Tom, Rozdzial

3501 III,12|               się działa na całej linii, a nieco później widać było,
3502 III,12|          Babinicza zluzować w komendzie. A kto, mości panowie, zechce
3503 III,12|               przykryte było kretowisko, a które ciągnęły się wyżej
3504 III,12|                  prawie do samego Solca, a ponieważ sady pałaców i
3505 III,12|                  do pana Grylewskiego:~- A już potrzeba było zostać
3506 III,12|                 na gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić
3507 III,12|                mi tu (powiada) i ostanę, a waści za okop każę wyprowadzić!
3508 III,12|             powiada). Żreć nam się chce, a tu mi komendanta, nie strawę
3509 III,12|                ręce od roboty opadają!~- A jakże? - spytał król - utrzyma
3510 III,12|               Szwedzi ten nasyp uczynili a teraz przeciw nim służy.
3511 III,13|              gęstym trupem zasłali pole, a nawet jeden pułk piechoty,
3512 III,13|                  uczt tak zapamiętałych, a jeśli zdarzyła się jakowaś
3513 III,13|                 że aż kości trzeszczały. A ci mówili między sobą, że "
3514 III,13|            melancholii w malignę wpadał, a przyszedłszy nieco do zdrowia,
3515 III,13|                jak najpilniej wzywali.~- A teraz gdzie on jest? - pytał
3516 III,13|               tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby łgać,
3517 III,13|                przecie się nie odważą!~- A gdzie król?~- Poszedł do
3518 III,13|                 cenę całej Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko,
3519 III,13|                 nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły,
3520 III,13|                  ręku utrzymać nie mogą, a przecie najwybrańsze to
3521 III,13|            imaginuje! - odparł Kmicic.~- A ty czego, Michałku, od Hasslinga
3522 III,13|              Masz że waść jaki fortel?~- A wy myślicie, że fortel tak
3523 III,13|                 gemajny; nie wiedzą nic, a on, jako oficer, był przy
3524 III,13|      przybocznymi chorągwiami tu stanie, a hetmani z komputem jutro
3525 III,13|                tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~-
3526 III,13|                 jako szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę,
3527 III,13|               mnogie i dobrze uzbrojone, a przede wszystkim pełne zapału.
3528 III,13|                 w ordynku; między jednym a drugim wojskiem zostało
3529 III,13|           spotkają pana Sapiehę wymówki, a co najmniej zimne przyjęcie,
3530 III,13|               pod Warszawą. Drżały mury, a za murami Szwedzi.~- Ryknę!
3531 III,13|                 od wszystkich opuszczon, a teraz... a teraz... toć
3532 III,13|         wszystkich opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu sto tysięcy
3533 III,13|             Cicho bądź! czego buczysz!~- A wuj to nie buczy? - odparł
3534 III,13|             potrzebie stawała do sprawy, a której ćmy nieprzejrzane
3535 III,13|                 szli za jego przykładem, a wszystkich przewyższał Wittenberg.
3536 III,13|                główny po Karolu dowódca, a pierwszy, który wstąpił
3537 III,13|             podjęło się stanąć na czele, a między innymi i Kmicic,
3538 III,13|                  wskórać przeciw Bramie, a teraz niech jeno działa
3539 III,13|           Grodzickiego i zaraz spytał:~- A kto tam w owym szańcu ma
3540 III,13|            blachy napełnione kartaczami. A przecie szaniec ów leżał
3541 III,13|               się działa na całej linii, a nieco później widać było,
3542 III,13|          Babinicza zluzować w komendzie. A kto, mości panowie, zechce
3543 III,13|               przykryte było kretowisko, a które ciągnęły się wyżej
3544 III,13|                  prawie do samego Solca, a ponieważ sady pałaców i
3545 III,13|                  do pana Grylewskiego:~- A już potrzeba było zostać
3546 III,13|                 na gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić
3547 III,13|                mi tu (powiada) i ostanę, a waści za okop każę wyprowadzić!
3548 III,13|             powiada). Żreć nam się chce, a tu mi komendanta, nie strawę
3549 III,13|                ręce od roboty opadają!~- A jakże? - spytał król - utrzyma
3550 III,13|               Szwedzi ten nasyp uczynili a teraz przeciw nim służy.
3551 III,14|             jeneralnym. Spodziewano się, a i Czarniecki dzielił tę
3552 III,14|                sobą. Mówiono o szturmie, a potem o wiadomościach, które
3553 III,14|           przyświadczyli.~- Ja na Litwę, a zwłaszcza na Żmudź, najchętniej
3554 III,14|           zbliżając się Zagłoba.~- Wiem, a jak się ma Ketling?~- Kto
3555 III,14|               Prawda - odrzekł Zagłoba - a Hiszpan to ci na każdy dzień
3556 III,14|                  jeść co godzina woła.~- A waść to nie byłeś u niego? -
3557 III,14|                 król Kmicicowi przysłał, a oni popijali go ochotnie,
3558 III,14|               błękitne wznosił ku niebu: a twarz miał cudną i pół jeszcze
3559 III,14|              pokochaj tę naszą ojczyznę, a zacną rzecz uczynisz i miodu
3560 III,14|                 to są i zamorskie kraje, a tu jakoś przystojniej człowiekowi
3561 III,14|           rumieńce.~- Co dzień! - rzekł.~A pan Kmicic zaraz począł
3562 III,14|             dalszego opowiadania pokaże, a teraz trzeba od początku
