Tom, Rozdzial

 1  I,4  |              bo nie miała tyle sił, ile odwagi.~Oni zaś zgromadzili
 2  I,4  |           przyczepić, nie odczepić, ile że mam sposób pewny, lepszy
 3  I,6  |       gorszych jeszcze uczynków..."~Ile tam głosów litosnych podniosło
 4  I,7  |           się nie wymknie.~Strzelby ile u was?~- U nas, Butrymów,
 5  I,8  |         nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie potrzeba.~To
 6  I,8  |            nim procesów i terminów, ile ma włosów na głowie. Nie
 7  I,8  |    zostawiono.~- Mnie to i na rękę, ile że mi w drogę pilno. Mam
 8  I,9  |          zdrów będzie. Widocznie, o ile pan Wołodyjowski miał szablę
 9  I,10 |           waszmość w zwycięstwo?... Ile dni możem się bronić?...~
10  I,11 |         tylko po drodze wypoczywał, ile było trzeba dla koni, a
11  I,11 |  Skrzyknijmy szlachty na ochotnika, ile się da, żeby tak choć z
12  I,11 |      Jeremim. Niech Jan zaświadczy, ile razy ten największy w świecie
13  I,12 |         odbywał? - pytał Zagłoba.~- Ile ma włosów na głowie! Różnych
14  I,13 |            mnie się dopiero spytać, ile on wart.~- Więcej niż my
15  I,13 |          kochaniem mógł napełnić... ile że na wojnę ruszamy. Nie
16  I,13 |           korupcje wziął od Szweda? Ile mu wyliczono? Co mu jeszcze
17  I,17 |         Tyle on zdatny do fortelów, ile ten wóz, na którym siedzi.
18  I,21 |        szybciej... Niech Bóg broni, ile złego narobili ci ludzie!~-
19  I,23 |           wyroków tyle sobie robić, ile nieboszczyk, pan Łaszcz,
20  I,23 |                Tyś mi wraz do tego, ile że i fantazję masz dobrą,
21  I,25 |        godzinę mostem ich położyli, ile że i z naszej strony pomoc
22  I,25 |            chodzi o Rzeczpospolitą, ile i mnie albo księciu wojewodzie
23 II,1  |         były wyraźne, a niektóre, o ile przy świetle księżyca można
24 II,1  |          sztuk dziesięć, dwanaście, ile jest, i popędzą a dokąd,
25 II,4  |          się wszyscy przysługiwali, ile ja mam chęci im służyć,
26 II,6  |          naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny! -
27 II,7  |          tyle o Rzeczpospolitę dba, ile ja o starą perukę, i chętnie
28 II,9  |        przysięgą nie tyle ochotnie, ile skwapliwie, bo opornym rozmaite
29 II,9  |           Kmicic. - A król Łokietek ile to razy musiał z kraju uchodzić,
30 II,11 |             Kozacy zabili ojczyznę, ile cały naród.~"Szaleni, swawolni,
31 II,13 |             Rozważcie zatem pilnie: ile skorzystacie, jeśli kontentując
32 II,14 |          cię nazwały, wiadomo jest, ile krwi i czasu kosztować może
33 II,14 |           ciągnąć. Trzeba obliczyć, ile czasu możemy poświęcić na
34 II,14 |           błyskawicą na błyskawicę, ile mogły, ile ludziom sił i
35 II,14 |           na błyskawicę, ile mogły, ile ludziom sił i tchu w piersi
36 II,18 |   przynajmniej tyle było zdumienia, ile przerażenia.~- Rozebrać
37 II,19 |     wszystkie inne odgłosy. Szańce, ile ich było, zadymiły naraz,
38 II,19 |             za wiele nie zażądał.~- Ile zażądał?~- Czterdzieści
39 II,22 |      baczności i szlaki poobsadzał, ile mógł - rzekł Kmicic.~- Jak
40 II,25 |          wzniósł puchar i krzyknął, ile mu głosu w piersiach starczyło:~-
41 II,26 |            się na mnie zawzięła, że ile było dawniej afektu, tyle
42 II,26 |           własnego tyle sobie robi, ile król szwedzki. Począłem
43 II,28 |           jeno jeszcze dłużej, bo o ile był zacny, o tyle miał tę
44 II,28 |            Bo oprócz obrazy boskiej ile by to zacnych skarbów poszło
45 II,29 |    Charłampem zadygotały nogi, bo o ile nieustraszony był w boju,
46 II,30 |       przynajmniej w ogniu nie był, ile sobie lat liczył. Coraz
47 II,31 |       przynajmniej w ogniu nie był, ile sobie lat liczył. Coraz
48 II,33 |   pomiarkowania waszmości potrzeba, ile że z takim rycerzem będziesz
49 II,33 |         Niby to sprzymierzeńcy, ale ile oni kraju naniszczą... Po
