Tom, Rozdzial
1 I,1 | żołnierskim obyczajem całusa od ust ręką i wyszedł. Po chwili
2 I,3 | zarękawek i przytulając go do ust, by pęd powietrza zatamować.~
3 I,5 | ohydną, bez oczu, nosa i ust tylko wąsy ogromne sterczały
4 I,5 | pożaru podawały sobie z ust do ust trwożliwe wieści: "
5 I,5 | podawały sobie z ust do ust trwożliwe wieści: "Chyba
6 I,6 | wszystko, co wychodzi z ust. billewiczowskich, za ewangelię
7 I,7 | Mimowolne okrzyki wyrwały się z ust widzów; czasem rozlegał
8 I,10 | złowroga wieść poczęła krążyć z ust do ust po wsiach i miastach,
9 I,10 | poczęła krążyć z ust do ust po wsiach i miastach, że
10 I,10 | albo nikt" - przelatywały z ust do ust.~Co chwila zrywały
11 I,10 | przelatywały z ust do ust.~Co chwila zrywały się wieści,
12 I,10 | walczenia i podawano sobie z ust do ust każdą jego odpowiedź.
13 I,10 | podawano sobie z ust do ust każdą jego odpowiedź. Bliskość
14 I,10 | ich Szwedzi!- powtarzano z ust do ust w obozie.~Oni tymczasem
15 I,10 | Szwedzi!- powtarzano z ust do ust w obozie.~Oni tymczasem
16 I,10 | znowu przelatywały z ust do ust. Lecz z każdą chwilą
17 I,10 | znowu przelatywały z ust do ust. Lecz z każdą chwilą stawało
18 I,11 | o której się dopiero z ust. pana Skrzetuskiego dowiedział.~
19 I,12 | wierz, aż wszystko z naszych ust usłyszysz. Postąpimy tak,
20 I,12 | dowiesz się dokładnie z ust naszych - tymczasem zaś
21 I,12 | usłyszeć wyjaśnienie zagadki z ust samego księcia, dlatego
22 I,13 | uchwycił ją i bez wahania do ust przycisnął.~Milczeli obaj
23 I,13 | lwu do oczu, coraz więcej ust powtarzało straszliwy wyraz:~-
24 I,17 | Po czym złożył ręce koło ust i począł wołać:~- Mości
25 I,20 | nalał ją, podniósł swoją do ust i rzekł:~- W ręce waszmości...
26 I,20 | przycisnęła ją w milczeniu do ust.~
27 I,21 | wzburzony słuchając opowieści z ust miecznika, który wszystko
28 I,21 | ale ciekaw był usłyszeć z ust. samego Kmicica relację,
29 I,22 | zważał, że wychodziły one z ust ludzi słabych, którzy w
30 I,22 | pierwsi by go opuścili; z ust ludzi, którymi każdy podmuch
31 I,22 | szlachty usłyszał jeszcze z ust. pana Jurzyca: "Bliższy
32 I,23 | trudnością wychodziły mu z ust, a na twarzy malował się
33 I,25 | błogosławiono księcia powszechnie. Z ust do ust podawano sobie wiadomości,
34 I,25 | księcia powszechnie. Z ust do ust podawano sobie wiadomości,
35 I,25 | przechadzali się po ulicach. Z ust oficerów słychać było rozmowę
36 I,25 | słowo łatwo wychodziło z ust, ale szpada jeszcze łatwiej
37 I,25 | też ta Rzeczpospolita z ust. mu nie schodzi. Raczże
38 I,25 | i inne, wypadały z jego ust jedno po drugim. Kilka razy
39 II,1 | Kmicic otworzył oczy i z ust jego wydobyło się jedno
40 II,1 | pokazało się; że otwarcie ust sprawia panu Andrzejowi
41 II,2 | w kształcie trąbki koło ust i począł krzyczeć:~- A pokaż
42 II,6 | pierwszej chwili popłoch. Z ust do ust przelatywały najrozmaitsze
43 II,6 | chwili popłoch. Z ust do ust przelatywały najrozmaitsze
44 II,8 | już przyłożył palce do ust, aby Billewiczównie przesłać,
45 II,8 | wedle kawalerskiej mody, od ust całusa, gdy spostrzegłszy
46 II,9 | wyciągał się jak mógł, sobie od ust odejmował i dawał i płacił,
47 II,12 | odpowiedzią na to, co z ust Wrzeszczowicza przeciw narodowi
48 II,13 | niż pomyślał, skoczył i do ust rękę starszego męża przycisnął.~
49 II,13 | rajtarski i złożywszy ręce koło ust lżył i groził oblężonym,
50 II,15 | Trwożliwe wieści przelatywały z ust do ust. Mówiono, że odsiecz
51 II,15 | wieści przelatywały z ust do ust. Mówiono, że odsiecz nadeszła,
52 II,16 | wśród ciszy i uwagi; z jego ust zaś zdawała się płynąć sama
53 II,16 | zdumiewali się słysząc z ich ust, że właśnie owym wystrzałom
54 II,17 | nieraz przyszło im usłyszeć z ust żołnierzy: "Nie wasza moc,