3563 III,14|              jakich przedtem nie bywało, a gonitwy do pierścienia i
3564 III,14|                  najspokojniejsze czasy, a tu co dzień listy biegały,
3565 III,14|             ożenić się książę nie ożeni, a niech ją jeno za serce chwyci,
3566 III,14|                 cnota nie chodzi. Oho!~- A co? - zawołał zrywając się
3567 III,14|               chodził i na lutni grywał. A tu powiem waćpanom, co rzetelnie
3568 III,14|                  się na łożu przewracał, a wzdychał, a gadał do siebie,
3569 III,14|                  przewracał, a wzdychał, a gadał do siebie, a syczał
3570 III,14|             wzdychał, a gadał do siebie, a syczał jako z bólu, tak
3571 III,14|            mieszkała. Zaczęły się gniewy a kwasy, bo jak waćpaństwu
3572 III,14|                  małżeństwo perswadował. A u nas jedni mówili, że to
3573 III,14|                 wszystka szlachta równa, a billewiczowski dom rzymskich
3574 III,14|              litość dla nieszczęść damy, a uwielbienie dla jej urody
3575 III,14|                wypaliły się w nim żądze, a może czekał na odzyskanie
3576 III,14|                  siebie, dał jej spokój, a nawet miecznika z Tylży
3577 III,14|                  przywołał go do siebie, a tymczasem w Taurogach zaszła
3578 III,14|               placek! - zawołał Zagłoba.~A pan Wołodyjowski począł
3579 III,14|            powiem, że jej źle pilnujesz, a jeśli krewna, to zbyt ją
3580 III,14|              śmie nawet i oczu podnieść, a cóż dopiero jakowąś nadzieję
3581 III,14|                oczy ci bielmem zachodzą, a że bałamutna, wszyscy wiemy
3582 III,14|           zarumienił się znów Hassling), a w pannie Borzobohatej niemal
3583 III,14|           jakowaś zaraza padła na serca. A zwad, a pojedynków namnożyło
3584 III,14|                  padła na serca. A zwad, a pojedynków namnożyło się
3585 III,14|               pojechał, taki rozkochany, a Sakowicz pan absolutny we
3586 III,14|                przez się bardzo możny.~- A zowie się Sakowicz?~- Wasza
3587 III,14|        Sakowiczowi, by księcia zdradził, a jej i towarzyszce ucieczkę
3588 III,15|                  lipca, między Powązkami a osadą nazwaną później Marymontem,
3589 III,15|                działa wielkiego kalibru, a zwłaszcza przez ciężkie
3590 III,15|                  wezbrana fala ku murom. A z murów wykwitły ku nim
3591 III,15|                  kościół Świętego Ducha, a Mazury i Wielkopolanie od
3592 III,15|      Kazanowskich, domem Radziejowskiego a Bramą Krakowską wił się,
3593 III,15|                wypadła, stawał z innymi, a nawet lepiej od innych,
3594 III,15|               bramą pałacu Kazanowskich, a raczej w piekle, które pod
3595 III,15|               wyrąbywano kraty w murach. A przecież z owych krat, z
3596 III,15|                osunął się już na kolana, a jeszcze walczył; parci ze
3597 III,15|                całym pałacu za zdobyczą.~A pan Zagłoba udał się aż
3598 III,15|                  szał ogarnął po prostu, a ponieważ pan Zagłoba zastąpił
3599 III,15|                 pięścią w pierś uderzył, a ten zaraz padł, krew ustami
3600 III,15|             wojsko na języki mnie weźmie a choć i mnie słów w gębie
3601 III,15|                 grzmiącym głosem Roch.~- A pierwszy sposób będzie,
3602 III,15|         powiększyły jeszcze przerażenie. A tu kościół chwieje się,
3603 III,15|               Działa ku murom i na bramę a my naprzód! za mną!~Rozszalałe
3604 III,15|              huraganu do obrębu fortecy, a gdy pałac Daniłłowiczowski
3605 III,15|                  Spotkamy się jeszcze!", a Polacy podziwiali ich butną
3606 III,15|                jechał sam feldmarszałek, a przy nim Wrangel młodszy,
3607 III,15|                 chciwością w ich stronę, a zwłaszcza na twarz Wittenberga.
3608 III,15|                  się na bladych wargach.~A w tych tłumach szmer rosnął
3609 III,15|                  chwili do chwili cichł; a wówczas hen! w dali, w ostatnich
3610 III,15|         niesfornej i burzliwej szlachty, a on całymi garściami rzucał
3611 III,15|            kościół bernardyński zdobyły! A kiedy, mości panowie, Szwedzi
3612 III,15|            bracia, hojnie nią szafowano, a pożałowano tylko samego
3613 III,15|                  gołą piersią na armaty, a jakaż nam za to nagroda?
3614 III,15|               Tak to prawił pan Zagłoba, a tysiące słuchały go i gniew
3615 III,15|                 jeszcze jakoś wyratować, a jeśli wybuchnie wówczas,
3616 III,15|                 ogarnął mózgi niesfornej a podpiłej szlachty i w mgnieniu
3617 III,15|                 niesforniejszej jeszcze, a rozbestwionej niedawnym
3618 III,15|          pobladła jak płótno, pot obfity a zimny zrosił mu w jednej
3619 III,15|                  z ust na złoty łańcuch, a buława marszałkowska z ręki
3620 III,15|                  naokół, chwila jeszcze, a rozniosą tak wszystkich
3621 III,15|                 chorągwie jakby do boju, a piechota zamojska utworzyła
3622 III,15|                  twoje słowo jak w Boga!~A na to stary hetman koronny,
3623 III,15|                  koronny, pan Potocki:~- A czemuś to waść tyle przysiąg,
3624 III,15|                  wojska za stróżę dodać, a tego czynić nie możem...
3625 III,15|                  jego osobę ubezpieczyć, a odesłać wszystkich wówczas,
