Tom, Rozdzial

  1  I,1  |         wieżach siedzieli... swoją drogą godni kawalerowie! Nawet
  2  I,1  |          drugiej, w środku szeroka droga, a on sobie jedzie... pan
  3  I,3  |      Wołmontowicz; przejechał jeno drogą, ale widział siła sikorek,
  4  I,5  |          wyrzekasz, to idźże swoją drogą! Bóg zostanie nad sierotą! ~-
  5  I,5  |         Wołmontowicze, ale krótszą drogą, bo mróz popętał bagna i
  6  I,5  |        sercu rycerza wrzała burza. Droga do Lubicza wydała mu się
  7  I,7  |         Syruć. Wszyscy puścili się drogą między chatami zaścianku,
  8  I,7  |         Wszak to do dworu ta jedna droga prowadzi?~- Ta jedna, bo
  9  I,8  | rozmyślając szedł pan Wołodyjowski drogą po słońcu, czasem stawał
 10  I,8  |           drugie słońce posuwa się drogą.~- Ciekaw jestem, czy będę
 11  I,9  |            poprawy każdemu otwarta droga. Waść grzeszyłeś swawolą,
 12  I,9  |      ludziom, to je nagródź... Ot, droga dla waszmości lepsza i pewniejsza
 13  I,10 |          zalana promieniami słońca droga, którą przechodziły szwedzkie
 14  I,11 |         gościniec przezywany Suchą Drogą, którą królowie jeździli
 15  I,14 |         szlaków szeroką księżycową drogą. Idą pułki pancerne, husarskie
 16  I,17 |         oponowała, więc kazał inną drogą jechać. Zaraz za Kiejdanami
 17  I,17 |           ominąć, a z Upity prosta droga, jakoby kto sierpem cisnął.
 18  I,17 |             Jako żywo, że bliżej i droga lepsza, bo gościniec! -
 19  I,17 |         otworzyć przejście.~Wielka droga idąca z Kowna na Szawle
 20  I,17 |      wracać; natomiast upewnił, iż droga wszędy bezpieczna, bo małe
 21  I,18 |        widocznie rabunkiem chałup.~Droga do wsi schodziła nieco z
 22  I,18 |      Chłopstwo rzuciło się hurmem, drogą ode wsi, na wirydarz, chwytać
 23  I,18 |            poruszającą się z wolna drogą; jednocześnie doszedł go
 24  I,20 |         wiesz, że na Podlasie tędy droga... Ale mniejsza z tym. Gdyś
 25  I,20 |          końskich po bruku, którym droga przed gankiem była wymoszczona.~-
 26  I,21 |            więc wybrał się krótszą drogą, lasami, omijając Plemborg
 27  I,23 |            Podlasie. Periculosa to droga, bo tam są konfederaci,
 28  I,24 |    wytrwałem. Ot, co! Nie masz jak droga na nieszczęśliwe afekta!~-
 29  I,24 |     wszystko... idź waćpanna swoją drogą, ja pójdę swoją!" Po co,
 30  I,25 |         słuszność, że nie masz jak droga na duszne troski i niepokoje.
 31  I,25 |       postać stawała mu się prawie drogą. Dotychczas uginał się przed
 32  I,25 |           Widocznie szedł tąż samą drogą, którą kilka dni temu przeciągnął
 33  I,25 |            Deum laudamus!, a swoją drogą to niesłychana i niebywała
 34  I,25 |           o półtora stai dalej nad drogą.~- Stój! - rzekł nagle Kmicic.~
 35  I,25 |     Jakżebym to nie miał się przed drogą pokłonić! - rzekł Kmicic.~-
 36  I,25 |           drugą stronę, ku lasowi. Droga tam równa i szeroka, a ku
 37  I,26 |            Zdawał się być zmęczony drogą czy też położeniem, w jakim
 38  I,26 |        wozów. Między samą kuźnią a drogą rozciągał się niewielki
 39 II,1  |         sosnowych. Konie, zmęczone drogą, poczęły rżeć - liczne rżenia
 40 II,1  |            się w niej przemocą lub drogą układów.~Było to konieczne
 41 II,1  |         służbę. Wszakże otwarta mu droga do konfederatów i jeśli
 42 II,3  |         składa, bo właśnie tamtędy droga nam wypadnie. Z Ełku pojedziem
 43 II,4  |           iść mniej więcej tą samą drogą, którą jechał teraz Kmicic,
 44 II,7  |            Kiszków i nasz.~- Swoją drogą to diabeł jest... i niebezpieczny
 45 II,11 |           jeszcze była jakakolwiek droga, jakakolwiek sposobność?
 46 II,11 |          serca uczciwą i ciernistą drogą iść każe. Karol Gustaw przyjmował
 47 II,11 |             Tak już był zmęczony i drogą, i zmartwieniami, i wszystkim,
 48 II,11 |      wybiło się już dobrze w górę, droga zaroiła się wozami i pieszym
 49 II,13 |    wspaniała otwierała się do tego droga! Bić Szwedów nie tylko w
 50 II,13 |    królewska daje prawo.~Ale swoją drogą mieli posłowie prosić pokornie