55 II,18 | błaganie o litość, z zatkanych ust wydobywały się jęki żałosne;
56 II,18 | cichy jęk wyrywał mu się z ust, gdyż sparzony bok dolegał
57 II,19 | wyszło po raz pierwszy z jego ust, dlatego rzekł:~- Niech
58 II,19 | utworzyły jakby kły sterczące z ust. Twarz to była tak ohydna,
59 II,19 | kurnik!" - przebiegały z ust do ust. Rozpoczęły się uczty
60 II,19 | przebiegały z ust do ust. Rozpoczęły się uczty i
61 II,19 | zgrzytu zębów, wydobył się z ust Millera, którego Poliocertesem
62 II,21 | tego - rzekł prymas - że z ust miłościwej królowej jejmości
63 II,22 | królowa.~Płynęły więc z ust dostojnego księcia Kościoła
64 II,24 | jeden z żołnierzy wlał mu do ust nieco gorzałki, inni zaś
65 II,25 | końcach po obu stronach ust opadający. Wyniosłe czoło
66 II,25 | zawołał król. - Słyszałem ja z ust jego coś, czego waszmościom
67 II,26 | Kmicic przycisnął ją do ust i przez jakiś czas milczał,
68 II,28 | Zagłoba począł koniec wąsa do ust wkładać i zębami go przygryzać,
69 II,29 | nie żyje! - poszedł głos z ust do ust. - Nie żyje zdrajca
70 II,29 | poszedł głos z ust do ust. - Nie żyje zdrajca i sprzedawczyk!~-
71 II,30 | nieprawdziwe, przechodziły z ust do ust. Raz w raz opowiadano
72 II,30 | nieprawdziwe, przechodziły z ust do ust. Raz w raz opowiadano to
73 II,31 | nieprawdziwe, przechodziły z ust do ust. Raz w raz opowiadano
74 II,31 | nieprawdziwe, przechodziły z ust do ust. Raz w raz opowiadano to
75 II,32 | miłościwemu, objawić, którą był z ust księcia Bogusława w Kiejdanach
76 II,34 | jego widok rękę do czoła, ust i piersi, ale dowiedziawszy
77 II,36 | przykładając dłoń do czoła, ust i piersi.~"Przejrzałem cię,
78 II,36 | ją do swych bledziuchnych ust. A po nim skry przeszły
79 II,37 | służył, jako usłyszawszy z ust Bogusława o istotnych książąt
80 II,38 | służył, jako usłyszawszy z ust Bogusława o istotnych książąt
81 II,41 | kożuszku przechylił manierkę do ust Soroki, on zaś pił obficie,
82 II,41 | przycisnął w milczeniu tę dłoń do ust.~Wtem ozwał się Głowbicz
83 III,1 | jakie napłynęły wszystkim do ust, były:~- Nie masz Czarnieckiego!~
84 III,3 | pochlebiał. Jako patoka płynęła z ust jego łacina, aż krople potu
85 III,3 | słowo jakieś szyderstwo to z ust Zagłoby, to z innych, po
86 III,5 | dnia nie słyszano z jego ust ani słowa.~Bębny poczęły
87 III,5 | zazdrość - ale chętnie z ust naocznego świadka jeszcze
88 III,8 | nie schodził mu nigdy z ust, nie było owej dobroci serca,
89 III,9 | Zagłoba przechylił ją do ust i po chwili oddał próżną,
90 III,12| następnie przechylił do ust manierkę i skoczył.~Król
91 III,13| następnie przechylił do ust manierkę i skoczył.~Król
92 III,15| ślina poczęła mu ciec z ust na złoty łańcuch, a buława
93 III,15| wezbrało radością, usłyszano z ust Jana Kazimierza słowa następujące:~-
94 III,16| przyciskając jednocześnie do ust jej ręce.~Innym razem, gdy
95 III,16| surowych oczu i dumnych ust, ale Kmicic był jej narzeczonym.~
96 III,19| było nożem otwierać, aby do ust wlać lekarstwo trzeźwiące.
97 III,21| śliczności! Patoka płynie z ust waćpanny, jak mi Bóg miły!...
98 III,21| która życzy sobie nowiny z ust naocznego świadka posłyszeć.~
99 III,23| znów Warszawę". Gdym to z ust Karola usłyszał, pytałem,
100 III,26| wiadomo jakim sposobem, do ust ludzkich i grzmiało, okryte
101 III,26| miał już też wiadomości z ust naocznych świadków, natknął
102 III,26| coć powiem, tom słyszał z ust szwedzkiego oficera, który
103 III,27| Andrzej podniósł piszczałkę do ust i świsnął tak przeraźliwie,
104 III,27| temblak i złożywszy ręce koło ust, począł krzyczeć głosem
105 III,27| kłaniać dotykając ręką czoła, ust i piersi. Inni, cmokając
106 III,32| podniosła ją i przycisnęła do ust wobec wszystkich, w obliczu
107 III,32| Wodoktów! - wrzasnęło tysiąc ust. - W swaty do Wodoktów,
|