Tom, Rozdzial

1501 II,36 |            przyszło stado z Perespy i pan starosta obdarzył młodego
1502 II,36 |              na nim zajedzie, niż się pan starosta spodziewa. Myślał
1503 II,36 |     oficerowie milczeli głucho, jeden pan starosta był wesół i kazał
1504 II,36 |          żegnało odjeżdżających, gdyż pan starosta powyprawiał oficerów
1505 II,36 |     spienionym koniu Kozak wołając:~- Pan Babinicz! pan Babinicz!
1506 II,36 |              wołając:~- Pan Babinicz! pan Babinicz! Pyśmo od pana
1507 II,36 |             co tam? - spytała.~- Nic! pan starosta kałuski jeszcze
1508 II,36 |          drogę, a my z panną wracamy.~Pan Kmicic tego tylko chciał,
1509 II,36 |            Poznaj, na kogoś trafił... Pan starosta na dudka chciał
1510 II,36 |          odrzekł drżącym głosem - ale pan starosta potrafi się pomścić.
1511 II,36 |        kreował.~Spokojny ton, z jakim pan Kmicic to mówił, upewnił
1512 II,36 |             To waćpanna nie wiesz, że pan starosta pozornie jeno na
1513 II,36 |               rzekł jeszcze łagodniej pan Kmicic. - Pojedziesz bezpiecznie
1514 II,36 |              do pana Sapiehy, bo tego pan starosta nie wyliczył, z
1515 II,36 |              rajtarów, kazał ich więc pan Andrzej pognać nagich i
1516 II,36 |               do Krasnegostawu, uznał pan Kmicic, że lepiej na wieści
1517 II,36 |       Poznałem to od razu, iżeś J. W. Pan jeno na próbę chciał mnie
1518 II,36 |            nie pokazywał i choć J. W. Pan piszesz mi, iż namysł dopiero
1519 II,36 |                którą karę jeśli J. W. Pan za zbyt małą uznasz, wedle
1520 II,36 |           przywiózł.~Przeczytawszy go pan starosta na trzy dni w swojej
1521 II,36 |              dzień bardzo był jeszcze pan starosta milczący; żuł coś
1522 II,36 |               miesiąc później zwrócił pan starosta serce gdzie indziej,
1523 II,37 |               żołnierzom za przykład.~Pan Sapieha stał chwilowo w
1524 II,37 |               można wiedzieć? - pytał pan wojewoda.~- Bom jest banit
1525 II,37 |             ogólną aprobatę otrzyma."~Pan Sapieha, jak mówiono wówczas
1526 II,37 |            nefas nie dążyli. Więc też pan Sapieha gotów był teraz
1527 II,37 |               Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale
1528 II,37 |               powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty i
1529 II,37 |         jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę o Bogusławie
1530 II,37 |               z dział i muszkietów, a pan Sapieha ucztę wspaniałą
1531 II,37 |            zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej nie był, jako się
1532 II,37 |              uczcie obecny. Natomiast pan hetman wszczął przy stołach
1533 II,37 |         pierwszej chwili omyliłem. Tu pan Sapieha począł surowiej
1534 II,37 |              dyscyplinę trudniej!~Gdy pan Sapieha mówił w ten sposób,
1535 II,37 |             mówił w ten sposób, jeden pan Zagłoba ośmielał się, bywało,
1536 II,37 |              Nazajutrz rankiem wysłał pan Sapieha Anusię do Grodna,
1537 II,38 |               żołnierzom za przykład.~Pan Sapieha stał chwilowo w
1538 II,38 |               można wiedzieć? - pytał pan wojewoda.~- Bom jest banit
1539 II,38 |             ogólną aprobatę otrzyma."~Pan Sapieha, jak mówiono wówczas
1540 II,38 |            nefas nie dążyli. Więc też pan Sapieha gotów był teraz
1541 II,38 |               Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale
1542 II,38 |               powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty i
1543 II,38 |         jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę o Bogusławie
1544 II,38 |               z dział i muszkietów, a pan Sapieha ucztę wspaniałą
1545 II,38 |            zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej nie był, jako się
1546 II,38 |              uczcie obecny. Natomiast pan hetman wszczął przy stołach
1547 II,38 |         pierwszej chwili omyliłem. Tu pan Sapieha począł surowiej
1548 II,38 |              dyscyplinę trudniej!~Gdy pan Sapieha mówił w ten sposób,
1549 II,38 |             mówił w ten sposób, jeden pan Zagłoba ośmielał się, bywało,
1550 II,38 |              Nazajutrz rankiem wysłał pan Sapieha Anusię do Grodna,
1551 II,39 |           Michał Kazimierz Radziwiłł, pan potężny, z linii nieświeskiej,
1552 II,39 |            zdrady okryte.~Dlatego też pan Sapieha z radością ujrzał
1553 II,39 |              Bywał na tych naradach i pan Kmicic. Tak on znienawidził
1554 II,39 |               się oprzeć i zapalczywy pan Andrzej.~Ostatecznie jednak
1555 II,39 |           więcej chorągwi mógł śmiało pan hetman zostawić, bo nie
1556 II,39 |               w okolicy Białej. Młody pan Krzysztof, czyli tak zwany
1557 II,39 |       dobijają.~- Bogu chwała - rzekł pan Sapieha uderzywszy się rękoma
1558 II,39 |          jakiś konwój ułapion, któren pan Kotczyc prowadził.~- Pannę
1559 II,39 |               prowadził! - zakrzyknął pan Kmicic.~I nastało milczenie
1560 II,39 |         myśleli w duchu, że winien tu pan hetman przez swe kunktatorstwo,
1561 II,39 |              zorzy, nie mieszkając... Pan Babinicz skoczy naprzód
1562 II,39 |            koń wyskoczy ku Rokitnu.~A pan Sapieha również dłużej nie
