Tom, Rozdzial

  1  I,2  |        spokój! - mówił Kmicic - co moje, to i wasze!~Na to powstali
  2  I,6  |       posieczonych, uzbroiły ramię moje wtedy właśnie, gdym - świadczę
  3  I,10 |            raduję się tą myślą, bo moje krzywdy i moja niewinność
  4  I,10 |            szabla waszej miłości i moje rady włożą tę nową, najpiękniejszą
  5  I,12 |      czasem myślę, że takie to już moje nieszczęście i że chyba
  6  I,12 |         pojechała Bóg wie gdzie... Moje to byłoby schronisko; niechbym
  7  I,12 |           skonfundował usłyszawszy moje nazwisko - rzekł Zagłoba -
  8  I,12 |       własnym i pamiętajcie, że co moje, to i wasze!... Panie Harasimowicz,
  9  I,12 |         Uważaliście, jak wszystkie moje przewagi na pamięć umie?...
 10  I,12 |        przyciężką i dałby Bóg, aby moje imię tak było znane waćpanom,
 11  I,13 |        książęca mość! nie mogą się moje zasługi równać z zasługami
 12  I,13 |             Toć wszystkie postępki moje im znane, a uwierzyli...
 13  I,13 |       słowa jego wywarły skutek.~- Moje ty złoto szczere! Dziękujęć
 14  I,15 |           zdrajcy odstąpił, już by moje nazwisko na hańbę moim dzieciom
 15  I,17 |          kości i bary zupełnie jak moje, a ja właśnie po babce urodę
 16  I,18 |           ale i hańba wiekuista na moje imię spadnie. Odtąd kto
 17  I,19 |           innej roboty, jeno listy moje oddać i respons mi przywieźć,
 18  I,20 |          woli, wszystko jedno! Tam moje intencje na jaw wyjdą, tam
 19  I,22 |            Wilno iść, teraz włości moje na Podlasiu pustoszą. Łatwiejże
 20  I,23 |         Tylży, gdzie są już rzeczy moje. Co będzie mógł zastawić
 21  I,23 |        mówię, bo chociaż oddasz mu moje listy, trzeba, żebyś umiał
 22  I,23 |        Trzeba temu zapobiec. Listy moje królowi oddasz; gdyby się
 23  I,23 |        wszelako spodziewam się, że moje listy wagę przechylą, gdyż
 24  I,23 |         książęca mość nie zważa na moje słowa. Bóg mi wróci rozum,
 25  I,25 |            którego zapachu nozdrza moje znieść nie mogą... Ale!...
 26  I,25 |             że odpowiesz prawdę na moje pytanie.~- Mości książę -
 27  I,25 |       wojsku moim bunt podniósłszy moje starostwa tłoczą..."~- Oj,
 28  I,25 |         znów książę.~"...starostwa moje tłoczą i na Zabłudów się
 29  I,26 |         każę końmi rozerwać, gdy w moje wpadniesz!~- Co ma Bóg dać,
 30  I,26 |          się wasza książęca mość o moje zdrowie z góry tak troszczysz,
 31 II,1  |           ich nie żywisz.~- To nie moje konie.~- Czy twoje, czy
 32 II,1  |        siebie rękoma.~- A gdzie to moje listy? - spytał.~- Jakie
 33 II,1  |          jęczącym głosem:~- Aj!... moje listy, moje listy!...~Tymczasem
 34 II,1  |       głosem:~- Aj!... moje listy, moje listy!...~Tymczasem żołnierze
 35 II,2  |               Kiemlicz! a gdzie to moje konie?~- O Jezu! słodki
 36 II,2  |           będę, do czego mój żal i moje zgryzoty siły mi dodadzą.
 37 II,2  |       zajść drogę, tedy obaczywszy moje nazwisko, zaraz będą podejrzewali,
 38 II,4  |         mnie pierwsza reguła, żeby moje nie przepadło, bo co Pan
 39 II,4  |          co ja mam cierpieć, za co moje ma przepadać? Com ja zawinił?
 40 II,5  |            ludzi rycerskich, a gdy moje nazwisko pierwszy raz usłyszał,
 41 II,6  |        piechota i wiwenda... Takie moje rządy na początek!~- Vivat! -
 42 II,7  |             na Boga, prawda! On ma moje listy, a tam są rzeczy,
 43 II,7  |           bądź bym mówił. Obaczysz moje sposoby i własne młode lata
 44 II,8  |          żywo:~- Próżno bym się na moje prawa szlacheckie powoływał.
 45 II,9  |     zgubisz siebie, mnie i dziatki moje!~Nieraz jednak miał pan
 46 II,12 |         sobie w duszy: "Za grzechy moje, za grzechy moje..." - odrzekł
 47 II,12 |           grzechy moje, za grzechy moje..." - odrzekł z mieniącą
 48 II,17 |      chodźmy gdzie do izby, to wam moje zamysły wyłuszczę.~- Dobrze -
 49 II,17 |            mi nie będzie, bo takie moje szczęście! Ej, ojcze kochany,
 50 II,17 |      święty prowadzi i odprowadzi, moje dziecko, mój synaczku kochany!...~-
