Tom, Rozdzial

3001 II,40 |             Bogusław istotnie był chory, a chociaż w sercu tego człowieka
3002 II,40 |       słynniejszych kawalerów na Litwie, a słynął zarówno z męstwa,
3003 II,40 |                radach jego siła polegał, a używał go zarówno w wojnie,
3004 II,40 |             układów, w których śmiałość, a nawet bezczelność pana starosty
3005 II,40 |                  Siadaj, panie Sakowicz, a waść tam cicho!~Po czym
3006 II,40 |               Sumienie jeno prawdę mówi, a gęba ją pożuje i kłamstwo
3007 II,40 |                 go broni. Bóg to słyszy, a niebieski kronikarz zapisuje.~-
3008 II,40 |                  Radziwiłłów nienawidzę, a najlepszy dowód, że książę
3009 II,40 |                na sędziów nie stworzeni. A waść, zamiast marudzić,
3010 II,40 |             jeszcze masz do powiedzenia, a mów mądrze, bo inaczej każę
3011 II,40 |           dostojność zatrzyma Sakowicza, a mnie do księcia wyśle. Może
3012 II,40 |               począł z żalu i niepokoju, a hetman rzekł:~- Niedziwno
3013 II,40 |               wasza dostojność zatrzyma, a ja z listem do księcia pojadę.
3014 II,40 |              skoczył z listem do Janowa, a pod wieczór wrócił z odpowiedzią
3015 II,41 |              pana Sapiehy?~- Tak jest.~- A co tam pan Sakowicz porabia?~-
3016 II,41 |              mowny.~- Pismo przywiozłem, a w mojej prywatnej sprawie
3017 II,41 |               Ruszyli. Książę w lektyce, a Kmicic obok konno. I w ciemnościach
3018 II,41 |                się o kilkanaście kroków.~A junakowi włos stanął dębem
3019 II,41 |                  od hetmana przyjeżdżam, a chcę jako zbój nocny mordować...
3020 II,41 |                  wódźże na pokuszenie!~- A czego to waść marudzisz? -
3021 II,41 |                niczym innym ani wspomni, a zwłaszcza o Oleńce.~I czuł,
3022 II,41 |               sam książę wspomni o niej, a może wspomni coś takiego,
3023 II,41 |                nie stawało mu powietrza, a gardło tak miał ściśnięte,
3024 II,41 |                  Bogusław począł czytać, a gdy skończył, dziwne światła
3025 II,41 |         dojeżdżał z Tatary?...~- Ja...~- A żeś to nie bał się tu przyjechać?...~
3026 II,41 |               nie ma prawa do Sakowicza, a ja do ciebie mam... kuzynie...~-
3027 II,41 |              książęcej mości nie chcę.~- A co mi za niego dajesz?~-
3028 II,41 |                żem dobrowolnie został.~- A on zażąda, bym cię wbrew
3029 II,41 |                  Sakowicza mi nie puści, a Sakowicza więcej cenię niż
3030 II,41 |               mość i tak tego żołnierza, a ja się na parol stawię,
3031 II,41 |                zasługę mieć przed Panem, a potrzebowałbymli predykanta,
3032 II,41 |                  bitwie na pana Sapiehę, a ja pojutrze tego gemajna
3033 II,41 |                 zmienioną.~- To prosisz, a grozisz?.. - rzekł Bogusław -
3034 II,41 |                 Bogusław - kark zginasz, a diabeł ci zza kołnierza
3035 II,41 |                To pycha ci z ócz błyska, a w gębie grzmi jak w chmurze?
3036 II,41 |               czy do piersi książęcej...~A Bogusław, nie spuszczając
3037 II,41 |               padł do nóg Bogusławowych.~A książę wyciągnął je umyślnie
3038 II,41 |               chciwie. Wypiwszy splunął, a że w tej właśnie chwili
3039 II,41 |                   rzekł - czas na cię.~- A prosto nawłóczcie!~- Nie
3040 II,41 |              Soroki, on zaś pił obficie, a wypiwszy odetchnął głęboko.~-
3041 II,41 |                nie zna waszej miłości.~- A mnie nic nie miało się stać?~-
3042 II,42 |                  był znużon śmiertelnie, a jednak tej nocy jeszcze
3043 II,42 |                 Wasza miłość! - rzekł.~- A co powiesz, stary?~- Przyszedłem
3044 II,42 |                odrzekł poważnie Tatar.~- A jazda Bogusławowa stoi przeciw
3045 II,42 |               ich kilkaset koni dobrych, a wczoraj nadesłano im regiment
3046 II,42 |               wywabić?~- Nie wychodzą.~- A obejść i zostawić, aby się
3047 II,42 |                 leżący między Suchowolem a Janowem, i rozpoznał, że
3048 II,42 |                rozpatrywał się, oglądał, a Tatarowie, choć na ogień
3049 II,42 |               tylko jeden człek z konia, a i to zabrali go i ponieśli.~
3050 II,42 |                 osadę w czterech rogach, a w godzinę jedno morze płomieni
3051 II,42 |                 konie mieli siłę gromów, a skrzydła burzy.~Po niejakim
3052 II,42 |              ciągle w pierwszym szeregu, a między ścigającymi nie było
3053 II,42 |                 twoi Tatarzy wyłapali.~- A onże sam?~- Uszedł.~Kmicic
3054 II,42 |              Nastała chwila milczenia.~- A ty ruszysz z nami czy pójdziesz
3055 II,42 |                   Toś mi brat! - rzekł - a żem stary, przyjm moje błogosławieństwo...~
3056 III,1 |                część zdobyczy zatrzymać, a przede wszystkim Prusy Królewskie,
3057 III,1 |          ostatnim jej krańcu, dosięgnąć. A że czyn po postanowieniu
3058 III,1 |                jeszcze śniegiem pokryte, a piechoty z prezydiów podnosił
3059 III,1 |              zaraz przepadał bez wieści, a jeńcy, którzy wpadli w chłopskie
3060 III,1 |                  ździerstw swych sławny, a ostatkiem zdrowia goniący,
3061 III,1 |                Forgell, i wielu innych - a wszystko wodzowie biegli
3062 III,1 |               strzech z chałup zbraknie, a ludzie z niewywczasów popadają?
