Tom, Rozdzial
1 I,1 | niech mnie usieką, jeślim wiedział! A przyznaję, że ta bosa
2 I,5 | Czuł się upokorzony. Nie wiedział, co jej odrzec, jak się
3 I,7 | zuchwałej wyprawy; oto nie wiedział, że znaczne siły szlachty
4 I,8 | czasów były, udział brał - wiedział przecie, co ojczyźnie winien,
5 I,8 | Ostatecznie pan Wołodyjowski nie wiedział, co czynić.~Ciasno mu się
6 I,8 | Nie mówiłem, bom sam nie wiedział, ale teraz będę mówił. Toć
7 I,8 | tej okolicy.~- Skądżeś to wiedział, gdzie mnie szukać?~- Sam
8 I,11 | a co do niego, Bóg jeden wiedział, skąd był rodem, gdyż sam
9 I,11 | począł próbować pilnie.~- Wiedział Pan Bóg, dlaczego pszczoły
10 I,12 | książę Jeremi. Człowiek wiedział, że po każdym spotkaniu
11 I,12 | rzekł Zagłoba.~- Jakbyś waść wiedział, że się to zdarzyło. W środku,
12 I,13 | wesoły świat boży. Bóg jeden wiedział, jak straszny nieraz żal
13 I,15 | ojczyźnie będzie walczył. Wiedział, kogo zaciągał, psubratów,
14 I,16 | sentyment dla ojczyzny. Wiedział, że gardło naraża, a dlatego
15 I,17 | zdeptać ogień w zarodku. Wiedział, że żołnierze bez pułkowników
16 I,17 | waści zawziętszy, gdyby wiedział, żeś królowi konfident -
17 I,17 | wszystko Rochy?~- Jakbyś wuj wiedział, że każden, jeśli nie na
18 I,19 | jazdą, piechotą i armatami. Wiedział już też hetman o ucieczce
19 I,21 | tej ostatniej okoliczności wiedział już książę, ale ciekaw był
20 I,23 | Powiem ci, jak co jest, abyś wiedział, jak się tam obracać. Owóż
21 I,25 | znał pana Zagłobę i gdyby wiedział, że się właśnie w owej chorągwi
22 I,25 | wodę na łeb!~Wachmistrz wiedział z doświadczenia, jak niebezpiecznie
23 I,25 | przecie myślałem także, iż wiedział książę wojewoda, kogo z
24 I,26 | co chce, dzieje! On też wiedział, żem na wszystko gotów -
25 II,1 | zabobonny przestrach. I sam nie wiedział, co czynić. Przerażała go
26 II,1 | krótko mówiąc nad Oleńką. Wiedział to Kmicic, że książę Janusz
27 II,2 | skarby, ale nikt dobrze nie wiedział, czy było w tym coś prawdy.
28 II,2 | jaki sposób zwycięży, nie wiedział - co więcej: nie namyślał
29 II,3 | zasługach względem hetmana wiedział, albowiem skonfederowane
30 II,3 | ten co zawiezie list, nie wiedział, od kogo wiezie. A czy prędko
31 II,3 | szwedzkiego. Gdyby król jegomość wiedział, ktom jest, mógłby mnie
32 II,4 | woli chwyciła za szablę. Wiedział bowiem Kmicic, że to głównie
33 II,4 | byli życie Kmicicowi, nie wiedział Józwa, natomiast tak opowiadał
34 II,5 | Szwedach zasięgnąć, bom nie wiedział, czy można bezpiecznie w
35 II,6 | ponieważ nikt dobrze nie wiedział, gdzie w tej chwili pan
36 II,6 | bardzo świeże wiadomości i wiedział przez zaufanych ludzi o
37 II,9 | niego uciekał... Sam nie wiedział, co ma czynić: jechać dalej,
38 II,9 | ku Warszawie, ale sam nie wiedział, po co i dlaczego? Byłby
39 II,11 | dyplomata znał świat i ludzi, wiedział, że kto nie umie płacić
40 II,12 | się. Pan Andrzej sam nie wiedział, jakim sposobem znalazł
41 II,12 | piszą.~Kmicic umilkł; nie wiedział, co odpowiedzieć.~- Ale
42 II,13 | te czasy, w których nie wiedział, co począć, w których wszędy
43 II,15 | oblężenie?~- Feldmarszałek wiedział o moim zamiarze i nie mówił
44 II,15 | Sam w nim nie był, ale wiedział o nim dokładnie od żołnierzy,
45 II,16 | naokół nie brakło. Miller wiedział o tym i czuł, w co się wdał,
46 II,16 | nad nim odpowiedzialność; wiedział, że albo czeka go łaska
47 II,17 | Miller, że ów ksiądz cichy wiedział, co czynił, że miał świadomość
48 II,18 | niego mówił Kuklinowski; nie wiedział nawet, jak długo droga trwała.~
49 II,18 | sług! - rzekł. - A onże wiedział o tym?~- Były komisje, dochodzili...
50 II,18 | komisje, dochodzili... On wiedział i - złodziej! - kazał nam
51 II,19 | do podziału?~- Jakbyś pan wiedział, i sądzę, że ci panowie
52 II,19 | cienie, przeciw którym ani wiedział, jak walczyć; czuł, że otoczył
53 II,19 | słuchałem. Gdybym to choć był wiedział, że to Kmicic!~- Wszelako
54 II,19 | przywykli do ognia, tak każdy wiedział, co mu czynić należy, że