1563 II,39 |           doświadczenia rycerstwo, że pan Sapieha rozmyśla, głową
1564 II,39 |          praktyk to jakiś zawołany!~A pan Oskierko, który jako się
1565 II,39 |           książęcym, idących naprzód. Pan Sapieha sapał gniewnie,
1566 II,39 |         przybyciem owego oddziału, że pan Sapieha wyszedł obaczyć,
1567 II,39 |               naszarpał!~Jakoż ujrzał pan hetman kilkudziesięciu dzikich
1568 II,39 |            biją!... - dodał półgłosem pan Oskierko.~Hetman czytał:~"
1569 II,39 |             rzekł biorąc się za głowę pan Sapieha. - A nie łżeli on?~-
1570 II,39 |        przyboczni Bogusławowi Szkoci. Pan Sapieha odjął ich Tatarom,
1571 II,40 |              Po odebraniu tej relacji pan Sapieha, zostawiwszy resztę
1572 II,40 |            gardziele - i odpoczywali.~Pan hetman, gdy ujrzał Kmicica,
1573 II,40 |              Nie wiedział jeszcze, że pan Sapieha w tego rodzaju praktykach
1574 II,40 |          Sokółki od imienia Bogusława pan Sakowicz, podkomorzy i starosta
1575 II,40 |               moc zawarcia pokoju.~Ów pan Sakowicz, człek możny, który
1576 II,40 |            ofiarowania.~Na szczęście, pan Sakowicz nie byle czym się
1577 II,40 |        bladymi oczyma w pana Sapiehę.~Pan Sapieha, widząc ową butę,
1578 II,40 |               miarę pana Sakowicza.~- Pan mój, książę na Birżach i
1579 II,40 |          krzesłem hetmańskim rozmowy.~Pan Sakowicz wstał, podszedł
1580 II,40 |         nasyła...~Z kolei zdumiał się pan Sapieha.~- Ja zbójców na
1581 II,40 |             lecz w tej ciszy usłyszał pan Sapieha, jak Kmicic, stojący
1582 II,40 |             kondycje podaje?~- Książę pan mój zniósł Horotkiewicza,
1583 II,40 |               straż, której tu obecny pan Babinicz przewodził, przez
1584 II,40 |              Oskierki.~Usłyszawszy to pan Oskierko wyprowadził zaraz
1585 II,40 |          dwóch Kiemliczów i pojechał. Pan Sakowicz został jako zakładnik
1586 II,41 |               Była blisko północ, gdy pan Andrzej opowiedział się
1587 II,41 |             ciemnej nocy i dlatego że pan Andrzej, przez zbytek ostrożności
1588 II,41 |                  Tak jest.~- A co tam pan Sakowicz porabia?~- Pan
1589 II,41 |               pan Sakowicz porabia?~- Pan Oskierko go podejmuje.~-
1590 II,41 |        Sakowicza macie? Zbyt ostrożny pan Sapieha, i niech patrzy,
1591 II,41 |               Kmicic.~- Ale widzę, że pan poseł niezbyt mowny.~- Pismo
1592 II,41 |        takiego, czego nie będzie mógł pan Andrzej przetrzymać ani
1593 II,41 |        starczy...~I cierpiał okrutnie pan Andrzej; w piersiach nie
1594 II,41 |           trupa albo woskowej figury.~Pan Andrzej stał przed nim w
1595 II,41 |       wszystkim - odpowiedział ponuro pan Andrzej ukazując palcem
1596 II,41 |              Rozumiem teraz, dlaczego pan Sapieha go żądał... Aleś
1597 II,41 |               zatrzymany; wszelako... pan wojewoda nie ma prawa do
1598 II,41 |          zmienił przedmiot rozmowy.~- Pan Sapieha na takowy układ
1599 II,41 |         panowie! - rzekł książę - oto pan Kmicic, chorąży orszański
1600 II,41 |         pustym polu, na którym ujrzał pan Andrzej oddział lekkiej
1601 II,41 |                Przy ich blasku ujrzał pan Andrzej pal świeżo zaostrzony,
1602 II,41 |          migocących płomykach dojrzał pan Andrzej samego Sorokę; stary
1603 II,41 |                 Żołnierze! - krzyknął pan Andrzej. - Książę Bogusław
1604 II,42 |           kulbakach. Kazał więc tylko pan Andrzej konia świeżego siodłać
1605 II,42 |           relację ze swych czynności. Pan Andrzej kontent z nich był:
1606 II,42 |            było i marzyć, bo naprzód, pan Sapieha sam nie miał jej
1607 II,42 |       potężniejsza, widoczne było, że pan Sapieha nastąpił na całej
1608 II,42 |              Przy onym blasku dojrzał pan Andrzej piechurów strzelających
1609 II,42 |       słabszej liczbie, poznawszy, iż pan Babinicz już w szańcach,
1610 II,42 |            słupy skier ognistych.~Tak pan Kmicic dawał znać hetmanowi,
1611 II,42 |            łożem. O południu otworzył pan Andrzej oczy.~- Gdzie Bogusław? -
1612 III,1 |            dobywano, tym go potężniej pan Wejher bronił, ruszył Karol
1613 III,1 |               dawny Carolus Gustavus, pan dobry, ludzki i wesoły,
1614 III,1 |     zamieszanie. Więc naprzód skoczył pan Wołodyjowski ze swoją laudańską
1615 III,1 |              duńskiego Waldemara; zaś pan Kawecki Samuel i młodszy
1616 III,1 |        szczupak pochłania klenia, zaś pan Malawski zwarł się z księciem
1617 III,1 |               obaj panowie Kaweccy, i pan Malawski, i Rudawski, i
1618 III,1 |               Rudawski, i Rogowski, i pan Tymiński, i Choiński, i
1619 III,1 |              Porwaniecki, jeden tylko pan Wołodyjowski, chociaż się
1620 III,1 |        Wieprzowi umykać poczęły. Więc pan Czarniecki kazał trąbić
1621 III,2 |             otrzymawszy wiadomość, iż pan Sapieha po odparciu Bogusławowego
1622 III,2 |      Pieniędzmi go nie skusić - mówił pan Jan - bo człek okrutnie
1623 III,2 |             najwięcej da się wskórać. Pan to jest niezbyt bystrego
1624 III,2 |        Sapieha.~Miał jednak słuszność pan Jan przewidując, że Czarniecki
1625 III,2 |          chwytania języków. Wprawdzie pan Zamoyski miał. swojej dosyć
