Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           waćpanu dziękowała, całe życie... całe życie, panie Andrzeju...~
 2  I,1  |     dziękowała, całe życie... całe życie, panie Andrzeju...~Głos
 3  I,5  |          dbając na prawa, na łzy i życie ludzkie.~Kompanionowie prócz
 4  I,5  |            tysiąc razy ratowali mi życie, ja im takoż; a że teraz
 5  I,6  |    Andrzeja, a przynajmniej, że mu życie zabezpiecza. Może też i
 6  I,6  |            też i chciała Oleńka to życie niefortunne przed nagłą
 7  I,6  |       świata nakazuje. Ocaliłaś mi życie, ocalże i duszę moją, daj
 8  I,6  |            nawet obywateli, którzy życie i mienie w ofierze nieść
 9  I,7  |       ramiona szlachty, jakby całe życie w najlepszej z nią żyli
10  I,7  |     ocaliłem jej cnotę, a pewnie i życie, bo choćby prochy nie wysadziły
11  I,8  |            krwi żałuje, jeno że mi życie w uczciwej służbie zbiegło,
12  I,9  |           ona ocaliła mi wprawdzie życie, gdy mnie szlachta ścigała,
13  I,9  |     wypłacić, boś mnie na śmierć i życie zobowiązał.~- To i dobrze,
14  I,10 |       cnotliwy, ratunku dla matki! życie dajmy, krew wylejmy! Nie
15  I,11 |       którzy częstokroć przez całe życie nie wychylali się z puszczy.
16  I,12 |        ojczyzny, a że gotów za nią życie oddać, niech mu Bóg błogosławi.~
17  I,12 |             a są tacy, którzy całe życie siedzą.~- Dziwno mi to,
18  I,12 |           to los! My niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to
19  I,13 |        mość, ja chyba oszaleję!... Życie, krew moja do waszej książęcej
20  I,15 |       ufność.~- Niech diabli porwą życie! Wszystko mi jedno! - odpowiedział
21  I,15 |       spotkał... Boże! przedłuż mi życie na pohybel tego zdrajcy,
22  I,16 |   Żołnierze mówią, że Wołodyjowski życie waszej książęcej mości pod
23  I,17 |     przecie, nie wymawiając, ja mu życie tak jeszcze niedawno na
24  I,19 |           takiego gniewu, że się o życie jego obawiano, albowiem
25  I,19 |           pisał hetman - o których życie tak natarczywie na nas nastawałeś,
26  I,19 |            że obecni drżeli o jego życie. Ale gniew astmę nawet przemógł.
27  I,20 |          pan miecznik - waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie
28  I,21 |           wasza książęca mość.~- A życie słodkie?... Bóg mnie do
29  I,22 |          jej, ale zarazem i sobie.~Życie tak mu się powikłało, że
30  I,24 |       odjazdu biła, czuł, że tamto życie będzie obce, a wszystko,
31  I,24 |        będzie zacząć zupełnie nowe życie, a Bóg jeden raczy wiedzieć,
32  I,25 |        niechże przez całe cnotliwe życie aż do cnotliwej śmierci
33  I,26 |             kawalerze! Na śmierć i życie między nami!... Spotkamy
34 II,1  |            między nami na śmierć i życie!~Ściemniło się wreszcie
35 II,1  |           głębinach leśnych wrzało życie. Była to pora bekowiska,
36 II,1  |        pułkowników, może darują mu życie, ale czy za towarzysza przyjmą,
37 II,4  |    Skrzetuscy i Zagłoba winni byli życie Kmicicowi, nie wiedział
38 II,6  |             Boże miły, toż on całe życie nic innego nie robił.~-
39 II,11 |           Wstąpiło weń jakoby nowe życie i poczęło krążyć po żyłach
40 II,13 |       obrony, do walki na śmierć i życie. Jedyny to był kąt taki
41 II,14 |            do ostatka, na śmierć i życie chcą się opierać.~- Ale
42 II,16 |            Oblężeni, ze względu na życie ojców, słuchać musieli cierpliwie.
43 II,16 |            a w końcu rzekł:~- Lecz życie niżej ceniąc aniżeli dobro
44 II,16 |            uratował prawdopodobnie życie ojcom, bo wskutek nich Miller
45 II,17 |      pięciu artylerzystów straciło życie, koła od armaty zostały
46 II,18 |           czy żebym temu Kmicicowi życie darował? To nie może być!~-
47 II,18 |            przypłacić. Ale właśnie życie jego składało się z szeregu
48 II,19 |           wysadzić!...~- Dał swoje życie za nasze! - odrzekł ksiądz
49 II,20 |          prowincje, ale o śmierć i życie. Okrucieństwo wzmagało nienawiść,