55 II,19 | Boga, ustępujmy! Gdybym wiedział, że nie mają pieniędzy,
56 II,20 | łba na Kmicica i sam nie wiedział, co ma myśleć. Przecie wiadomo
57 II,20 | radzili, o czym Miller nie wiedział, chociaż i on czuł, że źle
58 II,22 | jego ślubami.~A przecie nie wiedział jeszcze pan Andrzej, że
59 II,22 | dnia i godziny nie będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą
60 II,22 | będzie wiedział, a choćby wiedział, to mogą w drodze zwłoki
61 II,22 | i jest dobra. ~Tyzenhauz wiedział z doświadczenia, że gdy
62 II,24 | pomieszać szyki tylko to, że nie wiedział, którędy król ciągnie; ale
63 II,26 | Radziwiłłowi daną, bo chociażem nie wiedział, na com przysięgał, przecie
64 II,27 | Król także pierwej o niej wiedział, bo oboje z królową, choć
65 II,33 | Charłamp będzie lepiej wiedział.~- Chodźmy!~- Już niedaleko.
66 II,33 | wszystkie arcana książęce wiedział. Słyszałem na własne uszy,
67 II,36 | Kmicica. Oficer także coś wiedział, czegoś się domyślał, a
68 II,36 | Tak jest! chociażem nie wiedział, czy rada będziesz...~Anusia,
69 II,39 | przypuszczony do tajemnicy i wiedział, kto jest Babinicz, zaraz
70 II,39 | który jako się rzekło, wiedział, kto jest Babinicz, mówił
71 II,39 | idzie!~Oskierko sam nie wiedział, co sądzić. Tymczasem upłynął
72 II,40 | próbować wpierw układów. Nie wiedział jeszcze, że pan Sapieha
73 III,2 | trzeciorzędnych liczono, że wiedział i o tym, iż w żadnej z twierdz
74 III,3 | żebyś i wasza dostojność wiedział, że ja nie jego szwedzkiej
75 III,3 | prostu darmo krwi marnować. Wiedział zresztą, że trzeba by było
76 III,4 | Pan Czarniecki zaś, czy wiedział o tym przez swoich szpiegów,
77 III,5 | zakrzyknął:~- Kto by nie wiedział o mężu, któren Burłaja,
78 III,7 | Zagłobę aż strach wziął, wiedział bowiem, że z panem Michałem
79 III,9 | oficerów ni żołnierzy nie wiedział w pień, dlaczego to czynią.~
80 III,10| czym także nikt u nas nie wiedział.~- Sapio pokawił! Z góry
81 III,11| jakby go wiatr zmiótł, bo wiedział, jak niebezpiecznie marudzić,
82 III,12| przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia liczba
83 III,13| przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia liczba
84 III,15| twarz strapioną, bo nie wiedział, co czynić. Naokół zbierały
85 III,16| Bogusława, jednakże nie wszystko wiedział i nie wszystko umiał opowiedzieć
86 III,16| oszmiańskiego, i ten jeden tylko wiedział, jak głęboko zabrnął książę
87 III,17| tygrys.~Lecz miecznik nie wiedział o tym i w zaślepieniu gniewnym
88 III,17| A tak! a tak! jakbyś wiedział, i musi to być, bo inaczej
89 III,22| Do tego sam dobrze nie wiedział, czyli pan Sapieha nie następuje
90 III,22| Bogusława kochał; książę wiedział o tym i dlatego płacił mu,
91 III,23| na łaskę nieprzyjaciół, wiedział także, że w Prusach trudno
92 III,23| Anusia.~Sakowicz sam nie wiedział, co ma czynić; dusiła go
93 III,23| ostatniej wojny wspomnienia. Nie wiedział przy tym, jak prędko już
94 III,23| laudańskiej.~Sakowicz sam nie wiedział, co począć, gdzie się obrócić,
95 III,23| księcia kochał, a po wtóre, wiedział, że w razie śmierci tego
96 III,24| zapałem głośnemu partyzantowi. Wiedział o każdym ruchu, o najmniejszym
97 III,24| znowu, bo sam dobrze nie wiedział, czyli ma iść dalej tym
98 III,24| samej śmierci się obawiał, wiedział bowiem, że jako zdrajca
99 III,25| zapałem głośnemu partyzantowi. Wiedział o każdym ruchu, o najmniejszym
100 III,25| znowu, bo sam dobrze nie wiedział, czyli ma iść dalej tym
101 III,25| samej śmierci się obawiał, wiedział bowiem, że jako zdrajca
102 III,26| w rzeczy zaś nie bardzo wiedział, co czynić. Oficerowie szwedzcy,
103 III,27| żołnierzysko, bo już sam nie wiedział, co ma czynić.~Wołodyjowski
104 III,28| obroni.~- Właśnie też będzie wiedział, gdzie waćpanna jesteś!
105 III,29| spodziewano.~Kmicic nie wiedział zupełnie, że Oleńka znajduje
106 III,29| przypuszczać tym bardziej, iż wiedział, że stary miecznik od dawna
107 III,32| szczęścia i zmieszania nie wiedział sam, co ma mówić, więc wstępując
|