3626 III,15|                 zwykłą sobie fantazją:~- A cóż! miłościwy panie! Dajcie
3627 III,15|           Potocki ukazując w dal ręką:~- A to proszę, nie zatrzymujem,
3628 III,15|        bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt
3629 III,15|                    bo jeszcze potrzebni, a już myślą, że wszystkiego
3630 III,15|          Kazimierza słowa następujące:~- A rozgłoście tam, żeby się
3631 III,15|                tak rychło nie następuje!~A mówiąc to; miał pan więcej
3632 III,15|                 Chowańskiego podchodził. A ponieważ król i tak miał
3633 III,15|             dusza dostawała mu skrzydeł.~A jeszcze i dlatego tak mu
3634 III,16|            innego także miał powiernika, a mianowicie pana Sakowicza,
3635 III,16|                   musi pszczoły odurzyć, a małoż to durzących dryjakwi
3636 III,16|                chwytać się tego sposobu, a to z rozmaitych przyczyn.
3637 III,16|               przyjaciół i popleczników. A właśnie trudno już było
3638 III,16|               zwaliły się sprawy wielkie a pilne, od których częstokroć
3639 III,16|               jednej trusi szlacheckiej?~A przy tym, o ileż triumf
3640 III,16|                 należy tylko rozdmuchać, a wraz w wielki żar się zamieni.
3641 III,16|                może doprowadzić do celu, a zarazem znajdował w niej
3642 III,16|             strzelec tropiący cierpliwie a wytrwale zwierza. Bawiła
3643 III,16|                we wszystkim przyznawały. A tymczasem, gdy cała Rzeczpospolita
3644 III,16|              przybrany w srebrną zbroję, a przepasany błękitną wstęgą,
3645 III,16|              pruskich, piątego Ketlinga, a szóstego z kolei Sakowicza,
3646 III,16|             widok tych czynów podziwowi, a nawet uwielbieniu, nauczono
3647 III,16|                żeby ich zbliżać, łączyć, a zarazem wyłączać z tłumu
3648 III,16|            rzucających blaski tajemnicze a słodkie, jakoby z krainy
3649 III,16|              instrumentów pieściły uszy, a wśród tych aromatów, świateł,
3650 III,16|                 jak słońce od klejnotów, a jako pasterz rozkochany..~
3651 III,16|            zemdleć wśród tych czarów?... A unikać młodego księcia nie
3652 III,16|               uczuć dla młodego księcia, a spostrzegłszy wkrótce, jak
3653 III,16|             pierwszą miłością pokochała, a który teraz był w oczach
3654 III,16|                  darować, iż go kochała, a zarazem nie mogła go zapomnieć
3655 III,16|                   ale ich sobie zjednał, a zwłaszcza pana miecznika,
3656 III,16|                  tylko między klasztorem a Kmicicem zostawiał. Lecz
3657 III,16|              mały, by mogła zostać żoną, a zbyt wielki, by mogła zostać
3658 III,16|                że się naprawdę zakochał; a może dlatego, że w tej pannie,
3659 III,16|         jednocześnie: "Nie bój się..." - a ona odrzekła, iż właśnie
3660 III,16|               przez pana Sapiehę wzięty, a książę hetman wielki stracił
3661 III,16|                 oddziały wojsk pruskich, a nawet i szwedzkich. Poczęto
3662 III,16|                własnymi oczyma zobaczyć, a książę Bogusław wcale go
3663 III,16|                 cichym jak szmer wiatru, a smutnym jak westchnienie
3664 III,16|                 opieki - rzekła Oleńka - a choć sama potrafię czuwać
3665 III,16|                 echo oficer:~- Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło
3666 III,16|              pana Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy,
3667 III,16|               Szwedzi na usługi księcia, a że całą zajmują Rzeczpospolitę,
3668 III,16|                kilkunastu jego czeladzi. A czyż siły te ochronią ją?...
3669 III,16|               poczęła modlić się gorąco, a szczególniej powtarzała
3670 III,16|             myśliwi i Stakjanowie Dymni, a jeśli nie masz ich, jeśli
3671 III,16|          Zielonka za blisko Radziwiłłów, a koło Białowieży stoi właśnie
3672 III,16|                ciemne głębie Białowieży, a później, gdy burza przejdzie,
3673 III,17|               amorach dla ciebie utonął, a ja nie mówiłem nic, jeszczem
3674 III,17|                im prędzej, tym lepiej... A toć poddaństwa ani kos mi
3675 III,17|             Ciebie osadzim w Białowieży, a sami wrócim! Nie może inaczej
3676 III,17|                pomogą, obywatele pomogą, a wonczas ogień a miecz! Dotrzymają
3677 III,17|                  pomogą, a wonczas ogień a miecz! Dotrzymają Billewicze
3678 III,17|                  z pieniędzmi i srebrem, a w rzeczy zatrzymać się w
3679 III,17|             lepiej. Czeladź moja wierna, a solówki każę im pieńką przykryć,
3680 III,17|                innego na dnie wozu leży. A pieniądze najlepiej wasza
3681 III,17|             zaraz potem ruszyła czeladź, a miecznik z Oleńką mieli
3682 III,17|                 godziny trzeciej w nocy, a celem obrad była wyprawa
3683 III,17|                 jednak trzeba pieniędzy, a tych ni elektor, ni jego
3684 III,17|         Kazimierza rozwiązałyby worki.~- A Królewiec?~- Co można było
3685 III,17|             wysokości na skrypt oddać.~- A toś mi z nieba spadł i ów
3686 III,17|             także! - zawołał Bogusław. - A siłaż tam tego będzie?~-
3687 III,17|          pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli
3688 III,17|                Trwało to zwykle godzinę, a czasem i dwie; książę zaś
3689 III,17|                  Jej twarz zmieniła się, a miecznikowa nabiegła krwią
3690 III,17|                  wojnę domową prowadzić, a dla każdego obywatela, miłującego
3691 III,17|                 Moją pracą, moim trudem, a Bóg jeden wie, jakim kosztem
3692 III,17|                 waszmość czeladź wysłał, a skoro wyjechała, to musi
3693 III,17|               wiatr - odrzekł miecznik - a na delineacjach czeladź
3694 III,17|                   Koniecznie? - rzekł. - A dobrze! Ale w takim razie
3695 III,17|                 każdą chwilą zimniejszy, a szpicrutą coraz szybciej
3696 III,17|             wykwintność były jakby cudne a potężne kwiaty, pod którymi
3697 III,17|               trybunałem cię nie osłoni, a szable szlacheckie nauczą
3698 III,17|                  Duszę mam pełną zgryzot a bólu, więc i sobą nie władnę.~
3699 III,17|            Wówczas Oleńka załamała ręce, a miecznik oprzytomniawszy
3700 III,17|              gębie czuję gorycz i ogień. A! do wszystkich rogatych
3701 III,17|                  go w ziobro nogą kopnę, a ciebie cięższa mogłaby spotkać
3702 III,17|             niedawno miecznik rosieński, a że miał nadzwyczajny dar
3703 III,17|                  własną osobą zastawiła, a tu nie masz, kto by cię
3704 III,17|                mieć! - dodał Sakowicz.~- A tak! a tak! jakbyś wiedział,
3705 III,17|                 dodał Sakowicz.~- A tak! a tak! jakbyś wiedział, i
3706 III,17|               powiedzieć mi, żem kiep!~- A ja nie usłucham, boś teraz
3707 III,17|                 teraz właśnie Radziwiłł, a nie kalwiński wikary. Ale
3708 III,17|                ręką machali pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto
3709 III,17|                żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi
3710 III,17|         protekcję elektora się schronił, a teraz wędzoną rybą ze Żmudzią
3711 III,17|          rozumiesz, wasza książęca mość? A że kiepski majster i do
3712 III,17|             cechowi za ważne nie uznają, a przecie nie będzie ni gwałtów,
3713 III,17|                  ci z głowy nie spadnie, a kontentacja przystojna nie
3714 III,17|               muszą uznać za nieważne... A co?~Bogusław milczał przez
3715 III,17|                  mógł. Zesztywniał cały, a potem poczęło nim rzucać
3716 III,18|              przychodzę z powinną głową. A już też, stary przyjacielu
3717 III,18|                 rzekłszy wyciągnął rękę, a miecznik, w którego duszy
3718 III,18|                  mość, wróć nam wolność, a to będzie najlepsza kontentacja.~-
3719 III,18|                 uciec po prostu chcecie, a ja takem się w synowicy
3720 III,18|                 Szukaj fortuny u dworek, a szlacheckiej dziewki nie
3721 III,18|               jakiś tylko wąsami ruszał, a oczy wyszły mu na wierzch;
3722 III,18|                  dobrodzieju, nie śpisz, a żebyś się jeszcze lepiej
3723 III,18|                 nogi. Ja, mój mieczniku, a da Bóg, mój stryjaszku,
3724 III,18|               był primo voto z Sobkówną; a dlatego mitra mu z głowy
3725 III,18|               pana miecznika po łopatce, a szlachcic zmiękł jak wosk
3726 III,18|                  ucha, począł szeptać:~- A że pierwszy będzie chłopak,
3727 III,18|                huczek na całej Żmudzi... A co panowie Sicińscy, nasi
3728 III,18|               sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko
3729 III,18|              lewo, co dobre, na prawo... a sama też na prawo. Słodkie
3730 III,18|                  prawo. Słodkie to niby, a jak raz sobie drogę obierze,
3731 III,18|                takim synom swoje wojska, a nie tylko ja, ale i ona
3732 III,18|         pocieszniej, trzeba ją ratować." A iżem się w sprawach tego
3733 III,18|                 wnet począłem rokowania, a jaki był ich cursus i dla
3734 III,18|              wojnę moskiewską i kozacką, a bogdaj rozszerzenie granic...
3735 III,18|                 wolna elekcja ustanie.~- A co ważniejsze, elekcja czy
3736 III,18|            fundament Rzeczypospolitej... A cóż jest ojczyzna, jeżeli
3737 III,18|                 poprzednicy podpisywali, a po jego śmierci obierzem
3738 III,18|                majestatowi pośrednikiem, a wiesz, waszmość, z jakowych
3739 III,18|                 siostrę za de la Gardie, a drugą, księżniczkę biponcką,
3740 III,18|                  ślub musi być odłożony, a przysłowie mówi: "Co się
3741 III,18|                  na całe życie pokochał, a i to trzeba waszmości wiedzieć,
3742 III,18|              wyprawie przeciwko Sapieże, a co będzie mitręgi, molestowań,
3743 III,18|                  zapadła... Wziąść ślub, a potem co będzie, to będzie...~
3744 III,18|                 panieńskiej się urządzi, a potem w drogę! To głowa
3745 III,18|       protestował! Pójdź w moje objęcia, a potem do mojej śliczności...
3746 III,18|           wyprawię! Bądź zdrów, ojczyku, a da Bóg, wkrótce i dziadku
3747 III,18|           Salomon by się nie powstydził, a wolałbym, żeby się bez niej
3748 III,18|               się na weselisko zjechała. A tu do własnej żony mąż musi
3749 III,18|                wiechciami z nóg zlecą... A com mu powiedział: "stryjcu",
3750 III,18|                  to i wszystko nieważne. A nie mówiłem waszej książęcej
