Tom, Rozdzial

  1  I,1  |        szlachetczyzna jakoś mi nie idzie do głowy. U nas: kto chłop,
  2  I,2  |      krzyknął pan Andrzej. - Niech idzie o trzy. Zend! Po pistolety!~
  3  I,3  |          ma być, niech będzie! Ot, idzie już!...~Panna Aleksandra
  4  I,4  |    siedzieć, ale gdy czwarty dzień idzie, a Jędrusia nie ma, przyszliśmy
  5  I,7  |        podpiwszy krupniczkiem spać idzie, a one z panem Wołodyjowskim
  6  I,7  |           zrozumiawszy, o co rzecz idzie, poczynał sam wrzeszczeć: "
  7  I,7  |            Szli, jak stado odyńców idzie przez młode krze leśne,
  8  I,10 |          mówią!... Ale skoro na to idzie, to i my potrafimy o naszych
  9  I,10 |          kto chce wetować, niechże idzie na armaty szwedzkie ku nam
 10  I,13 |         nie wiedząc, dokąd i po co idzie.~Uczta była skończona...~
 11  I,16 |       ołtarza prowadzić, to mi nie idzie po sercu, bom sobie i jej
 12  I,16 |      odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z
 13  I,17 |         pan Wołodyjowski.~- Wojsko idzie.~- Pewnie szwedzki jaki
 14  I,18 |         Ale Jan powiada, że to nie idzie.~- Słuchajcie mnie waszmościowie,
 15  I,19 |            nawet go sprowadzili.~- Idzie mi o brata Bogusława. Nie
 16  I,19 |           konfederatami da radę.~- Idzie o Litwę, by ją w posłuszeństwie
 17  I,20 |       duszę, która przed sąd boski idzie...~- Niech mu Bóg da wieczne
 18  I,23 |           się miał kłaniać.~- O co idzie waszej książęcej mości?~-
 19  I,23 |           musi umieć pływać, a kto idzie lasem, w którym dróg nie
 20  I,24 |         Każdy niech wedle sumienia idzie, a Bóg intencje osądzi.
 21  I,25 |            żałości, że na tułaczkę idzie.~Pan Andrzej pocieszał czasem
 22  I,25 |         rokowań?...~- O to właśnie idzie.~- Dzieci to oboje zupełne...
 23  I,25 |    starościńskiego dworu gościniec idzie dalej, nie trzeba wracać
 24  I,25 |           w ręce patrzą.~O co tedy idzie, panie kawalerze?~- Rzecz
 25  I,25 |           w szeregu, że gdy szereg idzie skokiem, możesz wasza książęca
 26 II,1  |              spytał Kmicic.~- Kupa idzie! - odparł Soroka.~
 27 II,2  |       Widząc to stary rzekł:~- Nie idzie miód na ranę, chybaby samą
 28 II,4  |            na baczności. Duża kupa idzie?~- Będzie z dziesięć koni.~-
 29 II,6  |        donoszono, że Radziwiłł już idzie przez Prusy elektorskie,
 30 II,6  |       nagle po obozie:~- Radziwiłł idzie!~Wieść ta jakby iskra elektryczna
 31 II,6  |         doszedł okrzyk: "Radziwiłł idzie!" - zmieszał się bardzo,
 32 II,6  |            Skrzetuski.~- Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko
 33 II,6  |            dowód, że nie Radziwiłł idzie. Poznali kto, przyłączyli
 34 II,6  |            niedbałością i rzekł:~- Idzie i Radziwiłł. We dwóch dniach
 35 II,8  |            się więc szybko.~- O co idzie? - rzekł stawając między
 36 II,8  |       czasu do czasu wykrzykami:~- Idzie na Podlasie!... Pyta, czy
 37 II,13 |         Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie moc jazdy... i blisko już
 38 II,13 |           słowa:~- O wasze to losy idzie, czcigodni ojcowie. Porównajcie
 39 II,14 |      patrzcie, wszystko przenosi i idzie na nas!~Słuchał tych słów
 40 II,15 |           stawach, to śmierdziała. Idzie, idzie, aż patrzy, naprzeciw
 41 II,15 |             to śmierdziała. Idzie, idzie, aż patrzy, naprzeciw niego
 42 II,15 |            Heski.~- W górę jeszcze idzie! w górę, w górę! - krzyczeli
 43 II,16 |   zapowiedzi chana tatarskiego, że idzie w pomoc wygnanemu królowi
 44 II,16 |          czas się zebrać, a i zima idzie sroga, czyniąc coraz trudniejsze
 45 II,17 |       panowanie w najdłuższe lata, idzie z pomocą i już wszedł w
 46 II,17 |          jeszcze, bo już zbawienie idzie ku wam. Na te rany boskie,
 47 II,18 |  niebezpieczeństwo. Szedł tak, jak idzie żak do cudzego ogrodu szkodę
 48 II,18 |       zapomniał, gdzie jest, dokąd idzie, co zamierza czynić, i począł
 49 II,18 |       różnych odległościach:~- Kto idzie?~Pan Andrzej stanął jak
 50 II,20 |             a do tego Tatarzy idą, idzie chan własną osobą, który
 51 II,20 |         sto tysięcy, okrągło, ordy idzie w pomoc Janowi Kazimierzowi,
