Tom, Rozdzial
1 I,3 | a ona, mdlejąca, nie ma siły się oprzeć ani krzyknąć...
2 I,4 | to straszliwy szlachcic, siły niedźwiedziej i wielkiego
3 I,6 | się zwycięsko. Prawda, że siły te wspomagał nieugaszony
4 I,7 | laudańskich do domu, to i siły teraz są. Bez sądu byśmy
5 I,7 | nie wiedział, że znaczne siły szlachty przybyły właśnie
6 I,7 | waćpannę chodzi!~Wówczas siły jej nagle wróciły, bo się
7 I,9 | człek tak olbrzymiej siły, że mu się niepodobna było
8 I,9 | Było to więcej, niż słabe siły chorego znieść mogły. Głowa
9 I,10 | tym panom wielkopolskim siły nasze aż nadto wystarczą.~-
10 I,10 | chciał obóz zlustrować i siły przeliczyć, to znów przypatrywał
11 I,13 | ruszenie koronne, na własne siły nie licząc, aż wreszcie
12 I,13 | rozproszone, poruszyć uśpione siły kraju i stanąć na czele
13 I,14 | cudzoziemscy wytrwają przy nim, ale siły ich niedostateczne, i jeśli
14 I,14 | względu na związek krwi ja siły swoje z panem podskarbim
15 I,17 | z Kiejdan mieli wzmocnić siły książęce, a na koniec postanowiono
16 I,17 | Żywcem! żywcem !"~Wreszcie siły go opuściły i omdlał.~Tymczasem
17 I,20 | razie trzeba będzie użyć siły. Postanowił jednak pierwej
18 I,20 | względem waszmości nie chcę siły używać i proszę najuprzejmiej,
19 I,20 | ucieczki zwłóczyć, niech siły zbierze. My musimy jechać,
20 I,20 | krewniaczką, która nie tylko siły odzyskała, ale była już
21 I,21 | ja muszę, ot! wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką
22 II,2 | mój żal i moje zgryzoty siły mi dodadzą. A to już Wasza
23 II,2 | ojczyźnie, ponieść jej w ofierze siły, zdrowie, gardło - ale jak
24 II,4 | Andrzej, choć tak olbrzymiej siły nie posiadał, chwycił go
25 II,5 | to człowiek niedźwiedziej siły! - rzekł zdumiony Zagłoba.~-
26 II,5 | litewski nadciągnął i zastał siły konfederackie rozproszone,
27 II,6 | sumienia, zali mam mu i nadal siły przysparzać, zali nie powinienem
28 II,6 | otoczyły go znacznie większe siły, które zdrajca Zołtareńko
29 II,7 | sposobność okazania swej siły; gdyby zaś Jan Kazimierz
30 II,7 | opublikuje.~- Ja miałbym siły używać przeciw jednej waszej
31 II,9 | W Pułtusku stały znaczne siły, które stamtąd pod wodzą
32 II,12 | podobien do dębu ze wzrostu i siły, i kilku innej szlachty
33 II,16 | wasze nie widzą już większej siły od szwedzkiej? Czyli nie
34 II,16 | z największą ufnością w siły niebieskie umiał największą
35 II,16 | frygę i kopnąwszy z całej siły, wykrzyknął:~- Prywatnemu,
36 II,17 | muszę zaraz w bok pyżgać, co siły w nogach, i ubiegłszy z
37 II,17 | serce. Opozycja nabierała siły i powagi. Ksiądz Kordecki
38 II,18 | odzyskał prawie zupełnie siły.~Miller kazał go natychmiast
39 II,18 | chwili rzeczywiście odzyskał siły i spoglądał z zupełną przytomnością
40 II,21 | pan Andrzej na miejscu. Siły jego, sterane oblężeniem,
41 II,22 | nad granicą także znaczne siły są rozłożone. A w górach,
42 II,22 | Następnie noc pokrzepiła siły strudzonych i gdy w ciemnościach
43 II,23 | rajtar wkrótce odzyskał siły i głos. A wówczas pan Kmicic,
44 II,24 | jakieś uniesienie, więc siły jego potroiły się, ruchy
45 II,24 | dłużej. Lecz z wolna i ich siły poczęły się wyczerpywać.
46 II,26 | miłością, lecz wreszcie zebrał siły i tak mówić począł:~- Opowiem
47 II,27 | noc gromady dzikiego ludu. Siły króla rosły z każdą chwilą.~
48 II,29 | gorączka, która trawiła jego siły, odjęła mu była i przytomność!
49 II,29 | owej grozy i tajemniczej siły nie widział pierwej; czemuż,
50 II,29 | rodu swego, jeno żywot, siły i miłość trzeba jej ofiarować?"~
51 II,29 | dwóch Sapiehę, zetrą jego siły, zetrą konfederatów i położą
52 II,29 | wydrzeć.~Lecz czas płynął, siły Janusza topniały; nawet