1626 III,2 |        zmienić. W Zamościu przyjął je pan Sobiepan gościnnie, a gdy
1627 III,2 |               Tak i będzie! - zawołał pan Wołodyjowski. - Jako nasz
1628 III,2 |        wszyscy go się boją, ba! nawet pan Zagłoba często o krotochwilach
1629 III,2 |          dworze miał szukać - wtrącił pan Wołodyjowski.~- Nie pamiętam,
1630 III,2 |               podobnego nie było, ale pan Wołodyjowski chytrze na
1631 III,2 |              i wojny z nimi świadomi. Pan Zagłoba ducha dodawał i
1632 III,2 |             stole wszyscy słuchali, a pan Zagłoba prawił o dawniejszych
1633 III,2 |            sam zażywać? - rzekł na to pan Sobiepan.~- Ja nie potrzebowałem,
1634 III,2 |               się niektórzy, żeby ich pan starosta kałuski do serca
1635 III,2 |               które teraz oto pijemy.~Pan starosta zrozumiał, o co
1636 III,2 |    gospodarskie i pana Czarnieckiego. Pan Zagłoba wpadł w humor przedni,
1637 III,2 |      Waldemara, więc oczywiście wziął pan Zagłoba na się za tę śmierć
1638 III,2 |           obawiaj się waćpan! - rzekł pan Wołodyjowski.~I wiem dlaczego.
1639 III,2 |              odparł Zagłoba.~- A taki pan Czarniecki koncept Carolusowi
1640 III,2 |    powariujemy pod Zamościem - odparł pan starosta kałuski wydymając
1641 III,2 |            drzwi otwieram! Co? ha!~Tu pan starosta zaczął jeszcze
1642 III,2 |         niedbałością:~- Co mi tam! On pan w Szwecji, a Zamoyski Sobiepan
1643 III,2 |             sentymentów! - zakrzyknął pan Zagłoba.~- Zamoyski Zamoyskim! -
1644 III,3 |         ROZDZIAŁ 3~Tejże jeszcze nocy pan Wołodyjowski poszedł na
1645 III,3 |               Zamościem. Uradował się pan starosta kałuski tą wieścią,
1646 III,3 |           wołać :~- Jadą! jadą! jadą!~Pan starosta, a z nim pan Zagłoba
1647 III,3 |           jadą!~Pan starosta, a z nim pan Zagłoba i trzej przyboczni
1648 III,3 |        szańczyków.~- Ot i są! - rzekł pan starosta.~- Są psubraty! -
1649 III,3 |           wojewoda wileński! - odparł pan starosta.~Tymczasem tamci
1650 III,3 |           służbowy z oznajmieniem, iż pan Jan Sapieha pragnie w imieniu
1651 III,3 |               się z nim i rozmówić.~A pan starosta począł się zaraz
1652 III,3 |            wielce szpetnego dodać, bo pan Sapieha zawrócił tak z miejsca,
1653 III,3 |             ujrzawszy Sapiehę.~- Nic! Pan starosta nie chce gadać
1654 III,3 |             widocznie chciał, owszem, pan starosta, iżby wszystko
1655 III,3 |        bogactw nie mieli co Polacy, a pan starosta między polskimi
1656 III,3 |           ciągle tak nazywał, chociaż pan Sobiepan za pierwszym zaraz
1657 III,3 |         Najjaśniejszy król szwedzki i pan (tu długo wyliczał tytuły)
1658 III,3 |               zwyczaju - odpowiedział pan Zamoyski - aby komu gościnności
1659 III,3 |              pana starosty Zagłoba.~A pan starosta, wypowiedziawszy
1660 III,3 |       postanowił niezwyciężony król i pan mój choćby do dzikich stepów
1661 III,3 |              przewyższa, zaraz król i pan mój rzekł: "Ten mnie zrozumie,
1662 III,3 |               się szmer radosny, lecz pan starosta trzepnął się rękoma
1663 III,3 |               zdumiał się na chwilę i pan starosta. Już Forgell począł
1664 III,3 |           starosty stojący tuż za nim pan Zagłoba:~- Ofiaruj, wasza
1665 III,3 |      szwedzkiemu w zamian Niderlandy. Pan starosta nie namyślał się
1666 III,3 |          dostojności odpowiedź?~Na to pan starosta pokręcił wąsa.~-
1667 III,3 |               jedno morze ognia, lecz pan starosta ani o to dbał.~-
1668 III,3 |             były to strachy na Lachy. Pan starosta ani przez chwilę
1669 III,3 |              Po co oni prochy psują?!~Pan Wołodyjowski i inni oficerowie
1670 III,3 |        prosili się na wycieczkę, lecz pan starosta nie pozwolił; nie
1671 III,3 |           krwi chciwy! - odpowiedział pan Sobiepan. - Nam dobrze,
1672 III,3 |           Niderlandach wspomniawszy. ~Pan Zagłoba odpowiedział, że
1673 III,3 |           szlamuje i na bicze skręca.~Pan Zagłoba miał słuszność.
1674 III,3 |             nie było skąd ich dostać, pan starosta bowiem, jeszcze
1675 III,3 |               śmierć czekała.~Do tego pan Czarniecki nie poszedł na
1676 III,3 |             koniec przyszła wieść, że pan Paweł Sapieha z potężną
1677 III,3 |        Forgella do twierdzy.~- Król i pan mój - rzekł stanąwszy przed
1678 III,3 |           układów go skłonią.~A na to pan Zamoyski:~- Owszem! tak!...
1679 III,4 |            wszelako chwile, w których pan kasztelan kijowski mijał
1680 III,4 |         piersią o pierś uderzyć.~Więc pan Czarniecki uderzał raz i
1681 III,4 |        podziękował pierwszy za służbę pan Zbrożek, którego nie chęć
1682 III,4 |           poszedł. Po nim podziękował pan Kaliński, po piechocie szwedzkiej
1683 III,4 |            powtarzano jednego dnia.~- Pan Lubomirski wali z Podgórza
1684 III,4 |         kolanami konia i ruszył ławą.~Pan Czarniecki zaś podprowadził
1685 III,4 |          wieścią o klęsce nie wrócił. Pan Wołodyjowski gonił w przodku
1686 III,4 |              i oczyma żebrał litości; pan Wołodyjowski nawet nie zatrzymywał
1687 III,4 |         pogrążał się w mroku śmierci. Pan Wołodyjowski zaś, nie oglądając
1688 III,4 |              z ostrzami na goniących. Pan Wołodyjowski, widząc to,