50 II,34 |   Kordeckiemu zostawił.~- Nie wiem, ile jest, jeno ksiądz Kordecki
51 II,35 |         właśnie czuli dlań miłości, ile i strachu.~Prawda, że pan
52 II,35 |         niewarta ta sprawa zachodu, ile że tamte kraje pod nieprzyjacielem.~-
53 II,36 |             Tylem jej dotąd bronił, ile kot napłakał!~Lecz tymczasem
54 II,39 |        dawno bym miał tyle języków, ile bym sam zechciał, a to jest
55 II,41 |            uciechę sobie zostawuję, ile że ci przyznać muszę, żeś
56 III,2 |         dostojność nie uczynisz, bo ile byś Carolusa pierwszym postanowieniem
57 III,4 |             Szwedzi. Lecz wiosna, o ile nie przychodziła długo,
58 III,4 |             Tylne straże szwedzkie, ile razy obejrzały się za siebie,
59 III,4 |             każdy wypuszczał konia, ile pary w nozdrzach, dopadał,
60 III,8 |           im się ciekawie. Oni też, ile że przybrani starannie w
61 III,9 |             mu też Wisłą prowianty, ile można było, ale niedostatecznie.
62 III,10|              mości kasztelanie.~- A ile dni wam potrzeba, byście
63 III,10|            Mój Wołodyjowski, wiesz, ile cię miłuję, i ciężko mi
64 III,11|   Nieszczęsne miasto! Nie wiem już, ile razy było w nieprzyjacielskim
65 III,11|          regia! Żebym tyle lat żył, ile obiadów tam u królewskiego
66 III,11|              tymczasem przychodził, ile mógł, w pomoc ubogim, rozsyłając
67 III,11|          służba musi pójść pilniej, ile że każdy, a między innymi
68 III,12|    pohamował.~Tymczasem posuwano, o ile możności, roboty. Wojsko,
69 III,12|             ten kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej wart!
70 III,13|    pohamował.~Tymczasem posuwano, o ile możności, roboty. Wojsko,
71 III,13|             ten kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej wart!
72 III,14|     uczyniłby to bez wahania; ale o ile wiem, woli to ona za plecami
73 III,19|          nie ukręcił jako szpakowi, ile żem myślał; że to ona sama
74 III,21|           waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o księciu
75 III,21|         Anusia pokazywała na palcu, ile sobie pozwoli, i małą sobie
76 III,23|            tak dostanie tylko tyle, ile będzie jej łaska.~W ten
77 III,23|            całego narodu powstaniu. Ile było drzew w borach Rzeczypospolitej,
78 III,23|            borach Rzeczypospolitej, ile kłosów kołysało się na jej
79 III,23|         kołysało się na jej łanach, ile gwiazd świeciło po nocach
80 III,23|             opuściła mnie zupełnie, ile że tu wszędy wysokie i suche
81 III,23|            Bogu cię polecam etc."~O ile pan starosta uradował się,
82 III,24|            co tu nas jeszcze czeka? ile bitew, ile klęsk, o które,
83 III,24|           jeszcze czeka? ile bitew, ile klęsk, o które, wojując
84 III,24|             Carolusem, nietrudno... ile łez? ile krwi wylanej? Ile
85 III,24|    Carolusem, nietrudno... ile łez? ile krwi wylanej? Ile ciężkich
86 III,24|          ile łez? ile krwi wylanej? Ile ciężkich paroksyzmów?...
87 III,25|            co tu nas jeszcze czeka? ile bitew, ile klęsk, o które,
88 III,25|           jeszcze czeka? ile bitew, ile klęsk, o które, wojując
89 III,25|             Carolusem, nietrudno... ile łez? ile krwi wylanej? Ile
90 III,25|    Carolusem, nietrudno... ile łez? ile krwi wylanej? Ile ciężkich
91 III,25|          ile łez? ile krwi wylanej? Ile ciężkich paroksyzmów?...
92 III,27|            w trzcinach, sam ruszył, ile tchu w koniu, z powrotem
93 III,27| przewyższając swych przeciwników, o ile biegły mistrz w rzemiośle
94 III,27|             robotę.~Oficer skoczył, ile tchu w koniu; hetman zaś
95 III,27|            które kładły się mostem, ile że ciężkie konie nie mogły
96 III,30|            lub dragonów pruskich, o ile liczba była równą, chodzili
97 III,31|          Żadna księga nie wypisała, ile jeszcze bitew stoczyły wojska,
98 III,32|            niezmierne usługi oddał, ile miast i wsiów od nieprzyjacielskiej