3751 III,18|                  i z rozczulenia płaczą, a błogosławią waszą książęcą
3752 III,18|         błogosławią waszą książęcą mość, a nad dobrocią i urodą się
3753 III,18|            wkręcić w kurek od muszkietu, a małpę zrobię moim kamerdynerem.
3754 III,18|              Bogusław - ogromnieś głupi! A wybrał też sobie porę do
3755 III,18|            będzie ci się palić błękitno, a te, patrz! płoną żółto,
3756 III,18|                łopatę na prezent ślubny, a tobie latarnię, żebyś jej
3757 III,18|           czekanikiem. Sakowicz wstał.~- A co? można do Oleńki? - spytał
3758 III,18|            miecznik tylko ręce rozłożył, a głowę spuścił na piersi.~-
3759 III,18|                 losem swym rozporządzać, a gdyby nawet nie zakazywał,
3760 III,18|            odparł zaperzony pan Tomasz - a wedle testamentu wolno dziewce
3761 III,18|            własną twoją chustką obwiążę, a sam lutnię wezmę i "wzdychanego"
3762 III,18|            zemdloną pannę Kulwiecównę.~- A teraz - rzekła panna - idź
3763 III,19|            zapadł w sen twardy i ciężki, a koło południa rozbudził
3764 III,19|          oszmiański wziął listy i podał, a Bogusław przeczytał je po
3765 III,19|           patrząc bystro na Sakowicza.~- A wasza książęca mość nie
3766 III,19|              miecznik, bo za głupi?...~- A choćby ona ciotka...~- Może
3767 III,19|               krzyż ją wczoraj wiązałem, a przed tym przyłożyłem jej
3768 III,19|              książęca mość, patrzę dziś, a ostrze jakoby w ogniu stopione.~-
3769 III,19|                sęk! I tak jutro ruszamy, a potem przyjdzie wiosna,
3770 III,19|                   Wolę ich tu potrzymać, a pieniądze w rekwizycję wziąść...
3771 III,19|                  owe uciechy i turnieje, a wszystko to na nic! na nic!...~-
3772 III,19|                 tę dziewkę złości brały. A mówię waszej książęcej mości,
3773 III,19|           Podlasie?~- Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane wedle
3774 III,19|            wyprawiać. Ludzie niby pewni, a przecie mogliby się z konfederatami
3775 III,19|                  ma rozkaz rebelizantów, a zwłaszcza chłopstwo wycinać.~-
3776 III,19|                masz nad naszą jazdę...~- A artyleria wyszła?~- Wyszła.~-
3777 III,19|             Szwedzkie prezydia szczupłe, a de la Gardie i tak co dzień
3778 III,19|                nic rebelia nie wskóra.~- A my się w Billewiczach zasilim.
3779 III,19|                  to i książęciem Rzeszy, a za nogę mnie przecie do
3780 III,19|              groźbami wojny schronienia, a którym Tylża wydała się
3781 III,20|               list ów za skrypt starczy, a Radziwiłła, pana tylu dóbr
3782 III,20|            ocalenia poświęcać cudzy los, a może i życie, lecz groźby,
3783 III,20|            służbę, i to szlachetniejszą, a z nią razem i potężnych
3784 III,20|              życzliwa dusza w Taurogach, a taka przy tym biedna i cierpiąca,
3785 III,20|                   Niestety, pani, wraca, a tak by mi było dobrze umrzeć...~-
3786 III,20|              służbę wszędy może znaleźć, a piękną, jako jego dusza
3787 III,20|                  jego dusza jest piękną, a zaszczytną, jak honor rycerski
3788 III,20|                     Tu głos jej zadrżał, a oficer słuchał jej słów
3789 III,20|                zdumieniem Billewiczówna.~A on zamiast odpowiedzieć
3790 III,20|                honor i służbę zdradzają. A nawet na rozkaz, nawet na
3791 III,20|             przekonam, nie uwierzysz mi, a jednak Bóg widzi, Bóg niech
3792 III,20|                  ranie, i padł zemdlony, a gdy po upływie godziny straż
3793 III,20|              słabą jak zwykła niewiasta, a chociaż nieświadomie powtarzała: "
3794 III,20|                  rezygnacją i łzy obfite a gorzkie puściły się jej
3795 III,20|                chwili nadszedł miecznik, a spojrzawszy na synowicę
3796 III,20|             szelmów bez czci i sumienia!~A gdy Oleńka nie odrzekła
3797 III,20|              Płakaniem nic nie wskórasz, a tu radzić trzeba. Nie chce
3798 III,20|              Męski niby animusz w tobie, a w ciężkim terminie jeno
3799 III,20|             miecznik wziął się w boki:~- A! a! boi się, szelma!...
3800 III,20|          miecznik wziął się w boki:~- A! a! boi się, szelma!... I ma
3801 III,20|               można?~- Myślę, że trzeba, a jak trzeba, to i można,
3802 III,20|              spuszczać się z tych okien.~A panienka zaraz na to:~-
3803 III,20|                być pobity przez Sapiehę, a wówczas niezawodnie powstałby
3804 III,20|                 Zastawił się, wyprzedał, a taki potęgę zebrał, przy
3805 III,20|                 pierwszy goniec przybył, a i to wysłany nie do Taurogów,
3806 III,20|                 że przyszła tak późno.~- A my tu w płaczu - mówili -
3807 III,20|                my tu w płaczu - mówili - a my w bólu, my w męce tyle
3808 III,21|              samego Bogusława podpisany, a polecający wszelkie dla
3809 III,21|                 w Wielkopolsce, i u nas, a najgorzej pan Czarniecki,
3810 III,21|               imieniem samym uciekają.~- A! pan Czarniecki! - krzyknął
3811 III,21|                   wreszcie zakrzyknął:~- A, moje śliczności! Patoka
3812 III,21|           poczęły także płynąć łzy ciche a duże.~Widząc to Anusia,
3813 III,21|                  duże.~Widząc to Anusia, a mając od natury serce dobre,
