Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          nic to! Ludzie go szanują, byle fantazję miał kawalerską.
 2  I,3  |            konceptu przeszkadzał.~- Byle z fantazją! co ma być, niech
 3  I,4  |      dziadusia, i teraz ode mnie.~- Byle nas nie chciał przyjąć,
 4  I,4  |        życzył, co daj Boże, amen!~- Byle był po naszej myśli! - dodał
 5  I,5  |           całą Upitę chciał spalić, byle do cię jak najprędzej lecieć.
 6  I,6  |        głowę i mogły urągać prawu - byle siłę czuły za sobą.~Uciśnieni
 7  I,8  |            już takowe szczęście, że byle na niewiastę spojrzał, ta
 8  I,8  |        Ludzi wojennych tu nie brak, byle było za co ich na nogi postawić.
 9  I,8  |          poprawili, i tak myślę, że byle zgody, to sobie z tym nieprzyjacielem
10  I,10 |              że gotowi na wszystko, byle się przed obcymi jako polityczny
11  I,10 |           układach. Co do szlachty, byle jej wolność sejmikowania
12  I,10 |            grunt!...~- Pamiętajcie, byle z impetem!... Najlepszy
13  I,11 |            pana kochanego bronić!~- Byle był na to czas - odrzekł
14  I,11 |           Jedźmy tedy ku Warszawie, byle spiesznie - rzekł Zagłoba. -
15  I,12 |             się kupa ludzi zbierze, byle pieniędzy nie zabrakło,
16  I,12 |          niech będzie i dyktatorem, byle Szwedów bił - odpowiedział
17  I,12 |            się i rzekł po chwili:~- Byle nie chciał zostać protektorem
18  I,12 |            szlachcica uczynisz. Ale byle intrata była dobra, to nie
19  I,15 |           Niechże tak będzie! Amen! Byle się stąd jak najprędzej
20  I,17 |   odpowiedział Zagłoba - bo z woza, byle pora sposobna przyszła,
21  I,17 |         jeszcze ojczyźnie posłużyć, byle Pan Bóg dał wreszcie wodza,
22  I,19 |            Boga! w każde inne ręce, byle nie w radziwiłłowskie!...
23  I,23 |           drudzy, co chcemy, dadzą, byle tylko nas dwóch mieć po
24  I,23 |             przestaje suponować, że byle się Szwedom noga pośliznęła,
25  I,23 |            Szwedom noga pośliznęła, byle Tatarzy rzucili się na tego
26  I,25 |     pospolite ruszenie na Podlasiu, byle mi manifest przysłano. Król,
27  I,25 |          tedy w ziemię pozakopywać, byle nieznacznie, żeby nad dwóch
28  I,25 |        książęcych mościów wyrośnie. Byle się to stało, wszystko mi
29 II,1  |          wieziemy, który zapłaci.~- Byle stąd żyw wyjechał.~Tak rozmawiając
30 II,2  |            też gotowiście odstąpić, byle im się noga posunęła. Choćbyście
31 II,3  |           piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!~- Toż to
32 II,3  |         miastach, gdzie jarmark - i byle dalej! byle dalej!... Szwedzi
33 II,3  |             jarmark - i byle dalej! byle dalej!... Szwedzi też mniej
34 II,4  |              Z jarmarku na jarmark, byle tabunku zbyć.~- Jeżeli tu
35 II,4  |   podniebienie, i groch z kiełbasą, byle dobrze podlany, nad wszystko
36 II,4  |             Nic to, że z zaścianka, byle szlachcic, bo to grunt.
37 II,4  |          jeśli Bóg łupu przysporzy. Byle nie trwonić tego, co tu
38 II,4  |             wszystką krew wytoczyć, byle do nóg tej pannie paść,
39 II,5  |             na pieniądze przetopił, byle jak najwięcej wojska przeciw
40 II,6  |           iść lepszym porządkiem.~- Byle tylko Radziwiłł zaraz nie
41 II,7  |        chętnie by ją Szwedom oddał, byle mógł Prusy zacapić; ale
42 II,7  |             Mówią, panie bracie, że byle w tobie żółć poruszyć, zaraz
43 II,7  |          potrząsał, bo mi do oczu o byle co jak kot skakał, bo swoją
44 II,9  |       została, iż przekonał się, że byle gdziekolwiek prochy wybuchły,
45 II,9  |             uznała panem najeźdźcę, byle mieć jakowąś odmianę - wstyd
46 II,9  |     hetmanów, z pana Czarnieckiego, byle nie z religii, i gdy pewien
47 II,11 |          proszącemu oddał. Zresztą, byle się pewna impreza udała,
48 II,14 |          wiem co był gotów uczynić, byle jej służyć...~I łzy błysły
49 II,15 |      jenerała z obozu przechodzi.~- Byle straży nie było za szańcem.~-