 52 II,21 |      pozwólcie! Niechże ktokolwiek idzie ze mną na stronę, bo ciężko
 53 II,23 |          wilk nocą za stadem owiec idzie, łatwo mu jedną sztukę porwać,
 54 II,23 |        panie! Zwyczajnie, gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi
 55 II,24 | powiedziano, że o służbę królewską idzie. Był to bowiem lud duszą
 56 II,24 |          za siklawą pyrć do traktu idzie. Tam nawrócimy, przejdziem
 57 II,24 |        rzekł:~- Za zakrętem wojsko idzie od potoku!... Dla Boga!
 58 II,28 |             Siła i ochotnika z nim idzie.~- Pójdę i ja! - rzekł Wołodyjowski.~-
 59 II,29 |              Zimno na mnie od niej idzie... Nie widzę jej, ale czuję,
 60 II,37 |          naprawdę Rzeczypospolitej idzie z pomocą. Oczywiście gruchnęła
 61 II,38 |          naprawdę Rzeczypospolitej idzie z pomocą. Oczywiście gruchnęła
 62 II,39 |         województwo nas odciągnął. Idzie ku nam... Jako gościnni
 63 II,39 |           umiał.~- Jak wilk łozami idzie i jak wilk ukąsi - mówiono -
 64 II,39 |      przystał i w przedniej straży idzie!~Oskierko sam nie wiedział,
 65 II,41 |       leżący z lewej strony.~- Kto idzie? - ozwały się głosy.~- Głowbicz
 66 II,42 |        konie nie popłyną.~- Leniwo idzie. Popłyną! Ta woda prawie
 67 II,42 |         szwedzki ruszył z Elbląga, idzie na Zamość, stamtąd na Lwów,
 68 III,1 |         szły za Szwedem, jako cień idzie za człowiekiem, i wytrwalej
 69 III,2 |         wino zaś, które i bez tego idzie do głowy, poniesie ze sobą
 70 III,2 |    Maksymilian był austriacki, co? Idzie, a niech idzie... Obaczym!
 71 III,2 |     austriacki, co? Idzie, a niech idzie... Obaczym! Jemu Szwecji
 72 III,3 |           z potężną armią litewską idzie z północy, że po drodze
 73 III,4 |           słabszy.~- Nie wojsko to idzie ani armia, ale kondukt pogrzebowy! -
 74 III,4 |     powtarzał jeszcze, że do Lwowa idzie, lecz oszukiwał siebie i
 75 III,4 |       coraz groźniejsze.~- Sapieha idzie, już jest w Tomaszowie! -
 76 III,4 |  gorejących oczu. I wicher tak nie idzie, jako rwała ta chorągiew.~-
 77 III,5 |         wielkimi i pilnymi drogami idzie, ale czy się zechce z nami
 78 III,7 |      oddadzą.~- Patrzcie! Babinicz idzie już do nas! - przerwał Skrzetuski.~
 79 III,9 |         krzyknąć, że to Czarniecki idzie. Po prostu rozniesiono na
 80 III,11|            teraz przedsiębierze?~- Idzie do Wielkopolski, aby tamtym
 81 III,11|           krzyknął - czambuł jazdy idzie od Babic ku miastu i wozy
 82 III,11|          mnie w spotkaniu, krew mi idzie i zesłabłem...~
 83 III,12|       węgierskie, bardzo przednie; idzie i sześć tysięcy ordy pod
 84 III,12|           się ofiarował, niech ten idzie! - rzekł król.~Pan Topór
 85 III,13|       węgierskie, bardzo przednie; idzie i sześć tysięcy ordy pod
 86 III,13|           się ofiarował, niech ten idzie! - rzekł król.~Pan Topór
 87 III,15|             Przysiągłbyś, że burza idzie z oddali, że wybuchnie z
 88 III,15|     wszyscy od razu zrozumieli, co idzie. "Co czynić!" - ozwały się
 89 III,17|            wasza książęca mość nie idzie w ostateczności za moją
 90 III,19|         także, Karlström ze Szwedy idzie w przedniej straży... Po
 91 III,20|         piechoty w pień wyciętych. Idzie na Tykocin, pod którym stoi
 92 III,21|      waćpan szczerą prawdę, jak mu idzie?~- Powiem szczerą prawdę -
 93 III,22|          gdy spojrzę, jak wszystko idzie naturalnym rzeczy porządkiem,
 94 III,23|         nie wiesz? Pan Babinicz tu idzie! Sakowicz ze strachu mrze
 95 III,23|       wszyscy oni!... Pan Babinicz idzie! pali! ścina! Podjazd jeden
 96 III,23|        samego Szteinboka poraził i idzie wielkimi pochodami, jakby
 97 III,24|          brzegiem Narwi udając, że idzie ku Ostrołęce. Radziejowski
 98 III,25|          brzegiem Narwi udając, że idzie ku Ostrołęce. Radziejowski
 99 III,27|            ciężkiej jazdy.~"Śmierć idzie!" - pomyślał Kmicic widząc
100 III,27|           gnany gwałtownym wichrem idzie wśród fal. Już, już coraz
101 III,28|            pali Prusy elektorskie, idzie jako śmierć ku Żmudzi, ścina,
102 III,29|            widać ich jak na dłoni. Idzie ich tysiące! Ziemia zdaje