3814 III,21|                  skoczyła zaraz ku niej, a objąwszy ją rękoma za szyję
3815 III,21|                  i mnie się przygodziło, a dlatego nie płaczę Nie neguję
3816 III,21|         dziewczynę. Arcy to szelma jest, a ów Sakowicz drugi! Dałby
3817 III,21|               Bogusławem wnet poradzą.~- A widzisz! nie mówiłem ci? -
3818 III,21|            rozumieliśmy, że nam sprzyja, a pokazało się, że on gotów
3819 III,21|                 masz. Ej, żeby to byli ! a zwłaszcza pan Wołodyjowski (
3820 III,21|                  śmierci takich rycerzy, a nie mówiono mi nic... Waćpaństwo
3821 III,21|                 pan Michał się ożenił.~- A właśnie że się nie ożenił.~-
3822 III,21|             uchowaj, nic nie suponuję!~- A pan Babinicz, ledwośmy z
3823 III,21|              śmiejąc się pan miecznik.~- A ja mówię, że skoro - odrzekła
3824 III,21|                  to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak
3825 III,21|                rozweseliła się znacznie, a Anusia poczęła w końcu parskać
3826 III,21|               odpowiedziała mu Oleńka.~- A postawiłaś jej oto z początku
3827 III,21|              chyba przez dobre duchy!... A wykrętne to licho jak łasica...
3828 III,21|                czcił i ubóstwiał Oleńkę, a od pierwszego wejrzenia
3829 III,21|                    mówiła zatem Anusia - a ten smok wolał na swoich
3830 III,21|           Tatarów niż na mnie spoglądać, a zaś nie mówił inaczej, jak
3831 III,21|            patrzysz na mnie - czekaj!.." A to już w Łęcznej mnie samą
3832 III,21|                 siwe oczy jeno patrzała, a gdy się roześmiał, to już
3833 III,21|               nie miał ni bojaźni bożej.~A Anusia, idąc za własną myślą,
3834 III,21|          przyjechał, posłuch musiał być, a jak się bitwa zdarzyła,
3835 III,21|                 żebym mu była wzajemną?" A on odpowiadał: "Ja bym nie
3836 III,21|               nie tykać, bo to bolączka, a druga (powiada) bolączka
3837 III,21|          głosikiem i spuszczając oczy.~- A Fitz-Gregory?~- Pogrążon! -
3838 III,21|              odrzekła jeszcze cieniej.~- A Ottenhagen?~- Pogrążon!~-
3839 III,21|                późno - odrzekła Oleńka - a najlepszy dowód na Częstochowie,
3840 III,21|          przywiązuje się do tego wagi.~- A przecie byłaby to dla mnie
3841 III,21|                 daleko, Podlasie bliżej. A gdy księciu powodziło się
3842 III,21|              prawie po polsku zapomniał, a przynajmniej mówił jak Niemiec.
3843 III,21|             kazał wszelkie mieć atencje, a która życzy sobie nowiny
3844 III,21|     Horotkiewicza, iż sam ledwie uszedł, a inni powiadają, że zabit...
3845 III,21|              Chciał jednej walnej bitwy, a musiał staczać co dzień
3846 III,21|          przegrywać. Ład rozprzęgał się. A cóż dopiero wyrazić zdoła
3847 III,21|                 trzyma się jeszcze tęga, a my zasię brodziliśmy w roztopach
3848 III,21|              gruntuje, ale to gdy zdrów, a gdy go febra chwyci, musi
3849 III,21|                wyloty ciągnąć i wołać:~- A co? a co mówiłam? Kto zgnębił
3850 III,21|                 ciągnąć i wołać:~- A co? a co mówiłam? Kto zgnębił
3851 III,21|                  rozochocony miecznik.~- A później figa tym wszystkim
3852 III,22|            sterany, zniszczony i pobity.~A jak poprzednio dworackie
3853 III,22|                ze swymi Tatary dostanie. A bronić ich nie miał czym!
3854 III,22|              jedno: Kmicic czy Babinicz. A! na rogi Lucypera, żebym
3855 III,22|               Lucypera, żebym go dostał! A miałem go... i jeszcze,
3856 III,22|                   Książę rozśmiał się.~- A skwierczałbyś na sapieżyńskim
3857 III,22|            przejechałem mu po brzuchu... A gdybym był miał dwie minut
3858 III,22|                 powiesić. Już i ostygli, a tańcują na sznurach zawzięcie,
3859 III,22|                 Na włości będę miał oko, a jeśli rebelizanci którą
3860 III,22|              było, bo to się lekko mówi, a szlachcic skrypt ma.~- Postaram
3861 III,22|                wiesz, jaki to możny ród, a onego Longina majętności
3862 III,22|              zabrali, że udawała strach, a okiem ku mnie strzygła.
3863 III,22|               księżnej Gryzeldy zaufana, a ja księżnej nie chcę obrazić
3864 III,22|                  Ona z domu Borzobohata, a on bardzo rogaty. Dobrana
3865 III,22|             Owszem, żeń się, Jasiu, żeń, a daj znać o weselu, będę
3866 III,22|                własnej mocy ci niesporo, a grozisz... Masz tu swoją
3867 III,22|                 by człowieka życzliwego, a obrotnego, który by strach
3868 III,22|                  grasantów i łotrzykowie a rebelizanci wszystkie drogi
3869 III,22|                 tych majętności uczynić, a gdy się tylko do tego raz
3870 III,22|            majętności waćpanny zagarnął, a potem dowiedział się, że
3871 III,22|                 Nie bądź mu jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on
3872 III,22|            wytłumaczy, jak się to stało, a waćpanna nie bądź mu tylko
3873 III,23|                 chęci, zgadującym myśli, a zarazem trzymał się z dala,
3874 III,23|          niewdzięcznością go tam karmią, a gdy się to stanie, wie,
3875 III,23|                na swą krzywdę i niewolę, a przecież nic im się tu nie
