Tom, Rozdzial

  1  I,1  |           nich tu przyciągnął.~- Pij no, waćpan...~- Ja bym dla
  2  I,1  |              nie?... Ej ! nie żartuj no waćpanna, bo się we mnie
  3  I,1  |       odrzekła już weselej Oleńka.~- No! zdrowie waćpanny! Dobre
  4  I,3  |            miły, na sieczkę potnę.~- No! ależ cię osiodłali!~- Osiodłali,
  5  I,3  |              z radości! A zakrzyknij no i waćpanna!~- Hej - ha! -
  6  I,4  |              rzekł Uhlik.~- Obaczcie no te szablice! czyste powyrki,
  7  I,7  |              i święty Krzyż. Amen!~- No, wychodź, wychodź waść! -
  8  I,7  |         wykręcisz się sianem. Stawaj no teraz, stawaj, bo wiem,
  9  I,7  |              do szlachty - a skoczyć no po wiechetki i po łuczywo,
 10  I,8  |          nasypał. Dlatego my poszli. No, Bóg, nie poszczęścił!~Pan
 11  I,9  |             Kmicic uśmiechnął się:~- No, niestracona sprawa. Dokończysz
 12  I,9  |         Bohuna usiekł?~- Jam jest.~- No, od takiego nie żal po łbie
 13  I,10 |            Miasta i wsie szlacheckie no, i zanim szlachta ruszyła
 14  I,10 |            Bóg ci zapłać!... Powiedz no mi, Krzychu: nie starałżeś
 15  I,11 |             i zawołała:~- A bywajcie no, chłopcy! Pewnie tam dziadusiowi
 16  I,11 |             inaczej? Ale poczekajcie no! Jan to już wie, że gdy
 17  I,11 |            na tym wygrywał.~- Mówcie no, ojcze, co chcecie powiedzieć,
 18  I,12 |            mu chciał rzec:~- Warknij no tylko!~Wąsal pomiarkował
 19  I,12 |              Judycki aresztowani?... no, no!- mówił kręcąc głową
 20  I,12 |          Judycki aresztowani?... no, no!- mówił kręcąc głową Wołodyjowski. -
 21  I,12 |              znacznie był młodszy.~- No, proszę - rzekł książę -
 22  I,12 |                 zakrzyknął - a bywaj no waszmość!~- Czołem, mości
 23  I,12 |             żałości?~- A poczekajcie no! - rzekł Zagłoba - trzeba
 24  I,13 |             sercu, to w gębie.~- Daj no waćpan pyska! - rzekł pan
 25  I,13 |            teraz chodzisz... Podnieś no jeno one firanki z oczu...
 26  I,13 |        kiszki im nadziewał. Patrzcie no na tego Loewenhaupta. Tak
 27  I,14 |            ruszyć.~Kmicic milczał.~- No! czemu milczysz? - zawołał
 28  I,15 |         Wołodyjowski. - A podsadźcie no mnie do okna, bo ja najprędzej
 29  I,15 |              i wyćwiczony! Czekajcie no... Lonty zapalają u armat,
 30  I,15 |               Panie Michale! Wyjrzyj no jeszcze, co się stało -
 31  I,17 |              urodę odziedziczyłem.~- No, to się w drodze wywiedziemy...
 32  I,17 |         wydostał na pole. Powiedzcie no mnie, co to za oficer, któren
 33  I,17 |            Kowalskiego.~- A przybliż no się waćpan! - zawołał protekcjonalnym
 34  I,17 |          zwracając konia.~- Nie masz no gorzałki?~- Mam.~- Dawaj!~-
 35  I,17 |         umysł stał się jasny.~- Zleź no z konia - rzekł do pana
 36  I,17 |              patron.~- A napijmy się no jeszcze!~- A dobrze.~Zagłoba
 37  I,17 |              byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu, a gdzie to
 38  I,17 |            Zacnie mówisz... Ale uważ no, Rochu : gdybyś tak wpadł
 39  I,17 |           schodziły z nieba.~- Skocz no który do komendanta - rzekł
 40  I,18 |              chcą rozmowy.~- A wypal no który ku nim z garłacza -
 41  I,20 |            moi dragoni jadą! Powiedz no który jeszcze słowo, że
 42  I,20 |           Mówię im tedy: "Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi..."
 43  I,20 |             Bądźcie zdrowi!~- Czekaj no jeszcze - rzekł Zagłoba -
 44  I,20 |          ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze, czy Radziwiłł
 45  I,24 |              odpowiedział Ganchof. - No! Mości pułkowniku, wracajże
 46  I,24 |             wszystkiego nie wypowie. No! szczęścia nie było, woli
 47  I,25 |            się na nich obłowili...~- No, nic nowego! - rzekł książę
 48  I,25 |          pokłonić! - rzekł Kmicic.~- No! przecie myślałem także,
 49  I,25 |         zacny koń.~- A przeprowadzić no go! - krzyknął Kmicic. -
 50 II,1  |             jako pan taki...~- Cicho no! - rzekł nagle Soroka -
 51 II,2  |           począł krzyczeć:~- A pokaż no się który z chaszczów, wnet
