Tom, Rozdzial
1 I,5 | sobie z ust do ust trwożliwe wieści: "Chyba nieprzyjaciel wtargnął
2 I,6 | miesiąc, a o Kmicicu nie było wieści. Ludzie jęli lżej oddychać.
3 I,6 | płynąć dnie, tygodnie bez wieści o Kmicicu; przychodziły
4 I,6 | Szeremetowi i Buturlinowi.~Wieści tylko o walkach bohaterskich,
5 I,6 | powracać począł, rozpuszczał wieści, że król na wiosnę przyjdzie
6 I,7 | pana pułkownika.~- Macie wieści?~- Do Lubicza ją porwał.
7 I,8 | melankolia zjadła. Jakoż wieści od hetmana i widoki pracy
8 I,10 | zdawało się potwierdzać tej wieści, gdyż rozejm ze Szwecją
9 I,10 | mi waćpan: macieli jakie wieści o nieprzyjacielu?~- Mamy.
10 I,10 | ust.~Co chwila zrywały się wieści, że wojewodowie uchodzą -
11 I,10 | nieprzyjaciół. Co więcej, wieści tej nie zaprzeczyli ani
12 I,10 | niemało i różne przesadzone wieści poczęły wnet krążyć po obozie.~
13 I,11 | Stanisław straszne przywiózł wieści - odrzekł Jan. - Szwedzi
14 I,11 | groźbie od Szweda, bo były wieści, że idą, ale obaj byliśmy
15 I,12 | już nie miał o nich żadnej wieści, o Janie zaś myślał, że
16 I,12 | Waszmości dochodziły jakie wieści - tym nie wierz, aż wszystko
17 I,12 | brzemieniem strasznych wieści przygnieceni.~- Zwariować
18 I,13 | za wojskiem.~Rozeszły się wieści, że hetman polny Gosiewski
19 I,13 | wzrastała w duszach zawziętość. Wieści o szybkich postępach, o
20 I,17 | ani następnego, bo groźne wieści poczęły nadchodzić zewsząd
21 I,19 | aniżeli wiedzą, gdyż pewne wieści nie mogły jeszcze nadejść.~-
22 I,21 | strony dochodziły groźne wieści o działaniach pana wojewody
23 I,23 | wiedz o tym, że wczorajsze wieści były dobre, ale nie tak
24 II,5 | nich, Michale, co prędzej wieści, ale nie pisz im, kto ostrzega,
25 II,6 | Zagłoby słyszało, o których wieści po całej Rzeczypospolitej
26 II,6 | jakby w wodę wpadli. Były wieści, że ich Zołtareńkowe podjazdy
27 II,6 | Tymczasem przychodziły wieści odmienne; raz donoszono,
28 II,6 | przywoziły żadnych pewnych wieści, prócz tych, że pod Wołkowyskiem
29 II,6 | znowu upłynęło dwa dni bez wieści.~Aż siódmego dnia dopiero
30 II,6 | przelatywały najrozmaitsze wieści: "Radziwiłł zniósł ze szczętem
31 II,7 | zwłóczył. Powodem tego były wieści z Podlasia o nieładzie panującym
32 II,7 | księcia najpomyślniejsze wieści. Powodzenie Szwedów przechodziło
33 II,8 | mości usłyszeć, o których wieści aż tu nas dochodziły.~-
34 II,9 | chodziły najrozmaitsze wieści o najściu kraju. Mówiono,
35 II,9 | Pod wpływem tych groźnych wieści, które w największe głębie
36 II,9 | go ścigać, lecz przyszły wieści, które zwróciły uwagę w
37 II,9 | o których aż tu do nas wieści zabiegły, a bez których
38 II,12 | W każdym razie ważne to wieści, nad którymi naradzić się
39 II,12 | wszędzie sprawię. Waćpan wieści przynosisz, my je chcemy
40 II,13 | lotu, zaraz poczęły krążyć wieści coraz inne, coraz bardziej
41 II,15 | okropna się skończy. Trwożliwe wieści przelatywały z ust do ust.
42 II,15 | Nie! To z Poznania... złe wieści. W Wielkopolsce szlachta
43 II,19 | Zresztą miał to być, według wieści krążących za murami, szturm
44 II,19 | Krzyżowały się coraz nowe wieści; każdy widział odchodzących
45 II,20 | pomykali ku granicom po wieści z kraju; raz w raz spotykano
46 II,20 | kasztelana kijowskiego. Wieści z kraju już były ożywiły
47 II,20 | w Prusach Karola Gustawa wieści pełne przerażenia.~Ziemia
48 II,20 | bowiem krążyły między nimi wieści i bajki o dzikości i straszliwym
49 II,21 | przez trzy dni żadnej pewnej wieści nie miał. Jakże to? Spod
50 II,21 | zakrzyknął pan Ługowski - są wieści z Częstochowy!~Woskowa twarz
51 II,21 | radzi klimkiem rzucają. Ci wieści fałszywe i bałamutne przywożą,
52 II,22 | królewską, jako przywożący wieści z Częstochowy, dopuszczony
53 II,23 | Różne też już chodziły wieści o sile, jaką ze sobą prowadził,
54 II,23 | pierwszy z oblężonego Zbaraża wieści przywiózł. Wielcy to kawalerowie!
