Tom, Rozdzial

  1  I,1  |                  dam sobie w wąsy dmuchać; zresztą, mniejsza o nich! Przyzwól
  2  I,4  |                  nasza najmilejsza?~- Nic! Zresztą nikt go tu nie ma prawa
  3  I,4  |                    zabijakom i kosterom.~- Zresztą, niech tak będzie! Musi
  4  I,5  |                 dusza kipiała ustawicznie; zresztą skąd miał brać prowiant
  5  I,5  |                mogło poruszyć w nim, dobre zresztą natury, serce. Zakochał
  6  I,5  |              dziewczyna naprzód zjednać. A zresztą, tak ją witał szczerze,
  7  I,5  |               ogarnęło pana Andrzeja, gdyż zresztą, co prawda, całą zeszłą
  8  I,5  |               migotało niepewne światełko, zresztą było ciemno, cicho, głucho.
  9  I,6  |                   ze strony pana Andrzeja. Zresztą, jakże to mogła powiedzieć
 10  I,6  |                   tylko o zamki~odbijając, zresztą swobodnie i bez oporu.~W
 11  I,7  |                  stanął za przykład innym. Zresztą, jakom wam rzekł: mój on
 12  I,8  |                 serce zbawcy oddaje! Gdyby zresztą nawet nie czuła do niego
 13  I,10 |               rzecz główna, a wstyd potem. Zresztą nie będzie go, bo nie tylko
 14  I,10 |                Wszyscy gotowiśmy polec, bo zresztą to najłatwiejsza rzecz.
 15  I,10 |                    dnia poprzedniego. Sami zresztą byli przekonani, że pan
 16  I,10 |                 Rej go tam zna, a on nasz. Zresztą, choćby go poznali, nie
 17  I,11 |                 grając donośnym krzykiem - zresztą cicho było naokoło i spokojnie,
 18  I,12 |                   nadzwyczajnej estymie, a zresztą niebezpiecznie było się
 19  I,13 |                    całą wyprawę wystawiał. Zresztą przygotowania do pochodu,
 20  I,13 |                    nikt nie zaprzeczył, bo zresztą wszyscy lubili i szanowali
 21  I,14 |                    miał losy kraju w ręku. Zresztą każdy z tych oficerów spełni
 22  I,14 |                świeciły mu gorączkowo, ale zresztą był spokojny, zrezygnowany,
 23  I,15 |                    się tu wymknie! Na czym zresztą dam rozkaz? Masz waść papier,
 24  I,15 |                 ten zgadnie, co się stało. Zresztą widziałem ich rozbitych...
 25  I,16 |              Pojadę lepiej sam... Charłamp zresztą ranny.~- To i lepiej...
 26  I,17 |                   z głupotą jedno stanowi. Zresztą, jak ma czas, a nie je,
 27  I,17 |                    będę ucieczki tentował, zresztą już i świtać zapewne zacznie.~-
 28  I,17 |                    szyderstw: Wstydził się zresztą i więźniów, i własnych żołnierzy,
 29  I,18 |                 dobrym porządku. Trudno im zresztą było się rozproszyć, ponieważ
 30  I,19 |                   będę na Oleńkę nastawał. Zresztą nie moja wola, tylko książęcy
 31  I,20 |                 polityczni to kawalerowie. Zresztą, by im w czym nie ubliżyć,
 32  I,21 |               przyznać się do bezsilności. Zresztą stosunki hetmana z generalissimusem
 33  I,22 |                 sobie, a my o sobie.~- Kto zresztą nam dał przykład, jeśli
 34  I,23 |                   jakie kozery mam w ręku. Zresztą i personaliter nieżyczliwy
 35  I,23 |                  że to jest ogólna opinia. Zresztą na wszystko zważaj, dawaj
 36  I,24 |                    z diabłem. Wołodyjowski zresztą peramicitiam się o nią tylko
 37  I,25 |                  trockim.~Całą, tę niezbyt zresztą wielką część drogi odbył
 38  I,25 |                   zbrojny tylko oszczepem. Zresztą nudził się w kraju i jako
 39  I,25 |                  się to stało, wszystko mi zresztą jedno!~- Wyjdziesz na człowieka!
 40  I,26 |                  książęcego konia, którego zresztą Lubieniec nie popuszczał
 41 II,4  |                     bo ludzi potrzebują, a zresztą udałeś mi się waćpan i biorę
 42 II,5  |                    tworząc rynek, niewiele zresztą mniej błotnisty od stawu,
 43 II,6  |                   szlachta. Niech krzyczą! Zresztą, darmo się nie będzie brać,
 44 II,6  |                   na wojnie mniej rozumie. Zresztą, skończy się jego panowanie,
 45 II,6  |                  idące do boju chorągwie - zresztą, lubił wszystko czynić uroczyście,
 46 II,6  |                  prócz niewielu wolentarzy zresztą sam stary żołnierz był w
 47 II,9  |             rozbójnika, nie jak żołnierza. Zresztą jest już w obcej okolicy,
 48 II,10 |                    plunąć, od czego Kmicic zresztą nie bardzo się wstrzymywał.~
 49 II,11 |               pierwszemu proszącemu oddał. Zresztą, byle się pewna impreza
 50 II,11 |                wojskowi już są w Krakowie. Zresztą, nie mogą inaczej uczynić,
 51 II,11 |                 troszczyć od niego samego. Zresztą choćbym się troszczył, nic
 52 II,11 |                    niewdzięczność osłonić. Zresztą może i przyznawał on słuszność
 53 II,12 |                    i słusznym, ofiarowane. Zresztą, jakom rzekł, nie o ciebie
