej chwili
2425 II,21 |                 urazę do mnie powziął.~- A to, widzę, z ognia i siarki
2426 II,21 |                  go odwołano do Millera, a tymczasem przyszło trzech
2427 II,21 |                   odparł wesoło Kmicic - a ci nie tylko są mali, ale
2428 II,21 |              Kmicica do drugiej komnaty, a po drodze mówił do niego:~-
2429 II,21 |              którzy pletli trzy po trzy, a do urzędu kanclerskiego
2430 II,21 |                  tylko, miłościwy panie, a tego samego dnia cała Litwa,
2431 II,21 |            miłościwy panie, w granicach, a za miesiąc jednego Szweda
2432 II,21 |                  zły duch wojsko opętał, a teraz samo owo wojsko chce
2433 II,21 |               zmarniały i robota gotowa, a zatem czas nadszedł...~-
2434 II,21 |                 zatem czas nadszedł...~- A Koniecpolski? - rzekł król -
2435 II,21 |             Koniecpolski? - rzekł król - a tylu innych, którzy jeszcze
2436 II,21 |                   Na to umilkli wszyscy, a król zasępił się nagle i
2437 II,21 |              życia nawet nie byli pewni. A jeśliśmy ojczyznę opuścili
2438 II,21 |                 którymiśmy ich obsypali, a jednak Bogusława, choć zdrajcę,
2439 II,21 |                  na te słowa królewskie, a pan Kmicic zaledwie zdołał
2440 II,21 |               uczynił, by wroga zhańbić, a ciebie przerazić, królu
2441 II,21 |             prawdę ma na gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie
2442 II,21 |           żebyśmy zgoła na duchu upadli, a łacno przypuścić, że książę
2443 II,21 |                  go własny król potępia? A przecie, gdy rozejrzę się
2444 II,21 |           poświęcić dla ciebie gotowi... A ty zali ich odepchniesz?
2445 II,21 |                zgubienie dziatek swoich, a zaś wkrótce potem utuli
2446 II,21 |        spoglądali na nią z uwieibieniem, a ksiądz kanclerz Wydżga zaczął
2447 II,21 |               Opola! - zakrzyknął król - a potem w drogę, i co Bóg
2448 II,22 |           otwierała, służby królewskiej, a lecieć i mścić się na tym
2449 II,22 |                 żyw, zemsta nie uciecze, a najlepsza sposobność, jedyna
2450 II,22 |            zadrżałby przed jego ślubami.~A przecie nie wiedział jeszcze
2451 II,22 |            Ługowskiego tego samego dnia, a nazajutrz kazał mu ze sobą
2452 II,22 |               pycha i ambicja tego pana, a gdy jeszcze osobę królewską
2453 II,22 |           Szwedzi stoją pod Częstochową, a choć jej za łaską bożą nie
2454 II,22 |               znaczne siły są rozłożone. A w górach, na węgierskiej
2455 II,22 |            Władza przy królu pozostanie, a pana marszałka sama nadzieja
2456 II,22 |              król przez góry do Lubowli, a stamtąd do Lwowa, lub gdzie
2457 II,22 |                królowi decyzję zostawić, a to dlatego, ażeby wieść
2458 II,22 |                 dawną potęgę przywrócić, a których zwłaszcza od dawna
2459 II,22 |              Kościoła słowa jak grzmoty, a w słuchaczach dusze otwierały
2460 II,22 |              smakowite fructa wydała?... A oto, jeden słaby nieprzyjaciel,
2461 II,22 |                  uczyniliście bezsilnym, a potem zasię narzekaliście,
2462 II,22 |               chcieliście swojego rządu, a teraz nieprzyjaciel wami
2463 II,22 |           nieładu i bezkarności ratować, a powagę rządu i majestatu
2464 II,22 |                   Tak przemawiał prymas, a nieszczęście i ostatnich
2465 II,22 |             prymasa do skutku przywieść, a królestwo słuchali ich chciwie
2466 II,22 |                kilku zaufanych oficerów, a między nimi i Kmicica, rzekł
2467 II,22 |                 trzysta wiernych szabel, a skoro mnie pan miłościwy
2468 II,22 |                   jeśli również trzysta, a dajmy na to sześćset albo
2469 II,22 |             godziny nie będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą
2470 II,22 |                  aby z matni wyjść cało. A my w niewielkiej kupie z
2471 II,22 |                  między dragonami łapać, a król im pod nosem przejedzie.
2472 II,22 |                 ich kto inny prowadzi!~- A to czemu? - spytał król.~-
2473 II,22 |             mopanku, bo nie dosięgniesz!~A na to Kmicic już z błyskawicami
2474 II,22 |                Tyzenhauz rozśmiał się.~- A gdzieś ich waszmość szukał?~-
2475 II,22 |                 jest, bo ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo.
2476 II,22 |             znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie
2477 II,22 |                obliczem Jana Kazimierza, a raczej obojga królestwa,
2478 II,22 |              panie! - rzekł Tyzenhauz.~- A czego jeszcze chcesz?~-
2479 II,22 |          ostrzeżenia Szwedów w Krakowie, a jakże to być może, skoro
2480 II,22 |           Wszystko to są niezbite racje. A przy tym nie upierał się
2481 II,22 |                  z oczu tego szlachcica, a spalony bok świadczy, że
2482 II,22 |                    to są niezbite racje, a rada była i jest dobra. ~
2483 II,22 |               może być! - odparł król.~- A w drodze ja sam będę go
2484 II,22 |                  szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby ześle mu
2485 II,22 |                włos z głowy nie spadnie, a że przez troskliwość o królewska
2486 II,22 |                 jeszcze Szwedom służą.~- A list księcia Bogusława,
2487 II,22 |            człeka zaboleć takie pytanie, a głowę stawię, że on uczciwy.~-
2488 II,22 |              dzień na modlitwę i pokutę, a pojutrze w drogę! w drogę!~
2489 II,23 |                  pięciu samych biskupów, a pomiędzy innymi nuncjusz
2490 II,23 |     najpomyślniejszą poczytywali wróżbę, a którego współcześni historycy
2491 II,23 |                  potędze, nie wiadomo.~- A co? - pytał Tyzenhauza król -
2492 II,23 |                prawie go widać nie było, a on nadlatywał koniem i chwytał
2493 II,23 |               odpowiedział pan Andrzej - a gdy się człek z dzieciństwa
2494 II,23 |                  pod Zbarażem dokazywał. A potem byłem na weselu towarzysza
2495 II,23 |                   Wielcy to kawalerowie! A był z nimi i trzeci; tego
2496 II,23 |                rycerza. Gruby szlachcic, a tak krotochwilny, żeśmy
2497 II,23 |                 mówił dalej Tyzenhauz. - A cóżeś to porabiał na książęcym
2498 II,23 |               nie obrzydł po zdradzie.~- A czemuś to z innymi zacnymi
2499 II,23 |               też nie staję przed sądem, a jeśli stanę kiedy, to nie
2500 II,23 |               ten szlachcic podoba!...~- A mnie coraz więcej! - rzekł,