3063 III,1 |              Szwedami, czasem po bokach, a czasem, zapadłszy w głuchych
3064 III,1 |                  myśleli, że jego gonią, a on właśnie szedł za nimi,
3065 III,1 |                   głodzie i zmartwieniu, a ów - vir molestissimus -
3066 III,1 |                 Waldemar; legł Wikilson, a książę biponcki, obalon
3067 III,1 |               rozmiary klęski przesadzą, a przez to zwątlą serca i
3068 III,1 |                  nogi owe sakiewki owsa, a z nimi razem ciała Wikilsona
3069 III,1 |           skłonił się tylko w milczeniu, a Karol mówił dalej:~- Tak
3070 III,1 |               smok wojny na nowo zabity, a jeno czasy pomsty i panowania
3071 III,1 |                 poznał zaraz kapitana.~- A co nowego, Freed? - spytał. -
3072 III,1 |                odzież miał poszarpaną.~- A dragoni? - spytał - one
3073 III,1 |                zdumieniem na Aszemberga, a ten głową tylko kiwał, jakby
3074 III,1 |             tysiące ludzi sam widziałem, a za lasem stała także jakowaś
3075 III,1 |                   Stare muszą być pułki. A on sam, Czarniecki, wesół,
3076 III,1 |               gołębskiej już zapomnieli, a krasiczyńską wiktorią się
3077 III,1 |                  początku łatwo zaczęła, a coraz trudniejszą stawała -
3078 III,2 |             sławę niezwyciężonego wodza, a wreszcie i na układy. Układami,
3079 III,2 |                ironii w głosie, Sapieha.~A Karol odpowiedział z właściwym
3080 III,2 |                 i przyszłych nieszczęść, a to właśnie przez otwarcie
3081 III,2 |             Armat ciężkich tam nie brak, a my musielibyśmy je dopiero
3082 III,2 |                  w gołym polu potrzebna, a zresztą, skoro Czarniecki,
3083 III,2 |                  pan Sobiepan gościnnie, a gdy się dowiedział, jacy
3084 III,2 |                ukochanej pani wylewając, a i ona nie mogła płaczu pohamować.
3085 III,2 |                 Takie to niedawne czasy, a gdzie one? Dziś władyka
3086 III,2 |             krainę barbarzyńcy posiedli, a ona, wdowa, siedzi oto na
3087 III,2 |        Zadnieprze przy Rzeczypospolitej, a Szwed teraz znalazłby swego
3088 III,2 |               nie człowiek. Niby łaskaw, a wszyscy go się boją, ba!
3089 III,2 |                 swych przy nim zapomina. A jak wojsko prowadzi! jak
3090 III,2 |                 go dotychczas nie znali, a było takich między zamojskimi
3091 III,2 |            starostę kałuskiego przeznał, a ten niezmiernie go polubił
3092 III,2 |                  stole wszyscy słuchali, a pan Zagłoba prawił o dawniejszych
3093 III,2 |                   rozgryzie, miazgę zje, a łuskwinę wyplunie. W nocy,
3094 III,2 |         uśmiechnął się tylko i spytał:~- A słonecznikowe ziarna nie
3095 III,2 |              kiedy pocznie brodę kręcić, a swym żbiczym wzrokiem patrzyć,
3096 III,2 |               Powiesz mu: "Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź", rozczulisz
3097 III,2 |             Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź", rozczulisz go, na
3098 III,2 |                   Szlachcic szlachcicem, a wojna wojną - ozwał się
3099 III,2 |             wywiodła - odparł Zagłoba.~- A taki pan Czarniecki koncept
3100 III,2 |            przechylać się, kręcić głową, a srożyć się, a oczami błyskać
3101 III,2 |              kręcić głową, a srożyć się, a oczami błyskać i mówić,
3102 III,2 |                mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan w Zamościu.
3103 III,2 |              Alem u siebie. Ja Zamoyski, a on król szwedzki... a Maksymilian
3104 III,2 |          Zamoyski, a on król szwedzki... a Maksymilian był austriacki,
3105 III,2 |               był austriacki, co? Idzie, a niech idzie... Obaczym!
3106 III,2 |                 nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!~-
3107 III,2 |              rzekł Skrzetuski.~- Idźcie, a ja zdrzemnę, bo mi na jutro
3108 III,3 |            szwedzką przez całe miesiące, a przez ten czas Jan Kazimierz
3109 III,3 |                  i w całym kraju potężny a zwycięski opór przygotuje.~-
3110 III,3 |                dział i schroniska pewne, a mogące w każdej chwili skoczyć,
3111 III,3 |               ręku, i co chwila pytał:~- A co, nie widać jeszcze?~I
3112 III,3 |                  stronę i znowu pytał:~- A co? Nie widać?~Tymczasem
3113 III,3 |                jadą! jadą!~Pan starosta, a z nim pan Zagłoba i trzej
3114 III,3 |                  chorągwie różnych barw, a najwięcej błękitnych z białymi
3115 III,3 |             wypadło.~- Zamość nie Birże, a ja nie wojewoda wileński! -
3116 III,3 |            widzieć się z nim i rozmówić.~A pan starosta począł się
3117 III,3 |               nogi na nogę przestępywać, a sapać, a wargi odymać, wreszcie
3118 III,3 |              nogę przestępywać, a sapać, a wargi odymać, wreszcie odrzekł
3119 III,3 |           niekłamanym zapałem Zagłoba.~- A niech ich tam diabli wezmą! -
3120 III,3 |              huczeć za odjeżdżającymi:~- A do budy, zdrajcy, przedawczykowie!
3121 III,3 |                  z zaciśniętymi wargami. A i król też był zmieszany,
3122 III,3 |            innych mam żelazne argumenta, a tymczasem Forgella mu poślę.~
3123 III,3 |             bogactw nie mieli co Polacy, a pan starosta między polskimi
3124 III,3 |                 mnie miejsce przy stole, a nawet, dla tak dostojnej
