Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           bym waćpana widzieć nie mogła.~- A to jakim sposobem?~-
 2  I,4  |       tumult i siekanina przy was mogła zdarzyć.~- Trudno nam z
 3  I,5  |        powagą i zimno, jednak nie mogła zapanować nad radością,
 4  I,6  |          lub Tatarów, spotkać nie mogła. Nie będę też zaprzeczał,
 5  I,6  |        ten list Kmiciców. Ale nie mogła przecie za pierwszym słowem
 6  I,6  |       Andrzeja. Zresztą, jakże to mogła powiedzieć człowiekowi,
 7  I,6  |           Rzeczpospolita, gdy nie mogła dać oporu tym właśnie siłom,
 8  I,6  |   rozpaczy. Miejscowa ludność nie mogła ani pomieścić wszystkich,
 9  I,6  |         ani za pomoc starczyć nie mogła, więc hetmani litewscy ustępowali
10  I,7  |           o czymś podobnym myśleć mogła... Tamtego z serca wyrzuciłam,
11  I,8  |           własnymi oczyma oglądać mogła.~- A i tobie czas się ustatkować,
12  I,8  |          grubianina by mnie wziąć mogła.~- Od waszej miłości aż
13  I,8  |           Wenus za dziewkę służyć mogła. Desperacja to go popchnęła
14  I,10 |           na którą burza najpierw mogła się zwalić. Leszczyński,
15  I,10 |         Pierwsza szczęśliwa bitwa mogła go nawet podnieść bardzo
16  I,13 |        przy boku hetmańskim, więc mogła nieco przyjść do siebie,
17  I,14 |         niegdyś światu przegrażać mogła?~Tu książę głowę wziął w
18  I,21 |          Ucieczka Wołodyjowskiego mogła zmienić rzeczy na Podlasiu.
19  I,22 |    anielskiej urodzie mieścić się mogła!" - pomyślał sobie. Lecz
20  I,22 |          z całego serca, więc nie mogła się oprzeć mimowolnemu podziwowi
21  I,25 |    gromady, a szlachta, która nie mogła oręża dźwigać, uchodziła
22 II,1  |       Kmicica, dla którego podróż mogła stać się zgubną, i ze względu
23 II,2  |        jakaś wąska ścieżka, która mogła na gościniec wyprowadzić.~
24 II,6  |       starożytność chlubić by się mogła... Przecz mnie, a nie którego
25 II,6  |           w słuszną cholerę wpaść mogła...~- To słusznie mówi! -
26 II,8  |          Kmicica nie chciała, nie mogła modlić się za niego.~
27 II,10 |       która by się im dziś oprzeć mogła!~- A jeśli szlachta do upamiętania
28 II,12 |           której cała istność nie mogła pomieścić; czym niedola
29 II,16 |      bramy przed zwycięzcą; jakże mogła się obronić wśród powszechnego
30 II,16 |     piechota nieprzyjacielska nie mogła się pod nie zbliżać. Pourządzał
31 II,17 |          się przez nie do wnętrza mogła.~Nagle zaszedł wypadek,
32 II,17 |         tym bezpieczniej piechota mogła zbliżyć się do twierdzy,
33 II,18 |           Żeby choć ta dziewczyna mogła go widzieć, dopiero by uradowało
34 II,19 |       jakowej zasadzki, którą noc mogła ułatwić, lecz pozwolono
35 II,19 |       kolubryny, która sama jedna mogła pokruszyć mur i wyłomy potrzebne
36 II,22 |          ale i królewska niełatwo mogła dosięgnąć, przecie, gdyby
37 II,24 |      płynął i każda chwila dłużej mogła zgubę za sobą pociągnąć.~-
38 II,24 |           mała tylko liczba ludzi mogła od razu działać, skutkiem
39 II,26 |      fruktów jadowitych wydać nie mogła, bo jego własne wojsko na
40 II,28 |            a potem choć i doszła, mogła się dotąd w stanie niewinności
41 II,29 |       polu i pod dachem; duma nie mogła im zdzierżyć ani ich odeprzeć.
42 II,29 |       którym tylko zapadająca noc mogła przeszkodzić oblegającym,
43 II,35 |          aby instalacja pro forma mogła być uczyniona.~Starosta
44 II,36 |        białogłowa narażona by być mogła, chcemy pannę Borzobohatą
45 II,36 |    zakryła twarz rękoma, lecz nie mogła nic mówić, jeno powtarzała
46 II,39 |      jednak liczba jego żołnierzy mogła na szali wojennej zaważyć,
47 II,39 |     wyprawa Bogusława na Podlasie mogła być tylko podstępem i grą
48 II,39 |        roztopy, że i piechota nie mogła postępować dalej. Hetman