50 II,21 |           którego gotów był krew i życie poświęcić, wszystko to można
51 II,21 |           za niego poświęcić krew, życie, znieść torturę i wszystko
52 II,21 |        ponieść w ofierze zdrowie i życie nasze, i nie na co innego,
53 II,21 |     majestatu... już krew przelać, życie oddać, fortuny poświęcić
54 II,24 |        śmierci, więc pragnął tylko życie sprzedać drogo. "Jeszcze
55 II,25 |         Lubomirski - fortunę moję, życie, krew, wszystko składam
56 II,26 |            sługa, który mi wczoraj życie ocalił - rzekł król. - Pomóżcie,
57 II,27 |      wypowiadano wojnę na śmierć i życie skandynawskim najezdnikom.
58 II,27 |          nowe, wspaniałe rozpocząć życie.~"Otwieramy przy tym (brzmiał
59 II,29 |           cierpień.~A jednak, lubo życie jego niemal na godziny się
60 II,29 | Rozpoczynała się wojna na śmierć i życie przeciw Szwedom i zdrajcom -
61 II,32 |          własną piersią zastawił i życie mi ocalił, gdym w wąwozach,
62 II,33 |       wywrzeć.~- I nam ten kawaler życie ocalił, i konfederackie
63 II,36 |        błagała ze łzami w oczach o życie.~- Daruj, rycerzu!... Com
64 II,40 |        który już raz do zamachu na życie książęce należał. Tortury
65 II,40 |         ręku mnie nosił. Siła razy życie mi ratował... Bóg by mnie
66 II,41 |        Sapieha go żądał... Aleś na życie moje nastawał... Tam Sakowicz
67 II,41 | niebezpieczeństwo grozi, bo mi się życie mniej kuczy. Owóż i twoją
68 II,41 |            Nie pożałujecie!~- Całe życie będę waszej miłości wdzięczny!~-
69 III,1 |         wojna straszna na śmierć i życie, której końca przed sobą
70 III,5 |        zdarzyło, miałby przez całe życie co opowiadać, jeszcze by
71 III,5 |        naszemu Kazimierzowi długie życie - królem gotowiśmy obrać!...
72 III,5 |     naszemu królowi jak najdłuższe życie, ale na wypadek elekcji
73 III,7 |            odtąd druhy na śmierć i życie! Któren go pierwszy znajdzie,
74 III,8 |  żołnierzowi, który w jeździe całe życie służył, mówić mi tego nie
75 III,8 |      przeprowadzano konie, słowem, życie obozowe wrzało i roiło się
76 III,12|        żołnierz chętniej poświęcał życie niż zdobycz. Ubogi lud,
77 III,13|        żołnierz chętniej poświęcał życie niż zdobycz. Ubogi lud,
78 III,14|            wyniszczony, zdawał się życie i siły czerpać w cennym
79 III,14|         życzę! Ach, co to za miód! Życie, życie we mnie wstępuje...~
80 III,14|         Ach, co to za miód! Życie, życie we mnie wstępuje...~Tak
81 III,16|            ojcem, bo nie wiem, czy życie dla niego u zawziętości
82 III,16|    zakochała się w nim na śmierć i życie, wbrew testamentowi starego
83 III,16|       książę hetman wielki stracił życie w zwaliskach zamku.~Zawrzało
84 III,16|   sprowadził, bo po prostu mówiąc, życie mi zawdzięczacie.~Oleńka
85 III,18|            ja sam nie chcę.~- Całe życie będziem za to wdzięczni,
86 III,18|           nie zmienię, bom na całe życie pokochał, a i to trzeba
87 III,20|      poświęcać cudzy los, a może i życie, lecz groźby, które nad
88 III,20|           śmierci, jako prawda, że życie dałbym ci bez wahania...
89 III,20|       ojciec mój również honor nad życie cenili, ale właśnie dlatego
90 III,23|       uciekać z Taurogów, bo można życie stracić lub w najlepszym
91 III,23|           jej grywał.~Płynęło tedy życie w Taurogach dla Anusi wesoło
92 III,27|           i całował. Prawda, że mu życie był winien, bo gdyby nie
93 III,27|           książę, bezpieczen już o życie, odzyskał, lubo ranny, całą
94 III,27|             odparł Kmicic - bom mu życie darował, ale ranny i pojman.
95 III,27|   przebaczyć Kmicicowi, że księciu życie darował, i z żalu unikał
96 III,27|   nieszczęsny, czynić? Kupiłem jej życie za jego życie... Com miał
97 III,27|          Kupiłem jej życie za jego życie... Com miał czynić?... na
98 III,31|       głęboko zapadłe i zamknięte, życie nie zdradzało się w nim
99 III,31|          Bóg widocznie zostawił mu życie właśnie dlatego, żeby mógł