 54 II,13 |                     rzekł pan Andrzej - bo zresztą nic tam po mnie! Nie gębą
 55 II,16 |               sobie ową manierę, co mu się zresztą nie udawało. Pohamował jednak
 56 II,17 |                   Kordeckiemu chodziło, bo zresztą wytłumaczył to niezbicie
 57 II,19 |             skończy.~- Tylko pytanie: jak? Zresztą, wziąść tę twierdzę jest
 58 II,19 |          Rzeczypospolitej przeciw Szwedom. Zresztą miał to być, według wieści
 59 II,19 |                potrzebne do ataku uczynić.~Zresztą oblężeni tak już przywykli
 60 II,21 |               sobie na Litwie krewni, jako zresztą i u nas.~Na to pan Tyzenhauz: -
 61 II,22 |                głowie podwoić. Można by go zresztą wybadać, ale jak mu tu i
 62 II,23 |             niemiecki oddział najemny. Ot, zresztą jest tu jeden, sam go, miłościwy
 63 II,23 |                  mu jedną sztukę porwać, a zresztą, żeby prawdę rzec, to mi
 64 II,24 |                  się prawie niepodobnym, i zresztą króla bawiła ta "orłowa"
 65 II,29 |                   mu to co pomogło, dałbym zresztą i na mszę, bo widzi mi się,
 66 II,30 | najzatwardzialszych poruszyły się serca, i zresztą samo było od Tatarów zmuszone
 67 II,31 | najzatwardzialszych poruszyły się serca, i zresztą samo było od Tatarów zmuszone
 68 II,34 |                elektorską opiekę schronić. Zresztą, jakkolwiek Szwedzi opuścili
 69 II,35 |                   dowcipu nie spostrzegli. Zresztą był to człek zacny i lepszy
 70 II,35 |                Babiniczach nie słyszał)... Zresztą - mówił dalej - mogłabyś
 71 II,36 |              śmiałych i dróg świadomych... Zresztą, do Krasnegostawu trakt
 72 II,40 |                   żołnierza puszczę, który zresztą z rozkazu twego jako niewinne
 73 III,1 |              trzymali się jeszcze Szwedzi, zresztą wsie, bory, pola, rzeki
 74 III,2 |             naradach całe godziny. Sapieha zresztą nie sądził, aby łatwo przyszło
 75 III,2 |                Zamościu miewał." Co prawda zresztą, to nie on miewał, jeno
 76 III,2 |                    gołym polu potrzebna, a zresztą, skoro Czarniecki, jako
 77 III,2 |                 istotnie dobrze stawał, bo zresztą służąc w chorągwi laudańskiej
 78 III,3 |                    krwi marnować. Wiedział zresztą, że trzeba by było chyba
 79 III,4 |                    własnym ratunku myśleć. Zresztą i to było niepewnym, czy
 80 III,4 |           promienie zachodzącego słońca, i zresztą jeździł przed pułkami, jakby
 81 III,5 |          Czarnieckiemu nie zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi
 82 III,5 |              lepszym ode mnie wodzem, gdyż zresztą, jego nie tylko wodzem,
 83 III,6 |                pierwszy po nim przejechał. Zresztą tak myślę, że cię tam bardzo
 84 III,6 |                  natury wzięły na ów czas, zresztą krótki; górę nad pychą i
 85 III,8 |                starczy - odrzekł Zagłoba - zresztą lutrzy nie lubią postnego
 86 III,8 |              słońce powlokło złotem nędzę, zresztą zaczęły się dla tych niezrównanych
 87 III,12|                  Wittenberga porwać mieli. Zresztą, wierzy czy nie wierzy,
 88 III,12|                   pochody czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni wiadomo,
 89 III,13|                  Wittenberga porwać mieli. Zresztą, wierzy czy nie wierzy,
 90 III,13|                   pochody czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni wiadomo,
 91 III,14|              Sakowicz jeden je przeczytał, zresztą nikt na nie nie zważał ani
 92 III,16|                    by się na to porwał..." Zresztą nic więcej nie wiem... Jeno
 93 III,17|                  pokój nie będzie zawarty. Zresztą intercyzy piszcie, jakie
 94 III,19|                     Teraz wojna, to wolno! Zresztą, sam się ofiarował. Każemy
 95 III,20|                    samemu Bogusławowi! Ale zresztą wszyscy zdrajcy jednacy!
 96 III,21|                    nie znosić Anusi, która zresztą wypłacała mu się wzajemnością
 97 III,21|                  inny da sobie z nim rady. Zresztą, obejdzie się bez jego pozwolenia.~-
 98 III,22|           Witebskiem może wskórać, tu nic. Zresztą sam się tą sprawą nie zajmie,
 99 III,23|                 jutra pewien być nie mógł. Zresztą, chociażby i nie przyznawali
100 III,24|             wieszać Tatarom, gdyż tak samo zresztą czynili w całej Rzeczypospolitej
101 III,25|             wieszać Tatarom, gdyż tak samo zresztą czynili w całej Rzeczypospolitej
102 III,26|                 cieszy się okrutnie... Ale zresztą nasza rzecz słuchać i bić.~
103 III,29|                   słuch o nim nie doszedł. Zresztą Sakowicz nie byłby już zważał
104 III,30|                   dwa tygodnie ojczyzna, a zresztą widocznie gniew boży jest
105 III,32|                     bo zbyt był wzruszony, zresztą pędzili tak, jakby Tatarzy
106 III,32|            Anusinego afektu dla siebie, bo zresztą była zgorączkowana, prawie