3125 III,3 |           plecami pana starosty Zagłoba.~A pan starosta, wypowiedziawszy
3126 III,3 |             sapać i powtarzać jeszcze:~- A! ot, co jest! a!~Forgell
3127 III,3 |               jeszcze:~- A! ot, co jest! a!~Forgell przygryzł wąsów,
3128 III,3 |                jego najtajniejsze myśli, a oprócz tego mam rozkaz oświadczyć
3129 III,3 |                 gdy bunt głowę podniósł, a Jan Kazimierz, niepomny
3130 III,3 |              sprawiedliwości i szczęście a wolność obywatelom tej prześwietnej
3131 III,3 |              jednak nowa ta wojna prędki a szczęśliwy koniec wziąść
3132 III,3 |                 w Sztokholmie zostawała, a ja w Zamościu - co? Bo Sztokholm
3133 III,3 |                jego szwedzkiej jasności, a Zamość mój! Co się afektów
3134 III,3 |             dlatego jemu wiktorii życzę, a Zamościa nie dam! Ot co!~-
3135 III,3 |                zawsze jedną odpowiedź:~- A ja tak i Zamościa nie dam,
3136 III,3 |       pieczęciami, który trzymał w ręku, a na który nikt dotąd nie
3137 III,3 |                  całą salę po łacinie:~- A ja ofiaruję jego szwedzkiej
3138 III,3 |             działa z szańców szwedzkich, a zamojskie odpowiedziały
3139 III,3 |                kontent ze siebie samego, a wesół, że tego jeszcze dnia
3140 III,3 |              Szwedzi strzelali wytrwale, a nawet tak wytrwale, że ogień
3141 III,3 |                   Waszmość polec możesz, a tyś mi jako konsyliarz potrzebny,
3142 III,3 |    Rzeczypospolitej z najprzedniejszych. A on radował się w duszy,
3143 III,3 |                  poddaniu się nie myśli, a każden z życzliwości dla
3144 III,3 |          zdradził, ów protekcję przyjął, a ninie Szwedzi już więcej
3145 III,3 |                 biorąc, głód nas weźmie, a gdy nieprzyjaciel na wycieńczonych
3146 III,3 |                 i do układów go skłonią.~A na to pan Zamoyski:~- Owszem!
3147 III,3 |             Strzelajcie jeszcze tydzień, a może zabijecie drugą...~
3148 III,3 |              ściągać działa z szańców... a w nocy ruszyło całe wojsko.~
3149 III,3 |                nimi ze wszystkich dział, a gdy już znikli z oczu, wyszły
3150 III,4 |                puściły zdrętwiałe rzeki, a cała kraina spłynęła marcową
3151 III,4 |                 zachody słońca czerwone, a noce gwiaździste i mroźne.
3152 III,4 |             stepów przyleciał wiatr duży a ciepły i jął chuchać na
3153 III,4 |         strzeliła na niskich porzeczach, a lasy poczęły płakać łzami
3154 III,4 |            bociany na zeszłoroczne koła, a podstrzesza zaroiły się
3155 III,4 |             wrzaski po lasach i stawach, a wieczorami cała kraina brzmiała
3156 III,4 |                  przyszły dżdże wielkie, a jakoby ugrzane, i padały
3157 III,4 |               głód, nie sen, lecz bitwa, a jeśli odpoczynek, to chyba
3158 III,4 |                  rychło z nóg się zwali, a on wie, że padnie, i. słyszy
3159 III,4 |                armaty nadążyć nie mogły, a dzida i szabla miały w otwartym
3160 III,4 |                  które służyły mu dotąd, a teraz jedynie mogły jako
3161 III,4 |                  we Lwowie się znajduje, a w każdym razie mógł się
3162 III,4 |              rzekł mu na odjezdnym król.~A i naprawdę siła od tego
3163 III,4 |           polskiemu, rozbić jego wojska, a zdarzy się, to i samego
3164 III,4 |                 przecie było ich tysiąc, a szli dwójkami, po świeżo
3165 III,4 |            wyjątkowo syci. Innym odjęto, a ich nakarmiono, i gorzałki
3166 III,4 |             pewną wiadomość przywieźć.~- A jeśli na siły przeważne
3167 III,4 |                  wojska. Nie mamy armat, a armaty przeciw nim grunt.~-
3168 III,4 |            zdzierał przed rowami rumaka, a ten przesadzał je ze sprężystością
3169 III,4 |              straż szwedzka ze Swenonem, a potem cały oddział z Kannebergiem
3170 III,4 |              obszarpańców wracać mamy! - A czemuśmy na widok jednego
3171 III,4 |                już było niezarosłe pole, a raczej ogromną polanę otoczoną
3172 III,4 |                 ze zdumieniem Kanneberg.~A pod tamtym i już konie wzięły
3173 III,4 |                pancerz, szabla o szablę, a ów szczęk, kwik koński,
3174 III,4 |                 ich zbiegły się ze sobą, a że chorągiew polska i bez
3175 III,4 |          włóczniami, rozbijać, tratować, a wreszcie gnać wśród wrzasków
3176 III,4 |              wabia, on pierwszy uderzył, a teraz siedząc na koniu jako
3177 III,4 |               Coraz to doganiał rajtara, a dognawszy gasił go tak prędko
3178 III,4 |                  cios lekki, nieznaczny, a ów ręce rozkładał, zbladłymi
3179 III,4 |                  ma zamknięte i drzemie, a budzi się dopiero, gdy piersią
3180 III,4 |      białogrodzkich Tatarów, lecz małym, a zarazem nad ludzką wiarę
3181 III,4 |            końskim. Tak zniknął i teraz, a nim zdumieni rajtarzy zdołali
3182 III,4 |                  go mimochodem dojechał, a ten nurknął w tej chwili
3183 III,4 |                  przygalopował sam król, a z nim Wittenberg, Forgell,
3184 III,4 |              ruszyło ku nim całym pędem, a na czele wszystkich leciał
3185 III,4 |               się rozpaczliwie kopytami, a one pokryją go całkiem i
3186 III,4 |              stojących na drugim brzegu.~A tymczasem jeszcze bliżej
3187 III,4 |                 i w Bóg wie ilu bitwach! A teraz oto biegali jak błędne