3876 III,23|             Oleńka zaprzeczyć nie mogła, a że były już ze sobą poufałe,
3877 III,23|                  wpadła naprzód w złość, a potem jęła rozumować, że
3878 III,23|              powodu do sporów między nią a Oleńką i miecznikiem; lecz
3879 III,23|               często z Taurogów wysyłał.~A Anusi coraz było w nich
3880 III,23|               wychodzić za mąż nie może, a na koniec, że chce go na
3881 III,23|                  sam chodził na wyprawy. A zwycięstwo chodziło najczęściej
3882 III,23|                Cisza stała się wszędzie, a on z powsinogów niemieckich,
3883 III,23|                począł kołysać wiatr duży a ciepły, potem drzewa zakwitły,
3884 III,23|             słońce zaczęło bywać znojne, a biedna dziewczyna próżno
3885 III,23|              czysta dziewczyna modlitwą, a oblewała łzami smutku lub
3886 III,23|                 po nocach między Tatrami a Bałtykiem, tyle wstało przeciw
3887 III,23|                szlachtą będąc, do miecza a wojny z woli bożej i przyrodzonego
3888 III,23|         przyleciały nowe stada jaskółek, a z nimi fama o uwięzieniu
3889 III,23|              Oleńka znalazła tylko list, a w nim słowa następujące:~"
3890 III,23|                 ja ci dobrze, że ciebie, a nie mnie strzegą i że samemu
3891 III,23|                patria et libertate leje, a mojej ni kropli w tej rzece
3892 III,23|                       krzyknął starosta.~A ona, zamiast się stropić,
3893 III,23|                ni przed jego pachołkiem. A teraz proszę!...~I palcem
3894 III,23|          rajtarie wyszły na drugi dzień, a z nimi Ketling, Oettingen,
3895 III,23|            schronił się pod jego opiekę, a wieści, które przywiózł
3896 III,23|                  Anusia zaś jej na to:~- A widzisz! A małoś to mnie
3897 III,23|                  jej na to:~- A widzisz! A małoś to mnie nałajała za
3898 III,23|                  samo z siebie przyszło. A teraz zważałli by on na
3899 III,23|                  gdyby nie był pogrążon? A co?~- Prawda, Anusiu, prawda! -
3900 III,23|            dlatego, że mu chodzi o mnie, a po wtóre, jak mniemam, o
3901 III,23|           Pogniewać mu się ze mną łatwo, a nawet szablą mnie zranić,
3902 III,23|            Dobrze! Zostajem w Taurogach, a czy się boję panów Billewiczów,
3903 III,23|                  za morzem jest Szwecja, a po wtóre: przed kim żeśmy
3904 III,23|                 Jan Kazimierz triumfuje, a po zwycięstwie sąd będzie
3905 III,23|            będzie czynił nad grzesznymi.~A wieść biegła jakby na skrzydłach,
3906 III,23|                  być w mocy królewskiej, a że wiadomo, iż głowa księcia
3907 III,23|                  raz, że księcia kochał, a po wtóre, wiedział, że w
3908 III,23|                  wyda?~Nie było wyjścia, a schronienie chyba za morzem,
3909 III,23|                 co potem. Nie rzekł nic. A tu siły nasze kruszeją,
3910 III,23|                szedł rebelię ekscytować, a po drodze palił i ścinał.
3911 III,23|                po drodze palił i ścinał. A wiesz, że on to potrafi.
3912 III,23|             płaszczem chytrego elektora, a on, pan Sakowicz, pod książęcym,
3913 III,23|                 jak wicher suche liście; a choćby się nie połączyły,
3914 III,23|              choćby uprzedzić je szybkim a śmiałym pochodem, trzeba
3915 III,23|                 jutro! Braun ma komendę, a Sakowicz będzie spał w mieście,
3916 III,23|           pochodami, jakby się spieszył! A do kogoż on się tu może
3917 III,24|               tysiące wybornej piechoty, a drugie tyle jazdy i artylerii.
3918 III,24|            przechodzić, bo spieszył się, a tamtędy była mu droga najbliższa.
3919 III,24|              okiem na krańcu widnokręgu, a dosięgnąć ich nie mogli.
3920 III,24|             Żołnierz szwedzki nużył się, a polskie chorągwie, które
3921 III,24|            wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił
3922 III,24|        niewielkim oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty
3923 III,24|             czynienia, cofać się musi... A może wracać tylko dawnym
3924 III,24|            Widocznie Bogusław cofał się, a Babinicz szedł za nim.~Duglas
3925 III,24|                 wstępnym boju nie mogli, a i sam pan Gosiewski, lubo
3926 III,24|               prędzej, później nastąpić. A lubo Kazimierz stał już
3927 III,24|              maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej
3928 III,24|                już w trzcinach siedział, a Duglasowi przechodzili tuż,
3929 III,24|            Jakbym ja zaczął jego szukać, a on mnie także, to byśmy
3930 III,24|              przeze mnie nie przejedzie, a jeśli przejedzie, to się
3931 III,24|                 grunt skrzydłami machać, a wiesz, Michałku, czemu?
3932 III,24|             mógłby być hetmanem wielkim, a ty polnym.~- A co pan Kowalski
3933 III,24|                  wielkim, a ty polnym.~- A co pan Kowalski porabia? -
3934 III,24|                do kniazia Połubińskiego, a wszystko dlatego, żeby móc
3935 III,24|              odpowiedział Wołodyjowski - a po wtóre, niby mruczysz
3936 III,24|                 mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz go jako źrenicę
3937 III,24|                 niby waćpan ją zdobył?~- A kto Krakowską Bramę expugnavit?
3938 III,24|             chlebie i wodzie w Zamościu, a co Wittenberg spojrzy na