 51 II,14 |            Wielunia do Częstochowy droga krótka. W dniu 18 listopada
 52 II,14 |           potrwa nad parę dni i że drogą układów twierdzę zajmie.~
 53 II,17 |     chceszli wyspowiadać się przed drogą?~- Jakżeby inaczej! Bez
 54 II,18 |          wiedział nawet, jak długo droga trwała.~Zatrzymali się na
 55 II,18 |         wierzejami - mówił. - Stąd droga wolna. Straże są; może by
 56 II,19 |   Brzuchańskiego; odesłał za jedną drogą i ową część srebra znalezionego
 57 II,20 |         Damian wtórowali mu basem. Droga była uciążliwa, bo mróz
 58 II,20 |       prawemu panu powrócić. Swoją drogą słał gońców i pan marszałek
 59 II,22 |       najlepsza sposobność, jedyna droga zadać mu kłam i całą bezecność
 60 II,23 |            niebezpiecznej wyprawy. Droga jednak w granicach cesarstwa
 61 II,23 |          się ubierać fiolety, lecz droga, na której leżał król, mieniła
 62 II,23 |             Miłościwy panie, wolna droga!~- Nie masz już w Żywcu
 63 II,23 |         polsku:~- Miłościwy panie! Droga wolna, a i nocleg w Żywcu
 64 II,23 |            Mości królu ! - rzekł - droga wolna i nocleg zamówiony.~-
 65 II,24 |           króla bawiła ta "orłowa" droga przez przepaści i przez
 66 II,24 |          Biały Dunajec. Początkowa droga szła okolicą dosyć otwartą
 67 II,25 |      podobnych rozmowach schodziła droga. Tymczasem niebo wypogodziło
 68 II,35 |          Wielce też przykrzyła się droga owemu czambulikowi, który
 69 II,36 |      zamierzają. Wobec tego dalsza droga i peregrynacja stają się
 70 II,37 |           kwatery, bo był strudzon drogą.~Tymczasem rozbiegła się
 71 II,38 |           kwatery, bo był strudzon drogą.~Tymczasem rozbiegła się
 72 II,42 |           wiktorię, chociaż, swoją drogą, to jedno ci powiem: on
 73 II,42 |             Jakoż pojechali razem. Droga była długa, bo należało
 74 III,3 |          przekonywał, że to jedyna droga zbawienia, lecz szwedzki
 75 III,4 |            bądź że polskie jakowąś drogą pomęczone, dość, że przestrzeń
 76 III,4 |       ludzie? - odrzekł Kanneberg.~Droga szła nieco w górę i stawała
 77 III,4 |            gęstym szwedzkim trupem droga do Wielkich Oczu, lecz nie
 78 III,4 |    wynurzyła się w tej chwili inną drogą z przyległych lasów. Spostrzegłszy,
 79 III,5 |           koń i pojechali odwrotną drogą ku Radymnu, były bowiem
 80 III,5 |        potrzebuję! Hajda teraz, bo droga przed nami okrutna!~Popędzili
 81 III,6 |          te wpadły w ręce polskie. Droga stawała się dla Szwedów
 82 III,6 |            wykręcił w łozy i wiódł drogą, trochę grząską, ku olszynom,
 83 III,6 |       posuwać bardzo z wolna, bo i droga była trudna, a ciężkie konie
 84 III,7 |      wracać do Jarosławia tąż samą drogą, którą przyszli, ale to
 85 III,9 |     chaszczów i spojrzał na drogę. Droga błyszczała w księżycu jak
 86 III,15|             nie zatrzymujem, wolna droga!~Wittenberg umilkł. ~Tymczasem
 87 III,16|       Ketling - lecz gdy ujrzy, że droga, którą obrał, do niczego
 88 III,17|            bez tego był już znużon drogą i późną godziną.~Nazajutrz
 89 III,24|    spieszył się, a tamtędy była mu droga najbliższa. Wcześnie też
 90 III,25|    spieszył się, a tamtędy była mu droga najbliższa. Wcześnie też
 91 III,26|           w Taurogach, a tymczasem droga była jeszcze tak daleka
 92 III,27|          podskarbi wielce mu przed drogą zalecał, by się o języka
 93 III,28|          Puszczy Białowieskiej, bo droga do niej była bardzo daleka,
 94 III,29|       miejscu tylko była wydeptana droga do płaskiego brzegu, przez
 95 III,29|      trzeba cofać się jedyną wolną drogą.~Już więc dopadł do resztek
 96 III,31|             W tamtą stronę jechali drogą kościelną, ale wracać wypadało
 97 III,31|        zrazu dojrzeć nie mogli, bo droga w tym miejscu szła falisto,
 98 III,32|       jakoby taka jeno, a nie inna droga salutis Reipublicae zostawała,
 99 III,32|           i jak okiem sięgnąć cała droga była jeszcze nimi zapchana.
100 III,32|          tłumu utworzyła się pusta droga, po której wiedli Kmicica