3188 III,4 |            rycerzyk, siedzący na bułanym a ścigłym i zwrotnym jak sokół
3189 III,4 |                  brzegu i w wodę skoczy, a potem - co będzie, to będzie;
3190 III,4 |                 z koniem daleko uniesie, a tam już jakiś ratunek bracia
3191 III,4 |              piorun ku małemu rycerzowi, a mały rycerz ku niemu. Chciał
3192 III,4 |            hamując coraz bardziej konia, a pan Wołodyjowski (on to
3193 III,4 |            poczęło świstać przeraźliwie.~A że zachodzące słońce grało
3194 III,4 |                  patrząc nań z podziwem, a on tylko wąsikami raz po
3195 III,5 |                 i wracać nam przychodzi!~A Wittenberg na to:~- Maszli,
3196 III,5 |         nastawiona, ryby w matnię idą.~- A my uczynim jak ów rybak -
3197 III,5 |             brzeg; tedy dopiero skakały, a on wziął je kijem razić
3198 III,5 |                  się teraz do Zagłoby:~- A może byś i waćpan z panem
3199 III,5 |                ujmie - zauważył Zagłoba.~A Czarniecki brwi zmarszczył:~-
3200 III,5 |         Rzeczpospolita sama jest wielka, a rodów w proporcji do niej
3201 III,5 |                   ozwał się Czarniecki - a boleli mnie Kozacy, którzy
3202 III,5 |                  oto gębę przestrzelili, a teraz boli mnie Szwed, i
3203 III,5 |                 i Zagłoba poszli za nim, a w pół godziny później siedli
3204 III,5 |             samemu gadać do marszałka.~- A ojciec naprawdę go znałeś
3205 III,5 |                ludzkiej nie przepadną.~- A jam jest Zagłoba! - rzekł
3206 III,5 |                obrało - dodał Zagłoba.~- A żeś to wasza mość chciał,
3207 III,5 |                pokraśniał z zadowolenia, a Zagłoba wziął się w boki
3208 III,5 |                wojska imieniu pokłonili, a zarazem donieśli o znacznej
3209 III,5 |             innych choć na łyk zostanie.~A na to Zagłoba:~- Jaśnie
3210 III,5 |         jegomości lepiej nie wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to
3211 III,5 |              mimo woli na Skrzetuskiego, a ten zaczerwienił się po
3212 III,5 |              Obaj najsławniejsi rycerze, a jednemu miód po prostu z
3213 III,5 |          wojskiem potężnym i zwycięskim, a już (powiada) słyszę, że
3214 III,5 |                   zawołał pan marszałek.~A gdy wniesiono kielichy,
3215 III,5 |          chwyciwszy się w boki, rzekł:~- A co, Janie?~- Dalibóg! -
3216 III,5 |             jakoweś o prywacie wzmianki (a jestem pewien, że były),
3217 III,5 |                  pan marszałek nadął się a rzekł: "Zali on chce moim
3218 III,5 |        Czarniecki, ale ja go pocieszę... A co, Janie, umie sobie Zagłoba
3219 III,5 |          pożądliwości na wierzch wylizą, a trafi się szelma, jako był
3220 III,5 |                  wielki palec pocałował, a jego jenom nosem szturgnął...
3221 III,5 |                 Kowalski dałby mi drugą, a pan Michał oponentów by
3222 III,5 |                  po Sapieże litewskim... a Rzędziana podskarbim...
3223 III,5 |             Lubomirskiego na hak ułowił, a sznurek wsadzę Czarnieckiemu
3224 III,5 |                  na Szwedach się zmiele, a zasługa czyja? co? O kim
3225 III,5 |           słoniną jako parsiuki obrośli, a ty, stary, po dawnemu trzęś
3226 III,5 |               tak, i tak trzeba umierać, a przecie ojczyźnie miło posłużyć.
3227 III,5 |                  od razu do oczu skoczy, a Polak pacjencję wrodzoną
3228 III,5 |                Bo fantazja jeszcze jest, a póki fantazja nie zginie,
3229 III,5 |                 bardzo był rad z siebie, a ilekroć się to zdarzyło,
3230 III,6 |                tylko, by działali razem, a obawiał się, że i to z powodu
3231 III,6 |                  i tak coś wskórać może, a gdyby razem z Czarnieckim
3232 III,6 |                 posępny w swej kwaterze, a coraz to do okna podchodził
3233 III,6 |                 oblicze stało się pstre, a to zły znak.~Jakoż twarz
3234 III,6 |                  do rabego orła podobny, a gdy bywało, prowadził lud
3235 III,6 |                  Chmielnicki bał się go, a zwłaszcza jego rad, których
3236 III,6 |                 z Polanowskim, spytał:~- A nie widać posłów?~- Znać,
3237 III,6 |              krew ze szwedzkiego garnka, a to wiadomo, że gdy raz garnek
3238 III,6 |                Poszła Kaśka do piekarni,~A Stach do niej: Puść, przygarnij,~
3239 III,6 |                   odpowiedział Zagłoba - a dlaczego, to się w końcu
3240 III,6 |                   zakrzyknął pan Michał.~A Zagłoba na to:~- Dwieście,
3241 III,6 |             skrupiło, byle się skrupiło, a mam nadzieję, że tak będzie! -
3242 III,6 |           zbudowałeś ten most między mną a panem marszałkiem, słuszna,
3243 III,6 |           chybabym się czym pokrzepił.~- A czym by?~- Siła mi powiadano
3244 III,6 |            któregom dotąd nie kosztował, a chciałbym wreszcie wiedzieć,
3245 III,6 |              odetchnąć nieprzyjacielowi, a że był żołnierz dobry, więc
3246 III,6 |            skłonił się panom rycerzom.~- A co powiesz? - spytał zbliżywszy
3247 III,6 |                  z iskrzącym wzrokiem.~- A siła ich?~- Nie będzie nad
3248 III,6 |          piersiach, oddychając szybko.~- A gdzie reszta szwedzkiego
3249 III,6 |                  ale tamci poszli dalej, a ostała jeno jazda, a jeden
3250 III,6 |              dalej, a ostała jeno jazda, a jeden śpi u dobrodzieja,
