Tom, Rozdzial

  1  I,2  |       fortuny ich w Orszańskiem, póki swojej pan Jaromir nie przehulał,
  2  I,6  |         jego zostawią w spokoju, póki wyroków nie będzie, ani
  3  I,6  |        Pomnijcie, że póty tylko, póki on żyw, macie na kim krzywd
  4  I,7  |       żołnierzowi tęskno w pole. Póki życia, póty służby. Po śmierci -
  5  I,10 |          wstrzymali najazd póty, póki jeden na drugim nie padniem!~-
  6  I,10 |   trupach. Jest to żelazo, które póki czerwone, drga, żyje, sypie
  7  I,11 |       się, robiło się, co mogło, póki się siłę czuło w kościach.~
  8  I,11 |       przynajmniej zatrzymać go, póki by Rzeczpospolita jakich
  9  I,11 | zabłądzić i błąkać się wkoło, aż póki nie padł z wysilenia lub
 10  I,13 |          się pozwolisz bić póty, póki ci cierpliwości nie zbraknie,
 11  I,14 |          na miłosierdzie boskie, póki czas po temu służy. Nieprzyjaciel,
 12  I,18 |      słuchali z godzinę jeszcze, póki wszystko nie ucichło.~Zagłoba
 13  I,20 |    rozkaz waćpana przywieźć, ale póki nie stracę nadziei, że prośbą
 14  I,21 |      Kmicic.~- Jeszcze wierzą... póki nie przestaną! - odpowiedział
 15  I,22 |    zaczął strzyc ukośnie oczyma, póki nie ujrzał jasnego czoła,
 16  I,22 |          cierpi, na co zasłużył. Póki skruchy nie widzę, póty
 17  I,23 |     ażeby o wszystkim zapomnieć, póki mi się rozum nie pomiesza.
 18  I,23 |     wczoraj jeszcze było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły...
 19  I,23 |   Bogusław nie ma wybierać?~- Bo póki on nie wybierze, póty Szwedzi
 20  I,23 |      wyjadę...~- Rozumiem to, że póki z czasem afekt nie ostygnie,
 21  I,25 |          a księciem wojewodą, że póki w Prusach rzeczy się nie
 22  I,25 |          ażeby mieć uciechę; ale póki nie jestem otwartym szwedzkim
 23  I,25 |  otwartym szwedzkim partyzantem, póki wuj elektor rzekomie jeszcze
 24  I,25 |   przechowanie wziąść i zażywać, póki się sposobniejszą porą o
 25  I,26 |        waszą stronę i pókim żyw, póki mi tchu w gardzieli stanie,
 26 II,1  |         pysk i do chaty prowadź, póki prosim. A nie widzisz, chamie,
 27 II,1  |     zostać w onej leśnej chacie, póki by się nie zmyliły i nie
 28 II,1  |        Trzeba siedzieć w chacie, póki pan Kmicic nie wyzdrowieje,
 29 II,1  |          lasu.~- Będziem jechać, póki nie przejedziem - ot co!~-
 30 II,1  |         ogniem i mieczem ścigać, póki mi pary w gębie, tchu w
 31 II,2  |          armaty zaszkodzić mogą. Póki mi tchu, póty pomsty nad
 32 II,3  |        lepiej głowy stąd unieść, póki jeszcze na karkach siedzą.~-
 33 II,4  |        słuchał dotąd cierpliwie, póki o nim była mowa - poruszył
 34 II,5  |      chociaż dzierżawami chodzę, póki Bóg nie da osiąść na swoim.
 35 II,6  |          ty myśl, stary Zagłobo, póki ci pary w nozdrzach. Najgorsza
 36 II,6  |        im na ratunek pospieszył, póki układy o wykup się prowadzą,
 37 II,7  |        gotowych już instrukcyj.~"Póki stoję na czele kilku tysięcy
 38 II,8  |          krygując pani Korfowa - póki w niej nie zgorzeje...~Bogusław
 39 II,8  |    chłopstwo i uderz na Szwedów, póki ubezpieczony Pontus niczego
 40 II,13 |         czynić, więc odpowiadam: póki konieczność nas nie zmusi,
 41 II,14 |          do niej i z tymi łzami, póki nie obeschną. Łaska jej
 42 II,15 |          co zaszło, nie ustąpię, póki tej przeklętej twierdzy
 43 II,16 |           błagajmy dniem i nocą, póki naszym wytrwaniem, naszą
 44 II,16 |    uczynić. Odpowiedziano mu, że póki ojców nie uwolni, żadne
 45 II,17 |    rozsadzić. A może to uczynić, póki takie mgły panują. Najlepiej,
 46 II,18 |     szkłowskiej klęsce na sobie, póki się inni nie opatrzyli i
 47 II,20 |         na Szwedów obrócimy, ale póki go nie ma, jak nam poczynać?
 48 II,20 |        świadectwo, że to prawda, póki klasztor oblężony?~- Stanie
 49 II,20 |     gotowości swej złożyć dowód, póki zapał tlał w sercach a łzy
 50 II,21 |       zginęła ta Rzeczpospolita, póki takich kawalerów i obywateli