1689 III,4 |     Skrzetuscy, Józwa Butrym Beznogi, pan Zagłoba i Roch Kowalski,
1690 III,4 |          pierś nieprzyjaciela uderzy.~Pan Wołodyjowski zwinął się
1691 III,4 |             jakby weń piorun uderzył. Pan Zagłoba zaś wydawszy okrzyk
1692 III,4 |        podłożyć dla armat belkowanie.~Pan Czarniecki zaś, czy wiedział
1693 III,4 |            głową i ogniem w źrenicach pan dzierżawca z Wąsoszy, Rzędzian.
1694 III,4 |               dym się rozproszył, już pan dzierżawca przed ścianą
1695 III,4 |          nadzieją, bo Kanneberg, jako pan wielki i królewski krewny,
1696 III,4 |               coraz bardziej konia, a pan Wołodyjowski (on to był
1697 III,4 |               lecz nim spadł z konia, pan Wołodyjowski puścił szablę
1698 III,4 |              drugiego brzegu Szwedzi, pan Zagłoba zaś przyskoczył
1699 III,5 |           usłyszawszy strzały poszedł pan Strzałkowski, jakoby kto
1700 III,5 |              silnie w opłotkach, lecz pan Strzałkowski rozerwał ich,
1701 III,5 |             między Wisłę i San, rzekł pan kasztelan do pułkownika
1702 III,5 |        tańcować, pókim prosił."~Na to pan Czarniecki:~- Będą oni tańcowali,
1703 III,5 |             oni tańcowali, niech jeno pan marszałek Lubomirski nadciągnie
1704 III,5 |           chwila go nie widać - rzekł pan Wołodyjowski.~- Przyjechało
1705 III,5 |           rzecz!~- Czemu to? - spytał pan Czarniecki, bystro patrząc
1706 III,5 |               Polanowski.~- Exemplum: pan Wołodyjowski drugi mój uczeń.
1707 III,5 |              ozwał się Roch Kowalski.~Pan Czarniecki nie słyszał dalszego
1708 III,5 |               tu kogo podziobie.~Wtem pan Czarniecki ozwał się:~-
1709 III,5 |               i podejmuję się - rzekł pan Jan Skrzetuski.~- Dobrze -
1710 III,5 |           alteracji.~Rzeczywiście zaś pan Czarniecki miał srebrne
1711 III,5 |             tam właśnie zatrzymał się pan marszałek z wojskiem.~-
1712 III,5 |             Nie może być! Chociażby i pan Czarniecki przebaczył, nie
1713 III,5 |    Zagłobowych fortelach? Źle wyszedł pan Michał albo i twoja Halszka?
1714 III,5 |          więcej złego niż dobrego, bo pan kasztelan pisał go w takiej
1715 III,5 |             się przekradłem - odrzekł pan Jan.~- Dajże mi Boże takich
1716 III,5 |               w boki i mówił dalej:~- Pan Czarniecki umyślnie nas
1717 III,5 |            posłyszymy.~Usłyszawszy to pan Zagłoba rozpoczął zaraz
1718 III,5 |             wszyscy pilnie, słuchał i pan marszałek, ale posępniał
1719 III,5 |               rzekł:~- Nie neguję, że pan Czarniecki znamienity wojennik,
1720 III,5 |               wielmożny panie, to nie pan Czarniecki tę wiktorię odniósł.~-
1721 III,5 |               powszechnego zdumienia. Pan marszałek usta otworzył,
1722 III,5 |         piątej klepki nie staje?~Lecz pan Zagłoba nie dał się zbić
1723 III,5 |              zabij!" Jest tu świadek, pan Skrzetuski, żołnierz też
1724 III,5 |            politycznie postąpił sobie pan Czarniecki, tak grzecznych
1725 III,5 |          otuchy w strapieniu dodał? - pan Czarniecki! "Zaiste - mówił -
1726 III,5 |          obrać!... i...obierzemy!"~Tu pan Zagłoba sam się nieco przeląkł,
1727 III,5 |               komendy nad wojskiem... pan Czarniecki przyjąć ją musi.
1728 III,5 |             chwilą.~- Wina! - zawołał pan marszałek.~A gdy wniesiono
1729 III,5 |             też i anioł powiadał.~Zaś pan Zagłoba:~- Ha? co? Przysięgnę,
1730 III,5 |         pewien, że były), to zaraz by pan marszałek nadął się a rzekł: "
1731 III,5 |              Morzy się tam frasunkiem pan Czarniecki, ale ja go pocieszę...
1732 III,5 |            Kowalski dałby mi drugą, a pan Michał oponentów by wysiekł...
1733 III,5 |            szkapie...~Tu machnął ręką pan Zagłoba.~- Jechał ludzką
1734 III,5 |              długo jeszcze rozprawiał pan Zagłoba, bo bardzo był rad
1735 III,6 |          śmiał nawet myśleć o tym, by pan marszałek koronny poddał
1736 III,6 |            przyjdzie do skutku, dumny pan bowiem odzywał się już nieraz
1737 III,6 |         zastępom Karola Gustawa.~Więc pan Czarniecki był jakby w gorączce.
1738 III,6 |            nieradzi, bo inaczej byłby pan marszałek swoich z odpowiedzią
1739 III,6 |             co się troskać; przyjdzie pan marszałek, dobrze! nie,
1740 III,6 |           omylić, zakrzyknął:~- Vivat pan Czarniecki, nasz wódz!~Kasztelan
1741 III,6 |          Gadaj ty, bo tamten podpił!"~Pan Zagłoba rzeczywiście był
1742 III,6 |      Polanowski za głowę się chwytał, pan Michał wąsikami ruszał.~-
1743 III,6 |             Turka stało! - zakrzyknął pan Michał.~A Zagłoba na to:~-
1744 III,6 |           zdrów był!~- W niczymże się pan marszałek nie spostrzegł? -
1745 III,6 |         kwaterze...~To rzekłszy kazał pan kasztelan podać kielichy
1746 III,6 |              jeszcze silniej nastąpił pan Czarniecki. Znaczne oddziały
1747 III,6 |            jeden mąż w nich powstali, pan marszałek bowiem nie żałując
1748 III,6 |          głowy szwedzkie do obozu, aż pan marszałek musiał tego zwyczaju,
1749 III,6 |           następować coraz potężniej.~Pan marszałek pomagał mu bardzo
1750 III,6 |                Chodził z nim o lepszą pan Witkowski, kasztelan sandomierski,