 51 II,18 |            korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył na stronę,
 52 II,18 |              rzekł.~- Za wszystkie moje zasługi o tę jedną proszę
 53 II,19 |       panom, że wszystkie nadzieje moje na nim polegały. Wyłom już
 54 II,19 |             rzekł.~- Nie wszystkie moje rady spełniono - odpowiedział
 55 II,19 |      rządzisz, Ty patrzysz w serce moje i wiesz, że nie kłamię temu
 56 II,22 |           Tyzenhauzie i odrzekł:~- Moje zdanie jest, że im mniejsza
 57 II,23 |             Bóg patrzy na intencje moje - mówił dalej - i na sądzie
 58 II,25 |       spokój przywrócić, nim kości moje w twej ziemi spoczną!~Wjechali
 59 II,25 |  odpowiedział Lubomirski - fortunę moję, życie, krew, wszystko składam
 60 II,26 |         wołowej nie zliczyć. Takie moje szczęście! ~- Na szczęście
 61 II,26 |      szarpał, od której wojny imię moje w całej Rzeczypospolitej
 62 II,26 |    Bogusława. Bodaj go Bóg wydał w moje ręce, do czego wszystkich
 63 II,26 |            jeden widzisz mój żal i moje łzy!... Jam banit, jam zdrajca,
 64 II,30 |           obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo
 65 II,31 |           obieram. Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo
 66 II,32 |     hultaja oczyści niż największe moje przysięgi!~- I głos ten
 67 II,34 |             chyba że przedtem oczy moje zamkną się na zawsze na
 68 II,35 |             rzekł Kmicic - już tam moje afekta kto inny dzierżawi,
 69 II,37 |         wyznać winienem. Prawdziwe moje nazwisko jest: Kmicic! Wojewoda
 70 II,38 |         wyznać winienem. Prawdziwe moje nazwisko jest: Kmicic! Wojewoda
 71 II,39 |          są gotowi. Za czym służby moje pokornie J. W. Panu i Hetmanowi
 72 II,40 |    dostojność poddał; przynajmniej moje instrukcje...~Sapieha przerwał.~-
 73 II,40 |            obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie
 74 II,40 |           którymi wasza dostojność moje chrześcijańskie wojsko wojujesz,
 75 II,41 |          go żądał... Aleś na życie moje nastawał... Tam Sakowicz
 76 II,42 |        rzekł - a żem stary, przyjm moje błogosławieństwo...~
 77 III,2 |           cynizmem:~- Daję, bo nie moje.~Sapieha pokręcił głową.~-
 78 III,3 |        mnie zrozumie, ten intencje moje dla tej krainy ocenić potrafi,
 79 III,5 |          będziesz o nim gadał, gdy moje zamysły chybią; parol, że
 80 III,5 | zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi w pamięci ludzkiej
 81 III,9 |               Nie ja bluźnię; jeno moje kiszki, na których głód
 82 III,10|          jako człek polityczny, na moje ręce i do mojej dyskrecji
 83 III,11|       więcej takich, którzy już na moje służby ojczyźnie niepamiętni,
 84 III,14|           szlachcicem jestem. Całe moje nazwisko jest: Hassling-
 85 III,15|             dziatki bez ojca... (o moje dziatki, co się z wami teraz
 86 III,15|          żon i dziatek naszych! (o moje dziatki, gdzie wy teraz!)
 87 III,16|          Pani, jeżeli cię obraziły moje słowa, pozwól mi klęknąć
 88 III,17|    multiplicamini... Pierwszy daję moje błogosławieństwo.~- Rozumiem
 89 III,18|            ci pilno będzie opuścić moje progi. Rad bym, żebyś mój
 90 III,18|           serca, dziękuję! Pójdź w moje objęcia, stryjcu, bo tobie
 91 III,18|          będę protestował! Pójdź w moje objęcia, a potem do mojej
 92 III,19|           tak zgodnie, jakby sobie moje afekta dla WPana i jego
 93 III,19|         najlepiej, iżeście mnie za moje szczere intencje niewdzięcznością
 94 III,21|          wreszcie zakrzyknął:~- A, moje śliczności! Patoka płynie
 95 III,23|           po wtóre, jak mniemam, o moje majętności. Pogniewać mu
 96 III,26|         ataku nie zobaczą już oczy moje - ciągnął dalej mały rycerz. -
 97 III,28|           jak w lasach. Billewicze moje do cna spalone; na dwory
 98 III,29|           tak za moją płochość, za moje grzechy! - mówiła do siebie.~
 99 III,30|            ten mój żal okrutny, te moje tęskności, to moje ciężkie
100 III,30|     okrutny, te moje tęskności, to moje ciężkie zmartwienie. Niechże