Tom, Rozdzial

  1  I,1  |          tylko owe szaraki, ale i sami Radziwiłłowie birżańscy
  2  I,1  |        dzianet podniósł i mówił: "Sami nawet Radziwiłłowie birżańscy
  3  I,1  |        przeszkadzać, żebyście się sami pierwszym razem nagadali.
  4  I,3  |      diabła! Stulże gębę! Jedźcie sami, kiedy tak; albo lepiej
  5  I,3  |         się i rzekł:~- Witajcieże sami, poganie, kiedy mnie konfundujecie!~
  6  I,4  |       nich bez strzelb i broni, a sami jedźmy.~- Do Upity!~- Do
  7  I,4  |          zostawili je u słupów, a sami weszli do szynkownej izby,
  8  I,4  |           miodu, wódki i korzeni. Sami to byli Butrymowie, chłopy
  9  I,5  |           miodów, specjałów, a my sami, ubodzy ludzie, tego nie
 10  I,5  |       hołota z zaścianków, choćby sami Radziwiłłowie, sam król
 11  I,7  |   orszańska metoda?... widać, tam sami musicie groch młócić, bo
 12  I,10 |          osoby wydawało się, że i sami Szwedzi nie będą chyba śmieli
 13  I,10 |         rada! Brali w niej udział sami tacy dygnitarze, którzy
 14  I,10 |        szczerze ojczyźnie oddani. Sami owszem potwierdzili, że
 15  I,10 |   trudniej niż dnia poprzedniego. Sami zresztą byli przekonani,
 16  I,12 |         albo Litwini - wcale nie! Sami Niemcy i Szkoci., a Szkotów
 17  I,13 |          Andrzej i Oleńka zostali sami.~Serce jej tłukło się w
 18  I,13 |         cię ode mnie. A choćbyśmy sami byli, nie miałabyś się czego
 19  I,14 |      drogi, jak ta, po której oni sami i ich ojcowie chodzić zwykli,
 20  I,16 |          chorągwi Wołodyjowskiego sami laudańscy ludzie.~- Opiekunowie
 21  I,17 |         to go zawołaj.~- Kiedy my sami nie wiemy, panie pułkowniku,
 22  I,18 |           lasku, tak że laudańscy sami nie będąc widziani, widzieli
 23  I,20 |           księciu panu ustąpią.~- Sami mamy języki w gębie i możemy
 24  I,21 |     mówisz? Bo oni, przeczytawszy sami ten, który znaleźli przy
 25  I,23 |       mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno o tym wspominają;
 26  I,24 |       zarówno pełnili. Oficerowie sami byli Francuzi, prócz kilku
 27  I,25 |      partyj w Europie. Swatali go sami królestwo francuscy, Maria
 28  I,25 |          mu nie ufają i mówią, że sami mają dość sił...~- Wiemy
 29  I,25 |       odsyłajcie go do mnie. Albo sami najdą i wypiją, albo jednając
 30  I,25 |      przeszkadzamy ciągnąć, ale i sami ciągniemy. Niechaj Chmielnicki
 31 II,1  |   Andrzeja na tapczanie - po czym sami zasiedli do wieczerzy i
 32 II,1  |          to za chałupa?~- Tego my sami nie wiemy.~- Chodź za mną! -
 33 II,2  |      przechodziła.~- Kto mówił?~- Sami ludzie spod chorągwi.~-
 34 II,5  |     usiekli, zaraz by wojna była. Sami teraz Septentrionowie nie
 35 II,5  |         Dalej, żywo, Michale!~- A sami pod Białystok ruszymy, wszystkim
 36 II,6  |     ozdobili, tentował? Wyście to sami zasług mych dopatrzyli,
 37 II,6  |       rzekł łaskawie - ale gdyśmy sami, możemy w dawnej konfidencji
 38 II,6  | nieprzyjaciół, a kto wie, czy nie sami ich sprowadzili?!~- Exemplum
 39 II,6  |         Żeromski.~- Wierzę, że tu sami zacni żołnierze - odparł
 40 II,7  |           wzięli. Wygryzą się oni sami i ta siła sczeźnie bez wojny,
 41 II,8  |       Moskwy dochodzą, że oni tam sami o wyprawie do Inflant myślą,
 42 II,9  |           rozsądek mówił: "Kurpie sami Szwedów nie zwojują... Przejedziesz
 43 II,9  |       rekwizycje. Obiecywali to i sami Szwedzi mówiąc, że niech
 44 II,9  | królewskie przeciw ciemiężycielom sami promulgują i kapitulację
 45 II,10 |           masz wzmianki, bo tylko sami mężowie są wyliczeni. Czytaj
 46 II,11 |           jestem Szwedem, ale gdy sami Polacy nie boleją, nie poczuwam
 47 II,11 |          Rzeczypospolitej niż oni sami? Czemu miałbym pogardzać
 48 II,11 |     pogardzać służbą, o którą oni sami się proszą?~Lisola nie odrzekł
 49 II,11 |   dlaczego?~- Naprzód dlatego, że sami tego chcą; po wtóre, że
 50 II,11 |         czas próżno traci, bo oni sami nie chcą się ratować!...
 51 II,11 |           płacą, nieprzyjacielowi sami do zawojowania tej ziemi
 52 II,12 |   heretykowie głowę podnoszą, ba, sami nawet katolicy do obozu