3251 III,6 |               mówisz, proś, o co chcesz.~A pacholik skłonił mu się
3252 III,6 |             oficer "siablę" dać kazał.~- A dać mu tam jaką szerpentynę! -
3253 III,6 |                 piętami gołymi poganiał, a coraz to spoglądał promienistymi
3254 III,6 |                  bo i droga była trudna, a ciężkie konie jazdy zapadały
3255 III,6 |            okrutnie grało i raziło oczy, a w olszynie, która już się
3256 III,6 |               Słuchaj, bąku ! - rzekł. - A widziałeś króla?~- Widziałem,
3257 III,6 |                  mi go!~- Dobrze, panie! A prędko skoczym?...~- Zamknij
3258 III,6 |            tracić, przestrzeń między nim a Karolem Gustawem poczęła
3259 III,6 |             pędzącego przed nim rajtara, a ów zakołysał się w prawo,
3260 III,6 |                 z kulbaki.~Między Rochem a królem został już tylko
3261 III,6 |               Oczy wyszły mu na wierzch, a zęby błysnęły spod rudawych
3262 III,6 |        potknięcie konia, jeszcze chwila, a losy całej Rzeczypospolitej,
3263 III,6 |                bachmata. Ten wspiął się, a następnie padł na przednie
3264 III,6 |               Słusznie ci się to należy!~A inni:~- Wiesz, kogoś gonił?
3265 III,6 |                 okryłeś, kawalerze!...~- A co rajtarów przedtem nałuszczył,
3266 III,6 |              zakrzyknął:~- Jam Kowalski, a to pani Kowalska... Idźcie
3267 III,6 |                manierek. Dano i Rochowi, a on do dna jeden bukłaczek
3268 III,6 |                ci, którzy spadli z koni, a jeszcze na nogach utrzymać
3269 III,6 |            migotać sierpami, łan niknie, a oni widzą się coraz bliżej,
3270 III,6 |           jeździec go furią przewyższył, a było nim owo pacholę, które
3271 III,6 |               dało o Szwedach w Rudniku, a teraz skoczyło wraz z całą
3272 III,6 |            polskie pokryło ich zupełnie, a oni umierali ponuro, z zaciśniętymi
3273 III,6 |             chorążego szablą przez gębę, a ten ręce rozkrzyżował i
3274 III,6 |               lub szarpiąc się pazurami. A znów inni dzierżyli się
3275 III,6 |                      Vivat!... vivat!...~A kasztelan na to:~- Pójdziecie
3276 III,6 |          wypoczynku. Mości Szandarowski, a kto wziął chorągiew?~- Dawajcie
3277 III,6 |            pierwszy dał znać o Szwedach, a potem w największym ukropie
3278 III,6 |             trzech, zda się, nie zliczy, a to widzę, ognisty kawaler,
3279 III,6 |                ten sam w pięści rozum!~- A nie potrzebuję! - rzekł
3280 III,6 |              Roch. - Ja jestem Kowalski, a to pani Kowalska...~
3281 III,7 |                 dalej w klin, między San a Wisłę, i nie przestał po
3282 III,7 |                 więc jedli, pili, spali, a zbudziwszy się, śpiewali
3283 III,7 |          zamachem odebrać miasto, zamek, a Szwedów wyciąć.~- Okrutne
3284 III,7 |                  jako na miasto uderzym, a z pomocą przez Wisłę przyjść
3285 III,7 |                boki się wziął z radości, a usłużni dworacy wnet zaczęli
3286 III,7 |          zawojowali, jeżeli nie niezgodą a zawiścią panów. Zali siłą
3287 III,7 |               Sapio okrutnie uczty lubi, a już z takim konfidentem
3288 III,7 |         Malborgiem - mówił pan Andrzej - a inni powiadają, że u elektora,
3289 III,7 |                  przysięgi relaksował.~- A ja wam mówię, że nie - rzekł
3290 III,7 |              obalił i z życiem uszedł.~- A powiadałeś waszmość - przerwał
3291 III,7 |                ścigał...~Na to Kmicic:~- A waszmość mnie powiadałeś
3292 III,7 |                 Andrzej wzdychać ciężko, a po chwili rzekł:~- Nie tylkom
3293 III,7 |              miły! - zakrzyknął Zagłoba.~A pan Michał począł wypytywać:~-
3294 III,7 |                  I ludzi mu wybatożyłem, a pannę w całej panieńskiej
3295 III,7 |                   Ja też już inny człek, a moi kompanionowie! Panie,
3296 III,7 |             takowe jak o siostrze mając, a Bogusław porwał ją nie mnie,
3297 III,7 |               swojej rodziny ją odesłał, a który zwał się Głowbicz
3298 III,7 |             jeden człek nas pokrzywdził, a skoro tak jest, to się przeciw
3299 III,7 |                  on pan i wielki rycerz, a przecie myślę, że ciasno
3300 III,7 |               jak Kmicic, mieć na sobie, a cóż dopiero pana Michała!
3301 III,7 |               się słuchając opowiadania, a w końcu rzekł:~- Niech ci
3302 III,7 |                     Choć on taki rycerz, a przecież się go z panią
3303 III,7 |              Sapieha to kiedyś powiadał, a on, jako człek wielki, lepiej
3304 III,7 |                  pójdą do Brandenburgii, a ja z panem podskarbim litewskim
3305 III,7 |          litewskim do Prus elektorskich, a jeżeli potem (mówi) nie
3306 III,7 |                     Wszyscy to słyszeli. A jam był okrutnie rad, bo
3307 III,7 |                  Złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma! -
3308 III,7 |         znamienitsze miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby
3309 III,7 |               nim o elektorze pomyślimy!~A jest armia Szteinboka, a
3310 III,7 |                 A jest armia Szteinboka, a prezydia, a Wirtz! - wtrącił
3311 III,7 |                  Szteinboka, a prezydia, a Wirtz! - wtrącił Stanisław.~-
3312 III,7 |             Zagłoba.~- Wuj zawsze jedno, a ja, jakom żyw, widziałem