 51 II,22 |      przychodziło mu na myśl, że póki książę żyw, zemsta nie uciecze,
 52 II,22 |        Im prędzej, tym lepiej!~- Póki się rzecz nie rozgłosi i
 53 II,23 |      porachunku jeszcze wezwę, i póki się to nie stanie, mówić
 54 II,23 |         i książęcy chleb jadłem, póki mi nie obrzydł po zdradzie.~-
 55 II,23 |          miłościwy panie, o nic, póki cię teraźniejsza służba
 56 II,23 |     blaski szły od nich okrutne, póki nie zagasły w mrokach cały
 57 II,23 |          Mości królu, ratuj się, póki czas, bo i wąwóz wkrótce
 58 II,24 |      Miłościwy panie, ratuj się, póki czas! Ja ich tu jeszcze
 59 II,24 |         król. - Nie odjadę stąd, póki mu w twarz nie spojrzę i
 60 II,34 |        miłościwy królu, nie mogę póki jego nie dostanę, póki jej
 61 II,34 |      mogę póki jego nie dostanę, póki jej nie wydrę... Daj mi,
 62 II,34 |        uporasz. Przecie dobrych, póki można, sposobów używaj.
 63 II,34 |     Siedź w Taurogach tak długo, póki wszystkiego nie wymiarkujesz,
 64 II,34 |            pomyślał Kmicic - ale póki można, będę politykował."~
 65 II,35 |          Wierciła tak i we mnie, póki do serca nie dowierciła...
 66 II,37 |   dlatego bardzo w oczy nie leź, póki ja żołnierzów nie ostrzegę
 67 II,38 |   dlatego bardzo w oczy nie leź, póki ja żołnierzów nie ostrzegę
 68 II,39 |    rychle nań następować trzeba, póki terror nie przejdzie. Wojska
 69 II,39 |    najprędzej - rzekł Sapieha.~- Póki się książę nie opamięta.~-
 70 II,40 | Bogusławowi pilno było do bitwy, póki jego wojska ostatniego janowskiego
 71 III,5 |       nie wspominaj nawet o nim, póki go sam nie oddam.~- Jakże
 72 III,5 |         fantazja jeszcze jest, a póki fantazja nie zginie, póty
 73 III,6 |    natychmiast!... Kujmy żelazo, póki gorące.~Po czym zwrócił
 74 III,6 |          się pohamował i czekał, póki szereg się nie uładzi; tymczasem
 75 III,6 |          sam Carolus!~- Na Boga! Póki żyw, tak nie uciekał przed
 76 III,7 |     przez San, bądź przez Wisłę, póki oba wojska stały w pobliżu,
 77 III,8 |      wziąść i póty łbami stukać, póki bym się nie zmachał!~- Z
 78 III,9 |      stary, na szkapie, kołataj, póki się do śmierci nie dokołatasz...
 79 III,9 |         puszczał jedną za drugą, póki wszystkich nie odprawił.
 80 III,9 |      jazdę goniono ku Czerskowi, póki nie rozproszyła się zupełnie
 81 III,11|          nic więcej, jak czekać, póki z jednej strony pan Czarniecki,
 82 III,12|        które z saku wyprowadził, póki nie wypocznie, to na nic.
 83 III,12|  ostatniej chwili, twierdząc, że póki wyłom nie zrobiony, miasto
 84 III,12|          widzę, że nie stracona! Póki ten szaniec był w ich ręku,
 85 III,12|         Skoro na mury nie można, póki wyłomu nie ma - rzekł król -
 86 III,13|        które z saku wyprowadził, póki nie wypocznie, to na nic.
 87 III,13|  ostatniej chwili, twierdząc, że póki wyłom nie zrobiony, miasto
 88 III,13|          widzę, że nie stracona! Póki ten szaniec był w ich ręku,
 89 III,13|         Skoro na mury nie można, póki wyłomu nie ma - rzekł król -
 90 III,14|      prosić miałem, czekam jeno, póki Warszawy nie weźmiem.~-
 91 III,15|        Zamościa, niech posiedzą, póki się spokój nie uczyni. Już
 92 III,17|           panie starosto!... Ale póki żyję, włos ci z głowy nie
 93 III,21|       wypadło, że należy czekać, póki się losy Bogustawowe nie
 94 III,21|    Bogustawowe nie rozstrzygną i póki pan podskarbi albo pan Sapieha
 95 III,22|      tchórzostwem żądać dymisji, póki sam kończący się termin
 96 III,24|     liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego pewnego nie dowiem.~
 97 III,25|     liczył i spokoju nie zaznam, póki się czego pewnego nie dowiem.~
 98 III,26|    ruszał się z jakiejś okolicy, póki jej mieczem i ogniem na
 99 III,27|       patrzyło na owo widowisko, póki medyk nie omdlał. Księciu
100 III,29|         nie ustała w pracy póty, póki każdy ranny nie spoczął
101 III,29|            Już go nie znajdziem, póki znowu nie wypłynie! - rzekł