53 II,34 | teraz czuł, że wracają mu siły, i gotów był zaraz na konia
54 II,36 | księżna nie znalazła dość siły, by go jej odmówić.~Anusia
55 II,37 | przechodzić Wisłę, poza którą siły polskie były największe.
56 II,37 | Europa, dawał teraz przykład siły, której nie domyślali się
57 II,37 | stał chwilowo w Białej. Siły jego składały się z około
58 II,38 | przechodzić Wisłę, poza którą siły polskie były największe.
59 II,38 | Europa, dawał teraz przykład siły, której nie domyślali się
60 II,38 | stał chwilowo w Białej. Siły jego składały się z około
61 II,39 | zostawić, bo nie wszystkie jego siły stały w okolicy Białej.
62 II,39 | żadnej wiadomości. Główne siły sapieżyńskie doszły do Drohiczyna,
63 II,40 | opornych karał bezmiary. Więc siły jego rosły, Bogusławowe
64 III,1 | powstanie, zetrzeć Kazimierzowe siły, by Prusakom nadzieję pomocy
65 III,1 | się od głównej szwedzkiej siły ani na dwie godzin odłączyć,
66 III,1 | pojąć, co się stało, skąd te siły, skąd ten opór, skąd ta
67 III,1 | Garbów w mili od głównej siły. Gdyby tak szły przed trzema
68 III,2 | przytaczali na dowód, iż wszystkie siły Chmielnickiego wstrzymała.~
69 III,3 | znaleźć gród takiej odpornej siły, jak Kraków, Poznań i inne
70 III,4 | drugi i, o cudzie! - nowe siły, nowy duch zdawał się nagle
71 III,4 | on rósł z każdym dniem w siły, Karol zaś z każdym dniem
72 III,4 | przywieźć.~- A jeśli na siły przeważne trafim?~- Choćbyśmy
73 III,5 | niektórymi zmianami, bo siły Kanneberga spotężniały w
74 III,8 | królewska, tam też stały główne siły armii.~- Jeśli głód ich
75 III,9 | warszawskiej, którą uciekały główne siły szwedzkie. Młodszy margrabia
76 III,11| zwłaszcza że wiosna wróciła mu siły i zdrowie.~Rany pogoiły
77 III,14| wyniszczony, zdawał się życie i siły czerpać w cennym napitku.
78 III,14| książę prędzej, później siły użyje. Jakoż porwano na
79 III,15| zdołało. Tak uniesienie troiło siły. Szturmowano jednocześnie
80 III,15| głowę przywarła doń z całej siły. Druga przyczepiła mu się
81 III,16| Miałżeby uciekać się do siły lub odurzających napojów
82 III,16| kilkunastu jego czeladzi. A czyż siły te ochronią ją?... Poszedłby
83 III,17| panna Aleksandra jechała bez siły zbrojnej, wybieraj więc
84 III,19| czuprynę i targał ją z całej siły:~- Bij, kto w Boga wierzy! -
85 III,22| mogli zaopatrzyć w nowe siły i użyć bądź do zdobywania
86 III,23| coraz nowe pułki i rósł w siły, ażeby ich swemu księciu
87 III,23| potem. Nie rzekł nic. A tu siły nasze kruszeją, ich zaś
88 III,23| staczać nową bitwę. Jakież by siły mieć należało, by choć w
89 III,24| rzucał się na przeważne siły.~- Wariat dowodzi tym oddziałem -
90 III,25| rzucał się na przeważne siły.~- Wariat dowodzi tym oddziałem -
91 III,26| rzucał się jak szalony na siły trzykroć większe i roznosił
92 III,27| strasznej jak Wojniłłowiczowa siły. Krzyk wzmaga się na całym
93 III,27| piersiach i przycisnął z całej siły, po czym sztych szabli oparł
94 III,28| Zdrowe powietrze wracało jej siły. Widok żołnierstwa, broni,
95 III,28| ale wobec miecznikowej siły i innych okolicznych partii,
96 III,29| ledwie czwartą część jego siły. Wreszcie wyżenął nieprzyjaciół
97 III,29| aby w danym razie, gdyby siły nieprzyjacielskie okazały
98 III,29| zawsze, pełna energii i siły, nie ustała w pracy póty,
99 III,29| udziału, bo naprzód odjął jej siły strach, a potem radość tak
100 III,30| do bitwy w Androniszkach. Siły szwedzkie o tyle były mniejsze,
101 III,30| toni trzeba nam wszystkie siły wytężyć, aby choć imię sławne
102 III,31| postrzały goją się szczęśliwie i siły rycerzowi wracają.~Panna
103 III,32| za nią, lecz nie mógł...~Siły opuściłý go zupełnie.~Natomiast
104 III,32| w tej chwili wyczerpane siły wróciły rycerzowi, więc
|