3313 III,7 |                się opatrzą, to i wrócim, a fantazję kawalerską obu
3314 III,7 |                  pułkownikami jesteście, a chcecie w drapichrustów
3315 III,7 |                  wreszcie słońce zeszło, a Roch nie wracał.~
3316 III,8 |                  ale on oba zaalarmował, a i Szwedów bez komendy i
3317 III,8 |              barbarzyńcy posłów szanują, a to polityczny naród!~- Niech
3318 III,8 |                 łódź, i pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez
3319 III,8 |                panowie zatrzymać się tu, a ja pojadę oznajmić.~I zawrócił
3320 III,8 |           zostaliśmy w tyle za innymi.~- A to czemu? - spytał Zagłoba.~-
3321 III,8 |                 temu, że wszędy piechota a armaty grunt, dopieroż one
3322 III,8 |              grunt, dopieroż one pochody a obroty wojenne, a marsze,
3323 III,8 |                pochody a obroty wojenne, a marsze, a kontrmarsze. Siła
3324 III,8 |                obroty wojenne, a marsze, a kontrmarsze. Siła książek
3325 III,8 |                  chodzi i szablami goli, a jak zrazu nie wygoli, to
3326 III,8 |              Gadaj zdrów, panie Michale! a któraż nacja tyle znamienitych
3327 III,8 |             inżyniera Szweda czy Niemca, a ja przeciw niemu Rocha postawię,
3328 III,8 |              chłopa żal. Panie Andrzeju, a poszwargocz no onym psim
3329 III,8 |                  tak do naszej szlachty, a zwłaszcza do pospolitaków,
3330 III,8 |            polityczne poczną się wdawać, a ci oto stoją jak słupy i
3331 III,8 |                  starannie w przystojne, a nawet bogate szaty, wspaniałą
3332 III,8 |          waszmość panów do swej kwatery, a że to niezbyt blisko, więc
3333 III,8 |                  znamienitego rycerza!~- A co się z Kuklinowskim dzieje? -
3334 III,8 |          pułkowniku! - wtrącił Zagłoba - a niejakiego Rocha Kowalskiego
3335 III,8 |                   odrzekł Sadowski.~- O! a czemu to?~- Bo go sobie
3336 III,8 |                sobie do mnie upatrzył?", a ów rzecze: "Ślubowałem!"
3337 III,8 |             dalej będziesz następował?" "A jakże!" - powiada szlachcic.
3338 III,8 |               mnie wuj za kpa ogłosił!" "A takżeś to ufny, żebyś na
3339 III,8 |       Tłumaczyliśmy królowi każde słowo, a on coraz był weselszy i
3340 III,8 |            rozciągnął jednego po drugim, a żaden nie mógł wstać o swej
3341 III,8 |               teraz rzadko się zdarza.~- A wierę - odpowiedział mały
3342 III,8 |              najprzedniejsza.~- Na Boga! a to co za małe monstra? -
3343 III,8 |                  posług obozowych wodzą, a w części dla osobliwości.
3344 III,8 |                 najmniej jednego diabła, a niektórzy po pięciu do usług
3345 III,8 |                 z diabłem o styczność.~- A dusze mają?~- Nie wiadomo,
3346 III,8 |             strusie jaje się znajduje.~- A w Łubniach była u fary szczęka
3347 III,8 |                  nie mamy tu co ukrywać, a żeście na szańce spoglądali,
3348 III,8 |           gankiem Rocha i kiwnął ręką.~- A pójdź no tu bliżej, osiłku!~
3349 III,8 |               klaskać i oczyma mrugać.~- A co! a co! Jakże takiego
3350 III,8 |                 i oczyma mrugać.~- A co! a co! Jakże takiego wypuszczać?
3351 III,8 |                rajtarom karku nadkręcił, a mnie trzynastemu obiecuje!
3352 III,8 |              praw, to posłuchacie miecza a szubienicy!~I błyskawice
3353 III,8 |                  mości.~Po czym odszedł, a za nim Kmicic, Wołodyjowski
3354 III,8 |               łaskawy! - mówił Zagłoba - a ani się spostrzeżesz, kiedy
3355 III,8 |                  na wsiadanego częstują, a on szubienicą! Niechże psów
3356 III,8 |                to pana zdrajcy opuścili, a poszli z zamorskimi straszydły
3357 III,8 |                  już serwatką popuszcza, a on jeszcze mieczem i szubienicą
3358 III,8 |                  Złapał Kozak Tatarzyna, a Tatarzyn za łeb trzyma!
3359 III,8 |               odrzekł Roch.~- Szubienica a miecz! I mnie to w oczy
3360 III,8 |             diabelskiej protekcji szuka! A nas będzie Najświętsza Panna
3361 III,8 |              razem z koniem przerzuciły, a dlatego mu nic. Obejrzał
3362 III,9 |               kształt płomieni po kraju, a prócz nich wszystkie bory
3363 III,9 |              Rusi dalekich szli Tatarzy, a z nimi i zmuszeni do posłuszeństwa
3364 III,9 |               nim prychał i łbem rzucał, a kiwał jakby chcąc witać
3365 III,9 |                witać przechodzące pułki, a samemu kasztelanowi serce
3366 III,9 |               Siła okrutna szła od nich, a tę siłę czuł w sobie pan
3367 III,9 |                Szwedów z dala spoglądał, a teraz nie ma kiedy i manierki
3368 III,9 |              zdaje, że gwiazdy to kasza, a księżyc sperka. Na psa taka
3369 III,9 |             spokój tej Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły
3370 III,9 |                że aż do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka,
3371 III,9 |                 utracił.~- Jeśli ja wół, a wuj mój wuj, to wuj co?~-
3372 III,9 |                wuj mój wuj, to wuj co?~- A ty, kpie, myślisz, że Altea
3373 III,9 |                że przy piecu siadała? ~- A mnie co do tego?~- To do
3374 III,9 |         kościelna błyszczy w miesiącu.~- A Magnuszew jużeśmy minęli?~-
3375 III,9 |                  co się za rzeką dzieje, a może i co obaczym.~Stanęli