1751 III,6 |              pana Czarnieckiego.~Lecz pan Czarniecki znajdował się
1752 III,6 |             jak pół mili za Szwedami. Pan Szandarowski rozmawiał właśnie
1753 III,6 |                jeno żeby mi wielmożny pan oficer "siablę" dać kazał.~-
1754 III,6 |            Zamknij gębę!~Tu umilkli i pan Roch modlić się począł do
1755 III,6 |              wysiekła w mgnieniu oka.~Pan Roch pomijał już ludzi i
1756 III,6 |               uciekać zawrócił konia. Pan Roch dobiegł i nie tak kula
1757 III,6 |        ściganej przez jastrzębia.~Zaś pan Roch począł swego nie tylko
1758 III,6 |          wreszcie stękać z wysilenia.~Pan Roch zaś widocznie zapamiętał
1759 III,6 |             walczących po przeciwnej.~Pan Szandarowski szalał jak
1760 III,6 |           rzekłbyś: wściekł się jak i pan jego; więc ze tulonymi uszyma,
1761 III,6 |               na jej czele jechał sam pan Czarniecki. Dobiegłszy,
1762 III,6 |              w źrenicach. Zdumiał się pan Czarniecki na jego widok.~-
1763 III,6 |               imię? - spytał chłopaka pan Czarniecki.~- Michałko!~-
1764 III,6 |            wniesiono do plebanii.~Zaś pan Czarniecki słuchał dalszej
1765 III,6 |         uradował się tym opowiadaniem pan Czarniecki, aż się za głowę
1766 III,6 |             musi upaść duch w Karolu.~Pan Zagłoba nie mniej się radował
1767 III,6 |               mi Bóg miły, moja krew!~Pan Zagłoba z biegiem czasu
1768 III,6 |          Rocha Kowalskiego.~Tymczasem pan Czarniecki kazał szukać
1769 III,6 |              nie mogli go znaleźć, bo pan Roch ze wstydu i zmartwienia
1770 III,6 |                sam słyszałem, jak cię pan kasztelan wysławiał: "Kiep (
1771 III,6 |           całego wojska podniósł! "~- Pan Jezus mi nie pobłogosławił -
1772 III,7 |             niezrównanej. Szli za nim pan Czarniecki, pan Witowski,
1773 III,7 |           Szli za nim pan Czarniecki, pan Witowski, pan Lubomirski
1774 III,7 |             Czarniecki, pan Witowski, pan Lubomirski i napędzali go
1775 III,7 |         ciężkiej toni wyratował.~Lecz pan Czarniecki nowe gotował
1776 III,7 |           głównej armii, umyślił więc pan Czarniecki jednym zamachem
1777 III,7 |        Krakowa od Wirtza nie puścimy.~Pan Lubomirski, pan Witowski
1778 III,7 |              puścimy.~Pan Lubomirski, pan Witowski i inni starzy wojownicy
1779 III,7 |              na mury się darła.~Na to pan Czarniecki:~- Albo to nasi
1780 III,7 |          zamkniętej w kącie rzecznym.~Pan Czarniecki rozbił obóz naprzeciw
1781 III,7 |               pilnował przeprawy.~Zaś pan Sapieha, hetman wielki litewski
1782 III,7 |               się kończyła.~Tymczasem pan Czarniecki, zostawiwszy
1783 III,7 |               rządzi światem, nie zaś Pan Jezus, któren miłosierdzie
1784 III,7 |               ponad falą głów innych. Pan Wołodyjowski i Zagłoba poczęli
1785 III,7 |             że nic nie sprawią!~Na to pan Zagłoba:~- Choćby też i
1786 III,7 |             Ale teraz chodźmy, bo już pan Sapieha z panem Czarnieckim
1787 III,7 |         którym zastawione były stoły. Pan Sapieha wystąpił na cześć
1788 III,7 |           jest pod Malborgiem - mówił pan Andrzej - a inni powiadają,
1789 III,7 |              m czasie, jako tu obecny pan Skrzetuski, gdy mu Bohun
1790 III,7 |           przyjdzie za drugim - rzekł pan Michał - choćbyś osobę miał
1791 III,7 |             uczynię więcej!~Tu począł pan Andrzej wzdychać ciężko,
1792 III,7 |                 zakrzyknął Zagłoba.~A pan Michał począł wypytywać:~-
1793 III,7 |            Michale, pohamuj się!~Lecz pan Wołodyjowski skoczył jak
1794 III,7 |            innemu oficerowi, z którym pan Sapieha do swojej rodziny
1795 III,7 |           zemsty dochodzić. Wielki on pan i wielki rycerz, a przecie
1796 III,7 |              jako amen w pacierzu!~Tu pan Michał począł tak okrutnie
1797 III,7 |         potęgą nie zadrżał. Do tego i Pan Bóg prędzej, później umknie
1798 III,7 |           niejedna konfuzja - odrzekł pan Andrzej.~I kazawszy nalać
1799 III,7 |              chwili krew go zalewała.~Pan Michał rozweselił się słuchając
1800 III,7 |             Nie będzie mi nic!~Biedny pan Roch nie był szczęśliwym
1801 III,7 |         Zagłoba.~- Słyszałem, jak sam pan Sapieha to kiedyś powiadał,
1802 III,7 |             się w żadne układy bawić. Pan Czarniecki (powiada) z Lubomirskim
1803 III,7 |              jednej takiej głowy, jak pan Zagłoba, który na własną
1804 III,8 |            ROZDZIAŁ 8~Nazajutrz dzień pan Zagłoba ciągle w desperacji
1805 III,8 |               ukarzę, niechby go jeno Pan Bóg powrócił!~- Ja zaś mu
1806 III,8 |               towarzyszom, co zaszło. Pan Andrzej i Wołodyjowski zakrzyknęli
1807 III,8 |               zabrały im wiele czasu. Pan Czarniecki nie czekając
1808 III,8 |           króla szwedzkiego! -zawołał pan Andrzej ukazując list.~Tymczasem
1809 III,8 |            brzegu sprezentowała broń. Pan Zagłoba uspokoił się zupełnie,
1810 III,8 |            mógł postawić... - wtrącił pan Kmicic.~- Prawda, prawda!
1811 III,8 |                Najwięcej zwracał oczu pan Zagłoba, gdyż prawie senatorską
1812 III,8 |              w sobie powagę, najmniej pan Michał, z przyczyny swego
1813 III,8 |               poznajesz mnie waszmość pan?~Sadowski popatrzył bystro