 53 II,12 |         tę Rzeczpospolitą podbił, sami jej synowie do tego mu dopomogli;
 54 II,14 |      zawziętości tam nawet, gdzie sami żołnierze o obronie zwątpili!
 55 II,14 |           nieokreślonego, z czego sami nie zdawali sobie sprawy,
 56 II,15 |         nas zmęczyć... próbujcie, sami wyzywamy!"~Wybiła godzina
 57 II,15 |         saletry i siarki, a węgla sami im dostarczymy, jeśli uda
 58 II,15 |      fałszywego sprzymierzeńca... Sami się poddali, a teraz broń
 59 II,16 |            poradził, by żołnierze sami wzięli sprawę w rękę i porozumieli
 60 II,16 |          zajmował.~Byli to nie ci sami ojcowie; przodem szedł ksiądz
 61 II,17 |         się nie widzi, powiedzcie sami: możnali komu chwalebniejszej
 62 II,18 |      wierności chwieją... Hetmani sami niepewni. Pan Koniecpolski
 63 II,19 |        żołnierzami się rozszerzy, sami Polacy będą namawiać mnichów
 64 II,19 |           niezamącona spokojność. Sami oni oddali się spoczynkowi
 65 II,20 |       Szwedem połączyć, tak teraz sami do pana Potockiego instancję
 66 II,20 |           zamarły im na ustach, i sami pytali siebie z największym
 67 II,20 |       kosztował mniej sił i krwi. Sami Szwedzi dziwiąc się tej
 68 II,21 |         dostojności postawić, aby sami opowiedzieli, jako w całym
 69 II,22 |         dyktaturę w ręce oddajmy, sami zaś radźmy, jak w przyszłości
 70 II,25 |         rzekł król - tak jak i my sami lepiej byśmy nie myśleli!~
 71 II,27 |       znaczne oddał przysługi, iż sami nie wiemy, jak go wynagrodzić.~-
 72 II,28 |      mojej rady coś potrafi, a to sami widzicie, że jak tylu ludzi
 73 II,32 |         po kraju.~Rycerze zostali sami.~- Pójdź waszmość pan do
 74 II,36 |          powrotem w Zamościu. Ciż sami rajtarowie ją odwiozą, waćpana
 75 II,37 |      osłaniał.~Usłyszawszy to, ci sami żołnierze, którzy by byli
 76 II,38 |      osłaniał.~Usłyszawszy to, ci sami żołnierze, którzy by byli
 77 III,4 |           całej armii szwedzkiej; sami to byli weterani okryci
 78 III,5 |     Jarosławia.~Na koniec zostali sami; wówczas Zagłoba zajechał
 79 III,9 |        biegnących naprzód, padali sami, tratowali się wzajemnie,
 80 III,9 |   pierwszym pobojowisku pozostali sami tylko chorążowie z gołymi
 81 III,9 |            że owi Szwedzi, którzy sami za niezwyciężonych w otwartym
 82 III,10|    Charłamp. - Kiedyśmy to ostali sami, postrzegł się nieprzyjaciel,
 83 III,12|      zadali nieprzyjacielowi, niż sami ponieśli, jeden tylko pan
 84 III,12|      znaków, ba! nawet oficerowie sami, wozili taczkami ziemię,
 85 III,12| potrafiłaby lepiej, lecz Szwedzi, sami zabezpieczeni blankami,
 86 III,13|      zadali nieprzyjacielowi, niż sami ponieśli, jeden tylko pan
 87 III,13|      znaków, ba! nawet oficerowie sami, wozili taczkami ziemię,
 88 III,13| potrafiłaby lepiej, lecz Szwedzi, sami zabezpieczeni blankami,
 89 III,14|        jakowąś nadzieję powziąść. Sami przyznacie, że bywają różne
 90 III,17|           osadzim w Białowieży, a sami wrócim! Nie może inaczej
 91 III,17|           i żywnością czekać. Oni sami ułożyli, że z Taurogów wyjadą
 92 III,17|          majestat mi nie dali, bo sami nie mają.~- U kogoż pieniędzy
 93 III,17|           nam żadnych regimentów. Sami pojedziem i wrócim. To nasze
 94 III,21|         Nic! Myślałam, że to imię sami zdrajcy noszą. Bo był ktoś,
 95 III,23|   Rosienie i zbliżać do Taurogów. Sami Billewicze zebrali do pięciuset
 96 III,23|       nich chętnie, bo żaden ród, sami nawet Chlebowiczowie, nie
 97 III,23|       niej będzie, nie wiadomo, i sami jenerałowie powiadają sobie
 98 III,24|     śmiejcie, będziecie drugi raz sami Warszawę zdobywali!~- Toś
 99 III,25|     śmiejcie, będziecie drugi raz sami Warszawę zdobywali!~- Toś
100 III,27|          by natarcie powstrzymać, sami zaś szykowali na gwałt piechotę.
101 III,27|          chwili rozprószyli się i sami, aby ich łowić swobodniej,
102 III,30|          ze znużenia.~Po tygodniu sami poczęli prosić swego pułkownika,
103 III,30|           wszyscy kamiennym snem.~Sami zaś Tatarzy odłożyli do
104 III,31|     pewnego wieczora, gdy zostali sami, spytał ją:~- Oleńka, powiedz
105 III,31|          toż byśmy się oszukiwali sami, gdybyśmy chcieli w siebie