3376 III,9 |             majdanie słyszeli doskonale, a w końcu widzieli ludzi i
3377 III,9 |              dwudziestu pięciu jeńców.~- A ilu uszło?~- Nec nuntius
3378 III,9 |             kasztelan zwrócił z miejsca, a odchodząc rzekł:~- A być
3379 III,9 |            miejsca, a odchodząc rzekł:~- A być w gotowości, bo może
3380 III,9 |              rosą okryte. W końcu Warka; a raczej jej zgliszcza, bo
3381 III,9 |          stawającego co duchu do sprawy, a pan Czarniecki kazał również
3382 III,9 |                zatem trudny do zdobycia, a łatwy do obrony. Jednakże
3383 III,9 |                pognębienie nam ojczyzny, a myśli, że my w jej obronie
3384 III,9 |                 czapkę cisnął na ziemię, a chwyciwszy szablę, wskazał
3385 III,9 |                    wrzasnął przeraźliwym a cienkim głosem Wołodyjowski. ~
3386 III,9 |          Wołodyjowskiego:~- W skok! bij!~A do wiśniowieckiej pod Szandarowskim:~-
3387 III,9 |         szczęśliwie!" - ruszył z innymi.~A wszakże dwa pułki rajtarii,
3388 III,9 |                 był za rzekę ku mostowi, a teraz gdy trzy tysiące jazdy
3389 III,9 |               jakoby chmurą, całą bitwę, a w tej chmurze huk, wrzenie,
3390 III,9 |                 tratowali się wzajemnie, a tuż za nimi, nad ich karkami
3391 III,9 |                 piechoty dawały bezładny a rozpaczliwy opór, armaty
3392 III,9 |            przedstawiała się oku okrutna a żałosna mieszanina ciał
3393 III,9 |           Najświętszej Pannie Marii!..." a tysiąc żelaznych piersi
3394 III,9 |                posunął ku niemu konia.~- A siła wam ich uszło? - spytał.~
3395 III,9 |                 usta, że mówić nie może, a pan Czarniecki zrozumiał
3396 III,9 |                   Nie wiem już, co woda, a co mój własny pot, a co
3397 III,9 |               woda, a co mój własny pot, a co krew szwedzka... Jeślim
3398 III,9 |                 jedz, nie pij, nie śpij, a potem kąpiel... Dość mi
3399 III,9 |                 ale to lepsze od wody.~- A przebierz się waść w inne
3400 III,9 |                 pomniejszych oficerów.~- A margrabia Fryderyk? - spytał
3401 III,10|                 się uśmiechnęła fortuna, a pod Sandomierzem nas przycisnęła.
3402 III,10|                  w saku, bo się wydobył, a do tego z wielką wojska
3403 III,10|             Piechota popłynęła szmagami, a on z jazdą poszedł po Przywiślu
3404 III,10|               nie sztuka z nim przegrać. A wyście to, koroniarze, nie
3405 III,10|                nie podrwili pod Ujściem, a pod Wolborzem, a pod Sulejowem,
3406 III,10|                Ujściem, a pod Wolborzem, a pod Sulejowem, a w dziesięciu
3407 III,10|              Wolborzem, a pod Sulejowem, a w dziesięciu innych miejscach?
3408 III,10|             sierotę, samego zostawili?~- A cóż my to na tańce pod Warkę
3409 III,10|                psuć się na nowo poczyna, a przecie tak niedawno pełni
3410 III,10|       dźwiękliwym, niewyraźnym głosem:~- A pójdź no tu bliżej, towarzyszu!~-
3411 III,10|        rozproszone, mości kasztelanie.~- A ile dni wam potrzeba, byście
3412 III,10|                komput na tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył
3413 III,10|                 ich miejscu. Myśleliśmy, a właściwie mówiąc, pan Sapieha
3414 III,10|           żołnierz przedni, i daje znać. A pan Sapieha właśnie do uczty
3415 III,10|                 Babinicz tedy daje znać, a wojewoda na to: "Symulują
3416 III,10|               Poczynamy tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć,
3417 III,10|                 już szańce srogie stoją, a na nich ciężkie działa,
3418 III,10|                   Dają też czasem ognia, a co kula padnie, to jak ceber!
3419 III,10|                Tymczasem most był pozór, a przeszli poniżej przez inny
3420 III,10|                do nich z armat - w nogi! A pan Koszyc poległ i ludzi
3421 III,10|               panu dzierżawcy z Wąsoszy, a ów znikł we drzwiach i po
3422 III,10|             chętnie - rzekł Czarniecki - a wiecie dlaczego? Owo dlatego,
3423 III,10|                 asysty królowi przysłał, a teraz sam jej będzie potrzebował,
3424 III,10|                ci rozkaz daję - masz!... a już czyń, coś powinien.
3425 III,10|                słowa przemówić nie mógł, a gdy kasztelan wziął go w
3426 III,10|             wodzu wielbiony, przywykłem, a tam nie wiadomo, jako będzie...~-
3427 III,10|                  jeszcze się obruszył:~- A w waćpanu wiecznie stary
3428 III,11|                mej osobie uczyni hałasu, a przecie, żeby nie owa chasa
3429 III,11|                 on od żołnierza wygląda, a zwłaszcza na owe kąpiele,
3430 III,11|                Zaraz siądziemy do stołu. A co pan Czarniecki teraz
3431 III,11|              przyjąć deputację lubelską, a ja jej przyrzeknę, że zaraz
3432 III,11|                  Dobrze - rzekł hetman - a ja pójdę listy ekspediować.~
3433 III,11|         nadzwyczajną powagą i godnością, a pomoc przyrzekł pod warunkiem,
3434 III,11|                  Kmicic, żywie Babinicz, a ten niech żywie!~Załoga
3435 III,11|               drugą, jak rzeka migotliwa a potężna, bo przecie dwanaście
3436 III,11|                wyżeniem!~I stał się szum a huk. Jedni krzyczeli ciągle: "
3437 III,11|       starostwami jako między orzechami, a rozdawać je tak łatwo jak