1814 III,8 |                 rzekł machnąwszy ręką pan Andrzej.~- Mości pułkowniku! -
1815 III,8 |          rzekł:~- Wierzaj mi waszmość pan, że z duszy rad jestem,
1816 III,8 |        waszmości pana oficer! - rzekł pan Zagłoba.~- I znamienity
1817 III,8 |             ducha i wojennej postawy. Pan Wołodyjowski podziwiał ich
1818 III,8 |         przedtem nie widzieli. Był to pan w kwiecie wieku, na twarzy
1819 III,8 |             Wasza królewska mość! Nie pan Czarniecki, ale jenerał
1820 III,8 |            widzę, wybranych kawalerów pan Czarniecki mi przysłał.
1821 III,8 |               ją mieli! Tak myślę, że pan Czarniecki jeszcze o Gołębiu
1822 III,8 |               Król na to:~- Widzę, że pan Czarniecki nie tylko najlepsze
1823 III,8 |      przystępuję do materii: Pisze mi pan Czarniecki, żebym owego
1824 III,8 |              kompasję dla mnie chciał pan Czarniecki okazać, bo to
1825 III,8 |       klemencji. Przebaczyć mogę jako pan tego królestwa, gdy taka
1826 III,9 |                w której wzięli udział pan Czarniecki, pan hetman litewski,
1827 III,9 |         wzięli udział pan Czarniecki, pan hetman litewski, Michał
1828 III,9 |           Radziwiłł, krajczy koronny, pan Witowski, stary doświadczony
1829 III,9 |              doświadczony żołnierz, i pan Lubomirski, który od pewnego
1830 III,9 |          radzie owej postanowiono, iż pan Sapieha z litewskim wojskiem
1831 III,9 |              z wideł nie wymknął, zaś pan Czarniecki ruszy przeciw
1832 III,9 |           Wówczas wyjechał na przodek pan Czarniecki i uszykowawszy
1833 III,9 |                a tę siłę czuł w sobie pan kasztelan, bo już nie była
1834 III,9 |           równej sile nie mogła. Więc pan Czarniecki uczuł w tej chwili,
1835 III,9 |        wojskiem w Warce się znajduje.~Pan Wołodyjowski został wysłany
1836 III,9 |               ową ekspedycję narzekał pan Zagłoba, albowiem nawet
1837 III,9 |              Pompejusza i Cezara, ale pan Czarniecki nową modę wymyśla.~
1838 III,9 |          jakowego języka.~To rzekłszy pan Michał wprowadził oddział
1839 III,9 |        poczęli się kiwać w kulbakach, pan Zagłoba położył się na szyi
1840 III,9 |               dał znać!~- Jeśli potem pan Czarniecki nie pozwoli nam
1841 III,9 |                Zadumał się tedy nieco pan kasztelan, bo się dowiedział,
1842 III,9 |     stawającego co duchu do sprawy, a pan Czarniecki kazał również
1843 III,9 |               kwadrans później pchnął pan Czarniecki dragonię Lubomirskiego
1844 III,9 |               ludzi! - krzyknął nagle pan marszałek koronny.~Zaś pan
1845 III,9 |            pan marszałek koronny.~Zaś pan Witowski, jako doświadczony
1846 III,9 |               laudańska, więc machnął pan kasztelan buzdyganem i krzyknął
1847 III,9 |             wreszcie jasnym, dlaczego pan Czarniecki kazał Wąsowiczowi
1848 III,9 |       wyziewami ciał i końskim potem.~Pan Czarniecki powrócił jeszcze
1849 III,9 |              wam ich uszło? - spytał.~Pan Wołodyjowski począł tylko
1850 III,9 |            usta, że mówić nie może, a pan Czarniecki zrozumiał i za
1851 III,9 |             tacy na kamieniu rodzili!~Pan Zagłoba zaś prędzej odzyskał
1852 III,9 |               miły Bóg!...~Słysząc to pan Czarniecki i widząc wiekowego
1853 III,9 |            choćby i szwedzkie - rzekł pan kasztelan.~- Ja wujowi grubego
1854 III,9 |               jenerała? - spytał żywo pan Czarniecki.~- Kogom nie
1855 III,9 |            odpowiedział Zagłoba.~Wtem pan Wołodyjowski odzyskał mowę:~-
1856 III,9 |          uszedł, to go chłopi zabiją!~Pan Wołodyjowski omylił się
1857 III,9 |            ocaleli.~Noc już była, gdy pan Czarniecki zjechał ku Warce
1858 III,9 |        chorągwiami. Rozumiał wreszcie pan Czarniecki, jak potężny
1859 III,9 |               w szwedzkim przebraniu, pan Zagłoba, pozwolił sobie
1860 III,9 |               i spać nie potrzebując.~Pan Czarniecki tak był wesół,
1861 III,10|             wieczora przybył do obozu pan Charłamp z wieściami od
1862 III,10|     zakrzyknął chwytając się za głowę pan Wołodyjowski.~Obaj Skrzetuscy
1863 III,10|              nie staje - odpowiedział pan Charłamp - jechałem dzień
1864 III,10|               się okrutnie. Nadjedzie pan Czarniecki, to wszystko
1865 III,10|         jeszcze powiedz. Zali całkiem pan Sapieha rozbit?~- Gdzie
1866 III,10|              nawet króla, ale już tam pan Sapieha nikogo nie dogoni!~-
1867 III,10|      dziesięciu innych miejscach? Sam pan Czarniecki przegrał pod
1868 III,10|          Dlaczego nie miał przegrać i pan Sapieha, zwłaszcza gdyście
1869 III,10|            Wtem Wołodyjowski rzekł:~- Pan kasztelan powraca!~I wyszedł
1870 III,10|             Zaraz go przystawię.~Lecz pan Czarniecki tak przyjął do
1871 III,10|             obliczu.~- Zalterował się pan kasztelan - szeptał do Skrzetuskiego
1872 III,10|               go cholera chwyci.~Wtem pan Czarniecki skończył czytać,
1873 III,10|               tym nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem
1874 III,10|       Myśleliśmy, a właściwie mówiąc, pan Sapieha myślał, że na tamtych
1875 III,10|       wojewodzińskiej. Przyjeżdża ten pan Kmicic, który się Babiniczem
1876 III,10|               przedni, i daje znać. A pan Sapieha właśnie do uczty