3939 III,24|                diabli bez ratunku wezmą, a elektora z nimi w dodatku.~
3940 III,24|             Matce Najświętszej bluźni... A ja wam powiadam tak: Wiecie,
3941 III,25|               tysiące wybornej piechoty, a drugie tyle jazdy i artylerii.
3942 III,25|            przechodzić, bo spieszył się, a tamtędy była mu droga najbliższa.
3943 III,25|              okiem na krańcu widnokręgu, a dosięgnąć ich nie mogli.
3944 III,25|             Żołnierz szwedzki nużył się, a polskie chorągwie, które
3945 III,25|            wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił
3946 III,25|        niewielkim oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty
3947 III,25|             czynienia, cofać się musi... A może wracać tylko dawnym
3948 III,25|            Widocznie Bogusław cofał się, a Babinicz szedł za nim.~Duglas
3949 III,25|                 wstępnym boju nie mogli, a i sam pan Gosiewski, lubo
3950 III,25|               prędzej, później nastąpić. A lubo Kazimierz stał już
3951 III,25|              maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej
3952 III,25|                już w trzcinach siedział, a Duglasowi przechodzili tuż,
3953 III,25|            Jakbym ja zaczął jego szukać, a on mnie także, to byśmy
3954 III,25|              przeze mnie nie przejedzie, a jeśli przejedzie, to się
3955 III,25|                 grunt skrzydłami machać, a wiesz, Michałku, czemu?
3956 III,25|             mógłby być hetmanem wielkim, a ty polnym.~- A co pan Kowalski
3957 III,25|                  wielkim, a ty polnym.~- A co pan Kowalski porabia? -
3958 III,25|                do kniazia Połubińskiego, a wszystko dlatego, żeby móc
3959 III,25|              odpowiedział Wołodyjowski - a po wtóre, niby mruczysz
3960 III,25|                 mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz go jako źrenicę
3961 III,25|                 niby waćpan ją zdobył?~- A kto Krakowską Bramę expugnavit?
3962 III,25|             chlebie i wodzie w Zamościu, a co Wittenberg spojrzy na
3963 III,25|                diabli bez ratunku wezmą, a elektora z nimi w dodatku.~
3964 III,25|             Matce Najświętszej bluźni... A ja wam powiadam tak: Wiecie,
3965 III,26|             zmieniały się w rzekę ognia, a przerażony mieszkaniec szedł
3966 III,26|             przesadzał się nad drugiego, a że jasyru brać nie mogli,
3967 III,26|              sądził, że miłą rzecz Bogu, a zwłaszcza świętym Pańskim
3968 III,26|              płonących osad niemieckich, a gdy krzyki mordowanych zmyliły
3969 III,26|             Rekucia, w piekle skwierczą, a ot! użyliby teraz, ot, by
3970 III,26|                tam już o mnie zapomniał, a jeżeli wspomnisz, to jeno
3971 III,26|          Chciałby jutro być w Taurogach, a tymczasem droga była jeszcze
3972 III,26|                 gęściej, jakby na wilka, a on kąsał też jak wilk, co
3973 III,26|                ducha do obrony i zemsty, a srogą żałością przejęły
3974 III,26|               zwykle w czasach wojennych a niepewnych. Wedle tych wieści
3975 III,26|              zniesione, hetmani polegli, a Jan Kazimierz dostał się
3976 III,26|                   brali tylko pieniądze, a mianowicie złoto, które
3977 III,26|          rozeszło się przedtem do domów, a pozostała część nie biła
3978 III,26|     brandenburską, paląc, ścinając, wodę a ziemię zostawując. Wedle
3979 III,26|                 elektor porzuci Szwedów, a z mocniejszym się połączy.~"
3980 III,26|                mając konie już wypoczęte a szczerby zapełnione, znów
3981 III,26|                  rozumiał się na wojnie, a nigdy nie słyszało takim
3982 III,26|           zwycięzcom gorzej dziać miało. A Szwedom widocznie było gorzej
3983 III,26|            słusznej zemsty się znajdzie, a i prusactwu za opresję Rzeczypospolitej
3984 III,26|               herb pana Wołodyjowskiego, a i szlachcica sobie pan Andrzej
3985 III,26|       litewsko-tatarską o dwa dni drogi, a przy nim jest i chorągiew
3986 III,26|                 ale już z dawna odesłał, a teraz idą, gdzie pan hetman
3987 III,26|              pochodem ku panu hetmanowi, a po dwóch dniach, już późną
3988 III,26|                kawalera nie widziałem!~- A niechże ci się, Jędrek,
3989 III,26|              sobie wymyślić.~- Dla Boga! a gdzie pan Zagłoba?~- Przy
3990 III,26|             przez które burza przejdzie, a oni już hen za nimi! jeno
3991 III,26|                   nic ich nie wstrzyma!" A Carolus na to: "Na nic przed
3992 III,26|                wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu
3993 III,26|               dziś, to jutro gardło dać, a o Kowalskim dzieje pisać
3994 III,26|           odpoczynek racz mu dać, Panie, a światłość wiekuista niech
3995 III,26|             rejestr innych będą wpisane, a może na nasz własny.~Kmicic
3996 III,26|                ataku husarii prorokował, a mówił w żalu, we łzach,
3997 III,26|                 bitwą nóżki Chrystusowi, a ja o Sakowicza Go poproszę.~-
3998 III,26|                Kiedy ruszamy?~- Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.~
3999 III,26|               się dalekie pianie koguta, a jednocześnie zabrzmiało
4000 III,27|           kilkunastu Prusaków i Szwedów, a pomiędzy nimi znacznego