49 II,41 |    Bogusława nikt nie spał. Bitwa mogła nastąpić lada chwila, więc
50 III,2 |       pani wylewając, a i ona nie mogła płaczu pohamować. Ileż bo
51 III,2 |        odparła księżna.~Jakoż nie mogła pamiętać, bo nigdy nic podobnego
52 III,3 |          szczęśliwy koniec wziąść mogła, potrzebne jest jego królewskiej
53 III,6 |        więc jeźdźców polskich nie mogła owa straż dostrzec.~W Szandarowskim,
54 III,6 |          lada chwila która z nich mogła zranić konia, więc król
55 III,9 |       miała teraz nic do roboty i mogła pospieszyć na ratunek królowi.~
56 III,9 |    zdzierżyć mu w równej sile nie mogła. Więc pan Czarniecki uczuł
57 III,9 |        jedna żywa dusza, która by mogła do margrabiego dobiec i
58 III,11|     Rzeczpospolita oprzeć się nie mogła!~Wzruszył się nieco pan
59 III,11|      Oskierkowa długo również nie mogła wytrzymać naporu i w mig,
60 III,12|       miasta, chronić się i cofać mogła. Na koczowniczą ludność
61 III,12|          najbliżej, nie tylko nie mogła pospieszyć z ratunkiem,
62 III,13|       miasta, chronić się i cofać mogła. Na koczowniczą ludność
63 III,13|          najbliżej, nie tylko nie mogła pospieszyć z ratunkiem,
64 III,16|           przewag rycerskich, nie mogła się oprzeć na widok tych
65 III,16|     rozkochany..~Jakaż dziewczyna mogła się oprzeć tym urokom, jakaż
66 III,16|           tym urokom, jakaż cnota mogła nie zemdleć wśród tych czarów?...
67 III,16|    dawniej bolało!~Ona wesołą nie mogła być, mając w sercu ból,
68 III,16|        wyrzut dla niej samej. Nie mogła sobie darować, iż go kochała,
69 III,16|         go kochała, a zarazem nie mogła go zapomnieć nienawidząc. ~
70 III,16|         Ród jej był zbyt mały, by mogła zostać żoną, a zbyt wielki,
71 III,16|           żoną, a zbyt wielki, by mogła zostać kochanicą Radziwiłła,
72 III,16|          wszelakich sideł uniknąć mogła?~To rzekłszy Wyciągnęła
73 III,16|  nieszczęsna żądze wzbudzić w nim mogła, tom i tak uspokajała się
74 III,16|      pościg, na zgubę, jeżeli nie mogła nic mu w zamian prócz przyjaźni
75 III,18|           tak jego, ale żebyś nie mogła jako paw krzyczeć, zanim
76 III,20|        ciszę. Ale żadna wieść nie mogła nadejść, bo właśnie to wówczas
77 III,21|      jednej wszelako przywary nie mogła poważna panna wyleczyć swojej
78 III,22|             Gdzie ja bym tam komu mogła wpaść w serce.~"Szelma dziewczyna!" -
79 III,23|      żenić? Oleńka zaprzeczyć nie mogła, a że były już ze sobą poufałe,
80 III,23| wszystkich rozkazał, zanim Anusia mogła wystąpić w ich obronie.~
81 III,24|        niespodzianie wychylić się mogła. Tymczasem Duglas miał się
82 III,24|       cztery tysiące ludzi, zatem mogła stawić skuteczny opór siłom
83 III,25|        niespodzianie wychylić się mogła. Tymczasem Duglas miał się
84 III,25|       cztery tysiące ludzi, zatem mogła stawić skuteczny opór siłom
85 III,27|    szwedzka, ani pruska jazda nie mogła dotrzymać litewskiej w otwartym
86 III,27|          że żywa noga przejść nie mogła.~Pierwsi poszli ku niemu
87 III,27|        łudzili się, aby ich jazda mogła długo wręcz wytrzymać polskiej,
88 III,27|           tylko starszyznę, która mogła się wykupić; pospolity żołnierz
89 III,28|         jego znajoma; żebym tylko mogła wysłać do niego list, jestem
90 III,29|          choćby mniej wyćwiczona, mogła się spoza nich długo bronić.~
91 III,29|            zwłaszcza w pośpiechu, mogła być trudną. W jednym miejscu
92 III,29|         Anusia jedna w niczym nie mogła brać udziału, bo naprzód
93 III,31|    chociaż na chwilę przypuszczać mogła, że on jest pogromcą Bogusława
94 III,31|         Czy już? - spytała.~I nie mogła mówić więcej, bo jej oddechu
95 III,31|      odpuszczenia. Śmierć jedynie mogła je pokryć niepamięcią...
96 III,31|              Tu Oleńka dłużej nie mogła mówić, bo płacz ją porwał
97 III,32|      chorej, tak że późno dopiero mogła się zabrać do pacierzy.~