1877 III,10|           Janowa nazjeżdżało... że to pan wojewoda lubi płeć białogłowską.~-
1878 III,10|               przerwał Zagłoba.~Na to pan Czarniecki:~- Może prędzej
1879 III,10|              nich z armat - w nogi! A pan Koszyc poległ i ludzi jego
1880 III,10|            tym - odrzekł Czarniecki - pan Sapieha przysłał mi ten
1881 III,10|               mówię! - rzekł Zagłoba.~Pan Czarniecki popatrzył nań
1882 III,10|        zdumiony Wołodyjowski.~- Pisze pan Sapieha, że chorągiew laudańska
1883 III,10|              ciebie rozkaz. Wprawdzie pan Sapieha, jako człek polityczny,
1884 III,10|             tak mi to miłe, jakoby mi pan hetman szablę najlepszą
1885 III,10|        zdrowie twoje, żołnierzyku!...~Pan Wołodyjowski znów pochylił
1886 III,10|               przystojnie natrę.~Lecz pan Michał przede wszystkim
1887 III,11|                           ROZDZIAŁ 11~Pan Zagłoba stanąwszy przed
1888 III,11|             mogła!~Wzruszył się nieco pan Zagłoba słowy hetmana i
1889 III,11|              podkurek potrzebniejszy. Pan Czarniecki wielki wojennik,
1890 III,11|           może zbrzydnąć.~- Bardzo że pan Czarniecki przeciw mnie
1891 III,11|              siądziemy do stołu. A co pan Czarniecki teraz przedsiębierze?~-
1892 III,11|             deputację lubelską; którą pan Zagłoba przyjął z nadzwyczajną
1893 III,11|             ruszyły ku Lublinowi. Sam pan hetman pilił niezmiernie,
1894 III,11|          postępy czynił nadzwyczajne. Pan Michał też wiedząc, że to
1895 III,11|        uciesze wojska, za czym ruszył pan Sapieha chorągwie ku Warszawie.
1896 III,11|           grzmoty i błyskawice.~Szedł pan Sapieha na Żelechów, Garwolin
1897 III,11|               bez pospolitaków, wiódł pan Sapieha. Rotmistrze, oganiając
1898 III,11|            wzruszeni, milczący. Nagle pan Sapieha pojawił się na białym
1899 III,11|               pobliżu Pragi wstrzymał pan wojewoda chorągwie i nakazał
1900 III,11|            głosów.~- Bo jak się wziął pan podkanclerzy Radziejowski
1901 III,11|        przyświad...~Tu spostrzegł się pan Zagłoba; że Roch żadną miarą
1902 III,11|             nieprzyjaciel się zbliża.~Pan Sapieha oznajmił też swoje
1903 III,11|          czekać, póki z jednej strony pan Czarniecki, z drugiej król
1904 III,11|              się w padół łez i nędzy,~Pan Sapieha, nie mając piechoty
1905 III,11|           więc troskę wyprawiał sobie pan Sapieha co dzień uczty,
1906 III,11|     Przymawiał mu za to rankami mocno pan Zagłoba, ale wieczorami
1907 III,11|          oficerowie byli proszeni, bo pan hetman szukający zawsze
1908 III,11|               ich szczególnie uczcić. Pan Andrzej siadał już na koń,
1909 III,11|          ucztę prosi? O mam czynić?~- Pan hetman przysyła rozkaz,
1910 III,11|               Akbah-Ułanem Tatarzy, a pan Andrzej począł się nieco
1911 III,11|      Wołodyjowski - bo chociaż i nasz pan miłościwy lubi się także
1912 III,11|              każdy, a między innymi i pan Sapieha, będzie się starał
1913 III,11|               i nie ma mowy! Zacny to pan jako chleb bez zakalca! -
1914 III,11|               konie i pojechali, gdyż pan Sapieha stał w innej stronie
1915 III,11| nadjeżdżających rycerzy, zwłaszcza że pan Zagłoba począł okładać płazem
1916 III,11|             was tu na ucztę proszono!~Pan Sapieha przyjął towarzyszów,
1917 III,11|           słysząc to zlękli się, lecz pan Zagłoba, gdy widział hetmana
1918 III,11|             uczta gwarna, wesoła. Sam pan Sapieha przepijał raz po
1919 III,11|               Nieprzyjaciel nastąpił! Pan Kotwicz w ogniu!~Ruszyli
1920 III,11|          Kowalski, który również, jak pan Kotwicz, na uczcie nie był,
1921 III,11|          gęstwie ze swymi zabijakami, pan Wołodyjowski pustkę, jako
1922 III,11|                Wreszcie przyprowadził pan hetman wszystko wojsko do
1923 III,11|    Billewiczówna... tam jest?~- Jest!~Pan Andrzej mówił coraz trudniej,
1924 III,12|            sami ponieśli, jeden tylko pan Sapieha trapił się wewnętrznie,
1925 III,12|         Kmicic kontentować tym, co mu pan Zagłoba o Hasslingowych
1926 III,12|               ale nie mogą, bo im się pan Czarniecki położył na drodze,
1927 III,12|              mu kto uczyni? - odrzekł pan Michał. - Jeszcze mu honory
1928 III,12|           łucki, ksiądz Cieciszowski, pan wojewoda krakowski, pan
1929 III,12|               pan wojewoda krakowski, pan wojewoda ruski, baron Lisola,
1930 III,12|             Lisola, hrabia Pöttingen, pan kasztelan kamieniecki, poseł
1931 III,12|        kamieniecki, poseł moskiewski, pan Grodzicki, jenerał artylerii,
1932 III,12|          Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie!
1933 III,12|     opamiętanie, Bóg dał! Bóg dał!...~Pan Zagłoba nie pomylił się
1934 III,12|             żadnych wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał artylerii,
1935 III,12|             nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną
1936 III,12|           myśleć o tym wojsko. Ledwie pan Grodzicki szańce jakie takie
1937 III,12|     ostrzeliwać fortecę z mniejszych. Pan Grodzicki od strony Wisły,
1938 III,12|               nieszczęsnym położeniu.~Pan Grodzicki sypał ogień i
1939 III,12|      Skrzyknięto się zatem na szturm. Pan Grodzicki sprzeciwiał mu