3438 III,11|                   Siła ludzi promowałem, a gdym wchodził, to senatores
3439 III,11|                 Nie poznam miłych kątów, a przecie słusznie rozmaici
3440 III,11|                  w porównaniu do tego!~- A owo, co to za druga wieża
3441 III,11|                 i powiadam, com słyszał, a tu ksiądz prymas pastorałem
3442 III,11|                  w prawo, marszałkowska, a ów zielony dach to Dominikanie;
3443 III,11|              nacje nam go zazdroszczą.~- A ów cudny gmach na lewo od
3444 III,11|                  co o tym ludzie mówili, a to pewno, że i sam podkanclerzy
3445 III,11|                  się żona w królu kocha, a król w niej; za czym przez
3446 III,11|          wreszcie wspaniałą villa regia, a wtem słońce zaszło i mrok
3447 III,11|               dzień w dzień był w ogniu, a od pierwszych miesięcy roku
3448 III,11|                  Krakowskie, Nowy Świat, a z drugiej strony na kościół
3449 III,11|            odzywały się w jego kwaterze. A gdy raz się rozochocił,
3450 III,11|               drugi dzień przyjaciołom - a coż dopiero mnie, którym
3451 III,11|                muszę mu już dotrzymywać, a to z obawy, aby w gorsze
3452 III,11|                 się, co to za żołnierze, a teraz na ucztę prosi? O
3453 III,11|                rozkaz! - rzekł Zagłoba - a kto żołnierz, ten słuchać
3454 III,11|               złego przykładu nie dawać, a przy tym niedobrze by było
3455 III,11|                pod Akbah-Ułanem Tatarzy, a pan Andrzej począł się nieco
3456 III,11|             pójść pilniej, ile że każdy, a między innymi i pan Sapieha,
3457 III,11|                 hulakę się przemienia.~- A wiecie, czemu mi tak uczty
3458 III,11|                  zawołał Wołodyjowski.~- A co wieczorem zaniedba, to
3459 III,11|             stała kufa piwa na majdanie, a którzy jako zwykle, pijąc
3460 III,11|              zwykle, z otwartymi rękoma, a że był sobie już nieco podchmielił
3461 III,11|          Rzeczypospolitej. Ochota rosła, a z nią gwar i szum. Od toastów
3462 III,11|                mniejszy dochodził hałas, a nawet szczękanie żelaza.
3463 III,11|                łamiąc karki w ciemności. A tam już larum poczęło się
3464 III,11|                  rozsypali się zupełnie, a Szwedzi parli jak niepowstrzymany
3465 III,11|          przykład Butrymowie, waląc kupą a w milczeniu.~Przełamanym
3466 III,11|          skoczyły na ratunek nowe pułki, a Wołodyjowskiego i Kmicica
3467 III,11|                przełaj i pomknęli razem, a Wańkowicz za nimi.~Lecz
3468 III,11|                chwili rozległ się groźny a przeraźliwy głos Wołodyjowskiego,
3469 III,11|            naprzód, Wańkowiczowi z tyłu, a Kmicic z jeńcami w pośrodku,
3470 III,11|           pocisnął go jeszcze silniej.~- A... Billewiczówna... tam
3471 III,12|              gęstym trupem zasłali pole, a nawet jeden pułk piechoty,
3472 III,12|                  uczt tak zapamiętałych, a jeśli zdarzyła się jakowaś
3473 III,12|                 że aż kości trzeszczały. A ci mówili między sobą, że "
3474 III,12|            melancholii w malignę wpadał, a przyszedłszy nieco do zdrowia,
3475 III,12|                jak najpilniej wzywali.~- A teraz gdzie on jest? - pytał
3476 III,12|               tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby łgać,
3477 III,12|                przecie się nie odważą!~- A gdzie król?~- Poszedł do
3478 III,12|                 cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko,
3479 III,12|                 nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły,
3480 III,12|                  ręku utrzymać nie mogą, a przecie najwybrańsze to
3481 III,12|            imaginuje! - odparł Kmicic.~- A ty czego, Michałku, od Hasslinga
3482 III,12|              Masz że waść jaki fortel?~- A wy myślicie, że fortel tak
3483 III,12|                 gemajny; nie wiedzą nic, a on, jako oficer, był przy
3484 III,12|      przybocznymi chorągwiami tu stanie, a hetmani z komputem jutro
3485 III,12|                tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~-
3486 III,12|                 jako szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę,
3487 III,12|               mnogie i dobrze uzbrojone, a przede wszystkim pełne zapału.
3488 III,12|                 w ordynku; między jednym a drugim wojskiem zostało
3489 III,12|           spotkają pana Sapiehę wymówki, a co najmniej zimne przyjęcie,
3490 III,12|               pod Warszawą. Drżały mury, a za murami Szwedzi.~- Ryknę!
3491 III,12|                 od wszystkich opuszczon, a teraz... a teraz... toć
3492 III,12|         wszystkich opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu sto tysięcy
3493 III,12|             Cicho bądź! czego buczysz!~- A wuj to nie buczy? - odparł
3494 III,12|             potrzebie stawała do sprawy, a której ćmy nieprzejrzane
3495 III,12|                 szli za jego przykładem, a wszystkich przewyższał Wittenberg.
3496 III,12|                główny po Karolu dowódca, a pierwszy, który wstąpił
3497 III,12|             podjęło się stanąć na czele, a między innymi i Kmicic,
3498 III,12|                  wskórać przeciw Bramie, a teraz niech jeno działa
3499 III,12|           Grodzickiego i zaraz spytał:~- A kto tam w owym szańcu ma
3500 III,12|            blachy napełnione kartaczami. A przecie szaniec ów leżał