55 II,23 | Babinicz ze swymi pojechał po wieści i pewnie niebawem powróci. ~
56 II,27 | Zewsząd nadlatywały najlepsze wieści, jakby je wiatr przywiewał.
57 II,27 | bez niego się zawiązywał. Wieści przychodziły coraz pewniejsze,
58 II,27 | opamiętanie, zewsząd dobre wieści - rzekł król. - Chwała Pannie
59 II,27 | Krzysztoporski.~- Doszły już nas te wieści, doszły - odparł uradowany
60 II,27 | rzekł - bom zapomniał jednej wieści powiedzieć, że taki syn,
61 II,29 | miłościwego pana mego doszły wieści, iż ja krewnemu, księciu
62 II,30 | wierzono w nie. Coraz to nowe wieści pomyślne, choć często nieprawdziwe,
63 II,31 | wierzono w nie. Coraz to nowe wieści pomyślne, choć często nieprawdziwe,
64 II,32 | owych uroczystościach różne wieści zaczęły nadlatywać jako
65 II,33 | bardzo licznie, wskutek wieści, że pierwszy zagonik Tatarów,
66 II,36 | pan Kmicic, że lepiej na wieści z Zamościa nie czekać, i
67 II,39 | wiadomości.~Aż przyszły wreszcie wieści, lecz do gromów podobne -
68 II,39 | hetmanie - rzekł Kmicic. - Wieści potrzeba. Spuśćcieże mnie
69 II,39 | z moimi Tatary, a ja wam wieści przywiozę.~Oskierko, który
70 II,39 | owdzie Tatarów, lecz właśnie wieści o nich wydawały się najnieprawdopodobniejsze;
71 II,39 | Wielmożny Panie Hetmanie! Iżem wieści ni języków dotąd nie przysyłał,
72 II,39 | cnotę jej nastawać nie może. Wieści takowe i konfesje o desperacji
73 III,1 | bo zaraz przepadał bez wieści, a jeńcy, którzy wpadli
74 III,3 | alarmy, przepadanie bez wieści mniejszych oddziałów. Wedle
75 III,4 | nieubłaganie. Wszystkie wieści, jakie przychodziły do szwedzkiego
76 III,4 | roboty, gdy właśnie nadbiegły wieści o ruszeniu się Jana Kazimierza
77 III,5 | ku Radymnu, były bowiem wieści, że tam właśnie zatrzymał
78 III,9 | Zewsząd też przychodziły wieści niepocieszne. Kraj cały
79 III,9 | strumieni w siebie przyjmuje.~Wieści o upadku Malborga, o Szteinbokowej
80 III,11| mu w pomoc. Nadeszły też wieści i od Czarnieckiego, któren
81 III,11| nie przekradły.~Pierwsze wieści przyszły od pana Czarnieckiego,
82 III,14| rozleciały się po całym dworze wieści, iż książę tak dalece się
83 III,14| się trząsł. Przyszły złe wieści od księcia Janusza, Sakowicz
84 III,16| kawalerze - rzekła -tyle wieści krąży po Taurogach. że błądzimy
85 III,20| prędzej próbować, aż pierwsze wieści od Bogusława przyjdą do
86 III,20| nie było!... Czekajmy jeno wieści i módlmy się za powodzenie
87 III,20| odpowiadała ustawicznie.~Dalsze wieści zdawały się potwierdzać
88 III,21| od Częstochowy, bo tych wieści najchciwsi byli taurogscy
89 III,21| dojedziesz, szyję stracisz.~- Wieści o księciu Bogusławie powinny
90 III,21| znaleźć trudno.~- Wszystkie wieści przychodzą tu tak późno -
91 III,23| ogłosił.~Toteż gdy nadeszły wieści, że pan Sapieha z Babiniczem
92 III,23| wojnę czyniło łatwiejszą.~Wieści jako jaskółki nadlatywały
93 III,23| francuski.~Potem przyszły wieści o Karolu Gustawie, jako
94 III,23| schronił się pod jego opiekę, a wieści, które przywiózł o potędze
95 III,23| ratunku. Od dawna nie miał wieści od księcia Bogusława i próżno
96 III,24| puszczano przez dwa dni wieści, iż podjazd z pięciuset
97 III,25| puszczano przez dwa dni wieści, iż podjazd z pięciuset
98 III,26| służyć.~Tymczasem przyszły wieści, które miejscowym mieszkańcom
99 III,26| to samo; były i przesadne wieści, jako zwykle w czasach wojennych
100 III,26| a niepewnych. Wedle tych wieści wojska były doszczętnie
101 III,26| młody pułkownik, chcąc także wieści zasięgnąć i szczerby w ludziach
102 III,26| granice Rzeczypospolitej.~Wieści wkrótce przyszły i to tak
103 III,26| zachodził w głowę, skąd pierwsze wieści mogły być tak straszne.
104 III,28| zasięgnąwszy wprzód dokładnych wieści, czy z Kiejdan lub z Rosień,
105 III,28| piechoty, przyszły znów wieści radosne zarazem i straszne,
106 III,28| przez cały czas, gdy te wieści dochodziły, żyła jakby w
|