1940 III,12|         bezładną dotarli aż do murów. Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące
1941 III,12|               Działa rozkazał zwrócić pan Andrzej ku Bramie, częścią
1942 III,12|              odzyskawszy straty, lecz pan Grodzicki w tejże chwili,
1943 III,12|              aż do Krakowskiej Bramy.~Pan Grodzicki tak był uradowany,
1944 III,12|             owym szańcu ma komendę?~- Pan Babinicz! - odpowiedziało
1945 III,12|                 Ja! - ozwał się nagle pan Topór Grylewski, towarzysz
1946 III,12|              ten idzie! - rzekł król.~Pan Topór Grylewski przeżegnał
1947 III,12|              ksiądz Cieciszowski.~- I pan Grodzicki nie omieszka posiłków
1948 III,12|               zabit? - spytał król.~- Pan Babinicz powiada, że mu
1949 III,12|             że mu dobrze! - powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś, ochłonąwszy
1950 III,12|            było nie podejmować!~Na to pan Grylewski:~- Miłościwy panie!
1951 III,13|            sami ponieśli, jeden tylko pan Sapieha trapił się wewnętrznie,
1952 III,13|         Kmicic kontentować tym, co mu pan Zagłoba o Hasslingowych
1953 III,13|               ale nie mogą, bo im się pan Czarniecki położył na drodze,
1954 III,13|              mu kto uczyni? - odrzekł pan Michał. - Jeszcze mu honory
1955 III,13|           łucki, ksiądz Cieciszowski, pan wojewoda krakowski, pan
1956 III,13|               pan wojewoda krakowski, pan wojewoda ruski, baron Lisola,
1957 III,13|             Lisola, hrabia Pöttingen, pan kasztelan kamieniecki, poseł
1958 III,13|        kamieniecki, poseł moskiewski, pan Grodzicki, jenerał artylerii,
1959 III,13|          Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie!
1960 III,13|     opamiętanie, Bóg dał! Bóg dał!...~Pan Zagłoba nie pomylił się
1961 III,13|             żadnych wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał artylerii,
1962 III,13|             nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną
1963 III,13|           myśleć o tym wojsko. Ledwie pan Grodzicki szańce jakie takie
1964 III,13|     ostrzeliwać fortecę z mniejszych. Pan Grodzicki od strony Wisły,
1965 III,13|               nieszczęsnym położeniu.~Pan Grodzicki sypał ogień i
1966 III,13|      Skrzyknięto się zatem na szturm. Pan Grodzicki sprzeciwiał mu
1967 III,13|         bezładną dotarli aż do murów. Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące
1968 III,13|               Działa rozkazał zwrócić pan Andrzej ku Bramie, częścią
1969 III,13|              odzyskawszy straty, lecz pan Grodzicki w tejże chwili,
1970 III,13|              aż do Krakowskiej Bramy.~Pan Grodzicki tak był uradowany,
1971 III,13|             owym szańcu ma komendę?~- Pan Babinicz! - odpowiedziało
1972 III,13|                 Ja! - ozwał się nagle pan Topór Grylewski, towarzysz
1973 III,13|              ten idzie! - rzekł król.~Pan Topór Grylewski przeżegnał
1974 III,13|              ksiądz Cieciszowski.~- I pan Grodzicki nie omieszka posiłków
1975 III,13|               zabit? - spytał król.~- Pan Babinicz powiada, że mu
1976 III,13|             że mu dobrze! - powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś, ochłonąwszy
1977 III,13|            było nie podejmować!~Na to pan Grylewski:~- Miłościwy panie!
1978 III,14|             między innymi kawalerami, pan Wołodyjowski i pan Zagłoba.~-
1979 III,14|        kawalerami, pan Wołodyjowski i pan Zagłoba.~- Nie wiesz nawet,
1980 III,14|              radzie wojennej, bo mnie pan Czarniecki wziął ze sobą.
1981 III,14|               umiał być tam tym, czym pan Czarniecki był na początku
1982 III,14|          wróciwszy do siebie, poszedł pan Andrzej za tą radą, tym
1983 III,14|                  Co dzień! - rzekł.~A pan Kmicic zaraz począł na niego
1984 III,14|            zarumienił się znowu, lecz pan Andrzej tego nie spostrzegł,
1985 III,14|               Nic innego! - ozwał się pan Zagłoba.~- I ja tak mniemam -
1986 III,14|               odrzekł sucho Hassling.~Pan Andrzej porwał go tak w
1987 III,14|             bo wmieszał się do sprawy Pan Bóg. Ten, tknąwszy księcia
1988 III,14|          placek! - zawołał Zagłoba.~A pan Wołodyjowski począł oczyma
1989 III,14|          Mości panie! - rzekł groźnie pan Michał.~Nie bzdycz się,
1990 III,14|           taki rozkochany, a Sakowicz pan absolutny we wszystkich
1991 III,14|          jutro!~- Uf! gorąco! - rzekł pan Zagłoba. - Zły dzień do
1992 III,14|       drzwiach.~- Jest li tu jegomość pan Zagłoba? - spytał.~- Jestem!~-
1993 III,14|            jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym
1994 III,14|             Taka już natura!... Dobry pan!... Słyszycie, już i trąbki
1995 III,15|               do swojej komendy. Więc pan Sapieha stanął naprzeciw
1996 III,15|         wojskiem należycie obsadzony. Pan Czarniecki miał Gdańskiego
1997 III,15|            Czarniecki na Gdański Dom, pan Sapieha z Litwą na kościół
1998 III,15|            losach bitwy rozstrzygnął. Pan Zagłoba wziął w nim udział,
1999 III,15|          ruszyć. Chciał był wprawdzie pan Zagłoba iść z nią w odwodzie
2000 III,15|            się zmieściła. Gdy weszła, pan Zagłoba sam nić siarkową