 52 II,2  |              chaty wleźli?~- A chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów
 53 II,4  |        rękawicą i zawołał:~- A bywaj no, przyjacielu!~Kmicic zamiast
 54 II,5  |            jest! - rzekł Rzędzian.~- No, to tam już moc szwedzka.~-
 55 II,5  |           Żydzi na szabas wypiekają. No! przynajmniej wojna się
 56 II,6  |          Wołodyjowskiego rzekł mu:~- No, panie Michale, czas pokazać,
 57 II,16 |          rzekł Kmicic - słyszałem.~- No, proszę... toś waść z Litwy?...
 58 II,16 |         kolejka. Ale mniejsza z tym! No, co tam? Nie namyśliszże
 59 II,17 |        kłaków przesyconych siarką.~- No! - rzekł - jak onej kolubrynie
 60 II,17 |          znać przeorowi.~- A dobrze. No, panie Pietrze, daj gęby
 61 II,18 |            nieco konia.~- A pójdźcie no tu! - rzekł.~Swary ustały.
 62 II,19 |             dwadzieścia od szlachty. No! ale w najgorszym razie
 63 II,20 |        służby ofiarować. Ale słuchaj no, stary!~- Słucham, wasza
 64 II,21 |      dobrotliwie i wyciągnął rękę.~- No, niechże będzie zgoda! Przymówiłeś
 65 II,23 |           Tęgi z waszmości żołnierz! No! a dawaj no gęby, byśmy
 66 II,23 |      waszmości żołnierz! No! a dawaj no gęby, byśmy się w nienawiści
 67 II,26 |           była naznaczona.~- Słuchaj no - rzekł nagle król - powiedziałeś
 68 II,26 |          jakie sto lat się prażyć... No, ale niech by tam już! Siła
 69 II,26 |          myśli, że ma do niej prawo. No, no! nie frasujże się, miły
 70 II,26 |             że ma do niej prawo. No, no! nie frasujże się, miły
 71 II,26 |             ujdzie! Jędrek!... Bywaj no tu kto!~Wpadł sam marszałek,
 72 II,33 |              razem z nami podeśle.~- No! to już pan Czarniecki w
 73 II,34 |             czym do pacholika:~- Idź no, obacz!~Pacholik poszedł
 74 II,35 |           waćpana gorzej ognia boją. No, co? podjąłbyś się?~- Hm!
 75 II,35 |         Srodze się zdziwi, prawda... No! przy pierwszej sposobności
 76 II,35 |               Fortuna piękna... ród, no! szlachecki, a ja się tam
 77 II,36 |           mnie parol święta rzecz!~- No! na śmiech jeno mówię...
 78 II,37 |              ramieniu a śmiać się.~- No, ćwik z ciebie! Nie darmoż
 79 II,38 |              ramieniu a śmiać się.~- No, ćwik z ciebie! Nie darmoż
 80 II,41 |              zbliżył się do niego.~- No, stary - rzekł - czas na
 81 III,6 |          była na jego czole.~- Patrz no waść - rzekł Polanowski
 82 III,8 |              Andrzeju, a poszwargocz no onym psim językiem do tych
 83 III,8 |             i kiwnął ręką.~- A pójdź no tu bliżej, osiłku!~Roch
 84 III,9 |          odrzekł Zagłoba. - Ściągnij no wszystko do koszuli z tego
 85 III,10|        niewyraźnym głosem:~- A pójdź no tu bliżej, towarzyszu!~-
 86 III,11| nieprzyjacielem ojczyzny wybierał.~- No! - ozwał się Zagłoba. -
 87 III,11|              wrzasku czynić!~- Cicho no, mości panowie! - rzekł
 88 III,12|          fortecy nie przychodziła.~- No, będzie Wittenbergowi ciepło!
 89 III,13|          fortecy nie przychodziła.~- No, będzie Wittenbergowi ciepło!
 90 III,14|          ryczą? - zawołał Zagłoba.~- No, jutro! jutro!~- Uf! gorąco! -
 91 III,14|          każdy na stanowisko ruszał. No! jutro! jutro... Będzie
 92 III,17|        uderzył się w czoło.~- Czekaj no, wasza książęca mość...
 93 III,18|             diabla szlachecka pycha. No, dobrodzieju, przyznaj,
 94 III,18|            od Billewicza był lepszy? No?...~Tak mówiąc począł książę
 95 III,18|         Moskwie są ludzie...~- Cicho no!... - przerwał Bogusław. -
 96 III,21|         chcecie z tej mąki wypiec?~- No, cicho! no! - odrzekł miecznik.~
 97 III,21|            mąki wypiec?~- No, cicho! no! - odrzekł miecznik.~Ale
 98 III,22|              Dobrześ zrobił. Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze
 99 III,22|         zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych ekscesów,
100 III,27|         gdyby nie strzał książęcy... no! strach myśleć!... Rycerz
101 III,27|             Panie Wojniłłowicz, rusz no swoich ludzi i niech siłą
102 III,31|         spytał ją:~- Oleńka, powiedz no mi szczerze, co ty myślisz