50 II,16 |          niego kolej. Nasz Karolek, byle się z Prusami ułatwił, przytrze
51 II,17 |              Choćby ludzi natracić, byle tego smoka piekielnego udało
52 II,19 |     wolałbym im ze swoich pożyczyć, byle chociaż z pozorem honoru
53 II,20 |        wyparli się króla, ojczyzny, byle życia i dostatków w spokoju
54 II,20 | postanowienie wprowadzić nie mogli; byle się tylko ta staropolska
55 II,21 |            Babinicz.~- Nie powiadaj byle czego! - rzekł król - młody
56 II,25 |          będziecie się zdumiewać.~- Byle nic takiego nie było - rzekł -
57 II,26 |    instancja powinna być skuteczna. Byle tylko dziewka wolna była
58 II,26 |          tylko dziewka wolna była i byle ją jakowa przygoda, jak
59 II,28 |           wywiózł...~- Nie powiadaj byle czego, panie Michale! -
60 II,28 |             co najtęższych Szwedów, byle w południe!~- Ja zaś pójdę -
61 II,33 |            Bogusław nie daruje, ale byle mu panna opór dała, to w
62 II,34 |       tysięcy ordy przeciw Szwedom, byle mu czterdzieści tysięcy
63 II,34 |          talarów z góry wypłacono i byle pierwsze trawy pokazały
64 II,34 |            respekt mieć będą, zatem byle Oleńka została pod jej opieką,
65 II,35 |           do pana Sapiehy się udać. Byle sprawę wziął do serca, to
66 II,37 |           do polskiego szlachcica.~"Byle się od razu tumult przeciwko
67 II,37 |            śliną ten zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem
68 II,37 | roztropności nie zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że
69 II,38 |           do polskiego szlachcica.~"Byle się od razu tumult przeciwko
70 II,38 |            śliną ten zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem
71 II,38 | roztropności nie zadławił, bo nie z byle kim to sprawa. Dobrze, że
72 II,39 |       nigdzie bitwy nie przyjmując, byle marudzić, a Karol Gustaw
73 II,39 |           dnia na dzień topnieje, a byle nasze wojska ich dosięgły,
74 II,39 |        Tatarzy przypiekali i którzy byle ich jeszcze raz przypiec,
75 II,40 |         szczęście, pan Sakowicz nie byle czym się tropił. Wszedł
76 II,40 |            z nim! Zemsty zaniecham, byle mi tego żołnierza puścił!..~-
77 III,2 |         narodzie naszym nazywają.~- Byle mi bramy Zamościa otworzył,
78 III,3 |            się chórem oficerowie.~- Byle nas tylko oblegali - rzekł
79 III,3 |            jedno, z kim chce gadać, byle gadał. W braku innych mam
80 III,5 |            już nasza polska natura. Byle raz na koń siąść. Niemiec,
81 III,6 |             można by zaprowadzić.~- Byle się to na Szwedach skrupiło,
82 III,6 |            to na Szwedach skrupiło, byle się skrupiło, a mam nadzieję,
83 III,7 |           na pewno go dosięgniem.~- Byle z tymi Szwedami prędzej
84 III,7 |          Szwedami prędzej skończyć, byle skończyć! - rzekł Zagłoba. -
85 III,7 |         dostrzec, nie chciał zaś za byle odgłosem alarmować obozu.~
86 III,9 |            jedne o drugie, stawając byle gdzie, nie rozumiejąc wśród
87 III,11|         wina, które jeszcze robi!~- Byle nie takiego, które z hetmana
88 III,12|          tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać kieszenie
89 III,13|          tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać kieszenie
90 III,14|             księżniczkę Januszównę, byle do lat doszła. Lecz on o
91 III,17|       przeciwi; za nic mu ojczyzna, byle prywaty mógł dochodzić.
92 III,18|          waszmościnej rozkochał, iż byle ją widzieć, Hellespont bym
93 III,19|             do sosny nie przywiążą. Byle mnie intraty z dóbr tu położonych
94 III,21|              I do niego uciekniemy, byle się pokazał!~- Bylem się
95 III,23|         chełpił się niezmiernie, że byle mu Loewenhaupt przysłał
96 III,26|          śmierć dla siebie prosząc, byle nie z rąk Bogusławowych,
97 III,29|         teraz gotów był sam zginąć, byle zemsty dokonać. Od czasu
98 III,29|             mniejsza mu było z tym, byle się komu innemu nie dostała.~